2 devlet başkanı inatlaşır. anlaşamazlar. biri diğerine saldırır ama hiç o anlaşma sağlanamayan başkanın evine falan atılmaz bombalar, "yapmayın etmeyin, biz savaş istemiyoruz" diyen halkın kafasına yağar. hiç şaşmaz.

madem anlaşamadınız ve ille de cinayet işleyeceksiniz, o zaman birbirinizi öldürsenize? milletten ne istiyorsunuz?

düşmediniz gitti 3 günlük dünyada milletin yakasından...

yok. güya türk özellikleri sayılan saçma sapan ve gülünç, varoşluk kokan hareketleri milliyetime mal ederek övünme gibi bir huyum da yok iyi ki. zerre komik değil.

ha eğer ille de osurmak, ekmek banmak gibi şeyler yazarak özürlü olduğumu belli etmeden bir türk özelliğimi belirtecek olursam bu şüphesiz mustafa kemal atatürk'ün çocuklarından biri olmaktır.

altay mitolojisinde ilk kadın.
kraliçe.
ana.

en güzel koku kitap kokusudur net

ulan ne güzel sürprizler oluyor insanların hayatında be! *

bu arada ı am melting lannn melting konuştu demin. önce yanaklarını sıkıp sonra kurdelalı saçları ile "hadi gel kürsüye de bir şiir oku bakalım arkadaşlarına" diyesim geldi. nasıl bir prodüksiyon ise taaa 6 yaşlarından planlayıp ses kaydı almışlar. her şey düşünülmüş her şey! helal olsun size. duygulandım lan...

mahlasımla bağlantılı olarak 8 mart dünya emekçi kadınlar gününe özel, sevgili yazar süngerbob çorabı giyen yiğit'e, bir tasarım yapmasını rica ettim, sağolsun emek verdi ve yaptı. kadınların başkaldırılarında dansın önemine vurgu yapmak istedim.

dans etmek, sonsuza kadar süren bir mutluluk değildir. dans etmek demek, yaşamak demektir. ve yaşamak, mutlulukların ve umutların dansı olduğu kadar kader, acı ve ıstırabın da dansıdır. yaşamayı öğrenmek, hem çirkin hem de güzel olmaktan geçer. yaşam hem umuttur hem de umutsuzluk, hem neşe hem de keder. unutmayın, önce dans etmeyi öğrenin. ve ardından dans etmenizi engelleyecek olan tüm devrimleri silin. çünkü dans edemeyecekseniz bu sizin devriminiz değildir.
kızıl emma , kadınların özgür birey olmaları yolunda mücadeleye 19. yüzyılda başlamış, ardından bu satırları yazmıştır. 21. yüzyılın türkiyesinde bizler, bırakın birey olmak, özgür olmak veya kadın-erkek eşitliği mücadelelerini, kadınlar olarak en temel hakkımız olan yaşama hakkı için çaresizce mücadele ediyoruz.
kadına şiddete ve kadın cinayetlerine farkındalık yaratmak amacıyla şili'de başlayan (bkz: las tesis) hareketi, dünya çapında ses getirdi. kadın cinayetlerini protesto amacıyla dans ederek yapılan bu eylem türkiye'de de yapıldı, ne yazık ki polisin müdahalesi eşliğinde.
türkiye'de, binlerce kadın sıfır noktasında kıskıvrak bekliyor. umutsuz, çaresiz ölümle yaşam arasındaki sınırda.patriyarkadan, kadın düşmanlığından, erkeklik krizinden t-ü-k-e-n-d-i-k.
8 mart dünya emekçi kadınlar günü kadınların ekonomik, siyasi ve sosyal başarılarının kutlandığı bir gün olmasına rağmen bizler, hayatta kalabilmek için mücadele edeceğiz. her yeni günde isimleri değişen, yiten kadınları ve geride bıraktıkları ailelerini, çocuklarını düşünerek.
vitrindeki süs bebek değiliz.
kadınlık, susma sanatı değildir.
gelinlikle girdiğimiz evden kefenle çıkmayacağız.
tasarım konusunda iletişim kanalım olan zippodan çıkan çınn sesi, seviliyorsun.

eksikliği hissedilen, artık ulaşılması imkansız olan birine umutsuz bir şekilde özlem duymak anlamına gelen fince sözcük.

bir ari barokas şarkısı, lafıma gücenme adlı albümden. son dönemde dinlediğim en iyi türkçe şarkı kanımca.

uykusuz kahve. teşekkürler kendisine.

keşke asılmasaydı.
idam geri dönüşü olmayan bir infaz, hiç kimse idam edilecek kadar suçlu ilan edilmemeli.

