atlardan korkmak
inanılması güç yenmesi daha güç olan bir fobimdir. at gördüğümde yolumu değiştirir, kafamı çevirir bakmak bile istemem içimi çok kötü bir his kaplıyor. bu yaşıma kadar asla ata binmedim dokunmadım kötü bir anım da yok ama korkuyorum
not: atla nasıl karşılaşıyorsun diyenler olacaktır. yaşadığım bölge de bazı kesimler pazara at arabasıyla gidiyor, çocukları atları alıp gezebiliyorlar bazende kaçan atlar oluyor ya da hurdacı at arabasıyla hurda topluyor bu şekilde veya benzer şekillerde atlar karşıma çıkıyor yani bu yüzden küçüklüğümden beri karşılaştığım bir hayvan. kedi kadar değil ama pazarın olduğu günler yoluma illa çıkıyor.
ayrıca bu fobiyi yenebilmek uğruna bizim için şampiyon filmine iki defa gittim erkek arkadaş zoruyla her iki gidişimde de ilk sahnesinde ki atın bir anda hareket etmesi sonucu korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım. önceden sevmezdim fakat artık ne seviyorum ne sevmiyorum içimdeki korku çok başka bir şey tamamen içimi kaplıyor huzursuz ve bilincim kapalı hissediyorum. etrafımdaki insanların ne yaptığı ne dediği duruyor bir anda. aynı durumu yaşayan varmıdır bilmem çok garip bir duygu..

sözlük içinde genelde bkz vermek için kullanılan kalıp.

esasında bir temel fıkrasında geçen bu kalıbın tanımını girmişken fıkrayı da yazalım, elimize yapışmaz ne de olsa.*

"temel ve dursun bir bankayı soymaya karar vermişler. bankayı soymuşlar, paralarla kaçarlarken bunların peşine polis düşmüş. polislerden biri bağırmış bu esnada “duuur, onun bunun çocuğu!”. (ps: yazar burada sansür uygulamıştır)

temel dursun'a dönmüş:

– beni tanıdılar dursun, sen kaç!

kitaptır, makaledir bu tür şeyleri okumaktan hoşlanmıyorsanız gelmeyin. onun haricinde eğlencelidir. vize zamanı sorumlu tutulan pdflerden çoğu zaman bunalabilirsiniz, ama pes etmezseniz sonuç gayet olumlu olacaktır. bir de ögretim üyesi kaliteliyse dersler de baya akar gider, kendinizi anlatılan dönemde, savaşta hayal ederken bulursunuz.

âna göre değişebilen şeylerdir.

kokunuzu daha iyi duyumsayabilmek için size doğru dönen kar tavşanı gibi 8 aylık bir kız bebek düşünün. bir kaç buçuk santimetrelik elini göğsünüze koyar.sol bacağını da karnınıza yaslar.dünyanın pisliğinden dehşetinden bir haber, bir yandan emziğini şapırdatarak diğer yandan sizi süzerek uyur.uyanmasın diye saatlerce kıpırdamazsınız.
o an baba olmayı çok istemiştim.
dünyanın en huzur verici düşüncesiydi.

geçen sene 1 aylık kar topu gibi yavru bir köpeği annesinden ayırdılar.
geceydi,hava yağmurluydu aldım odama.küçük kilimden bir yer yatağı yaptım.uyudum. şiddetli gök gürültüsünün sesiyle uyandım.yataktan inip ışığı açtım.tespih boncuğu gibi gözlerini korkuyla bana dikmiş titriyor.yanına oturup duvara yaslandım.duvarla sırtımın arasına girdi,biblo gibi yana devrildi, patilerini belime bastırarak uyudu.uyanmasın diye 2 saat kıpırdamadım.
o an bir köpek olmak istedim.
dünyanın en huzur verici düşüncesiydi.

aramadan başlık açanlar zorla radyo programına çıkarılsın ve aramazsan arama yar şarkısını söylesin. bence çok anlamlı..

ekmek arasına koyup yediğim yiyecekleri üç iken,ikiye indiririm. ekmek boyutu standarttır.

yalnız insanlar için anlam ifade etmeyen ve günümüzde kapitalizm tarafından sömürülen anlamlı ve özel gün.

istinye park’ta bulunan şubesi rezaletlerden rezaletlere koşmuştur bugün. ağız tadıyla bi dune izleyecek izleyicilerin hevesini kursağında bırakmaya yemin etmişler sanki. önce imax 3 boyutlu başlayan filmin 3 boyut ayarı tam olmadan başlattılar filmi. sonra filmin başlarında görüntü gitti… bir dakika boyunca sadece ses duyduk. insan bi görevli bırakır o makinenin başına. resmen terbiyesizlik ve iş bilmezlik. ama bununla da bitmedi evet. sonra çıkıp “3d sistemi bozuk, film 2d devam edecek” dediler. seyircilerin “biz imax parası verdik. ödediğimiz ücret nolacak?” şikayetlerini de utanmadan duymazdan geldiler. ve film 2 boyutlu devam etti. ne bi özür ne bi telafi. ama bununla da bitmedi tabi. filmin ikinci yarısı ne hikmetse bozuk 3d ile başladı. ve salona gözlüksüz giren herkes tekrar mağdur edildi. makinenin başında yine kimse yok tabi. rezillik oğlu rezillik…
neyse sinir oldum küfür etmemek için girdiyi kesiyorum. bu da benim için istinye park cinemaximum’un sonudur. daha da olsa gitmem.

