3701.
#2533292
içindekiler: ajanda, plan, dersler, notlar, kitap yorumları, bilgiler, gelişmeye dair birtakım şeyler, anılar, günlük, tarafımdan çizilen resimler, alıntılar...
devamını gör...
3702.
#2537185
artık netleşmek istiyorum, arada derede kalmak değil… olmayacaksa olmayacağını bilmek derdindeyim sadece; hem bu kadar yakın hem de bu kadar belirsiz bir alanda kalmayacağım. belki bu değil ama bundan sonraki artık son olacak ya da netleşmek zorunda kalacak. çünkü artık benim için başka bir yolu kalmadı.
devamını gör...
3703.
#2537620
güzel şeyler de kötü şeyler de beklenmeyen zamanda gerçekleşir.

hiçbir şeyi bekleyerek kendi kendinizi tüketmeyin de heveslendirmeyin de.

yaşayın.

dümdüz.
devamını gör...
3704.
#2537656
yüregim kaç gündür sevdiğime hasretti, sevdiğimle beraber vakit geçirmek için parka gittik bugün bahar havası vardı dışarda. aslında zaten o benim baharım ..mutlulugum herşeyim
yanıma geldiğinde beni görür görmez koştu sarıldı bana. yüregim sevmeni,sarılmanı öpmen,i bu yüregi esir almanı,çok özlemişti..
ne desem de sevdamı anlatsam diye düşünüyorum.bugüne kadar söylenmiş en güzel sevda sözcükleri bile sana duyduğum aşkı ifade edemeyecek diye korkuyorum.
yan yanayken bile özlüyorum seni. yanımdayken bana üşüdüğünü söyledin sana üstümdeki ceketi verdiğimde ben de üşüyordum. ancak sana belli etmemeye çalıştım. lakin bunun bir önemi yoktu kalbim senin aşkınla yanıp tutuşuyordu.
dünyanın bütün dilleriyle "seni seviyorum" desem yetmeyecek biliyorum.nereye gidersem gideyim,yanımda götürüyorum seni.hiç yalnız değilim bu yüzden.ne gecelerim
sensiz geçiyor ne gündüzlerim.yaptığım her şeyde,attığım her adımda mutlaka sen varsın. ve sen olacaksin. geleceğim... gelecekten de konuştuk belki bazı dönemlerde kaygılarımız olacak hayatın kuralı belki de bu. dediğim gibi yanımdan gider gitmez sana tekrar seni özlediğimi soylemistim çünkü.sen benim için bu dünyada özlemeye değer tek şeysin..
bu güzel günü bir şiirle noktalamak ıstiyorum
zişan'ım senden önce
‌kaç kâbus gecesi yaşadım
kaç dolunay yalnızlığı
dizlerimde buz vardı ellerimde kar
hiçbir şey dokunmamıştı bana özüm kadar
ben yarı çıplak bir çocuk masumluğunda
cam pervazına dizerdim düşlerimi
ve her gece çığlık seslerim yırtardı gecenin sessizliğini
henüz kapım açık değildi aşka
hiç kimse anlamazdı dilimden
senden önce zişanim
bilmezdim ben sevmeyi
sonra sen geldin
kışımı bahara çevirdin.
devamını gör...
3705.
#2537707
bu da özlenen sevgiliden

bugün biraz daha bizle doldu her yer.
sevgilimle bilmem kaçıncı buluşmamız her şey o kadar güzel ki baharın en güzel saatleriydi onunla geçirdigim her saniye...
yapılan aktiviteler dışında aktivitelerin verdiği hissiyat önemli benim için yoksa beraber çöp toplamak da güzeldir içinde beraberlik kelimesi geçtiği sürece.
önce dünyanın en güzel aktivitesi yapıldı en güzel sevgiliyle çiğköfte gömme. bu aktiviteyi çok seviyorum hep olsun istiyorum. ardından normalde yapmadığınız ama bunda sonra sürekli yapalım dediğimiz şey yani parkta oturma aktivitesi bu o kadar eğleceli ki. biraz da geleceğe daldırıyor insanı. gelecekten, gündelik yaşamdan ve bu adama hayranlikla baktığım bilgi alışverişi olayı tüm hayata meydan okur bunlar. konularımız o kadar zevkli ve güzel ki bugün en çok kullanacağım şey güzel kelimesi. içimde anlamlandıramadığım güzel hisler var ancak tarifi yok koca bir tarihi var. insan bulutların üzerinde hissediyor, sonsuzluğun kollarında, mutluluğun sinesinde... neden zaman durmaz ki sevdiğinizin kollarında... neden olmasındı ki?
iyi ki sen sevdiğim. beraber sacmaladığım, güldüğüm, ağladığım, dertleştiğim, her bir şeyim olmuş adam söylesene bana allah tarafından verilmiş sınırsız tarife misin sen ?

