o şimdi ne yapıyor
şu anda şimdi, şimdi?
evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
kolunu kaldırmış olabilir,
- hey gülüm,
beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi!...-

o şimdi ne yapıyor,
şu anda, şimdi, şimdi?
belki dizinde bir kedi yavrusu var,
okşuyor.
belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir,
- her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren
sevgili, canımın içi ayaklar!...-
ve ne düşünüyor
beni mi?
yoksa
ne bileyim
fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?
yahut, insanların çoğunun
neden böyle bedbaht olduğunu mu?

o şimdi ne düşünüyor,
şu anda, şimdi, şimdi?...

nazım hikmet

gelmiş geçmiş en iyi dizidir.
çocukken cine 5'te ilk 5 dakikasını izleyerek merak etmiştim. üniversite yıllarına gelince izleme merakı tekrar canlandı o gün bu gündür her sene izliyorum.
psikolojik boyutu çok büyüktür. jennifer melfi sağ olsun. seans yapma inceliklerini de öğrendim.

yazar olunca ne oluyoruz sait faik abasıyanık mı? çaylak kelimesini duyunca da çay demleyip içesim geliyor. yine konu dışına çıktım. konu neydi?
çaylaklar başlık açarlar açmazlar yazarlar çizerler karışmayalım.. çay içelim..

kuzey koreyi ziyaret ettiğimde kim jong-un ile tanıştırıldım.

bir andres barba romandır.

ışıklar ülkesi isimli boyutundan çok daha büyük bir etkiye sahip olan mükemmel kitabında çocukların doğası gereği acımasız olduğu gerçeğini gözümüze gözümüze sokan yazar aynı fikri bu sefer sadece kız çocuklarının olduğu bir roman üzerinden savunuyor ve bunu yine mükemmel bir anlatımla yapıyor.

kendisinden içinde bulunduğu arabada babasını hatalı bir sollama yapması üzerine büyük bir kaza yaşayan küçük kızın babası olay yerinde annesi ise hastanede ölür.

ama babasının olay yerinde annesinin ise hastanede ölmesi kız çocuğunu o kadar da etkilemez. tedavisi bitince yerleştirildiği yetiştirme yurdunda bu olay hakkında sadece bir kez konuşur.

diğer kız çocukları olan ilişkisi ise masum ve sevimli bir ilişki değildir. yanından ayırmadığı bebeği ile ayrıksı bir görüntü oluşturan kız çocuğu diğer çocukların hem hayranlığını hem de nefretini kazanır en sonunda.

ve bu bebek kız çocuğu ve diğer kız çocukları arasında akıl almaz bir oyunun fikir kaynağını oluşturur.

çocukların dünyasına bir masal ülkesi muamelesi yapmayı bırakmamız için iyi bir çıkış noktası olabilir bu kitap.

neskuik tabışganı

müthiş detaylar müthiş taktikler içeren ince kitaptır. ince olduğu kadar kalındır aslında. şov yapmıyorum bence öyle.

yazarı sun zı (sun tzu) denen bir amcadır.
sadece savaşla ilgili değil aslında kriz çözümü ile ilgili bilgiler veren bir eserdir.
o yüzden iş hayatında çalışan insanların okuması gerektiğini düşünüyorum.
rivayete göre liderlik yeteneği olan insanlar veya liderler bu kitabı çok severlermiş.

ayrıca savaş denen olayda hilenin olabileceğini de anlatmıştır.
kendisi bütün savaşlar hileye dayanır diyor. kazanmak için her yol mübahtır gibi.
ayrıca savaşmadan kazanmayı öğütleyen bir kişidir yazarımız.
ilginçtir bu kitabın ne zaman yazıldığı bilinmiyor.
hatta böyle bir insanın olmadığı falan düşünülüyor.

mutlaka yazımı okuyup kitapa ilgisi olmayacak yazarlar olacaktır. savaş konusu ilgi çekici olmayabilir ama bu kitap sadece savaşla alakalı demek bir tık haksızlık olur.
hayattaki mücadeleler için çok önemli bir rehber olduğunu düşünüyorum.
hayatta bazen kendimizle bile savaşa giriyoruz.