“bir buğday büyüyorsa şimdi türkiye’de. yeminle aşkla büyüyor. yeminle lavanta çiçekleri, haşhaşlar, kekikler aşkla büyüyor.” – ilhan berk

kitab-ı mukaddes'de ''bir cadının yaşamasına müsamaha göstermeyeceksin'' şeklindeki sözden dolayı ortaçağ avrupası'nda cadı avı başlamıştır. giderek yozlaşan katolik kilisesinin engizisyon mahkemeleri de bu fikri destekleyip kullanılacak işkence aletlerini kutsama gibi eylemlerde bulunmuştur.

fakat cadılar, o filmlerde gördüğümüz çirkin, siyah pelerinli ve şapkalı kişiler değildi. hatta size bir sır vereyim; süpürgelerine binip uçmuyorlardı da. sadece insanlardı, senin benim gibi insan. tek fark, ortaçağ avrupası'nda doğmuş olmalarıydı. cadı damgası yemek için kadın olmanız, evliliği reddetmeniz, çocuğunuzun olmaması, zayıf olmanız, evinizin önünde bulut olmaması ya da öncesinde kavga ettiğiniz komşunuzun başına kötü bir şey gelmesi yeterdi. insan olmanız, cadılara atfedilen görünüş özelliklerinden veya hareketlerinden sadece bir tanesine bile sahip olmanız yeterdi.

eğer bir kere cadı damgası yenirse, artık ne insandınız ne de cadı, sadece birer ölüydünüz çünkü türlü işkenceden geçirip size olmadığınız şeyi itiraf ettirmeye çalışıyorlardı. itiraf etmezsen, cadısın ve ölürsün. itiraf edersen, zaten cadısın ve yine ölürsün. yapılan işkenceleri buraya yazacak değilim fakat en ünlüsü diri diri yakılmayı söylemekte bir sorun görmüyorum.

" sizin alınız al inandım
sizin morunuz mor inandım
tanrınız büyük amenna
şiiriniz adamakıllı şiir
dumanı da caba . "

rivayete göre; mama'ları karşılaştırmalı edebiyat doktorası yapmış ünlü fahişeler.

bu söz konusu kadınlar, tıpkı mamaları gibi son derece entelektüel, okumuş etmiş, kültürlü tiplermiş. onları meşhur yapan özellikleri de buymuş. zira fazladan 200 dolar vererek dostoyevski'nin eserlerinden, dönemin edebiyat ve musikisinden, yahut proust'tan sohbet edebilecek kızlarla sevişmek mümkünmüş. kısacası gelen müşterileri entelektüel açıdan da doyuma ulaştırıyorlarmış.

işte woody allen'ın mensa fahişeleri adlı kısa öyküsünden bir kare:

nicklerin nesli tükendi.

genelde hep aynı d*l israfı tarafından açılan lakin moderasyon batak oynuyor herhalde dedirten başlıklar bütünü.

nihal saçmalama makyajın akacak.
*

bi insanı tüm ayrıntılarıyla sevebilmek değil mi aslında mevzu bahis. en azından benim fikrim bu. yap boz gibi düşünmek lazım aslında tek bi parçanın yokluğu eksik bırakır insanı. hatta bütün canlıları... böyle giderse sözlüğün humanisti ben olacağım galiba şu hale bak.

ona bir kez dahi sarılamadan öleceğim...

bizde sarhoşun mektubu okunmaz derler ancak bu ifadeyle anlıyoruz ki romalılarda sarhoşun mektubu okunuyor. hatta mevzuyu biraz farklı boyutlara taşıyıp bir konu nasıl bir yerden başka bir yere götürülür onun denemesini yapacağım * şimdi efendim bu şarap konusunun irade beyanına etkisi ve irade beyanı ile ilişkisi sadece bu söz ile sınırlı değil. misal, roma'da sponsio * adlı bir sözleşme türü vardır. mühimdir. tek tarafa borç yükler. ''birader sen bunu yapmayı kabul ediyor musun?'' diye muhatabınıza sorarsınız. o da; ''kabul ediyorum.'' der ve taahhütte bulunmuş olur. tabi bu işin kefili vesairesi falan da var ama o mevzuya girmeyeceğim. direkt hedefe doğru ilerlemem lazım.*

bu işin kökenine baktığınızda karşınıza şarap çıkar. taahhütte bulunan kişi toprağa şarap döker ve sözünün geçerliliğini bu şekilde gösterir. yani şarap aynı zamanda bir hukuki sözleşmenin kurucu unsurlarından birisidir * yani şarapta gerçek irade beyanı vardır ve siz bunun aksine hareket ederseniz, yaptırımlarla karşılaşırsınız. birde ulaklara, elçilere falan hemen şarap ikram etmekte bir adettir. şöyle diller biraz çözülsün de hanya'yı konya'yı görelim kafası ile hareket edilir. masalarda dünya kurtarmamışlar ama uluslar arası antlaşmalar ve hukuki akitlerde geleceğe yön vermişler. hatta bazı devletlerarası antlaşmalarda dahi bu şarap geleneğinin uygulandığından bahsedilir. bu açıdan bakarsak cidden şarabın gazabından korkmak lazım. fena kırmızıdır ve az kan akıtmamıştır. *