ölüm hayal edilir mi dostlar?
olsa olsa aklımıza takılır,
ânımızı mahveder,
varoluşumuzu sorgulatır,

alışamadım gitti şu ölüm fikrine.
yanlış anlamayın kazık çakma derdinde,
dünyaperest biri değilim ama,

adına yok oluş mu dersiniz,
kul olmanın ağırlığı mı dersiniz,
ne derseniz,
alışamadım işte.

dekanla ciddi ciddi konuşurken hapşırdı, ne alakaysa refleksle , azizallah dedim.
bir keresinde de tepsiden fırlayan kaynar çaylar havada süzülürken tutmak için ellerimi açıp üstüne atlamıştım.

casper
şirinler
taş devri
bugs bunny
tom ve jery
temel reis
heidi
red kit

(bkz: bu fotoğraf kimlik için, ölüm belgesi için değil.)

lübnan’lı nadin lakabi’bin yönettiği sinema filmidir. yayına 2018 senesinde girmiş olup izleyen çoğu insanı etkilemiş filmdir. film konusu fakirliğin çocuklar üzerinde etkisini, çocuk işçilerin çığlıkları, mülteci olarak yaşayan çocukların ailelerinde yaşadıkları olayları, açlığı, sefaleti ve çocuk yaşta evlendirilmeleri yer almaktadır. filmi izlediğim zaman vicdanımı rahatsız eden durumlardan öte gözlerimizi yumduğumuz acılara başkalarının yaşaması ve tüm hayatının acılarla kaplamış olmasının hüznü vardı içimde. kız kardeşini evlendirirler diye kardeşinin kanlı iç çamaşırını yıkayan bir çocuğun korkusunu nasıl içten hissedemez ki insan ya da çok küçük yaşta evlendirip hamile kalıp ölen sahar’ın sessiz çığlığını kim anlayabilir? açlığın yoksulluğun ve büyütülme tarzının çocuklara etkisini ve gelecek nesillerine yansıtılıyor olması ne acı. her şeyin güzelleştiği bir dünyayı göremeyecek olmamız ne acı.

cenneti bilemem. lakin beni tekrar 3 ay önceki mutlu, güzel yaşantıma döndürmesi için ruhumu şeytana düşünmeden satarım. yazar arkadaşlar arasında şeytan dostlarımız varsa özelden yazsınlar. pazarlıkta anlaşırız sıkıntı yok.

almamışımdır, atmışımdır hep. düşünsene, ''saçların baharın kokusu, gözlerin unutturur yıldızları, sînen bir kaçış, bir ölüm uykusu, gülümsemenle bir güneş doğar yüreğime, her bir damla gözyaşınla karanlıklar çöker ruhuma, ellerini beklerim bir uçurumun dibinde, sonsuzluğa gitmeden önce,'' gibi bir serenad çekiyorsam, evet, ben hep atan olmuşumdur.

"insan kendiyle ilgili gerçeği ancak kendi bulabilir"sözüyle yola çıkan baş kahraman, bir gece treniyle bilmediği bir ülkenin kollarına atar kendini. ruh'un nereye gittiğinin sorgulamasını yapmaksızın tuhaf bir macera'ya sürükler sizi.ya kendimi kaybetmek istersem?

hayatın gerçekliğini rastlantılara dayandıran yazar geç kalınmışlık duygusunu yok ederek bizi hayal gücümüzle baş başa bırakıyor.merakla başlayan hikaye iç yolculuğun tamamlanmasıyla son buluyor. pascal mercier 'in çok sıcak bir anlatımı var. yol ve arayış hikayelerini sevenlere tavsiye ederim.

doğru söylemiş adam, aşıyı hayriye’nin altın gününde yediğin börek mi sandın tarif istiyon denyo. adam zaten tübitak’la görüşmüş, tübitak şimdi başlasak 2022 sonuna yetişir diyor, kaynak. ne sanıyorsunuz, bir fiske tuz iki nitrojen çalkalayıp şırıngaya mı koyacaktınız, altyapın var mı, üretim kapasiten uygun mu, gereken standardı sağlayabilecek misin, neyine güvenip patent çığırtkanlığı yapıyon hayret bi şey ya.

artı, üretim hızlandırması için bazı avrupa ülkesi firmalarıyla da görüşmüş, lisans veriyormuş haziran gibi üretime başlanacakmış. derdiniz sayı yetersizliğiyse ben ürettiriyorum diyor işte, sen bulsaydın sen üretseydin birader, adam hayrına iş yapmak zorunda mı? şu kadar milyon kazanmış da yetermiş artık hayrına versinmiş toplum sağlığıymış. kimse para kazanmak için çıktığı yolda, tepeye ulaşmak için yıllarını verdiği bir konuda hayrına iş yapmak zorunda değil, vicdan yaptırma çabası çok komik geliyor bana.

