5341.
annemle girdiğim bazı diyaloglar fevkalade can sıkıcı. anne, ben çocuk değilim ben de biliyorum neyin ne olduğunu... sen bana aydınlanma yaşatmıyorsun ki daha çok üzüyorsun.
devamını gör...
5342.
"sen gittin ve herkes ölm..."
devamını gör...
5343.
birkaç hafta izin alsam, derdim tasam olmasa, hiçbir şey düşünmesem, telefonum çalmasa, kimse bir şey istemese, fm 26’da gençlerbirliği’ni alıp gittiği yere kadar götürsem…
devamını gör...
5344.
ne ara bu hale geldik? ne ara insan olmayı unuttuk? ne ara bu denli kendi dünyamıza döndük de kimseyi gözümüz görmedi.
az önce twitter'da gezerken şöyle bir tweet'e denk geldim :
bu bana şunu hatırlattı:
yeni yeni tanıdığım birinin ama aynı zamanda sevdiğim bir arkadaşımın "bana şimdiye kadar nasılsın diye sorulmadı ki. nasılsın diye sorunca bende sevdim..."
bunu kimseye yaşatmaya hakkımız var mı?
bir ebeveyn olarak, bir arkadaş olarak, kardeş olarak gerçekten bu kadar görmezden gelebilir miyiz?
bu kadar mı köreldi duygularımız?
ya bir insanı " nasılsın ?" sorusuna muhtaç etmek ne kadar doğru?
bakıyorum da hepimizin cevabı "iyiyim".
iyi miyiz gerçekten ?
yoksa o kelimenin derinliğine mi inmeliyiz.
üzmeyin be.
hayat hiçbirimiz içln kolay değil. daha fazla zorlaştırmayın.
nasılsın? demek zor olmamalı...
bu denli kapamayalım gözümüzü..
neyse, gece gece yine üzülecek bir şey buldum kendime. kendi derdim kendime yetmiyor çünkü.
ihtiyacı olan olmayan herkes için soruyorum bütün samimiyetimle nasılsınız?
hepiniz iyisinizdir inşallah ve her şey yolundadır.
güzellikler güzel insanlarla olsun...
ve sen kardeşim, çok kısa bir süredir hayatımdasın hep olduğun yerde çok mutlu ol olur mu?
her şey çok zor biliyorum ama güzellikler seninle olsun ... kalbine ferahlık ve çokça sevgi eklensin ...
bütün iyi dileklerimi bırakıyorum seni bulsun her daim.
az önce twitter'da gezerken şöyle bir tweet'e denk geldim :
bu bana şunu hatırlattı:
yeni yeni tanıdığım birinin ama aynı zamanda sevdiğim bir arkadaşımın "bana şimdiye kadar nasılsın diye sorulmadı ki. nasılsın diye sorunca bende sevdim..."
bunu kimseye yaşatmaya hakkımız var mı?
bir ebeveyn olarak, bir arkadaş olarak, kardeş olarak gerçekten bu kadar görmezden gelebilir miyiz?
bu kadar mı köreldi duygularımız?
ya bir insanı " nasılsın ?" sorusuna muhtaç etmek ne kadar doğru?
bakıyorum da hepimizin cevabı "iyiyim".
iyi miyiz gerçekten ?
yoksa o kelimenin derinliğine mi inmeliyiz.
üzmeyin be.
hayat hiçbirimiz içln kolay değil. daha fazla zorlaştırmayın.
nasılsın? demek zor olmamalı...
bu denli kapamayalım gözümüzü..
neyse, gece gece yine üzülecek bir şey buldum kendime. kendi derdim kendime yetmiyor çünkü.
ihtiyacı olan olmayan herkes için soruyorum bütün samimiyetimle nasılsınız?
hepiniz iyisinizdir inşallah ve her şey yolundadır.
güzellikler güzel insanlarla olsun...
ve sen kardeşim, çok kısa bir süredir hayatımdasın hep olduğun yerde çok mutlu ol olur mu?
her şey çok zor biliyorum ama güzellikler seninle olsun ... kalbine ferahlık ve çokça sevgi eklensin ...
bütün iyi dileklerimi bırakıyorum seni bulsun her daim.
devamını gör...
"normal sözlük yazarlarının karalama defteri" ile benzer başlıklar
karalama
2