gerçekten yorucu bir günü güzel ve tatlı anılarla kapadık keşke zaman bitmeseydi, keşke kollarına dursaydı zamanım.
komik gelebilir ancak 10/10 aktiviteye gelecek olursak bir düğün salonuna giriş yaptık daha fazlasını getiremedik çok eglenceliydi bir daha da yapılır.
beraber edebiyat kartları ve tabu oynadık bu kadar içten gelen bir kahkaham uzun süredir olmamıştı.
içimden seni haykırmak geliyor kaç kişi duyar sesimi kaç aşık bilmem ancak senin benim sevgimi hissettiğini bilmem yetiyor bana.
hisler, aşk, duygular... ne kadar da anlamlıymış seninle beraber öğreniyorum. daa doğrusu aşk hayattan değildir diye düşünen ben hayatın bizzat aşk olduğunu öğrendiğim günden beridir bahtiyarım.
öyle güzel ki kalbimde yerin... yıllardır senin için atmış gibi yıllardır mevcudiyetine hasret gibi... ve bilinir ki hasret kalınmış olan her neyse hasret hiç bir zaman bitmeyecektir. yanında dahi olsan özleyeceksindir.
kim daha önce hayatı kucakladı, kim daha önce mutluluğu sevgiyi öpe öpe bitiremedi, kim daha önce mesafeye nefret besledi bilmiyorum ama bildiğim çok güzel bir şey var o da bunu yapan kişinin ben olduğu...

