atardamarın görevini yapmaması sonucu oluşan durumdur.
atardamar yetersiz hale gelir ve kangren olursunuz.
tabi bildiklerim bu kadar daha bilgili arkadaşlar mutlaka anlatacaklardır.

kitap oluyor mu?
kitapçıda çalışıyorum. ama boş çalışmak değil.
ruhumla çalışıyorum. bedenimle değil.

derin düşününce yok olmuyor. bu öyle bir şey değil galiba

orta asya ve islam kültürü gereği içimize işleyen onlarca lezzetin kendi açımdan her ne kadar istesem de olmama engel olduğu, azımsanmaması gereken önemli bir tüketim alışkanlığıdır. hayvanların çeşitli caniliklerle önümüze sunulması fikri kanımca herkese kötü gelse de vejetaryenliği marjinallik, modernlik ya da batılılık gibi gören gerici kesim olmadık hoşgörüsüzlüklerle vejetaryen kişileri linç edebilmekte. öncelikle elbette herkes istediği gibi beslenebilir ancak kimisinin oruç tutanlara gösterilmesini istediği saygıyı bir kesim bu gibi kişilere göstermiyor ne yazık ki.

tahammül seviyesinin düşmesidir. uff kimlerle muhatap oluyoruz ulan kısmına geldiğiniz an bitmişsinizdir. başka bir çevreye gitme vakti gelmiştir.

nerede bu teknik direktör yaaaaa

hislerin, duyguların yaşanmışlıkların adamı ahmet kaya ustadan;

bir fidandım, derildim
fırtınaydım, duruldum
yoruldum, çok yoruldum..

yüzünün tümü;
bakışları, gülümsemesi, mimikleri..
sonrasında da ses tonu.

bundan 3 hafta önce muhabbet kuşum limon boğularak öldü. kendisi biz evde değilken su şişesinde yıkanmaya çalışmış, çıkamamış. çok üzüldüm hüngür hüngür ağladım. zaten küçücük canı var (50 gram) bari boğularak ölmeseydi. çok sağlıklı bir kuştu, en az 8 yıl yaşar diyordum. paşa'yı da beni de yalnız bıraktı. ben daha ona eş alacaktım, bir sürü bebeleri olacaktı. kim olursa olsun insan ölümü yakıştıramıyor işte, öylece kalıyor.
limon (en sevdiğim hali)
limon sevimli sevimli bakıyor
paşa ve limon

hiçbir zaman sevmedi. içinden emzirmek bile gelmemiş 'tek meme, onu da 1 ay zor verdim' der durur. kardeşlerim 2-3-4 yıl emmiş bana ise 1 ay.
annem bana bu hayatın ilk kazığı, annem hastane odalarında yapayalnız geçen çocukluğum.
annem yatılı medreseye bir kere bile gelmeyenim. 7 yıl öksüz gibi her görüş gününde boynumu büken, 1.5-2 ayda eve gelmeme rağmen o 2 gün gece gündüz iş yaptıracak elimden tutup bir parka bile çıkarmayacak kadar gaddar olan, esaretimin gardiyanı...
annem okumamam için önüme taş koyanım. üniversiteye gittiğim hergün sağmal inek gibi tüm enerjimi sömürenim. 3 saat anca uyurdum bitmezdi işim.
şimdi bile gün boyu eve koşturup, gece işimin başına oturabiliyorum. tek derdi beceremeyip bu temponun altında kalıp işi bırakmam.
....

geç bunları anne geç. ben günü gelince gönlümce yaşayacağım. ayrıca senin kıytırık, yapay ve hatta çıkarcı sevgine de kalmadım!
bir kedi kadar olamadın.

gerçi sen beni sevseydin, senin karakterinde biri beni sevdiği için oturup kendimde hata arardım.

kendimden yola çıkarak :
- duygusal bir burçtur . ama öyle lafta değil ha gerçekten dibine kadar .

- ailesine bağlıdırlar . özellikle erkekler annesinin dizinin dibinden ayrılmaz .

- tembel olurlar . ben dahil çevremdeki birçok yengeç tembel insanlardır .

- sevdiği için (anne , baba , kardeş , sevgili vs. ) canını verir .

eklemeler olacaktır .



tanım : bir burç .

kendi kendine bir yerlerden patlayan çiçeklerin-gökyüzündeki yıldızlar gibi özel makina isteyen çiçeklerin fotoğrafları.
doğal ortamında fotojenik olmayan gelinciki kavanozda fotojenik yapmaya çalışmam, isimli çalışmam.

kesin kalbi kırılmıştır.

konya civarında "nişleyivirin?" maraş civarinda "nootiinn?" trakya'da "napiyon bea", ege de "napıp durun?" ,karadeniz de "napaysun?" şeklinde sorulan sorudur.

1990ların ortasına trabzonda kunduracılar caddesinin meydan çıkışında
eski ayaklı bir fotoğraf makinası olan yaşlı bir amca vardı.
siyah beyaz resim çeker satardı
takım elbise giyerdi.
aklıma o yaşlı amcayı getirdi.

öyle içerden bir yerden maaal maaal bakan biri. *
abisi terörist, kendisi teröristlerle iş birliği içinde olan, ciğeri 5 para etmez biri. sözüm ona özgürlüğü savunuyoruz deyip terör destekçiliği yapanların göz bebeğidir.

bazen, bir fıkraya konu olabilecek meslek.

hanginize yazayım bilemedim
şiir yazanları başka başlığa gönderelim
er meydanı burası kafaları görelim
atışacak varsa alt alta... beklerim

dındırırırıdırırım(divan sazı ile)

bu kadar uzatılacak hiç bir şey yoktu. ilk gün konuşulanlar neyse son gün de onlar konuşuldu. birkaç günde çözüldü mevzu. birileri birilerinin arkasını kollamış bu aşikar. büyük kardeş bağıra bağıra "ben konya'nın bürokrasisinden bıktım" diyordu zaten.

aynı şeyin lacivert rengi olan bir şeyin laf atması hayli komik durmuş.