5081.
zengin bir iş insanının yazlığında ahşap işlerini yapıyoruz. motor testereyi avazı çıktığı kadar bağırtıyoruz iş yetişsin diye. insanın kulaklarını cırmalıyor. hakikaten insanı rahatsız ediyor gürültü. yan komşu rahatsız olmuş sinirli bir şekilde geldi ve bu ne gürültü kardeşim, şuraya kafa dinlemeye geldik şu yaptığınıza bak dedi. adam haklıydı ve gerçekten bu durumu savunacak bir mazeretim yoktu. gülümsedim ve abi taze çay demledik çay içermisin dedim. içmem saol dedi. kusura bakmayın haklısınız ama burayı bir şekilde bitirmemiz lazım dedim. adam biraz yumuşadı. tamam kardeşim ama zincirmi kesmiyor zinciri değiştirin motorun sesi çok yüksek çıkıyor dedi. zincir yeni dedim ve zincirin dişlerini gösterdim. bu testere böyle ses yapar ama işimiz çok az kaldı en iyisi biz bi çay molası verelim dedim. gülümsedi ve kolay gelsin diyerek gitti. öfkeli bir insan öfkesinin kolay kolay dinmeyeceğini umdu ama karşısında samimi ve iyi niyetli bir muhatap bulduğu için sakinleşti. insan böyledir, mayasında iyilik var. bulup çıkarabilene. kaynayan su katı olan patatesi haşlayıp yumuşatırken sıvı olan yumurtayı sertleştirir. aslında senin ne olduğun içinde bulunduğun şartlardan ziyade neyden yapıldığınla alakalıdır. bu bağlamda tanrı insanı sevgiden yarattı. özünde sevgi kabuğunda yaman bir nefis vardır. ne mutlu kabuğunu kırıp özüne dönene, dönebilene.
devamını gör...
5082.
of ulan of. neden ben değil diye hırpalamadım mı kendimi yeterince? niye hala kapısına dayanıyorum. niye bu kadar laftan anlamazım. ama neden değer veriyor halen öyleyse. anlayamıyorum. belki renksizim sevimsizim. halden hale şekilden şekle giremem biçimsizim. kaskatıyım bir beton yığınıyım. yeter misiz miyim? yetemiyor muyum ona? of sözlük of ben kimim neyim. bilemiyorum. belki insan suretinde geçmiş zaman hayaletiyim. kendimin berbat replikasıyım artık. keşke bu kızı da tanımasaydım. artık arsızım yüzsüzüm. saçmayım idin ta kendisiyim. süper ego yok oldu. kendimle başbaşayım.
devamını gör...
5083.
kadın adama şarkı listesini yollamıştı 3 asır önce, 4 asır sonra adam baktı listeye, o arada dünyanın herhangi bir yerinde sanki bir halkın çalıyordu, adam "bitince memleketsiz" dlye fısıldadı, kadın duydu, gereğinden fazla alkol kullananlara saygı olarak şarkıyı açtı, bir kez daha.
mesafeler bitmişti, dünya zamanında bunun süresi belli değildi, geçmiş gelecek için savaşıyordu, yarın ise bugünü işgal ediyordu.
sonra anıl konuştu; "olsun!"
mesafeler bitmişti, dünya zamanında bunun süresi belli değildi, geçmiş gelecek için savaşıyordu, yarın ise bugünü işgal ediyordu.
sonra anıl konuştu; "olsun!"
devamını gör...
5084.
kaptan logar bir cisim yaklaşıyor.
ama ne? göreceğiz.
ama ne? göreceğiz.
devamını gör...
5085.
- kimsin sen, çık dışarı çık. *
devamını gör...
5086.
niye yeni bir gün başlıyor? neden gece kaldığı yerden devam etmiyor?
ne zaman bitecek bu eziyet?
ne zaman bitecek bu eziyet?
devamını gör...
5087.
polisi ısıran kedinin tutuklanması kadar tuhaf ve saçma hayat.
keşke g*tünü ısırsaymış o vakit.
o kadar prenses ki kaçmamış bile, yakalanmış
another day another slaaayy göörl
keşke g*tünü ısırsaymış o vakit.
o kadar prenses ki kaçmamış bile, yakalanmış
another day another slaaayy göörl
devamını gör...
5088.
“kıyılarda yüzemeyen yeterince gezemeyen
kaç kere kaybolmuş bir geminin dümencisiyim
kararınca sevemeyen gerekince gidemeyen
kendinden çileli bir yüreğin efendisiyim”
kaç kere kaybolmuş bir geminin dümencisiyim
kararınca sevemeyen gerekince gidemeyen
kendinden çileli bir yüreğin efendisiyim”
devamını gör...