ayrıca bu kitapla ilgili bir başka rivayet ise yıllarca saklandığıdır. bana pek mantıklı geldi.
adam çok güzel taktikler vermiş. saklamak ele geçmemesini istemek son derece normal geliyor.
sadece generaller ulaşabiliyormuş. tabi bunlar rivayet bilemiyoruz.

bu kitapla ilk tanıştığımda baya heyecanlanmıştım. offf savaş severim hadi okuyayım falan diye düşünmüştüm.
adı savaş sanatı olan bir kitabın ilk öğütlerinden birisi savaştan kaçılması gerektiğiydi. şaşırdım ve daha çok sevdim.

bu kitabın bir diğer özelliği ise ince ve sürekli okunabilecek bir şekilde olması. arada sırada açıyorum göz gezdiriyorum. güzel oluyor. yine başka bir rivayete göre şirketler bu kitabı yol haritası olarak görüyormuş.

okumayanlar varsa mutlaka tavsiye ederim.

benim asıl servetim
senin tarafından sevilişim
yitirsem de sevgini bir gün
ben zaten bir kez sevilmişim her gün
o devlet bana yeter.

şantiyede sonbahar;

2015

2016

birilerinin kendi hayatlarını kolaylaştırmak istemesi neden sizi rahatsız ediyor? bu kadar mı umutsuzsunuz kendi hayatlarınızın daha güzel olamayacağından?

(bkz: ahmet koç) gibi yetenekli bir insan. seviyorum böyle değişik çalışmalar yapan sanatçıları.

ahmet koç'u da dinlemenizi tavsiye ederim.

kimse söylemeden:

allahın rahmeti ve bereketi.

keşke demek yerine iyi ki deyin.

(bkz: iyi ki ölsem)

işsizim/ 0 tl. çorbayı kaynatmayı bırak çorbaya atacak tuz alamıyoruz. olsun. hayat güzel. kuşlar falan uçuyor.

leyla ile mecnun.

karşınızdaki insana imtinalı davranın. insan olun. kimse durup dururken alınganlık göstermez.

ekmek, peynir cesitleri ve zeytin esliginde guzel oluyor. bazen evde varsa uzum veya yaprak sarma da eklerim.

insanlık suçuna zaman aşımı olmaz. utanç müzesidir bizim için madımak oteli halen yanıyor..

kanımca pentagram'ın en sağlam albümüdür. bu coğrafyayı ne kadar özümsediğini ve bu coğrafyanın değerlerini ne kadar güzel dile getirdiğini açık ara ortaya koyan albümdür. bu albümle birlikte yolcuğun mecrası belli olmuştur. aşık veysel'in gündüz gecesinin yorumlanması. 1000 in the eastland ile bize özgü enstrümanların şarkılara entegre edilmeye falan başlanması bu albümü farklı kılar. ney'in o muazzam tınılarının metal müzikle birleşmesine şahit olmak özellikle bizim için eşsizdir. albümü ilk elime aldığımda bu kaseti dönüp dönüp, günlerce gecelerce dinleyeceğim aklıma bile gelmezdi. ama bende öyle büyük bir etki bırakmıştır ki, parmaklarımı kanatırcasına bazı şarkıları hak ettikleri şekilde çalabilmek için gece gündüz epey uğraşmıştım. bugün insanların dilinde ''bir'' ''şeytan bunun neresinde?'' ''bu alemi gören sensin'' tarzı şarkılar varsa bunun da en büyük sebebi anatolia albümüdür. o yeni mecra bize bu şarkıları hediye etmiştir. özetle türkiye'de metal müzik anlamında kilometre taşı bir albümdür ve artık klasiktir. tabi benim de dinlediğim ilk pentagram albümü olması dolayısıyla bende yeri ayrıdır. yine ve yeniden ellerine sağlık.

hizmet sektöründe çalışanlara nasıl davranması gerektiğini bilmesi, onların da insan olduğunu bilmesi. gerçi kimi çalışanlar da kaba olabiliyorlar ama bu kendi nezaketini kaybetmesi gerektiğini göstermez. nezaket, üslup mühim şeyler.