1061.
ölüm her şeyi bitirir bir gün,
güzel olan her şeyi. bu yüzden; ardınızda güzel anlar koyun,
her şeyi bitirir bir gün, hayatlara dokunup, silinmesi zor olan, güzel izler bırakın. ölüm her şeyi yarım bırakır bir gün, yarım kaldığı zaman bile, pişman olmayacak gibi yaşayın, bir şeyi sevmeye başlayacaksanz eğer, onu yarına bırakmayın, yarın yok ki...
kırmayın, bir çiçeği bile, çünkü ölüm her şeyi bitirir bir gün. dünyanın kötü, kalpsiz, hissiz, insanlarından daha kirli olamaz renginiz. bu yüzden; dokunduğunuz herkese kendi renginizi bulaştırın ve bırakın öyle kalsın.
ve evet...
biraz da olsa ölümü düşünün. çünkü; ölüm her şeyi, bitirir bir gün.
güzel olan her şeyi. bu yüzden; ardınızda güzel anlar koyun,
her şeyi bitirir bir gün, hayatlara dokunup, silinmesi zor olan, güzel izler bırakın. ölüm her şeyi yarım bırakır bir gün, yarım kaldığı zaman bile, pişman olmayacak gibi yaşayın, bir şeyi sevmeye başlayacaksanz eğer, onu yarına bırakmayın, yarın yok ki...
kırmayın, bir çiçeği bile, çünkü ölüm her şeyi bitirir bir gün. dünyanın kötü, kalpsiz, hissiz, insanlarından daha kirli olamaz renginiz. bu yüzden; dokunduğunuz herkese kendi renginizi bulaştırın ve bırakın öyle kalsın.
ve evet...
biraz da olsa ölümü düşünün. çünkü; ölüm her şeyi, bitirir bir gün.
devamını gör...
1062.
istiyorum ki yanına gelmek için bahaneler üretmek zorunda kalmayayım. seni görmek istediğimde "görüşelim mi" demem yeterli olsun. aklıma seni getiren şarkıları beraber dinleyelim. bak travmalarımız çok önemli. onları da sırayla anlatalım. bir de şey var seni her düşündüğümde kendimi suçlu hissetmek istemiyorum. bir insan hissettiği güzel şeyler yüzünden neden vicdan azabı duyar?
devamını gör...
1063.
hiç olmamış bir hikaye bu...
devamını gör...
1064.
hiç kimse merak etmedi beni . çayı nasıl içtiğimi , kitapta altını çizdiğim cümleleri ... bense herkesi öğrendim neye güldüğünü ,içinde biriktirdiği acıyı ,herkes açıldı bana rahatça sakladım sırlarını ,sırtlarını sıvazladım yanlarında oldum. ben kimseye açılamadım rahat hissetirmediler ,fark etmediler bile sonra hepsi yok oldu tek tek . üzüldüm geçti.
devamını gör...
1065.
büyük bir hayal kırıklığını taşıyorum yüreğimde
kapanmış yaramın, acı bir hançer saplandı üzerine
hiç bilmediğim ve beklemediğim bir anda
hissettim acı veren soğukluğu tenimde
ellerin hançerin üzerinde tüm acımasızlığıyla
gövdem, ruhum kanlar içinde
gözlerinde gördüğüm acımasızlık
şeytanca işledi ruhumun derinliklerine
sen, beni bitirmeye ant içmiş bir ruh
ben ise çoktan tükenmiş bir insan
bedenim alevler içerisinde yanıyor
yalvarırım ilya, kurtar beni bu yangından!
kapanmış yaramın, acı bir hançer saplandı üzerine
hiç bilmediğim ve beklemediğim bir anda
hissettim acı veren soğukluğu tenimde
ellerin hançerin üzerinde tüm acımasızlığıyla
gövdem, ruhum kanlar içinde
gözlerinde gördüğüm acımasızlık
şeytanca işledi ruhumun derinliklerine
sen, beni bitirmeye ant içmiş bir ruh
ben ise çoktan tükenmiş bir insan
bedenim alevler içerisinde yanıyor
yalvarırım ilya, kurtar beni bu yangından!
devamını gör...
1066.
herşeyi yapmak istiyorum. ama hiç birşey de yapmak istemiyorum. uzun süredir bir senaryo üzerine kafa yoruyorum. bir türlü yazım aşamasına getirmek nasip olmadı.
devamını gör...