çok güzelsin sevgilim çok...
devamını gör...
3706.
#2537866
çok düşündüm tanıdığım tüm herkesi, hal ve hareketlerini, hayatımı, yaşadığım çevreyi, peşinde koştuğum hedefleri, kardeşlerimi,anne ve babamı, sevdiğim yemekleri, ne ile mutlu ne ile mutsuz olduğumu, hayatımdaki sırlarımı, nasıl bir hayat istediğimi ve nasıl bir karaktere sahibim... kısacası hayatımda olan biten tüm her şeyi gözden geçirdim. yeni kararlar aldım, yeni kurallar koydum kendime ve bazı yanlış kuralları sildim hayatımdan. sevmediğim bazı yemekleri sevmek istiyorum artık. kırmızı et ve nohut biraz zor olacak gibi . hedeflerimde biraz değişiklik oldu. değişiklik değil de gerçekten ne istediğimi anladım. çevremdeki insanlara gelince hiç biri ben gibi değilmiş, ne benim kadar güzel sevmeyi, ne benim kadar güzel gülmeyi ne de benim kadar dürüst... kardeşlerim; bu hayatta en bağlı olduğum, en çok onlarlayken keyfim yerinde olduğu, en güzel aktivitelerin onlarla yapıldığı kişiler. anne babam çok değerlidirler kendileri... mutluluk ve mutsuz olduğum konular ise aile huzuru varsa , hayallerime hiçbir engel yoksa ki benim için yok geri kalan her şeyle mutlu olurum. yaşadığım çevre biraz değişik . hayattaki sırlarım çokmuş sıraladığımda, ikinci kişiyi bile ortak etmek istemediğim sırlarım. nasıl bir karaktere sahibim? ben kendime göre mükemmel bir insanım. sanırım bunu söylemem yeterli.bu yüzden hayatımda olan insanlar çok şanslı onlar farkında değil . kusurlarımı seviyorum.. darılınca suratımı asmayı, canım sıkıldığında olur olmaz bağırmayı, kıskançlık krizlerimi, bazen düşünmediklerimi birden söylemeyi, bazen herşeyi yüzüme gözüme bulaştırmayı, öfkelerimi,kızınca küsmeyi, heyecanlarımı,geç yatıp geç kalkmayı, yatakta tembellik yapmayı,gereksiz para harcamayı, bazılarını haketmediği halde sevmeyi,içimdeki çocuğu, beni seviyorum... iyi ki varım, iyi ki ben benim..sonuna bir cümle daha:
kendimle gerçekten gurur duyuyorum...
devamını gör...
3707.
#2537940
cesaretimi bulduğumda herkesten, her yerden gideceğim...
ben de pek matah biri sayılmam lakin sevmiyorum bu dünyayı işte.
hepimiz aslında bir bok bilmeyen, günün birinde geberecek olan canlılarız.
kime, neye caka satıyoruz bilmem.
hoş, bilmek de istemem.
neyse öyle işte.
devamını gör...
3708.
#2538698
"sen zaten hiçbir şey yapmıyorsun." annemin bana en çok söylediği cümlelerden biriydi. mesela, hem mutfağa girmeme izin vermezdi, hem de bana hiçbir şey yapmıyorsun derdi. bana "şu şu yemeği yapmayı biliyor musun?" diye soran olunca, benden önce atlar ve "benim kızım okuyor, bilmez o, dersine çalışsın, yeter." derdi. ev işi de yaptırmazdı çünkü kendisi aşırı mükemmeliyetçi olduğu için, ona bir şeyin nasıl yapılacağını sormama bile tahammül edemiyordu. "aman, sana laf anlatacağıma, kendim yaparım." derdi. aradan biraz zaman geçince de "sen beceriksizsin, hiçbir şeyi yapamazsın zaten." derdi. neyse ki bunlar hep yaz tatilinde oluyordu çünkü okul zamanlarında yurtta kalıyordum. neden kendimi hep yetersiz hissettiğimi, bir gün içinde ne kadar çok iş yaparsam yapayım, içimde neden hiç geçmek bilmeyen bir huzursuzluk olduğunu işte terapilerde o günlerle ilgili derin kazma işlemi yaptığımızda anladım. hep daha fazlasını yaparsam, kendimi yeterli hissetmeyi hak edeceğime inandırılmıştım ama artık öyle düşünmüyorum. önce mükemmel olmak için uğraşmanın, dünyanın en beyhude uğraşlarından biri olduğu fikrini benimsedim. sonra da artık gün içinde yaptığım onca şeyi yok sayarak kendimi yetersiz hissetme alışkanlığımdan vazgeçtim. kolay olmadı ama bunlar, imkansız şeyler de değil. bolca tefekkür, gayret ve sabır ile* mümkün.
devamını gör...
3709.
#2538881
bugün durduk yere burnum kanadı sevgilim.

kan tutar beni bilirsin. ne yapacağımı şaşırdım,endişelendim. bir sekilde hallettim sonra. toparladım durumu. burnumun kanaması durunca yüzümü temizlemek istedim. ne hale geldiğimi görmek için aynaya baktım. burnum,dudaklarım,çenem kan içerisindeydi.

yüzüme dikkatlice baktım sevgilim. bir şeyler vardı yüzümde. ya da bir şeyler eksikti. yüzümdeki ve ellerimdeki kurmaya yüz tutmuş kanları umursamadan parmaklarımı yüzümde gezdirdim. dudaklarıma dokundum,burnumu inceledim, parmak uçlarımla dudaklarımı yukarıya çekiştirip zorla gülümsettim kendimi. ve en çok korktuğum yere baktım. gözlerime. eskiden nergis bahçesi misali hayat dolu olan gözlerim boşluktan ibaretti. sadece iki kahverengi iris. içi bomboş. ruhum ellerini gözlerimden çekmiş belli ki. yabancı geldim kendime,uzak geldim. tanıyamadım gözlerimi. sanki başkasına bakıyormuş gibiydim. aynaya dokundum usulca,kanlı ellerimle aynadaki yansımamı sevdim. ve ağladım. ne kadar durdum öylece bilmiyorum. en son bacaklarım uyuşup yere düştüğümde kendime gelebildim. şimdiyse düşünüyorum

söylesene sevgilim... bu hale nasıl geldim ben?