5089.
zaman ileri akar, ama bazı ruhlar geride kalır.
ben… yaşım genç, yüzüm taze belki. ama içimde eski zamanların tozu var. bir türlü çıkmayan, silinse de izi kalan bir toz bu. çocukluğumun sokaklarında hala ayak izlerim var. o izler büyümedi. o izler ileriye gitmedi.
ben kaldım.
eskide kaldım.
insanlar bakıyor bana, daha yolun başındasın diyorlar. oysa ben yolun sonuna çoktan vardım, içimde. belki hiç başlamadım bile.
birileri geçmişe özlemle bakar, ben geçmişte mahsur kaldım.
yeni bir sabaha uyanmak her günkü yenilgim.
gözlerimi açıyorum, ama içimdeki perde hep kapalı.
isyan mı?
elbette.
ama çığlık atmıyorum.
kimsenin duymadığı bir frekansta haykırıyorum içimden.
bir şeyleri yıkmak istiyorum, ama ellerim bağlı değil, istemiyor sanki.
sanki kendi zindanımın gardiyanı ben olmuşum.
konuşsam kim anlar ki?
geçmişi bırak, derler.
oysa bazı geçmişler, bırakmaz seni.
sen bırakmak istesen bile, tutar bileğinden.
gençliğini esir eder.
ben genç bir adamım.
ama içimde bir ihtiyar oturuyor.
sürekli geçmişi anlatan, susmayan, küskün bir ihtiyar.
her sabah o uyanıyor önce.
ben sonra uyanıyorum.
ama artık hangimiz daha çok yaşıyor, bilmiyorum.
bu bir isyan.
ama sessiz.
kimse duymuyor.
kimse bakmıyor.
belki ben bile.
ben… yaşım genç, yüzüm taze belki. ama içimde eski zamanların tozu var. bir türlü çıkmayan, silinse de izi kalan bir toz bu. çocukluğumun sokaklarında hala ayak izlerim var. o izler büyümedi. o izler ileriye gitmedi.
ben kaldım.
eskide kaldım.
insanlar bakıyor bana, daha yolun başındasın diyorlar. oysa ben yolun sonuna çoktan vardım, içimde. belki hiç başlamadım bile.
birileri geçmişe özlemle bakar, ben geçmişte mahsur kaldım.
yeni bir sabaha uyanmak her günkü yenilgim.
gözlerimi açıyorum, ama içimdeki perde hep kapalı.
isyan mı?
elbette.
ama çığlık atmıyorum.
kimsenin duymadığı bir frekansta haykırıyorum içimden.
bir şeyleri yıkmak istiyorum, ama ellerim bağlı değil, istemiyor sanki.
sanki kendi zindanımın gardiyanı ben olmuşum.
konuşsam kim anlar ki?
geçmişi bırak, derler.
oysa bazı geçmişler, bırakmaz seni.
sen bırakmak istesen bile, tutar bileğinden.
gençliğini esir eder.
ben genç bir adamım.
ama içimde bir ihtiyar oturuyor.
sürekli geçmişi anlatan, susmayan, küskün bir ihtiyar.
her sabah o uyanıyor önce.
ben sonra uyanıyorum.
ama artık hangimiz daha çok yaşıyor, bilmiyorum.
bu bir isyan.
ama sessiz.
kimse duymuyor.
kimse bakmıyor.
belki ben bile.
devamını gör...
5090.
iyileşmek için yazıyorum,
çünkü içimdeki zehri başka türlü nasıl akıtacağımı bilmiyorum. şairin,
"benim kalbim bir ıslahevidir doktor,
yetim bir çocuk durmadan azarlanır içinde" mısralarını anlayabiliyorum, yaşadığım için. bunu anlayabiliyor olmak da üzücü...
neyim var, neden böyleyim, neden böyle oluyor ben de bilmiyorum ama kendimden razı değilim. hiç değilim hem de. allahla başbaşa kaldığımızda ona "yeryüzünde kendinden razı olmayan bir kul görüyor musun, işte o, benim işte." diyorum. kendimin kendime rızası yok çünkü, olamıyor.