pöjo 207dir arabası.
sözlüğün maho ağası.
eksik olmaz merhabası
köy okulları marabası.

adı yoldaş pü seni
yoldan çıkmış serseri
severiz patron seni.
luci öpsün enseni.

her gün yenilmez yulaf.
burda yapılmaz sin-kaf
bana ettirme boş laf.
hepsi şaka hepsi gaf.

dıbırışın son sözü
luci-ver alttan közü
çevirelim öküzü
açınız efem gözü
..
to be cont...

buğday, arpa, çavdar ve yulafta bulunan buğday proteini. çölyak hastalarının dışında gluten intoleransı olanlara da rahatsızlık verir. hazmı zordur. gluten alerjisini kesin olarak teşhis edebilecek bir yol yoktur. genellikle belli bir süre glutensiz diyet denenip vucudun verdiği tepki gözlemlenir. daha sonra gluten tüketilir tekrar vucudun verdiği tepkiler gözlemlenir. glutensiz diyet zordur. buğday ve türevlerinin girdiği mutfak, piştiği fırın, değdiği mutfak gereçleri iyi temizlenmelidir. çoğu paketli üründe glutensiz olup olmadığını belirten ibareler olmadığı için alışveriş yapmak işkence haline gelebilir. örneğin mısır unu glutensizdir ancak mısır ununun üretildiği fabrikalarda başka ürünler de üretildiği için çapraz bulaşmadan dolayı eser miktarda gluten içerebilirler. bağdat marka mısır unu glutensiz ibaresi taşımamasına rağmen glutensizdir. güvenle tüketilebilir. ülkemizde giderek farkındalık arttığı için hem glutensiz ürün yelpazesi genişliyor hem de firmalar gluten free ibaresini ürünlerinde kullanmaya başlıyor. bir de gluten hakkındaki büyük bir yanılgıya değinmem gerek. gluten hassasiyeti bağırsak hassasiyetidir. yani glutenin rahatsızlık verebilmesi için mideye girmesini gerekir. bu yüzden üzerinde glutensiz yazan şampuan ve benzeri ürünler pazarlama stratejisidir.

yazarlar aşık olup atışmış;
okudum şiraze biraz kaymış.
sizi efendi biliriz etmeyin.
zira sonu kavgaya varmış.

kaç yaşına gelirsem geleyim içimdeki sevgi açlığı bitmeyecek, bi' sevin beni allah aşkına ya.

cevabı nickimde saklı olan sorunsal.

bunlar bilim insanı falan değil tüccar, bir kelimesine bile inanmadığım insan müsveddesinin yaygarasıdır.

gecenin karanlığından çıktı geldi bir hüzün.
yavaşça çömeldi yanı başıma. beni tanıdın mı diye sordu?
daha önceleri de gelmiştin ziyaretime, gelişinden tanıdım seni, diye cevap verdim.
neyin var dedim. hadi anlat bana. hüzünlerden hangi hüzünsün?
anlat herşeyi. neyin hüznüsün sen?
anlatırım elbet, biraz soluklanayım dedi.
şöyle rahat otur lütfen dedim.
uzandı yatağıma,
sigarasını yakmaya yeltendi.
burada sigara içemezsin dedim.
özür diledi. ve sustu.
göz bebeklerim karanlıkta büyüdükçe onun ne kadar güzel bir hüzün olduğunu farkediyordum. ne kadarda kibar ve naifti.
pencereyi açar mısın dedi. açtım, içeri hoş bir soğukluk girdi.
derin bir sessizlikten sonra sessizce konuşmaya başladı.
ihaneti, gördüm dedi.
şaşkın bir şekilde, açıklar mısın diye sordum?
doğruldu ve acı bir ifade büründü yüzüne,
lütfen sorularına biraz ara verir misin dedi
ve sustum. pencereyi kapattım güzel bir sıcaklık kaldı odada.
………………………………..

yay burcu demeyen yazarların, daha yay burcu insanı ile karşılaşmadığını anladığımız başlık.

yanında bir de ucuz meyve suyu içtiysen geçmiş olsun.

(bkz: temel faktöriyel ve kombinasyon bilgisinden yoksun söylemler)

üst tanımdaki yazar arkadaşın bahsettiği gibi adını değiştirip mahmut da yapsalar, o ortama girip içkisini içecek olan adam, o tabelaya kafasını kaldırıp tekrardan meyhane yazısını görecek. sonra da kapısından içeri girip abesle iştigal mevzuları kısa süre için de olsa unutacak.

sık sık rüyalarıma geliyor. rüyamda, sanki sekiz ay önce yaşama veda bile edemeden göçüp gitmemiş, bir yerlerde saklanmış sonra ortaya çıkıvermiş. öyle kırgın öyle deli bir hasretle sarılıyorum. hatta bir keresinde ankara'ya gittiğimizde, o gittikten aylar sonra satılan çok sevdiği arabasını tam da evinin önünden geçerken görmüştüm de kalbim göğsüme sığmamıştı. meğer alan kişi de o civarda oturuyormuş. fakat rüyama göre o arabayı da hep o kullanıyormuş. neden kaybolup gittin, diye soruyorum durmadan. yüzünü çeviriyor sadece...

öyle işte, gündüz aklımda, gece düşümde...