1067.
işte eylül geldi çattı. mutsuzlar için mevsim yapmışlar sanki. bir ağlayıp bir gülen hava, tıpkı bizim gibi.
eylül tam da yolculuk ayı gibi değil mi? her anlamda... her nereye ise yolculuğun pek afili olur. dökülmüş yaprakların hışırtısıyla yürürsün yolları. hafif bir esinti uçuruverir saçlarını. hele o renkler... soğuk, silik, hem karanlık hem aydınlık. tıpkı bizim gibi.
eylülde bir olmamışlık var sanki. yaz mevsiminin eğlencesi bitmiş ama kış mevsiminin ızdırabı da yok. öyle arada kalmış. hayata tutunamamış insan gibi bir mevsim yapmışlar. ama ne edebiyatı yapılır değil mi eylül ayının? hüznün yüzünü çizdirseler mesela eylül yaz gitsin.
sonbahargillerden eylüldeyiz. mutsuzuz ama öfkeli de sayılmayız. birtakım delirmeye yüz tutmuşların uğrak mevsimi. ne de yakışır ama eylülde delilik.
üşümeye başlayan ağaçlara bakıp sorarız: gelir mi bir daha sevgili yaz mevsimi? ya da gelmese daha mı iyi?
eylül tam da yolculuk ayı gibi değil mi? her anlamda... her nereye ise yolculuğun pek afili olur. dökülmüş yaprakların hışırtısıyla yürürsün yolları. hafif bir esinti uçuruverir saçlarını. hele o renkler... soğuk, silik, hem karanlık hem aydınlık. tıpkı bizim gibi.
eylülde bir olmamışlık var sanki. yaz mevsiminin eğlencesi bitmiş ama kış mevsiminin ızdırabı da yok. öyle arada kalmış. hayata tutunamamış insan gibi bir mevsim yapmışlar. ama ne edebiyatı yapılır değil mi eylül ayının? hüznün yüzünü çizdirseler mesela eylül yaz gitsin.
sonbahargillerden eylüldeyiz. mutsuzuz ama öfkeli de sayılmayız. birtakım delirmeye yüz tutmuşların uğrak mevsimi. ne de yakışır ama eylülde delilik.
üşümeye başlayan ağaçlara bakıp sorarız: gelir mi bir daha sevgili yaz mevsimi? ya da gelmese daha mı iyi?
devamını gör...
1068.
gölgemle bedenim arasındaki bağ benim.
her gün aynı neredeyse. günden geriye ne kalıyor? o harika sesiyle kahkahalar atan bir çocuğun neşesi, ona sarıldığım an’lar.
sabah uyandığımda yüzümü gördüğüm ilk an. her sabah yeniden tanışıyorum kendimle… kendine nasıl bu kadar yabancı kalabiliyor insan?
herkesi kendi rengine boyayan, aklı ve ruhu ışıklı bir büyüyle yok eden kemirgen gölgeler… her şeyi denetleyen o boğucu, yapış yapış gölgeler emiyor can’ımı sekiz yerinden. çakallar dans ediyor göğüslerim üzerinde.
yapay göklerden besleniyor ciğerleri insanın. ay ışığına öykünen yıldızların resimleriyle süslü duvarlar, renkleri çiğ… aynı düşlerde yorulan, yoğrulan bir hamur gibi… “boşuna yaşamadık biz, kemiklerimizden kuleler inşa ediliyor.” yıkılsın her biri. elleri de inşa edenlerin!
taşın içinde titriyorum, ağacın dalında... gökten kayan yıldız kalbime düşmüş. kalbim titriyor.
zaman kalbime yazmış bir sonsuz şiiri, kaybolmuşum o kaosta, yok gidecek bir yön. yaşamayı bekliyorum, ölmeyi de.
dünya elime ayağıma dolaşıp duruyor...
adı yok günün. benim de olmasın.
her gün aynı neredeyse. günden geriye ne kalıyor? o harika sesiyle kahkahalar atan bir çocuğun neşesi, ona sarıldığım an’lar.
sabah uyandığımda yüzümü gördüğüm ilk an. her sabah yeniden tanışıyorum kendimle… kendine nasıl bu kadar yabancı kalabiliyor insan?
herkesi kendi rengine boyayan, aklı ve ruhu ışıklı bir büyüyle yok eden kemirgen gölgeler… her şeyi denetleyen o boğucu, yapış yapış gölgeler emiyor can’ımı sekiz yerinden. çakallar dans ediyor göğüslerim üzerinde.