kimseye yük olmak istemiyorum bir sancı gibi. biraz paylaşacak olsa biri benimle hayatı, hemen sımsıkı tutunuyorum ne varsa sanki. sonra minicik bir söz, ulaşamama hâli paramparça ediyor beni. yapayalnız kalıyorum. çünkü kendimden razı değilim, kendimle kalmak demek bir hapse girmek gibi, cezaevi gibi işkence gibi, içimdeki o boşluğu, sevgisizliği, değersizliği hiçbir şeyle dolduramıyorum. neyim var bilmiyorum ama baş edemiyorum işte. baş edemediğimde farkındalığım usulca uzatıyor başını ve perçinliyor her şeyi: sen bir enkazsın. işte durmadan azarlıyorum içimde kendimi, durmadan.
yazıyorum çünkü bu gün baş edemedim ve ilacımı aldım sakinleşeyim diye. kimsenin bir suçu, hatası olmadığını ve meselenin bende başlayıp bende bittiğini görebiliyorum çünkü kendimde hapsolmadığım anlar oluyor ilaç alınca.
sadece,
yazmak istedim. deftere yazıp da onu yakmaya uğraşmak yerine buraya yazıp iyileşince silmek istiyorum.
|3.6.25
çünkü içimdeki zehri başka türlü nasıl akıtacağımı bilmiyorum. şairin,
"benim kalbim bir ıslahevidir doktor,
yetim bir çocuk durmadan azarlanır içinde" mısralarını anlayabiliyorum, yaşadığım için. bunu anlayabiliyor olmak da üzücü...
neyim var, neden böyleyim, neden böyle oluyor ben de bilmiyorum ama kendimden razı değilim. hiç değilim hem de. allahla başbaşa kaldığımızda ona "yeryüzünde kendinden razı olmayan bir kul görüyor musun, işte o, benim işte." diyorum. kendimin kendime rızası yok çünkü, olamıyor.
kimseye yük olmak istemiyorum bir sancı gibi. biraz paylaşacak olsa biri benimle hayatı, hemen sımsıkı tutunuyorum ne varsa sanki. sonra minicik bir söz, ulaşamama hâli paramparça ediyor beni. yapayalnız kalıyorum. çünkü kendimden razı değilim, kendimle kalmak demek bir hapse girmek gibi, cezaevi gibi işkence gibi, içimdeki o boşluğu, sevgisizliği, değersizliği hiçbir şeyle dolduramıyorum. neyim var bilmiyorum ama baş edemiyorum işte. baş edemediğimde farkındalığım usulca uzatıyor başını ve perçinliyor her şeyi: sen bir enkazsın. işte durmadan azarlıyorum içimde kendimi, durmadan.
yazıyorum çünkü bu gün baş edemedim ve ilacımı aldım sakinleşeyim diye. kimsenin bir suçu, hatası olmadığını ve meselenin bende başlayıp bende bittiğini görebiliyorum çünkü kendimde hapsolmadığım anlar oluyor ilaç alınca.
sadece,
yazmak istedim. deftere yazıp da onu yakmaya uğraşmak yerine buraya yazıp iyileşince silmek istiyorum.
|3.6.25
devamını gör...
5091.
ben, ayrı yazılan de’yim.
evet, o çok bilmiş da-de ailesinin dışlanan evladı.
bir virgül kadar değersiz, bir boşluk kadar görünmezim.
ama yanlış yazıldığımda bile herkesten önce fark edilirim.
yani düşün…
bu kadar görünmez olup da bu kadar fark edilmek ne garip bir çelişki.
insanlar beni genelde kardeşimle karıştırır.
bitişik yazılan de.
hani şu evde, okulda, bende gezen...
onunla aynı evi paylaşıyoruz ama ayrı dünyaların insanlarıyız.
ben gittiğim her yerde ayrı yazılmak zorundayım,
yoksa türkçe öğretmenlerinin tansiyonu düşüyor.
geçen gün bir cümlede yerim vardı:
ali sinemaya gitti, ayşe de evde kaldı.
yemin ederim, tam anlam bulmuştum ki…
beni dede gibi bitişik yazmışlar.
ayşe evde kalmamış, yaşlanmış resmen.
bazıları beni o kadar yanlış anlıyor ki
ben de seni seviyorum yerine
ben de seni sevmiyorum yazıyorlar.
hayatım boyunca bu kadar yanlış bir boşlukla karşılaşmadım.
ama yine de küsmedim.