-günlüğümden
devamını gör...
3710.
#2539765
çok dandik şeylerden mutlu oluyorum.

bir ara kıṣın ortasında bir çiftlik evinde tek başıma kalmıṣtım. bağırsan bir insan yok, en yakın insan ebesinin orada bir hapishane var, oranın mahkumu, jandarması falan. tepenin de ardı. mahkum kaçsa bana doğru, yarı yolda vazgeçer teslim olur.

gece uyku tutmadı. yemek bulamam sandım, bir koli gofret buldum. telefon sade konuśmaya çekiyor. tek kanal t.v. de 1980'den bitik bir amerikan dizisinin tüm bölümleri baṣladı, sabaha kadar onu izledim. o gofretler, sabaha iki elma, televizyonda new york mutluluktan uçurdu o saatte. bu kadarı yetiyor bana.

nereye kadar? birilerini görene kadar. o dönem iṣsizdim, haftaya ṣehre döndüm, gereksiz arkadaṣlarla buluṣtum. ikisinde hayvan gibi iṣ bulmuṣ. yanımda alacakları arabadan konuṣup pahalı mekanlar planı yapıyorlar. sürekli "paramız var" muhabbeti, "kenara da atıyoruz geleceğimiz var" muhabbeti. o saatte iṣte "lan ben ne yapıyorum, ne yapacağım" dediğin anda bir daha mutlu olman imkansız. himym bile bu kafayla baṣlamıyor mu? evrensel yani.
devamını gör...
3711.
#2540446
tercih edilmiş bir yalnızlık ile maruz kalınmış, mecburi bir yalnızlık birbirlerinden çok farklı şeylerdir. tercih edilen bir yalnızlık, tam anlamıyla ruhun vücut bulmuş hali iken; istemediğimiz, yalnızca mecbur bırakıldığımız bir yalnızlığa maruz kalmak ise, çok yüksek bir rakımdan suratımıza aşkedilen şiddetli bir tokat gibidir.

bu tokat da yüzlerimizi değil, ruhlarımızı yaralar…
devamını gör...
3712.
#2541116
yine ben.. geldim çünkü kafa iznimin süresinin bitmesini bekliyordum. bugün bitti. bir kaç güne kafa iznine ayrılıp komple gideceğim. belkide bu gece giderim hiç belli olmaz. ama özlemişim burda olmayı.. * neyse yine giderken birkaç kelam ederim sanırım yada etmem sessiz sedasız giderim hiç belli olmaz..
devamını gör...
3713.
#2541146
en son çok öfkelenip uzunca bir şey yazmıştım. ben unutmuyorum. günün birinde hiçbirinizi affedemezsem bende suç bulmayın. son cümlesi özetliyor. bir kafa izni iyi gelebilir.
devamını gör...
3714.
#2541156
bir insanı görüntülü aramadan önce mutlaka haber vermeliyiz.
devamını gör...
3715.
#2541182
ilkokula başlarken saymayı öğrenmek için böyle renkli çubuklar, fasulyeler falan istemişti öğretmen. tüm sınıfta bunları ailesine aldıran bi ben vardım. geri kalan ağaç dallarından yontulma çubuklar, ufak taşlar kullanmıştı. aslında sevinmem lazımdı baktığında ama niyeyse kendimi kalabalığın dışında kalmış gibi hissettim. sınıfın farklısı olmak daha o yaşta rahatsız etmişti beni. köydeydik sonuçta ve ben sınıfın erkeklerine göre baya hanımevladı gibi duruyordum. ne alaka demeyin, bilen bilir ki çocukken sahip olduğunuz kırtasiye malzemeleri bi statüdür. statü sahibi herkes hanımevladıdır köydeki çocuklara göre.

ikinci sınıfta öğretmenimizin ataması çıktı gitti, yerine gelen kadın da hamile kaldı ve o da gitti. öğretmen eksikliğinden ikinci ve üçüncü sınıfları birleştirdiler. haliyle dersler karışmaya başladı. o zamanlarda üçüncü sınıf derslerini dinleye dinleye öğrenmiş, pek çok matematik sorusunu çözmeye başlamıştım. zaten o yaşlarda zekanızı gösterebileceğiniz tek ders matematik. onda iyiysen zekisin, değilsen salaksın algısı hakim.

