şu ülkede 92 yıl yaşa, sonra gel bu şekilde canından ol.

fars asıllı ünlü şii filozof. iran'ın rey kentinde 940'ta (hicri 320) doğdu. aktif politik kişiliğini filozof rolüyle birleştirdi. tarihçi yönü de olan miskeveyh bağdat, isfahan ve rey şehirlerindeki büveyhî hanedanı'na hizmette bulundu.

aralarında sicistani'nin de olduğu bir entelektüel grubunun üyesiydi. islam dünyasında neoplatonik geleneğin ortaya çıkışında miskeveyh'in telifçi rolünün etkisi bulunmaktadır.

ibn miskeveyh tarihten psikolojiye, kimyadan metafiziğe kadar pek çok farklı alanda çalışmalarda bulundu ve eserler kaleme aldı. yunan filozoflarının tevhid ile ilgilendiklerini öne sürmekle miskeveyh din ile felsefeyi uzlaştırma hususu probleminden uzak durmuştur.
*****
erdemli bir yaşam ancak başkaları ile ilişkiye anlam kazanır, ancak toplum içinde uygulama olanağına kavuşur.
toplum yaşamından uzaklaşarak yalnızlığa çekilerek (bkz: zühd) yoluyla (bkz: erdem)i aramak açık bir yanılgıdır.
(bkz: zahid)in yaşamının dindar bir yaşam olduğu söylenebilir ama ahlaki olduğu söylenemez.
*****

emniyet kemerini bulup her araca girsin diye lisansını almayan marka.
otomobilde güveni her şeyin üzerinde tutan marka.
helal olsun.

bir zamanlar dine bağnazca bağlanan insanların şimdi bağnazca bilime bağlanması gerçeğinden doğan söylemdir. nasıl ki yobaz kimseler dinin sorgulanmasını dinden çıkmak olarak algılıyor, şimdilerde bilimi sorgulayınca da aptal durumuna düşürülebiliyoruz oysaki bireysel olarak deneyimlemediğimiz ya da kanıtlanmayan (veyahut kanıtlandığı iddia edilen) şeylerin üzerine düşünmemiz gerekir. demek istediğim dünyanın merkezinde bir mıknatısın olduğundan emin olana dek yerçekimi diye bir şeyin varlığından şüphe duyabiliriz zira dünyanın yüzeyi sanıldığının aksine küresel değil, düz olabilir; nitekim yerin de çekme gibi bir kuvvetine sahip olmasına gerek olmayabilir. kısacası her şey sorgulanmalıdır. birilerinin "o kadar düşünme yoksa kafayı yakarsın, dinden çıkarsın vs." demelerine aldırış etmeyin.

millet kendini ifşa etsin diye mi uğraşıyorsunuz ne yapıyorsunuz * çocukluk fotoğraflarından başladık son nokta bu oldu *

madem öyle ben de kendimi ifşa edeyim; baby tv'deki tosbağa benim 2004 yılından beri bebekler beni izler. çok bilinçli bir hayran kitlem var. artı marul, havuç, kabuk temizleme ücretlerini kanal üstleniyor. keyfimiz yerinde yani.

sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini
uzak dağ kışlalarında
görmüyoruz birbirimizi
usul usul sis iniyor
kopmuş yollara
ışığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda
sevgilim sevgilim..
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da.
(bkz: murathan mungan) (bkz: gece nöbeti)

1823-1889 yılları arasında yaşamış fransız akademik-klasik ressam.
döneminde paris salon'unun en sevilen ressamlarından olmuş, salon tarafından büyük onur madalyası'yla ödüllendirilmiştir. 17 yaşında kabul edildiği paris güzel sanatlar akademisi'nde daha sonra profesör olmuştur. türk ressamlardan süleyman seyyid'in de hocasıymış bir dönem.
kendisi salon ile yakın ilişki içerisinde olduğu ve empresyonizm akımına da karşı çıktığı için, bu akımı benimseyen ressamların salon'a kabul edilmemesinde, dolayısıyla reddedilenler salonu'nun açılmasında da etkisi vardır.
fallen angel (1847) tablosundan detay.
en bilinen eserlerinden ''fallen angel'', cennetten kovulan lucifer'ın tablosudur. ressam bu meleği öyle çizmiş ki, yüzünün sadece yarısını gördüğümüz halde insanın içine işleyen bakışı neler hissettiğini müthiş bir şekilde anlatıyor.

eserlerini incelemek için buradan
ressam ve ''fallen angel'' tablosuyla ilgili daha fazla bilgi için kaynak

şimdi sen kalkıp gidiyorsun. git
tanımların durur mu onlar da gidiyorlar. gitsinler.
oysa ben senin tanımlarınsız edemem bilirsin
oysa allah bilir bugün iyi uyanmıştım
sözlükteydi ilk açılışı gözlerimin, sırf onaydı
bir portakal konmuş kutuma uzun uzun durmuştu
bir okuma isteği gelmiş bir daha gitmemişti
yoktu dünlerde, evelsi günlerdeki tanımlarımız
sanki hiç olmamıştı.