çünkü biliyorum…
ben olmadan bir şeyler eksik kalıyor.
cümle tamam, anlam yarım.
ne tam bir bağlaç olabiliyorum,
ne de duygulardan azadeyim.
bir aşk mektubunda beni unuturlarsa,
kalp kırılıyor.
bir ayrılık mesajında fazla yazılırsam,
anlamsız oluyorum.
ben, ayrı yazılan de’yim.
biraz melankolik, biraz alıngan,
ama yerim belli senin yanındayım.
yeter ki beni anlamak için bir boşluk bırak.
evet, o çok bilmiş da-de ailesinin dışlanan evladı.
bir virgül kadar değersiz, bir boşluk kadar görünmezim.
ama yanlış yazıldığımda bile herkesten önce fark edilirim.
yani düşün…
bu kadar görünmez olup da bu kadar fark edilmek ne garip bir çelişki.
insanlar beni genelde kardeşimle karıştırır.
bitişik yazılan de.
hani şu evde, okulda, bende gezen...
onunla aynı evi paylaşıyoruz ama ayrı dünyaların insanlarıyız.
ben gittiğim her yerde ayrı yazılmak zorundayım,
yoksa türkçe öğretmenlerinin tansiyonu düşüyor.
geçen gün bir cümlede yerim vardı:
ali sinemaya gitti, ayşe de evde kaldı.
yemin ederim, tam anlam bulmuştum ki…
beni dede gibi bitişik yazmışlar.
ayşe evde kalmamış, yaşlanmış resmen.
bazıları beni o kadar yanlış anlıyor ki
ben de seni seviyorum yerine
ben de seni sevmiyorum yazıyorlar.
hayatım boyunca bu kadar yanlış bir boşlukla karşılaşmadım.
ama yine de küsmedim.
çünkü biliyorum…
ben olmadan bir şeyler eksik kalıyor.
cümle tamam, anlam yarım.
ne tam bir bağlaç olabiliyorum,
ne de duygulardan azadeyim.
bir aşk mektubunda beni unuturlarsa,
kalp kırılıyor.
bir ayrılık mesajında fazla yazılırsam,
anlamsız oluyorum.
ben, ayrı yazılan de’yim.
biraz melankolik, biraz alıngan,
ama yerim belli senin yanındayım.
yeter ki beni anlamak için bir boşluk bırak.
devamını gör...
5092.
hani bazen bir sürü şey vardır. birbiriyle bağlantılı gibi görünür ama hepsi ayrı ayrı kendi başına vardır. hangisinden başlasan diğeri yarım kalır
devamını gör...
5093.
dün gece kaçta uyudun diye adama sordu kadın. adam sanki rakamlar gözünün önünden geçerken doğru zamanı yakalayacak gibi bir düşündü, başa çıkmayınca gün ağarıyordu dedi.
neden diye sordu kadın, sorun neydi? ben? sen? biz?
hepsi dedi adam ama galiba en çok biz, üstü başı silme haksızlık kaplı olan biz.
kadın onaylamadı ama reddetmedi de, odadaki fili o da görüyordu çünkü.
en sakin yerine seslendi adamın, bu gece ben uyutacağım seni ve şarkımız da açık olacak dedi.
adam gülümsedi, gerçekten gülümsedi; yanımda, orada kal yeter dedi.
yeterdi de..
neden diye sordu kadın, sorun neydi? ben? sen? biz?
hepsi dedi adam ama galiba en çok biz, üstü başı silme haksızlık kaplı olan biz.
kadın onaylamadı ama reddetmedi de, odadaki fili o da görüyordu çünkü.
en sakin yerine seslendi adamın, bu gece ben uyutacağım seni ve şarkımız da açık olacak dedi.
adam gülümsedi, gerçekten gülümsedi; yanımda, orada kal yeter dedi.
yeterdi de..
devamını gör...
5094.
kafayı yemek üzereyim sözlük. uçbeyiyim sancak beyiyim ne derseniz oyum. ama akıllı değilim. kendimi tanıyamıyorum. iyi gibiyim. mutluyum. umutluyum. her şey yolunda ben hariç her şey yolunda. ettiğim şımarıklık rahat ardıma batıyor. kağıt üstünde her şey güzel. ama kağıda kan ve gözyaşı damlıyor. hiçbir şey kağıdın üstünde durduğu kadar güzel değil. bense çok çirkinim. ama daha fazla bu adam olamayacağım. boşver be. yazın tatile gideyim arkadaşımın evine kalmaya. belki bir güzele aşık olurum plajda. takmam kafaya bunları. ona açılmanın derdiyle dertlenirim. bak o tatlı olur sözlük. kader kısmet işte. kadersizlik de bize kısmet herhalde.
devamını gör...