üçüncü sınıfta 99 depremi olmuş, okul hasar görmüştü. eğitime taşımalı olarak devam edilecekti ve o zamanlar ailem "zeki" sandıkları biricik oğullarının eğitimini aksatmamak için şehirde bi okula yazdırdılar. köydeyken sınıfın süslüsü şehirde sınıfın köylüsüydüm. orada hanımevladı bu sınıfta dağ ayısı gibi takılıyordum
kısaca. yine ortamdan kopuk, sırıtacak kadar ayrıktım. okula gidip gelirken yol arkadaşlarım da benden 4-5 büyüklerdi. kısaca diyalog olarakta görünüş olarakta yetişme olarakta her zaman farklı duran olarak geçti ilköğretim.

liseye başlayınca şartlar biraz eşitlendi. yatılı okulda herkes benim gibi dışarıdan gelmiş, benzer görünüşte, benzer ürkeklikte ve yakın zekada. çok zekiyim diye demiyorum sadece sınavla girilen bi okuldu haliyle herkes yakın yetkinliklerdeydi. dedim tamam bu defa ayrıkta aykırı da değilim.

hazırlık sınıfı çokta sırıtmadan geçti gitti de lise 1 yine ayırdı beni tüm sınıftan. kaldığım yurt cemaat yurduydu ve ben yine giyiniş olarak, kafa olarak, yaşayış olarak tüm sınıftan farklı duran olmuştum. bir kere insanlar sizi farklı olarak kodlayınca artık öylesinizdir kolay kolay değişmiyor bu durum. lise sonda yurttan ayrılıp eve çıkana kadar öyle geldi geçti günler.

lise sonda bi dağıtmışım kendimi sormayın. her baskıdan kurtulan gibi yapamadığım, yapmak istediğim ne varsa nefes almadan yapıyorum. alkol, sigara, uyuşturucu, seks derken yine tüm sınıfın farklısı oldum. bir türlü orta yolu bulamadım. ya fazla mazbut ya da fazla marjinaldim. ya fazla efendi ya da fazla serseri. herkes gibi olmaya çalıştıkta hep ıskaladım bir şeyleri ve sallandım durdum uçlarda.

üniversite tam bir faciaydı benim açımdan. çevrem o kadar geniş ve çeşit çeşit insanla doluydu ki hepsine birden hitap edebilmem mümkün değildi ama zorluyordum yine de. çünkü iki uçta gidip geliyordum sürekli, her ortama uyabilir gibiydim. zaman geçtikçe gördüm ki bende bir şey eksik her ortam için. nerede olursam olayım onlar kadar doğal durmuyorum. tamam bukelamun gibi renk değiştirebiliyorum ama dikkatli bakan herkesin görebileceği kadar da farkım ortada. oraya ait olmadığım girdiğim her yerde belirginleşmeye başladı yavaş yavaş. sanırım biraz da kendim olma sürecindeydim bilmiyorum ama yine sırıtmaya başladım her yerde.

tüm eğitim öğretim hayatı farklı olarak geçen birinin iş hayatında standart yaşaması pek mümkün olmuyor. en azından benim açımdan işler öyle yürümedi. arkadaş kıyağı bi işe girdim ilk başta. tabi ortam çok gergin çünkü bildiğin torpilliyim. diğer mesai arkadaşlarımın bakışlarının farkındayım ama elimden bir şey de gelmiyor. bir yıl takıldım orada biraz ite kaka ve sonra başka bi şirkete geçtim referansla. orada torpilli değilim, en azından herkes kadar torpilliyim ama bu defa da şansıma mı yoksa denk mi geldi bilmiyorum üstümdekiler bir bir ayrılıyor şirketten. bir iki derken kariyer olarak çıkabileceğim en üst pozisyona geldim 5 yılda. diğer şirketlerde benzer işi yapanlarla aramda 10-15 yaş fark olunca haliyle "torpilli" bakışları yine üzerimde yoğunlaştı. biraz da benim gücü görünce sapıtmam eklenince herkes için yine ayrık olan aykırı olan oluverdim. çok mu zor işine bakıp sakin takılmak derseniz zordu o dönem. bilmiyorum belki kendi ukalalığım ya da kibrim izin vermedi sakince yaşamama.