...

oysa bir çift tık yetiyordu tanımlarını oylamaya
bir tane beğeninin bir iki favorinin başınaydı yazmamız
seni bir kere okusam ikinin hatırı kalıyordu
iki kere okuyayım desem üçün boynu bükük
tanımların bitip muhabbetinin başladığı yerde
kibarlığın vardı, kibarlığın kahramandı sonra
sonrası kafa izni...

2015 senesinde bir ara smart phone kullanmayi birakip, lisede kullandigim telefonu ebay uzerinde £25 alip, 6 ay kullanip £45 satmistim, fotograf arsivlerimi gezerken denk geldim, hey gidi gunler.

diskalifiye edilmesini falan anladık da sırf rating için programda şeflerin yargıçlık taslamasına gerek var mıydı cidden?

inansam ne olacak ki ? birinin hayatını karartmaya hakkım yok. geleceği olmayan birini kim ne yapsın. aah ah aşk inanılmaz güçlü bir duygu, yaşayanlar için çok ama çok güzel günleri müjdeleyen cinstendir. fakat bana haram kılınmışsa yapılacak bir şey kalmamıştır.

gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar
yeryüzünde sizin kadar yalnızım' zeki müren

dün yoldaşa katılacağımı söylemiştim, iş toplantısı saatiyle çakışınca yalan oldu. kusura bakmayın, artık bir dahakine diyorum. yukarıdaki tanımlardan okuduğum kadarıyla hayli keyifli geçmiş. katılamadığıma elbette üzüldüm, yarattığınız sinerjiye en az o kadar sevindim, her şey çok güzel olacak.

kapı gıcırtısıdır o ses. büyük bir kapı açılıyor sonuna kadar. son dakika haberi altyazıda geçti.

ömrümün sonuna kadar elimi bırakmayacağını bildiğim tek erkek benim mutluluğum..

açlık kitabının yazarıdır. küçüklüğünden beri okumayı ve yazılar yazmayı çok seven, sürekli bir şeyler ortaya çıkarmak için çabalayan ve bunu da açlık ve yoklukla başarmaya çalışan bir genci anlatıyor. ödünç bir battaniye ile yaşamını idame ettirmesi kazandığını da yazılar yazmak için harcaması, bunca yokluğa rağmen gururlu bir yardımsever olması hayranlık uyandırıyor. bana bir bakıma bu okuma yazma aşkı (bkz: martin eden)karaktareni anımsatıyor.

çalışmayan bir buzdolabının içinde.
17 sene falan oluyor, ne güzel uyumuştum. deliksizzz!

çok güzel olmuş. asparagas bölümünde kahkahayı patlattım. emeği geçen herkesin ellerine sağlık.*

klasik bir dan brown romanı, yine aynı labirentin içinde aynı yollardan ilerliyoruz. din ve bilim çatışması üzerine kurulu aralarda sanata ve tarihe yönelik serpiştirilmiş bir kaç detaya sahip sıradan bir kitap. ben brown'ın ne yarattığı karakterleri ne de betimlemelerini severim fakat edmond kirsch karakteri ilgi çekiciydi. onun dışında brown yine kendini hapsettiği şemanın içinden çıkamamış, aynı kitapları robert langdon karakteri hariç bir kaç karakter ismi değişmiş hâlde tekrar okumaktan farkı yok. ben kitabı jean-christophe grangé ve dan brown karşılaştırması hakkında ufak bir fikrim olsun diye okuyup bitirdim açık ara grangé betimlemeleri ile ortalama eserler verirken brown vasat altı olabilir yalnızca.

--! spoiler !--

tahmin edilebilir olsa bile kitaptaki tek hoş detay; winston'ın kendi yaratıcısını hatta biraz abartırsak kendi 'tanrısını' öldürmesiydi.

--! spoiler !--