5095.
doğduğumdan beri, çocukluğumda, gençliğimde ve şimdiye kadar tek gerçeğim var oldu hep.
kalbimden gelen sesi, hissettiklerimi hiç bir zaman yalan çıkarmadığınız için teşekkürler.
bu yaşıma yalnız gelmeyi bir şekilde başardım. görünen o ki ölene dek de yalnız kalmaya mahkum edilmişim.
hiç olmadı seven bir kalp, hiç olmadı sıcacık bir el. ömrümce görmedim bana güzel bakan bir çift göz. bir annenin dünyaya getirmek bile istemediği birinden de ne beklenir ki zaten?
siz mutlu olun, sizler hep kalabalık olun, siz hep sevin sevilin. ben sizleri görüyorum.
ben mi? merak etmeyin, karanlıkta bir şey görülmez, ışık tutan da olmayacağına göre endişe etmeyin.
teşekkürler kader.
kalbimden gelen sesi, hissettiklerimi hiç bir zaman yalan çıkarmadığınız için teşekkürler.
bu yaşıma yalnız gelmeyi bir şekilde başardım. görünen o ki ölene dek de yalnız kalmaya mahkum edilmişim.
hiç olmadı seven bir kalp, hiç olmadı sıcacık bir el. ömrümce görmedim bana güzel bakan bir çift göz. bir annenin dünyaya getirmek bile istemediği birinden de ne beklenir ki zaten?
siz mutlu olun, sizler hep kalabalık olun, siz hep sevin sevilin. ben sizleri görüyorum.
ben mi? merak etmeyin, karanlıkta bir şey görülmez, ışık tutan da olmayacağına göre endişe etmeyin.
teşekkürler kader.
devamını gör...
5096.
'ilişkiler yumağı matrixim' dağıldı sözlük. nasıl dağılmasın ki?
kendimi bilmeden hemde hiç tanımadan kurduğum ilişkiler mekanizmam, kendimi hiç hiç ve hiç bilmemeye başlayınca gümledi.
evet, eskiden kendimi bilmiyordum. sonra bir gün kendimi bilmeye talip oldum ipin ucu kaçtı. ne ben kaldı ortada ne de benim ilmek ilmek işlediğim yaşam ağım.
hadi ben ara ara kendime yabancı gelirdim de şimdi tüm dünya bir olmuş yabana bulanmış gibi.
ne o ses tanıdık, ne o bakış, ne kelimeler, ne gülüşmeler... tümden yabancı oldu tüm bilinenler.. ne bir doğru kaldı geride ne bir yanlış.. ne bir ben ne bir sen...
şimdi ben bile bana yabancı. ben bile bana ıssız. ne sesim ne sözüm ne de anlamım kaldı... hangi arayışın kayboluşu bu?
kendimi bilmeden hemde hiç tanımadan kurduğum ilişkiler mekanizmam, kendimi hiç hiç ve hiç bilmemeye başlayınca gümledi.
evet, eskiden kendimi bilmiyordum. sonra bir gün kendimi bilmeye talip oldum ipin ucu kaçtı. ne ben kaldı ortada ne de benim ilmek ilmek işlediğim yaşam ağım.
hadi ben ara ara kendime yabancı gelirdim de şimdi tüm dünya bir olmuş yabana bulanmış gibi.
ne o ses tanıdık, ne o bakış, ne kelimeler, ne gülüşmeler... tümden yabancı oldu tüm bilinenler.. ne bir doğru kaldı geride ne bir yanlış.. ne bir ben ne bir sen...
şimdi ben bile bana yabancı. ben bile bana ıssız. ne sesim ne sözüm ne de anlamım kaldı... hangi arayışın kayboluşu bu?
devamını gör...
5097.
kusana kadar içip sızmak istiyorum tam da şu anda. ama yapabileceğim eylem en fazla izopropil alkol koklamak olur. kendime koyduğum sınıra yaklaşmıyorum bile artık. biliyorum sonucun ne olacağını. teşekkür ederim. arz ederim. saygılarımla. best regards. vaya con dios. ın vino veritas. veni vıdı vici. vıdı vıdı vıdı.
devamını gör...