herkes gider biriyle tanışır, sevgili olur evlenir. işte kızın ailesiyle tanışırsın, büyüklere çıtlatırsın durumu ve kız isteme nişan düğün gider olay. ben ise tanıştım, sevgili oldum, evlenek dedik ve kızı kaçırdım. ailelerin en son haberi oldu olaydan ve çokça da gönül koydular bana iki tarafta. istedin de vermedik mi sanki diye kız tarafı, istiyorum dedin de olmaz mı dedik diye kendi tarafım. neticede karga tulumba yangından mal kaçırır gibi evlendim. tabi öyle alelacele evlenince herkesin aklında tek bir şey oluşuyor; kız hamile. keşke hamile olsaydı dediğim oldu en azından bu saçmalığın bi mantığı olurdu ama değildi. sadece istedik ve yaptık.

evliliğim de tüm yaşantım gibi sıradan olamadı. bi yerden sonra da ipin ucu kaçtı ve boşandık. boşanmam çok standarttı bak. sakince evlenir gibi attık imzaları ve boşandık. sonrasında bıkkınlık ve yılgınlıkla dedim evime geri gideyim ben. yeniden başlamak en temizi olacak çünkü bu yaşadığım hayat, hayat değil. tabi uzaktaki olarak ailenin yanına geri döndüğünde işler çok daha bok bir hal alacağını kestiremiyorsun. mesela kimsenin düşünmediği ama bildiği aile ziyareti. ben de yok. arayıp hal hatır sorma, ben de yok. hastalanınca ilgilenme geçmiş olsun diye uğrama, ben de yok. yolda görünce selamlaşma en basiti değil mi ama yok, o da yok ben de. kütük gibi ayı gibi geçip gidiyorum aradan. nerede ne yapacağımı hiç bilmiyorum bu kabilenin arasında. iş hayatında alıştığım şeylerin hiçbiri yok. vardiya neymiş, alt üst ilişkisi mavi yakada nasılmış bir bir tecrübe ediyorum en baştan. söylememe gerek yok sanırım yine ekibin ve fabrikanın en ayrık adamı benim. üstelik sakince işime bakarken öyleyim. herkes mesai sonunda bi alanda toplanıp sohbet muhabbet kaynaşırken ben servise gidip oturuyorum. sosyal aktivitelere yazılırken ben işimdeyim gücümdeyim. yeme içme, yürüyüş ve seks dışında evden çıkmıyorum neredeyse. kilo da almaya başladım üstelik son zamanlarda. 80 olduğumda "zayıflamam lazım çok şiştim" diyen ben şu an 90 kiloyum ve umrumda değil. bu defa etrafımdakiler diyor az ye biraz diye.

ritz carlton-yeni altın standardı gibi benim de yeniden oluşturmaya çalıştığım, daha yukarıya çekmeye çalıştığım standartlarım olsun isterdim bu hayatta. normallerimi bulamadığım bu döngüyle başa çıkamıyorum artık.
devamını gör...
3716.
#2543476
merhaba sözlük.
havalar ısınmaya başladı ama ben ısınamıyorum bir türlü. evde t-short giyme mevsimine bir geçemedim gitti. üstelik kombi hala 38’de çalışıyor. biliyorsun, doğalgaz faturası gelmeyecek bu ay. böyle hediyeler kış mevsiminin en soğuk günlerinde verilmiyor hiç nedense.

bu aralar içimde bir boşluk hissi aldı başını gitti. rüzgar esince camların boşluklarından bir ıslık sesi gelir ya, öyle bir ses var hep kulağımda. gözüm dalıp gidiyor uzaklara, bir şeyler arar gibi. birini arar gibi. bir silkeleniyorum sonra. batan güneşe ya da doğan güneşe bakıyorum uzun uzun. dalmıyorum bu kez. düşünüyorum en ince ayrıntıları. “o neden öyle dedi, neden ben böyle hissettim” gibi sorular soruyorum durmadan. hiçbirine cevap bulamıyorum.