yapay göklerden besleniyor ciğerleri insanın. ay ışığına öykünen yıldızların resimleriyle süslü duvarlar, renkleri çiğ… aynı düşlerde yorulan, yoğrulan bir hamur gibi… “boşuna yaşamadık biz, kemiklerimizden kuleler inşa ediliyor.” yıkılsın her biri. elleri de inşa edenlerin!
taşın içinde titriyorum, ağacın dalında... gökten kayan yıldız kalbime düşmüş. kalbim titriyor.
zaman kalbime yazmış bir sonsuz şiiri, kaybolmuşum o kaosta, yok gidecek bir yön. yaşamayı bekliyorum, ölmeyi de.
dünya elime ayağıma dolaşıp duruyor...
adı yok günün. benim de olmasın.
devamını gör...
1069.
kimseye, kendinize bile söylemediğiniz şeyler var di’ mi? düşünmenin bile size rahatsızlık verdiği gizli dilekleriniz. keşkeleriniz. eğlencesine kurduğum hayallere bile konu etmiyorum ben onları. en gizli, en dip yerlerime saklıyorum. başka türlü tehlikeli şeyler yaptırıyorlar bana çünkü. söylemiş miydim, ben pek öngörülebilir biri değilimdir.
siz nasıl yapıyorsunuz? çoğu sizle, doğrularınızla çelişen ama yine de istemekten kendinizi alıkoyamadıklarınızdan söz ediyorum. karanlık arzularınızdan. heh aynı şeyi konuşup anlayalım da gerisi akar bir şekilde.
konular; ana, bana, durumlara göre değişiyor hep. bundan 5 yıl önce bambaşka şeylerdi mesela. ondan 5 yıl önceyse üff öyle böyle değil. şimdininkileri oturup yazmamı falan beklemiyorsunuz değil mi?
buraya kadar da normaliz. yalnız değilim. olmasam gerek.
ama mesela ben denize bırakıyorum onların hepsini. bu ya da buna benzer şeyler yapıyor musunuz siz de? bırakıyorum; bazen soruyla, bazen kızgınlıkla, bazen en dingin halimleyken bile nabzımı hızlandıracak kadar güçlü bir motivasyonla, istemle. deniz doğrusunu bilir, verecekse o verir, alacaksa o alır gibime geliyor. saçma mı? umrumda değil. işe yarayan ilk saçma şey bu değil öyleyse bile. deistim ben. babamın okuduğu kurandan daha çok sakinleştiren bir şey olmadı ömrüm boyunca beni.
kim aksini iddia edebilir ki hem? kim kendinden her zaman bekleneni istiyor olduğunu/olacağını garanti edebilir? hanginiz ben düşündüğün ya da hatta düşündüğüm kişi değilim diye bağırmak istemiyor ara ara? kendime kızmıyorum yanlış anlamayın. yandaş aradığım da yok. tespit tespittir.
domates sevmeyebilir, domates çorbasına bayılabilirim.
dondurma seviyor olmamsa hiçbir şeyi değiştirmiyor. böyleyken böyle.
siz nasıl yapıyorsunuz? çoğu sizle, doğrularınızla çelişen ama yine de istemekten kendinizi alıkoyamadıklarınızdan söz ediyorum. karanlık arzularınızdan. heh aynı şeyi konuşup anlayalım da gerisi akar bir şekilde.
konular; ana, bana, durumlara göre değişiyor hep. bundan 5 yıl önce bambaşka şeylerdi mesela. ondan 5 yıl önceyse üff öyle böyle değil. şimdininkileri oturup yazmamı falan beklemiyorsunuz değil mi?
buraya kadar da normaliz. yalnız değilim. olmasam gerek.
ama mesela ben denize bırakıyorum onların hepsini. bu ya da buna benzer şeyler yapıyor musunuz siz de? bırakıyorum; bazen soruyla, bazen kızgınlıkla, bazen en dingin halimleyken bile nabzımı hızlandıracak kadar güçlü bir motivasyonla, istemle. deniz doğrusunu bilir, verecekse o verir, alacaksa o alır gibime geliyor. saçma mı? umrumda değil. işe yarayan ilk saçma şey bu değil öyleyse bile. deistim ben. babamın okuduğu kurandan daha çok sakinleştiren bir şey olmadı ömrüm boyunca beni.
kim aksini iddia edebilir ki hem? kim kendinden her zaman bekleneni istiyor olduğunu/olacağını garanti edebilir? hanginiz ben düşündüğün ya da hatta düşündüğüm kişi değilim diye bağırmak istemiyor ara ara? kendime kızmıyorum yanlış anlamayın. yandaş aradığım da yok. tespit tespittir.
domates sevmeyebilir, domates çorbasına bayılabilirim.
dondurma seviyor olmamsa hiçbir şeyi değiştirmiyor. böyleyken böyle.
devamını gör...