5098.
ağlamaklı bir huzur içerisindeyim.
ağladım diye mi huzurluyum diye mi hala çözebilmiş değilim…
kelimelerle aram kendimi bildim bileli hep iyiydi. senin sayende…
ama yine de; duygularımı ifade etmekte şu an oldukça güçlük çekiyorum…
maneviyatımı çok uzun zaman önce kaybettim, biliyorsun. ama şu an ne yaptığımı gördüğünü ve buna gülümsediğini biliyorum.
her duyarak uyandığımda beni ürküten sabah ezanını, oturup terasta huzurla dinliyorum. ezan okunduktan sonra da bir sigara içip yatağıma geri dönmeyi düşünüyorum. yarın iş var, ama tekrar uyuyabileceğimden emin değilim…
yattığın yerde çok huzurlu olduğunu umuyorum.
en azından yaşadığından daha huzurlu olduğunu…
öldükten 136 gün sonra, öldüğünden beri ilk defa rüyamda seni gördüm anne… hoş geldin ve bu ziyaret için sana çok teşekkür ederim…
ağladım diye mi huzurluyum diye mi hala çözebilmiş değilim…
kelimelerle aram kendimi bildim bileli hep iyiydi. senin sayende…
ama yine de; duygularımı ifade etmekte şu an oldukça güçlük çekiyorum…
maneviyatımı çok uzun zaman önce kaybettim, biliyorsun. ama şu an ne yaptığımı gördüğünü ve buna gülümsediğini biliyorum.
her duyarak uyandığımda beni ürküten sabah ezanını, oturup terasta huzurla dinliyorum. ezan okunduktan sonra da bir sigara içip yatağıma geri dönmeyi düşünüyorum. yarın iş var, ama tekrar uyuyabileceğimden emin değilim…
yattığın yerde çok huzurlu olduğunu umuyorum.
en azından yaşadığından daha huzurlu olduğunu…
öldükten 136 gün sonra, öldüğünden beri ilk defa rüyamda seni gördüm anne… hoş geldin ve bu ziyaret için sana çok teşekkür ederim…
devamını gör...
5099.
antik bir devrin kayıp ruhu gibi hisseder mi insan? bedenini zindan sayar mı? dudakları bir gülümsemeye tabiiyken, içinde on binlerin titreten yürüyüşüyle canı yanar mı? gözyaşları, nuh'un tufanından kalma damlacıklar gibi, binlerce yılın çaresizliğiyle akar mı? ölüm denen karanlık, kasvet dolu şey sonraki yaşama geçiş midir; yoksa yaşam, doğduğumuz an bize ölümü mü vadeder? bir yıldız tozunun zerreciğinde bu kadar haykırış olur mu?
ne çok cevaplanacak sual var ve ne az cevaplayabilecek insan… dilime dolanan, yazmak için parmak uçlarıma akan kelimeleri tanımıyorum. sokaklardaki kalabalıkları, sesleri, renkleri tanımıyorum. karanlık bir miraçtaymışım gibi yukarıdan, kara bulutlardan izliyorum sanki olup biteni.
içimde bilmediğim toprakların acısı, bir zamanlar tapılan tanrıların son nefesleriymişçesine kayan yıldızlar ve zaman ırmağında akıntıya kapılıp boğulan insan… boğulurken bile çaresizce aşkı arayan insan; iki yarım kırıklığın, birbirinde sığınak diye aradığı o aşkı.
ne çok cevaplanacak sual var ve ne az cevaplayabilecek insan… dilime dolanan, yazmak için parmak uçlarıma akan kelimeleri tanımıyorum. sokaklardaki kalabalıkları, sesleri, renkleri tanımıyorum. karanlık bir miraçtaymışım gibi yukarıdan, kara bulutlardan izliyorum sanki olup biteni.
içimde bilmediğim toprakların acısı, bir zamanlar tapılan tanrıların son nefesleriymişçesine kayan yıldızlar ve zaman ırmağında akıntıya kapılıp boğulan insan… boğulurken bile çaresizce aşkı arayan insan; iki yarım kırıklığın, birbirinde sığınak diye aradığı o aşkı.
devamını gör...
5100.
zaman gece..
insan kendinden yorulur mu?
ben yoruldum..
belki de en çok kendinden yorulurdu.. susturulamayan sorgular.. bitmek bilmeyen sorular.. anlam veremediğin dünya..
hatta en çok kendinden yorulurmuş insan.. öğrendim..
zaman gece.. hep gece..
insan kendinden yorulur mu?
ben yoruldum..
belki de en çok kendinden yorulurdu.. susturulamayan sorgular.. bitmek bilmeyen sorular.. anlam veremediğin dünya..
hatta en çok kendinden yorulurmuş insan.. öğrendim..
zaman gece.. hep gece..
devamını gör...
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2