tanrı var mı sahiden sözlük? kader diye bir şey var mı? varsa, neye göre yazılıyor bu kader? tanrı eline kalemi alıp, “hımm,bu kız da şu okulu okusun, şuna aşık olsun ama şununla evlensin, şu kadar çocuğu olsun, şu yaşında ölsün.” falan mı yazıyor, yoksa daha detaylı bir plan mı bu? günahlarımız ve sevaplarımız kaderin parçası olabiliyor mu mesela? duygu ve düşüncelerimizi kader mi yönetiyor? hem tanrı varsa neden insan ayırt ediyor, bunu da bir açıkla.

kafamda binlerce soru… inanır mısın, hiçbiri birbirini bağlamıyor. konu başlıkları o kadar farklı ki, ben bile hayret ediyorum çoğu zaman. örneğin; duru büyüdüğünde o’na yetememek korkutuyor beni. iyi bir anne olmak zor. olunca o iyiliğini sürdürmek daha da zor. evlilik hepsinden zorken, mutlu bir yuva nasıl sunacağım duru’ya? evliliğim bir evin içinde sıkışıp kalacak mı hep böyle yoksa bir son mu bulacak?

ben başka biriyim. aklım başka, kalbim başka. yaşadığım hayat çok başka. bir yerlerde bulur muyum kendimi bilmem ama birinde buluyorum bazen. o zaman kolaylaşıyor biraz olsun katlanmak. neyse, ağlamayacağım. bu gözyaşlarını yarın geceye saklıyorum.

ey tanrı! oralardaysan biraz umut ve sabır verir misin?
devamını gör...
3717.
#2543598
çoğumuz günahlarımızdan arınacak bir yere ihtiyaç duyarken, gerçekleri kusacak insanları hayatımızda barındıramamanın verdiği inançla yaşıyoruz. kimlikli, kimliksiz sürdürdüğümüz çoğu iletişimin içerisinde irili ufaklı kırıklıklar taşımaktan da kendimizi alıkoyamıyoruz. hangi dna nin eseri bu kuyruğunu kesemediğimiz anlamış değilim.

şu an, zamanının değerini farkına varamamış birisi olarak; şu raddeye kadar yazılan şeyleri okumuş kişi bir kaç saniyeni ayırıp durmalısın. yazının akışı belki kendi akışına etki edecek, belki de ne zırvalıyor bu mınkun diyeceksin.
fakat her ne olursa olsun, bu raddeye kadar gelmiş olman, yolların keşiştiğinin belirtisi olsa gerek. hiç bir şey senin hissetiğin kadar özel değil. sen, o deniz suyu ile tatlı suyun karışmadığı eşikteki kişisin. ne tatlı, ne de tuzlu. hayatta bundan ibaret inan. deneyim ettiğin kadarıyla var olup, deneyimlediğin kadarıyla yokluğa karışacaksın.
bunun özgüvenini en azından üzerinde taşımalısın ki, kendine olan saygını yitirmemelisin.

hiç birşey içimizde nüks ettiği kadar etkileyici değil. nice bekleyişlerin verdiği yıllanmalar doğrultusunda istenilen damak tadına erişememenin verdiği bozukluk var üzerimde. sirkeye de böyle ihtiyaç duyulmuş olsa gerek. düşünsene, hatanın sonucunda ulaşılan bir durumun genel geçer bir hal alması gibi değil mi? şarap değilsin, fakat her sofrada yer alıyorsun. oysa ki senin istencin demlenmiş bir şarapken, bozukluğunun verdiği tatsızlıkla başkalarının sofralarını tatlandırıyorsun.
hah! işte tam işte söylemek istediğim bu.