çadır devletlerinde bile görülmemiş primitif düşüncelerle, eşi benzeri görülmemiş vizyonsuzluklarla ülkeyi gambiya, zambiya, vanuatu, katar vs. gibi beşinci ligdeki ülkelerle aynı kerteye düşürmüş cumhurşeysi. 20 yıllık yönetiminin bize getirisinin bir tık altı elde mızrak götte yaprak gezmeye kadar dayanmıştır. yaşlanmıştır ve kendisi için yolun sonu görünmektedir.

yıl 2013 ,
erdoğan ' mb rezervimiz 130 milyar dolar ' buradan

yıl 2016 ,
erdoğan ' mb rezervimiz 113 milyar dolar ' buradan

yıl 2021 ,
erdoğan ' mb rezervimiz 95 milyar dolar '

yıl 2021 ,
muhalefet ' 138 milyar dolarlık mb rezervi ortada yok.'

yıl 2021 ,
yiğit bulut ' mb'nin 138 milyar dolar rezervi hiç olmadı '

kim neye inanırsa inansın...

herkes dışarda,trafik hemen hemen aynı , parklar yine dolu, yürüyüş yapanlar her yerde , ve artık emniyet, jandarma bile bıkmış ki kontrol falan hikâye, benim çalıştığım yer fabrika ama buraya gelip, gidenin hesabı yok , güya yasak , insanlar kural tanımıyor, hükümetin ne yaptığını kendiside bilmiyor, akşam başka, geçe başka, sabah başka , öğlen başka karar alıyor.
kimin ne yaptığı belli değil, tamam hepimiz bu durumdan bıktık, illallah ettik ama bu yasak alınmış artık , uyalım biraz sabır edelim, belki aşı gelir , parayla bile almaya razı olduk , artık yeterki normale dönelim.. gerçek olan bu virüsün öldürücü olduğu.

benim için oruçlu oruçlu pastaneye/markete girdigim andır. gözüme güzel görünen yiyeceklere bakarken beynim direkt offline oluyor.

2008 yapımı kara mizah tarzındaki onur ünlü filmidir. oyuncu kadrosu adeta şampiyonlar ligi gibidir: haluk bilginer, özgü namal, ahmet kural, bülent emin yarar, tansu biçer, köksal engür, hümeyra, serkan keskin gibi isimleri barındırır.

--! spoiler !--

haluk bilginer'in metresi özgü namal'a okuduğu ülkü tamer'den konuşma şiirinin geçtiği sahneyi hangimiz unutabilirizki?

"çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen..."

--! spoiler !--

tam adı james eugene carrey 1962 doğumlu komedyen ve sinema oyuncusu olan müthiş bir yetenek.

o can acır.

sovyet binaları çok kasvetli görünür. amaç zaten güzel olması değil, işlevli olmasıdır. banyodaki borular yaz kış sıcak olurmuş. akşamüstüleri hava hafif kararmaya, binaların ışıkları da yanmaya başladığında koskocaman gemilere benzettiğim yapılardır.

üzeri tamamen bulaşıklarla dolu bir mutfak tezgahı ve lavabosunun önü..

bazı tencere ve tabakların içinde bozulmadan dolayı ağımsı şeyler görmenizde olası.

can sıkıntısıdır o, ölüm olsa yerinde duramazsın dediğim başlıktır.

yadsınamaz bir gerçektir. kredi falan çekenler var evlenmek için, sonra bir süre boyunca krediyi ödemek için çalışıp duruyorlar. bu insanlara ister istemez üzülüyorum. hayatlarını kurarken bile borçlanıyorlar. bunu yapmak yerine birikim yapıp, maddi gücünü toparladıktan sonra hayatını birleştireceğini insanı bulup evlenmesi daha makbuldür. fakat şartlar da malum olunca, çok da şey yapmamak lazım. cidden üzücü bir durum. sen git x bin lira kredi çek, ev düz. düğün için şatafat yap. sonra orada topladığın altın/paralarla borçlarının bir kısmını öde. döngüye bak be. keşke herkesin borçsuz evlenme imkanı olabilseydi ama düzen buna izin vermiyor.

- bana afife'nin kocasını göster!
- o.
- bu mu?
- hayır, öteki.
- öyleyse bu?
- hayır, onun yanındaki.
- afife, senin kocan kim?
- vallahi annem bilir.
- yasemin, sen söyle...
- neyi?
- afife'nin kocasını...
- birincisini mi, ikincisini mi?
- bu kızın kaç kocası vaaar?!
- üç.
- o ne demek?
- ilk kocası, ikinci kocası, üçüncü kocası...
- sen sus ramazan!
- benim adım şaban.
- öyle ya, ramazan sendin.
- benim adım da bayram.
- şu halde şaban sensin?
- hayır ben ramazan'ım.
- yeteeer! çıldırtacaksınız beni!

(bkz: süt kardeşler)