1070.
dün beni mutlu eden iki olay yaşadım. ilki yeğenimi ilk göz ağrımı okula kaydettirdik. yıllar önce okumuş olduğum okulun kapısından içeri girmek beni hem heyecanlandırdı, hem duygusallallaştırdı hem de çok mutlu etti. öğretmen bey gayet kibar anlayışlı birine benziyordu. yeğenimi böyle bir öğretmene emanet etmek beni ayrıca mutlu etti. okuldan dönerken yeğenim ne kadar sürer okumayı öğrenmem, sürpriz kutusu programı biterken fotoğraf gönderen çocukların adını kendim okumak istiyorum dedi. beraber güldük. akşam üzeri de twitter'dan tanışmış olduğum bir kitap dostu bana 4 tane kitap hediye edeceğini bu yüzden adres bilgilerimin lazım olduğunu söyledi. twitter üzerinden bir iki defa kitap sohbeti yaptığımız birinin bana kitap hediye etmesi beni ayrıca mutlu etti. keşke her gün böyle mutlu eden olaylarla geçse.
devamını gör...
1071.
insan yaş aldıkça tahammül gücünü kaybediyor olabilir.
vazgeçme eşiği git gide alçalabilir.
önem verdiği şeyler anlık olarak değişebilir. kaybetme korkusunu yitirebilir.
insan yaş aldıkça yaşlanabilir.
vazgeçme eşiği git gide alçalabilir.
önem verdiği şeyler anlık olarak değişebilir. kaybetme korkusunu yitirebilir.
insan yaş aldıkça yaşlanabilir.
devamını gör...
1072.
dünya herkesi kırar ve sonra pek çok insan o kırık yerlerinden güçlenir. ama onu kırmayan şey öldürür. çok iyileri, çok nazikleri ve çok cesurları tarafsızca öldürür. bunlardan hiçbiri değilseniz, sizi de öldüreceğinden emin olabilirsiniz, ancak özel bir aceleniz olmayacak.
devamını gör...
1073.
herkesin profil fotoğrafları bile çift kişilik.
her şey neden çift kişilik?
her şey neden çift kişilik?
devamını gör...
1074.
"bildiğin gibi değilim ümit delirdim ya".
devamını gör...
1075.
eylül ayı dertli başladı, hiç beklemediğim şekilde ruhuma darbe aldığımı hissediyorum maalesef ki kolay unutamayacağım etkisinden kolay kolay çıkamayacağım bir şeydi. annemle konuştum, kızım eylül ayı dert ayıdır dedi nitekim haklı olduğunu da düşünüyorum. dert ayı olmasının yanında sorumluluk getirdiği havaların soğudu başka bir değişle sonbaharın ''şefkatli'' kollarına atıldık. ruhumun sıkılmış olduğunu hissediyorum sevgili sözlük bir de boğazım ağrıyor ya stresten mi yoksa harbi hasta mı oldum yarın görürüm.
devamını gör...
1076.
çok karışığım. bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor olmam. bu iki yan arasında eziliyorum.
devamını gör...
1077.
8 mayıs
çokça üzüldüğüm gecelerde
bir sesini duysam yeter
oysa anlamıyorsun dilimden
kirpiklerime sığdırdığım şehirlere sel basar
seni düşündükçe
birtakım şiir girişimleri.
çokça üzüldüğüm gecelerde
bir sesini duysam yeter
oysa anlamıyorsun dilimden
kirpiklerime sığdırdığım şehirlere sel basar
seni düşündükçe
birtakım şiir girişimleri.
devamını gör...
1078.
takvim yapraklarından çıkarılması gereken gündür 2 eylül. hani biri, üçü kalsın ama takvim yapraklarından çıkarılması gereken gündür 2 eylül.
benim için son “bahar” bugün başlar. yapraklarımı döktüğüm, giden bir otobüsün arkasından canını, cananını uğurlarcasına gözyaşı döktüğüm gündür. bir türlü denize varamayan bir nehirin maviye hasreti, yavrusunu kaybetmiş bir turna’nın avaz avaz feryadı, bir kız çocuğunun gözünden süzülen yaştır...