kendinden öte bir şey var ise, oda kendinden öteye bırakamadığındır sevgili yazar. her ne olursa olsun, kendinle kalmanın farkındalığını kazanman dileğiyle. sonuna kadar geldiysen eğer teşekkür ederim. bir başka başlangıçların olması dileğiyle esenkal.
devamını gör...
3718.
#2544198
en gündelik ve sıradan uğraşlar bile asgari bir dikkat ve zihinsel odak gerektiriyor.
herkes kendi dünyasının telaşesine o denli kendini kaptırmış ki boştan alıp doluya, doludan alıp boşa koymaktan, zihninin içindekileri görüp duymaktan yanı başındaki görüntü ve seslere kayıtsız kalmaya, birçoğumuz gerçekte bulunduğumuz yerlere ve yaptığımız işlere çok uzağız.
bazen saniyeler önce koyduğum yerinden emin olduğum bir anahtarlığı bulmam dakikalarımı alıyor, tamam bakarım ya da halledeceğim deyip kısa vadeli verdiğim taahhütlerimin hemen hepsini unutuyorum. yaktığım bir sigarayı küllüğe bırakırken, bir öncekini henüz yarısına kadar içilmiş halde küllükte buluyorum.
tam da sokaklarda kendi kendine konuşan insanlara alışmışken artık kendi kendine bağıran insanlar görüyorum. artık 5 yılın 10 yılın planları yerine, zar zor yapılabilen ay sonu planları var. maddi sıkışmışlıkların beraberinde gelen sinir stres, en koşulsuz, köklü ya da ailevi ilişkileri bile yıpratıyor.

umarım, birtakım değişimler üzerinden beklenen baharlar, beklendiği gibi aniden ve pat diye gelebilir ama bunlar öyle çok da kısa vadede değişecek ve düzelecek şeylere benzemiyor. yine de değişim adına, yapılabileceğiniz en büyük şey bir kılı kıpırdatmaksa onu da yapmak gerekiyor.
devamını gör...
3719.
#2546674
aniden kulağımda çalan ince bir şarkıyla, sanki bir hayaletmişim gibi dolaşıyorum geçmişte. dokunamıyorum hiç bir şeye. çaresizlik ve umudun zıtlığında karışan tüm bu renkler, ahşaptan bir çerçevede buluşuyorlar ve ben o hengamede eziliyorum. kıyıdan beş mil uzaktayım. ayaklarım denizle aynı hizada. ayaktayım ve doğrudan karşıya bakıyorum. dağların yamaçlarında serpili yeşillikler ve koylara dalıyorum. boğuluyorum... tepedeki güneş günden güne kavuruyor tenimi. aklım başımda değil bundan eminim. kurduğum cümleler, tanıştığım insanlar, yüzüme gülümseyen ve yüzüne gülümsediğim bu içleri pamukla doldurulmuş mahlukatlar. her biri yalan. ancak ufakta olsa, hala bir umut olduğuna dair kandırırız kendimizi. geceleri uykuya dalmadan önce yaktığımız son sigaraların, hala ciğerimize iyi geldiğine inanırız ve kayboluruz. lakin bu kayboluş ortalığın zifiri karanlık oluşundan değildir. tam aksine günlük güneşliktir etrafımız. fakat biz nereye gideceğimizi bilmeyiz ve nereye gideceğini bilmeyen her kimse, kaybolmuştur.
devamını gör...
3720.
#2546683
asabım bozuktu, zaman sıkıntısı yaşıyordum. en büyük kupaya kahve ve sütü eklemiş, sıcak suyu dökünce de üzerinde oluşan şekli fotoğraflamıştım. gezegen gibi görünüyordu. odama geldim. odamda pink floyd- marooned 1 saatlik versiyonu çalıyordu. şu an da benzer bir hal var ancak benim halim epey farklı. yine asabım bozuk, zamanım kısıtlı; aynı kupayla içtiğim kahveye aynı şarkı eşlik etmekte; lakin bu seferki gezegen görüntüsünü fotoğraflamak aklıma dahi gelmedi.
devamını gör...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar

günlük ve karalama defteri başlıklarının birleştirilmesi 3
karalama defteri (dizi) 2
cumhurbaşkanının kayıt defteri vs allah'ın kayıt defteri 4
normal sözlük'ün aslında bir death note defteri olduğu gerçeği 5
normal sözlük'ün seyir defteri 2
aktrollerin mansur yavaş’ı karalama operasyonu 7
karalama 2
iftira montaj photoshop komplo karalama kampanyası 2
bütün bir gece karalama defterine tanım giren yazar 2
karalama defterinde bambaşka biri olan yazar 17

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim