2021.
düşüncelerimizle ne kadar fazla mücadele edersek o kadar çok bizi ele geçirirler. kafa sesinizi dinleyin, negatif olsa bile kabul edin. savaş her zaman en yorucu olandır.
şopen.
şopen.
devamını gör...
2022.
1 az yağlı süt, ekmek, sigara, cocostar, 2 domates, 1 salatalık, sirke
devamını gör...
2023.
devamını gör...
2024.
sanki bir haftadır uyumamış gibi ruhum yorgun.
her şey sıkıştırıyor artık beni, ruhum bedenime sığmıyor da çağlayan gibi akıyor sanki.
üç sene önce yaşadıklarım depreşiyor, uyusam geçecekmiş gibi hissediyorum.
üzgünüm biraz, hatta kırgınım bu dünyaya, bu düzene, ne çabalamak içimden geliyor ne de başka bir şey.
her şey sıkıştırıyor artık beni, ruhum bedenime sığmıyor da çağlayan gibi akıyor sanki.
üç sene önce yaşadıklarım depreşiyor, uyusam geçecekmiş gibi hissediyorum.
üzgünüm biraz, hatta kırgınım bu dünyaya, bu düzene, ne çabalamak içimden geliyor ne de başka bir şey.
devamını gör...
2025.
'' yoruldum.''
söyleyeceklerim bu kadar.
söyleyeceklerim bu kadar.
devamını gör...
2026.
gerçekten sıkıldım. gidenleri anlıyorum artık.
devamını gör...
2027.
oldum olası küsüm karalama defterime. hep yaktım, yırttım, çöpe attım onları. hayatıma, kendime olan öfkemi onlardan çıkardım galiba. görmezden gelmek gerçekleri, yok gibi davranmak çok daha kolay belki de. canımı acıtıyor çünkü gerçekler. birilerine anlatamayışım ondan. anlattıkça tükenişim ondan. bir şey yaşıyorum ben. ölüyorum galiba. o kadar imkansız ki. ve sanki dünyada cennet gibi. onca kilometre onca zaman. ve bir zamanlar başka birine yaptığım gibi ayaklarına sarılıp hiç gitmesin diye yalvarmak istiyorum. hem o kadar muallak hem o kadar belli ki. sesini duydukça, hissettikçe onu gözyaşlarına boğulmak istiyorum. hıçkıra hıçkıra ağlamak. tanrıdan bugüne kadar dilediğim çoğu şeyin olmaması beni daha da ümitsizliğe sevk ediyor. eğer tanrıya yalvardığımda olacaksa yalvarırım tanrım yalvarırım. o kadar çok yalvarırım ki. o kadar büyük bir ızdırap ki nasıl anlatırım bilmiyorum. öte yandan kendimi bir kafeste gibi hissediyorum. bazen cinnetin eşiğine gelsemde hiçbir şeyin sonsuza dek sürmeyeceğini söylüyorum kendime. istediğim o kadar az ki. o kadar az... tanrım eğer varsan ve beni duyuyorsan diyorum ki, bu zamana kadar yaşadığım onca şey karşılığında bana istediğim hayatı ver. benim dayanacak gücüm kalmadı aksi takdirde. bana bakan üç çift hayat dolu gözü gördükçe sarsılıyorum. tükenmiş gücüme rağmen yaşamak zorunda oluşum ne peki? adil mi sence tanrım, adil mi? her şeyi görüp duyuyorsun, biliyorsun. peki adil mi? ben seçilmiş miyim ki? tek istediğimi biliyorsun. o hayatı istiyorum. bu güne kadar yaşadığım tüm şeyler karşılığında istediğim o hayat. bunu benden esgirme. yalvarırım.
devamını gör...
2028.
hayatımdaki en büyük hayal kırıklıklarından birini yine aynı insan yüzünden yaşadım. birine tekrar inanmış olmanın sonunda ortaya çıkan o yıkımı tekrar yaşadım. başka yazacak bir yerim yok. neden inandım derseniz inanmaya çok ihtiyacım vardı. bir buçuk sene tekrar gelmesini ve ona inanmayı bekledim. geldi. sonra tekrar gitti. aslında gideli birkaç ay oldu. kendince sebepleri vardı, saygı duymam gereken sebeplerdi. tamam dedim kabullendim. bitmeyen bir aşktan gitmeye kalktı, gidemedi. bir süre daha kaldık ne olduğumuz belli olmadan. adını koymadan yaşadık ve ertesi gün yaşadıklarımızdan yine kaçtık. aşkımız imkansızdı evet, bu yüzden gitmesi anlaşılır bir şeydi. ama birkaç saat önce bana hâlâ aşık olduğunu bildiğim o kişiye "bir başkasına aşık olmak istedin mi hiç?" diye sordum. istedim, böylesi daha acısız ve kolay olurdu dedi. gitmesini kabullendim ama bu cümlesini kabullenemedim sözlük. o gittiğinden beri şarkıda da dediği gibi "ayrılık bana aşktır artık" sözünü yaşattım içimde. ayrılığın acısını bile sevdim, ondan gelen her şeye razı oldum. ömrümün sonuna kadar da yapardım bunu. yalnız olmayı göze aldım, içimde yaşattım. onsuz devam ettim her şeye. acıyı kendime dost edindim daha kolay taşımak için. bu cümlesi ağır geldi. taşıyamıyorum. başka birine aşık olmak istemesini kaldıramıyorum. sırf daha kolay olacak diye benim aşkımı öldürmeye çalışmasını ve bu aşkı başkasında yaşatmak istemesini kaldıramıyorum. baktım öylece. sustum, diyemedim bir şey. ne denir ki. yarım saat sonrasında bir "özür dilerim" mesajı geldi. hislerin için neden özür diliyorsun ki diyemedim. bir şey yazamadım. neden benim kadar sevmedin diyemedim. bu gece çok şey diyemedim. sustum sustum, ardı ardına sigara yaktım. bir şarkıyı açıp tekrar tekrar dinledim. o uyudu, benim uykularmı kaçırıp rahatla uyudu ama ben uyuyamadım. ben bu sefer her şey farklı olur sandım, sana tutundum ama sen yine gittin diyemedim. bunları hak etmedim. ne yapacağım bilmiyorum, ne denir bilmiyorum. duruyorum öylece. neden bir insan böyle yapar sözlük. imkansız olduğunu bildiğin bir ilişkiye tekrardan başlayıp neden orada karşındakini yalnız bırakırsın. bu muydu sevgimin, aşkımın karşılığı diyemedim. sustum. diyecek onca şeyim varken gelip buraya yazdım ama ona sustum.
devamını gör...
2029.
3 yılı 17dakikalık bi telefon görüşmesi ile bir süre önce sonlandırdık. söyleyeceklerim bu kadar
devamını gör...
2030.
dünden bu güne. . .
evet dünü dünde bıraktım bu günü boşverdim. artık herkes rahat nefes alabilir. inan ki pek bir şey takmadım bu gün. sarsıldım ,parçalandım. . . ama hani derler ya küllerinden doğ! işte kırıla kırıla parçalarımı kendi elimle toplaya toplaya kendime geliyor gibiyim. yapmaya çalışacam. inan ki takmamaya çalışacam bana güvenebilirsin.*
yapacam kendime güveniyorum. bıraktım artık akışına seven sever, giden gider ve elbet bn yine kendi kendime kalacam. asla kendime haksızlık yapmak istemiyorum ve beni üzen şeylerle kafamı bulandırmak istemiyorum.
dediğim gibi başladım bile.
bu gün güzel geçti ilk meyvesini aldım bile takmamazlığın. tek başına bahçede turlama da güzelmiş. kendimi avutmak için demiyorum gayet güzeldi yani. söylenen sözlere aldırış etmedim. yarın da dışarıda kitap okumak istiyorum ve öyle amaçlıyorum bakalım neler olacak ??*
hiç yüzümü asmadım bu gün*
neyse dostlarım ben bu gün böyle hızlı hızlı bahçede turlarken meğersem dikkat çekmişim. kim bilir kaç kişi içinden geçirdi bu deli mi diye*
bu şarkı da size gelsin canlarım. benden . . .
evet dünü dünde bıraktım bu günü boşverdim. artık herkes rahat nefes alabilir. inan ki pek bir şey takmadım bu gün. sarsıldım ,parçalandım. . . ama hani derler ya küllerinden doğ! işte kırıla kırıla parçalarımı kendi elimle toplaya toplaya kendime geliyor gibiyim. yapmaya çalışacam. inan ki takmamaya çalışacam bana güvenebilirsin.*
yapacam kendime güveniyorum. bıraktım artık akışına seven sever, giden gider ve elbet bn yine kendi kendime kalacam. asla kendime haksızlık yapmak istemiyorum ve beni üzen şeylerle kafamı bulandırmak istemiyorum.
dediğim gibi başladım bile.
bu gün güzel geçti ilk meyvesini aldım bile takmamazlığın. tek başına bahçede turlama da güzelmiş. kendimi avutmak için demiyorum gayet güzeldi yani. söylenen sözlere aldırış etmedim. yarın da dışarıda kitap okumak istiyorum ve öyle amaçlıyorum bakalım neler olacak ??*
hiç yüzümü asmadım bu gün*
neyse dostlarım ben bu gün böyle hızlı hızlı bahçede turlarken meğersem dikkat çekmişim. kim bilir kaç kişi içinden geçirdi bu deli mi diye*
bu şarkı da size gelsin canlarım. benden . . .
devamını gör...
2031.
yıldızlar kadar seviyorum diyor,
o yıldızlardan daha çok lazımdı bana
~♡~
o yıldızlardan daha çok lazımdı bana
~♡~
devamını gör...
2032.
"denizlerin ağladığını göremediğimiz gibiydi benim sana olan sevgim o derece imkansız, o derece umut dolu..."
devamını gör...
2033.
şöyle bıraksam olur mu? *
devamını gör...
2034.
bugün ofisteki takım arkadaşı işten çıktı. pek muhabbetimiz yoktu iş dışında, sigara molalarında kod konuşurduk genelde. ancak niye bilmem içime bir hüzün oturdu sabahtan beri. rahat bir insandı, espiri yapardı, arada hükümet gömerdik.
altı üstü işten çıktı iş dışında bir muhabbetmiz de yoktu ama biri öldüğünde içe gelen hissiyat bendeki.
niye şimdi çıktı işten? iş bulamadı ve bir yeni mezuna göre de epey borcu var. aklıma tek sebep geliyor. işler sıkıştıkça azarlarını arttıran lead developer. her toplantıda azarlanır olmuştu. sözleri ciddiye alınmaz yaptığı işler azımsanır olmuştu. yapıyordu iyi yahut kötü bir şeyler. tamam iyi kötü yetmez iş için farkındayım ama 23 yaşında adam da bir sürü insanın önünde azarlanmaz ki kardeşim. hani bir defa da el at ve yardımcı ol ki öğrensin o kadar zor olmamalı. burada top bana da geliyor kendime attım. sen niye bir şey yapmadın dartvader? ben ne zaman bir şey yaptım ki zaten. bir iki girişimim olsa da sindirildim.
ipin ucu bana da dokunuyor tabii.
belki üzüntü sebebim tüm işin artık bana kalmasıdır belki yalnızlaşmaktır. ucu bana dokunur elbette üzüntülerin. bencil varlıklar değil miyiz? genellemeye gerek yok bencil bir varlığım. gene de çekirdek sebep işin bana kalması demek yine dogru bir yorum olmuyor. iyi bir iş bulup gitseydi diye düşündüğümde içimdeki rahatsızlık hissi azalıyor. mantıklı varlıklarız gibi geliyor ama rahat etmediğin huzurunu kaçıran bir iş ortamı borcun da olsa kaçırıyor seni. bu da mantıklı değil mi kendi içinde? rahat edemediğin nefret ettiğin işte neden çalışasın haftada 50 saat?
işe başlıyoruz ve bir şeyler alıyoruz nasıl oluyorsa para kazanmamıza ragmen borclarımız artıyor. bu sefer işi istemesen de sevmesen de çıkamaz oluyorsun. kendinden çok fazla ödün veriyorsun. hele ailesi eşi çocuğu olanlar için bu yük daha da fazla. artık ipler değil de zincirler oluyor üstünde. kendin için ve severek çalışmak nedir unutur oluyorsun. borçları öde, katlan ve daha fazla katlan, çoluk çocuğu okut emekli ol al sana ömür bitti. ne de karamsar bir son. ama hatırlatmalı insan kendine bunu. herkesin kapılıo gidebileceği bir yol. bankalar haftada bir arayıp kredi verelim der olmuş. etraftan gelen telkinler de bu yönde olur olmuş. eski kafalılık mı bilmem param yoksa o şeyi almamalıyım anlayışı benimsedim özellikle benzer durum yaşayanları gördükçe. az olsun, noksan olsun ama dilediğimde özgür olabileyim. dilediğimde istifamı basıp gidecek ve kimseye borclu kalmadan bir süre kendimi idare ettirecek kadar birikimim olsun o olmuyorsa da maaşımdan fazla olmasın borcum.
konudan konuya atladım. sevgili iş arkadaşım x'in daha rahat edeceği ve kendini geliştirebileceği bir iş ortamı olur umarım. yolu açık olsun.
altı üstü işten çıktı iş dışında bir muhabbetmiz de yoktu ama biri öldüğünde içe gelen hissiyat bendeki.
niye şimdi çıktı işten? iş bulamadı ve bir yeni mezuna göre de epey borcu var. aklıma tek sebep geliyor. işler sıkıştıkça azarlarını arttıran lead developer. her toplantıda azarlanır olmuştu. sözleri ciddiye alınmaz yaptığı işler azımsanır olmuştu. yapıyordu iyi yahut kötü bir şeyler. tamam iyi kötü yetmez iş için farkındayım ama 23 yaşında adam da bir sürü insanın önünde azarlanmaz ki kardeşim. hani bir defa da el at ve yardımcı ol ki öğrensin o kadar zor olmamalı. burada top bana da geliyor kendime attım. sen niye bir şey yapmadın dartvader? ben ne zaman bir şey yaptım ki zaten. bir iki girişimim olsa da sindirildim.
ipin ucu bana da dokunuyor tabii.
belki üzüntü sebebim tüm işin artık bana kalmasıdır belki yalnızlaşmaktır. ucu bana dokunur elbette üzüntülerin. bencil varlıklar değil miyiz? genellemeye gerek yok bencil bir varlığım. gene de çekirdek sebep işin bana kalması demek yine dogru bir yorum olmuyor. iyi bir iş bulup gitseydi diye düşündüğümde içimdeki rahatsızlık hissi azalıyor. mantıklı varlıklarız gibi geliyor ama rahat etmediğin huzurunu kaçıran bir iş ortamı borcun da olsa kaçırıyor seni. bu da mantıklı değil mi kendi içinde? rahat edemediğin nefret ettiğin işte neden çalışasın haftada 50 saat?
işe başlıyoruz ve bir şeyler alıyoruz nasıl oluyorsa para kazanmamıza ragmen borclarımız artıyor. bu sefer işi istemesen de sevmesen de çıkamaz oluyorsun. kendinden çok fazla ödün veriyorsun. hele ailesi eşi çocuğu olanlar için bu yük daha da fazla. artık ipler değil de zincirler oluyor üstünde. kendin için ve severek çalışmak nedir unutur oluyorsun. borçları öde, katlan ve daha fazla katlan, çoluk çocuğu okut emekli ol al sana ömür bitti. ne de karamsar bir son. ama hatırlatmalı insan kendine bunu. herkesin kapılıo gidebileceği bir yol. bankalar haftada bir arayıp kredi verelim der olmuş. etraftan gelen telkinler de bu yönde olur olmuş. eski kafalılık mı bilmem param yoksa o şeyi almamalıyım anlayışı benimsedim özellikle benzer durum yaşayanları gördükçe. az olsun, noksan olsun ama dilediğimde özgür olabileyim. dilediğimde istifamı basıp gidecek ve kimseye borclu kalmadan bir süre kendimi idare ettirecek kadar birikimim olsun o olmuyorsa da maaşımdan fazla olmasın borcum.
konudan konuya atladım. sevgili iş arkadaşım x'in daha rahat edeceği ve kendini geliştirebileceği bir iş ortamı olur umarım. yolu açık olsun.
devamını gör...
2035.
sitdo/sütdo: 102-110 yaş. ermeni. 60'lı yaşlarında kafasına oğlu tarafından balta vurulmuş hala hayatta. iki kere covid, iki kere beyin kanaması geçirdi hala hayatta. alzheimer, beni bazen torunu (tornik) bazen oğlu sanmakta. halbuki hiçbir şeyiyim. en sevdiği gıda şeker.
komünist vedat: 30'lu yaşlarında. 7 yıl içeride yatmış. rivayetlere göre kahvehanede tkp toplantısı esnasında apar topar önce eve götürülmüş sonra da ailesinin gözü önünde kafasına silah dayanarak gözaltına alınmış. devamlı sırıtır, her an tetiktedir. beni hiçbir şey sanmamakta. en sevdiği gıda sarı tuborg.
bandana abla: 30'lu yaşlarında. yaz aylarında gece 3 gibi ortaya çıkar. endişeli ama güvenilir konuşur. en sevdiği şey insanlara lavabo var mı diye sormaktır.
broken hüso: 30'lu yaşlarında. okuma yazma bilmemektedir. mesleği şüpheli. trollemeyi sever. en takdire şayan yeteneği 7 saniyede cigaralık sarabilmektir. en sevdiği şey malumunuz.
isimsiz şahıs: muhtemelen 30'una yeni basmış. akşam vakti mahalleye gelen yabancılara ateş etmeleriyle ünlüdür. sabah mahalleye bacağı yaralı bir şekilde gelip akşamına hiçbir şey olmamış gibi dışarı çıktığı rivayeti vardır. en sevdiği şey köpeğine büyük küçük demeden herkesi kovalatmasıdır.
komünist vedat: 30'lu yaşlarında. 7 yıl içeride yatmış. rivayetlere göre kahvehanede tkp toplantısı esnasında apar topar önce eve götürülmüş sonra da ailesinin gözü önünde kafasına silah dayanarak gözaltına alınmış. devamlı sırıtır, her an tetiktedir. beni hiçbir şey sanmamakta. en sevdiği gıda sarı tuborg.
bandana abla: 30'lu yaşlarında. yaz aylarında gece 3 gibi ortaya çıkar. endişeli ama güvenilir konuşur. en sevdiği şey insanlara lavabo var mı diye sormaktır.
broken hüso: 30'lu yaşlarında. okuma yazma bilmemektedir. mesleği şüpheli. trollemeyi sever. en takdire şayan yeteneği 7 saniyede cigaralık sarabilmektir. en sevdiği şey malumunuz.
isimsiz şahıs: muhtemelen 30'una yeni basmış. akşam vakti mahalleye gelen yabancılara ateş etmeleriyle ünlüdür. sabah mahalleye bacağı yaralı bir şekilde gelip akşamına hiçbir şey olmamış gibi dışarı çıktığı rivayeti vardır. en sevdiği şey köpeğine büyük küçük demeden herkesi kovalatmasıdır.
devamını gör...
2036.
yıllardır koşarak kaçtığım birkaç düşünce vardı, şu sıralar o düşüncelerin geçmişten gelen hayaletler gibi peşimde olduğunu, ensemde olduklarını ve ellerini uzattıklarında beni tutabileceklerini bildiğimden dolayı boşu boşuna kaçmayı bıraktım bu gece.
bugün again into eyes albümünü baştan sonra tekrar dinledim, 1 hafta sonra son kez inanılmaz yoğun bi tempoyla tekrar müzik yapmak için evime kapanacağım. uykusuz geceler ve yorgun sabahlar beni bekliyor olacak, nisan gibi albüm bitecek, mayıs gibi de yayınlanacak, mayısın ilk haftasından sonra bambaşka bir yola gideceğim; mosmor bir gün batımı.
yapabileceğim en içime sinen şeyi çıkartacağım ortaya, bi mayıs akşamında kaldırıma oturmuş soluklanırken yüze vuran o ılık rüzgarı hissettirmek isteyeceğim ya da sadece ben hissedeceğim yaparken...
yeni bir yol, yepyeni.
bugün again into eyes albümünü baştan sonra tekrar dinledim, 1 hafta sonra son kez inanılmaz yoğun bi tempoyla tekrar müzik yapmak için evime kapanacağım. uykusuz geceler ve yorgun sabahlar beni bekliyor olacak, nisan gibi albüm bitecek, mayıs gibi de yayınlanacak, mayısın ilk haftasından sonra bambaşka bir yola gideceğim; mosmor bir gün batımı.
yapabileceğim en içime sinen şeyi çıkartacağım ortaya, bi mayıs akşamında kaldırıma oturmuş soluklanırken yüze vuran o ılık rüzgarı hissettirmek isteyeceğim ya da sadece ben hissedeceğim yaparken...
yeni bir yol, yepyeni.
devamını gör...
2037.
dikkatli bir insanımdır ben. işaretleri görürüm. insanlara küçük, önemsiz gibi gelen detayları fark etmekte zorlanmam. bence küçük değillerdir hatta çoğu zaman. çok mu akıllıyım, yoo, zihnim böyle çalışıyor. ben de böyleyim işte büyütülecek bir mevzu değil.
dün iki değil dört gözüm olsa dördünün de çiçeği olacak adam kapak fotoğrafını değiştirmiş yine. yapıyor öyle şeyler ara ara. bilmiyorum sebebini. sormadım da hiç. fark ettim, fark ettiğim başka anlar geldi aklıma sonra, makine başladı çalışmaya. niye başından beri hepsini kaydetmedim bir yere diye hayıflandım.
bana bunu ne düşündürüyordu peki? ne olabilirdi ki ardında arkasında? sıkılınca değiştiriyor işte. benzer çizgilere sahip, muhtemelen aynı sanatçının elinden çıkmış başka bir güzel illüstrasyon kullanıyor bir süreliğine. sonra hop yine değiştiriyor. bazen eskilerden birine dönüyor bazen yepyeni bir tane kullanası geliyor. dedim ya makine çalışıp durdu yine de; bir hikaye yazdı bana. uyutmadı beni bir süreliğine hatta. hikaye güzeldi güzel olmasına ama bana bu ilhamı veren adam daha güzeldi. asıl anlatmak istediğim de bu; mevzu benim zihnim değil. eni konu sanatçı olmam lazım öyle olması için. benim gibi insanların çok güzel hikayeler yazabilmesi için, karşılarına o çok güzel hikayelere başkahraman olabilecek potansiyeli somut verilerle taraflarına veren insanlardan beslenmeleri gerekiyor. hayal gücümüzü belirli bir yere kadar çalıştırabiliyoruz. veri işleme? gönder gelsin bebeğim.
o kapak fotoğraflarını belirli bir düzende koyuyormuş mesela profiline. hepsini bassa, bir flipbook çıkabilirmiş örneğin. çok küçük değişimlerle her gün değiştiriyor da olabilir, mümkündür. sonuçta senin benim gibi sıradan bir insan değil. adam özel. film kahramanı gibi. sıradan adamların filmlerini çekmiyorlar altan. çekeni olsa da tek tük, alıcısı olmuyor pek vazgeçiyorlar belli bir yerden sonra. bilemiyorum. evet sen de bilemiyorsun sustum. tamam flipbook değildir belki ama bir kompozisyonu vardır kesin. anlattığı gizli bir hikayesi de olabilir. belki bir mesajı... bunu sevdim; hepsi bir planın parçasıdır. evet! belki benimle bile ilgili olabilir o plan? kim bilir, hadi biraz da öylesini düşünelim. ruh hastasıyım di' mi ben?
bunu da düşündüm. dün değil yahuu, yıllar önce, "benden senarist olur"u ilk fark ettiğimde. nope. ruh hastası değilim. detayları görüyorum, üzerine düşünebiliyorum. duygularımla da harmanlanıyor yazdığım hikayeler ister istemez, ortaya böyle sonuçlar çıkıyor işte. çok da besleniyorsam dediğim gibi değmeyin keyfime. zaten değmeyin olm genel olarak. iyiyiz biz böyle. dediğim gibi ruh hastası değilim, öyleysem de core burada değil, sakin olabiliriz. adam güzel, adam özel, senaryo hazır, hadi filmi çekelim...
dün iki değil dört gözüm olsa dördünün de çiçeği olacak adam kapak fotoğrafını değiştirmiş yine. yapıyor öyle şeyler ara ara. bilmiyorum sebebini. sormadım da hiç. fark ettim, fark ettiğim başka anlar geldi aklıma sonra, makine başladı çalışmaya. niye başından beri hepsini kaydetmedim bir yere diye hayıflandım.
bana bunu ne düşündürüyordu peki? ne olabilirdi ki ardında arkasında? sıkılınca değiştiriyor işte. benzer çizgilere sahip, muhtemelen aynı sanatçının elinden çıkmış başka bir güzel illüstrasyon kullanıyor bir süreliğine. sonra hop yine değiştiriyor. bazen eskilerden birine dönüyor bazen yepyeni bir tane kullanası geliyor. dedim ya makine çalışıp durdu yine de; bir hikaye yazdı bana. uyutmadı beni bir süreliğine hatta. hikaye güzeldi güzel olmasına ama bana bu ilhamı veren adam daha güzeldi. asıl anlatmak istediğim de bu; mevzu benim zihnim değil. eni konu sanatçı olmam lazım öyle olması için. benim gibi insanların çok güzel hikayeler yazabilmesi için, karşılarına o çok güzel hikayelere başkahraman olabilecek potansiyeli somut verilerle taraflarına veren insanlardan beslenmeleri gerekiyor. hayal gücümüzü belirli bir yere kadar çalıştırabiliyoruz. veri işleme? gönder gelsin bebeğim.
o kapak fotoğraflarını belirli bir düzende koyuyormuş mesela profiline. hepsini bassa, bir flipbook çıkabilirmiş örneğin. çok küçük değişimlerle her gün değiştiriyor da olabilir, mümkündür. sonuçta senin benim gibi sıradan bir insan değil. adam özel. film kahramanı gibi. sıradan adamların filmlerini çekmiyorlar altan. çekeni olsa da tek tük, alıcısı olmuyor pek vazgeçiyorlar belli bir yerden sonra. bilemiyorum. evet sen de bilemiyorsun sustum. tamam flipbook değildir belki ama bir kompozisyonu vardır kesin. anlattığı gizli bir hikayesi de olabilir. belki bir mesajı... bunu sevdim; hepsi bir planın parçasıdır. evet! belki benimle bile ilgili olabilir o plan? kim bilir, hadi biraz da öylesini düşünelim. ruh hastasıyım di' mi ben?
bunu da düşündüm. dün değil yahuu, yıllar önce, "benden senarist olur"u ilk fark ettiğimde. nope. ruh hastası değilim. detayları görüyorum, üzerine düşünebiliyorum. duygularımla da harmanlanıyor yazdığım hikayeler ister istemez, ortaya böyle sonuçlar çıkıyor işte. çok da besleniyorsam dediğim gibi değmeyin keyfime. zaten değmeyin olm genel olarak. iyiyiz biz böyle. dediğim gibi ruh hastası değilim, öyleysem de core burada değil, sakin olabiliriz. adam güzel, adam özel, senaryo hazır, hadi filmi çekelim...
devamını gör...
2038.
bir yerim vardı benim,
yani bir yer vardı sadece benim olduğunu sandığım...
canım sıkkınken orada olduğumu düşlediğim,
bir gün gerçekten başımı yasladığımda gerçekten huzur bulacağıma inandığım.
hiç üzülmeyeceğim,
hiç üşümeyeceğim,
hep gülümseyeceğim...
sadece bir yanılsamaymış, bir sanma,
hiç benim yerim olmamış orası.
öğrendim.
teşekkür ederim...
ozbi, güzel sesli kadın gülce duru ile söylediği şu şarkıda olmazlara yandım... ne güzel demiş;
sanık hisler kara merhem çalar her dem yaşanan ne?
alışan ben, karışan kim? - bir sersem, yaşanan ne?
bulut beyaz umut değil.
hangi yas, hangi kin,
hangi sen, hangi din, olmaz diyen?
olmazlara yandım bugün.
bir ben bir sen kaldım bugün...
yol yine kapandı, yine bulandı, niye bulandık yaralarla?
sigaram bana küsme…
sol omuzumdan bir serçe havalandı yaralarla.
kanadım bana küsme…
yani bir yer vardı sadece benim olduğunu sandığım...
canım sıkkınken orada olduğumu düşlediğim,
bir gün gerçekten başımı yasladığımda gerçekten huzur bulacağıma inandığım.
hiç üzülmeyeceğim,
hiç üşümeyeceğim,
hep gülümseyeceğim...
sadece bir yanılsamaymış, bir sanma,
hiç benim yerim olmamış orası.
öğrendim.
teşekkür ederim...
ozbi, güzel sesli kadın gülce duru ile söylediği şu şarkıda olmazlara yandım... ne güzel demiş;
sanık hisler kara merhem çalar her dem yaşanan ne?
alışan ben, karışan kim? - bir sersem, yaşanan ne?
bulut beyaz umut değil.
hangi yas, hangi kin,
hangi sen, hangi din, olmaz diyen?
olmazlara yandım bugün.
bir ben bir sen kaldım bugün...
yol yine kapandı, yine bulandı, niye bulandık yaralarla?
sigaram bana küsme…
sol omuzumdan bir serçe havalandı yaralarla.
kanadım bana küsme…
devamını gör...
2039.
an itibariyle kocaman bir tiyatro salonunda keyifli bir oyunun muhtemelen son dakikalarını izliyor olacaktım. kuvvetle muhtemel oyun bitmiş, yüzlerde memnuniyet, yüreklerden kopan alkışlarla sahnedekilere saygı, selam.
fakat izolasyonun beşinci gün itibariyle izlediğim şey odanın duvarları. bolca oğuz ataygeliyor aklıma bu ara. bu bir işaret olmalı aslında, yazmak lazım gibi... ama bu baş ağrısı başa bela gerçekten. tüm enerjisini alıyor insanın. ne okumak mümkün uzun uzun, ne de satırlar dolusu yazmak... vakit geçiyor, tadını çıkart dinlen dediklerinden kasıt bu olmasa gerek. bu dinlenmek de değil çünkü, tadını çıkartmak hiç değil.
geçecek diyorlar elbet, bir kez daha insanoğluna güvenelim o vakit.
fakat izolasyonun beşinci gün itibariyle izlediğim şey odanın duvarları. bolca oğuz ataygeliyor aklıma bu ara. bu bir işaret olmalı aslında, yazmak lazım gibi... ama bu baş ağrısı başa bela gerçekten. tüm enerjisini alıyor insanın. ne okumak mümkün uzun uzun, ne de satırlar dolusu yazmak... vakit geçiyor, tadını çıkart dinlen dediklerinden kasıt bu olmasa gerek. bu dinlenmek de değil çünkü, tadını çıkartmak hiç değil.
geçecek diyorlar elbet, bir kez daha insanoğluna güvenelim o vakit.
devamını gör...
2040.
gerçekleri görüyorum yani en azından gördüklerime göre hareket ediyorum ama bir yerde bir şeyler var, izin vermiyor o gerçeklere rağmen. vazgeçememek değil bu, kabullenememek hiç değil ama yok yani o gerçekler maskelenmiş gibi, ayrı yerlerde de olmuyor, ayrı da olmuyor, bir şekilde dahil oluyoruz hayatlarımıza. gidiyor olmam bile engellemiyor bu birlikte olma duygusunu, en ufak fırsatta birbirine koşmak nasıl bir şeydir? mesafeleri koydum aramıza hem duygusal hem fiziksel olarak, cidden mesafeler de olacak aramızda ama niye birbirimizin hayatından çıkıp gitmiyoruz ki?
devamını gör...
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2