“bugün çabuk geçse ya” derim hep içimden. geçmeyen bana geçit vermeyen gündür.
takvim yapraklarından çıkarılması gereken gündür.
ve eylül‘dür.
benim için son “bahar” bugün başlar. yapraklarımı döktüğüm, giden bir otobüsün arkasından canını, cananını uğurlarcasına gözyaşı döktüğüm gündür. bir türlü denize varamayan bir nehirin maviye hasreti, yavrusunu kaybetmiş bir turna’nın avaz avaz feryadı, bir kız çocuğunun gözünden süzülen yaştır...
“bugün çabuk geçse ya” derim hep içimden. geçmeyen bana geçit vermeyen gündür.
takvim yapraklarından çıkarılması gereken gündür.
ve eylül‘dür.
devamını gör...
1079.
bir güne bir ıssızlık çizecek olsam
adı sonsuzluk olurdu parmak uçlarımda,
takas edilebilir beklide ıslığım
gün öncesinin uzaksı kuş sesinde..
ve belkide o zamandır,
rüzgarın perde uçlarını düğümlemesi kelimem de,
o zamandır ki..
avuç avuç toplarım sessizliği uyku dolu nefeslerde.
d.b
adı sonsuzluk olurdu parmak uçlarımda,
takas edilebilir beklide ıslığım
gün öncesinin uzaksı kuş sesinde..
ve belkide o zamandır,
rüzgarın perde uçlarını düğümlemesi kelimem de,
o zamandır ki..
avuç avuç toplarım sessizliği uyku dolu nefeslerde.
d.b
devamını gör...
1080.
sevgili sözlük yazarları, kullandığım kip emir kipi değil geniş zaman kipi.
hemen, sen de kimsin moduna girmeyin.
ben kim olduğumun farkındayım, bu da bana yetiyor.
sözlük huzur evi gibi olsun derdinde değilim ama gerilim filmi gibi de olmasın bi zahmet.
tatlı, keyifli, makul düzeyde muzur, makul düzeyde gırgır yapın birbirinize.
sınır bilin.
vişnemde dahil yönetim kimseyi bir başkasının zorbalığından kayırmıyor.
format diyorlar, bir de herkese yetişkin muamelesi yapıyorlar. ya da yiyin birbirinizi, kalan sağlar bize yeter de diyor olabilirler.
neyse, yönetim format yönetimi olduğu için, etik olanla olmayanla bir işi olmadığı için, burda yetişkin olan biz yazarlar, etik olmalı ve etik kalmalıyız.
yetişkinler etik olur etik kalırsa, çoluk çocukta belli olur.
2 eylül etik sözlük günü için milat olsun.
zor olmasa gerek herkesin sınırı ötekinin sınırına kadar.
yoksa kızacam
ziya paşa'ya uyacam ona göre.
nush ile uslanmayanı etmeli tekdir tekdirle uslanmayanın hakkı kötektir
hemen, sen de kimsin moduna girmeyin.
ben kim olduğumun farkındayım, bu da bana yetiyor.
sözlük huzur evi gibi olsun derdinde değilim ama gerilim filmi gibi de olmasın bi zahmet.
tatlı, keyifli, makul düzeyde muzur, makul düzeyde gırgır yapın birbirinize.
sınır bilin.
vişnemde dahil yönetim kimseyi bir başkasının zorbalığından kayırmıyor.
format diyorlar, bir de herkese yetişkin muamelesi yapıyorlar. ya da yiyin birbirinizi, kalan sağlar bize yeter de diyor olabilirler.
neyse, yönetim format yönetimi olduğu için, etik olanla olmayanla bir işi olmadığı için, burda yetişkin olan biz yazarlar, etik olmalı ve etik kalmalıyız.
yetişkinler etik olur etik kalırsa, çoluk çocukta belli olur.
2 eylül etik sözlük günü için milat olsun.
zor olmasa gerek herkesin sınırı ötekinin sınırına kadar.
yoksa kızacam
ziya paşa'ya uyacam ona göre.
nush ile uslanmayanı etmeli tekdir tekdirle uslanmayanın hakkı kötektir
devamını gör...
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2