kendimi gözlemlemeyi epey geç öğrenmiş bir birey olarak(26 yaşında) sonuna kadar katıldığım bir tanım olmuş. kendini gözlemlemeyi bilen insan, öfkesine hakim olabilen insandır. öfkesine hakim olabilen insan düzgün düşünüp doğru kararlar verir ve az hata yapar.

ben daha çok geceleri kafamı yastığa koyduğum zaman bütün bir günün ve kendimin analizini yapmayı seviyorum. sakin ve diniz bir kafayla düşününce gün içinde yaptığım hataları ve bunların sebep olabileceği sorunları daha iyi anlayabiliyor ve ertesi gün için daha hazır uyanıyorum. ve biliyorum ki bunu daha kusursuz yaptığım zaman hayallerime bir adım daha yaklaşacağım, ayrıca daha efektif bir insan olacağım..

yengeye elif dedin usta

birinci sınıf müzik dersinde herkes sırayla şarkı söylüyordu.
bütün çocuklar mini mini bir kuş şarkısını söylerken ben çıkıp evlerinin önü boyalı direk söylemiştim. bütün sınıf baya eylenmiştik.ilk ve son konserimi hiç unutmam.

olayları aynen şu şekil izliyorum.*

üslubu nahif ve aynı zamanda espritüel olduğundan hiç sıkmadan kendini okutan, tanımlarını merakla bekleten yazarımız.
lütfen anılarını daha fazla aktar buraya sevgili yazar, genelde ağlamanla sonuçlanıyor gibi bir izlenim verse de hoş anılar olduğunu ve senin de anlatırken tebessüm ettiğini düşünüyorum çünkü*.

keyifli sözlükler.

roka. ( gerisi fark etmez)
ölene dek yesem bıkmam, ki yiyorum bıktım mı?
yooo... doyamıyorum ki rokaya bıkayım...

evet. bir gözlüklü şirin taraftarı olarak size ateşli bir şekilde savunacağım görüşüm bu.

efendim malumunuz güzel şirin köyümüzü uzunca bir süredir şirin baba yönetmektedir. fakat şirin babanın da vakti geldiğinde koltuğu bırakması gerekecek. bırakmasa bile geçkin yaşından ötürü pek uzak olmayan bir zamanda şirin cennetine şirinlenecek.

peki sonra?

çoğunuzunun gözlüklü şirine karşı pozitif duygular beslemediğinizi biliyorum. ama gelin şirin şapkalarımızı önümüze koyup bir düşünelim. hatta bunun bir provası olarak şirin babanın köyde olmadığı zamanları gözümüzün önüne getirelim..
taşkınlıklar yapan şirin halkını şirin babanın yöntemlerini kullanarak, kibarca, anlatmaya çalışarak, güç sarhoşluğu yaşamadan ve en önemlisi her seferinde arkadaşları tarafından köyden şirinleneceğini bilerek doğruları savunan elinde kitabı ile kendini sürekli geliştirmeye çalışan gözlüklü şirin mi köyün umudu?

yoksa şirin baba ne zaman köyden gitse taşkınlıklar yapan kimi steroid bağımlısı, kimi narsist, kimi sırf şaka olsun diye şirin arkadaşlarını bombalayan bir manyak, kimi gayet sağlıklı şirin çileklerini fırınında şeker hastalığına çeviren ve bunlar gibi saymakla bitmeyecek, şirinliği mavi olmaktan ibaret gören diğer vasıfsızlar mı?

şirinlikler dilerim.

ölmeden önce yapılacaklar listesinin son maddesidir. diğerlerini de gerçekleştirebilmek adına son olması önemli.

ahmet hamdi tanpınar'ın yıllar önce doğuya giden bir gemide batıya koşan türkiye'nin dramatik halini anlattığı romanının ismi.

esasen o is öyle degildir. sevdigimizden daha cok kosulsuz sevildigimizi dusundugumuz insanlari uzeriz. yogun seven biz isek uzmek bir yana dursun, kalbimiz titrer azicik incinir diye. ama durum tam tersi ise? orada kosullar degisir. nasil olsa gitmeyecektir, tahammulu sonsuzdur, ne yaparsam yapayim hep sevecektir. ınsanda mantik böyle isler.

bu duruma ister cepte olanin kiymetsizligi deyin, ister sahip olunanin nankorlugu . . .

hayat berbat

internetin yaygınlaşmasıyla bilgiye hızlı ulaşım gerçekleşmesi sonucunda gelinen durumdur.
bu sadece islamın değil tüm semavi dinlerin başına gelmiştir.
ve giderek artacaktır.

annem, babam ve iki amcam.
anneme "doğumda ölme riskin olduğunu bile bile ilaçlarını neden içmedin?"
babama "annem öldükten sonra neden sahip çıkmadın?"
amcalarıma "öldürmekten beter edecek kadar kötü yaşattınız?" diye soracağım enfes bir kahvaltı olurdu. düşünsene yıllardır acı çekmişsin, her pazar yalnız ve başkasına hizmet ederek.
bu kez de hayat sana bir pazar vermiş felekten. bu pazar sana güzel ötekilere cehennem.
var bir hayalimiz anamı mezardan kaldırabilirsem. :d

16 almanca sinirdem yüzümü çizmiştim annemle babam okula gelip birinin beni dövdüğünü sanmışlardı.
hayır almancadan 16 aldığıma mı üzüleyim ailemin dayak yemedim dediğim halde bana inanmamasına mı bilemedim.
birdaha hiç almacayı sevmedim ama ingilizceyi çok seviyorum.

sinemada izlediğimiz halde, televizyonda her yayınlandığında ne zaman rastlasak bıkmadan ailemle oturup seyreder ve güleriz.replikleri tekrarlayacak hale gelmişizdir,yine de her sahne sürpriz gibidir.

gülse birsel’in hayranlık uyandıran gözlem gücü,kurgunun daha önceden gördüğüm herhangi bir filme benzememesi ve karakterlerin inandırıcılığı onu tekrar tekrar izlenebilir ve gülünebilir yapıyor kahkahayla.

demet evgar, #1083069 hayattan çok çekmiş bir şarkıcı olarak karşımızda :yine o koca gözler,mimikler…sesiyle de kulaklara hitap ediyor.
engin günaydın hiç kuramadığı bir ailenin babası olarak buluyor kendini,fikret rolüyle hem ona acıyor, hem de sempati duyuyorsunuz.

aldığı depresyon ilaçlarıyla sürekli etrafa gülücükler dağıtan gülümser yan karakter olduğu halde yeri doldurulamaz.


aslında her bir oyuncu o kadar başarılı ki, okuyucu için vakit alıcı olmasın diye burada bırakayım.
hiç izlemediyseniz şans verin,içinizde sıcacık bir duygu seli bırakması garantilidir.
hatta tekrar tekrar izleyin.


filmin konusu

solmaz bir gece klübünde şarkıcıdır, yine orada şarkıcı olan behiye ve güzellik merkezinde çalışan leyla ile aynı evi paylaşmaktadır.
zeynep, hayırsız çalgıcı babası necdet tarafından terkedilmiş,ailenin tüm sorumluluğunu da solmaz üstlenmiştir.
adanalı zengin ailenin oğlu emirhan ile aşk yaşar zeynep, konu evlenmeye geldiğinde,sıradan bir ailesi olmadığından hep kaçmak zorunda kalır.
mutsuz evlilikleri noktalanmak üzere olan fikret, mihriban tarafından evden kovulmuştur.
olayların seyri tesadüfler ve yanlış
anlaşılmalarla yön değiştirir.

aile arasında diye başlar her şey: küçük bir düğün, şöyle fazla şatafatlı olmayanından.

oyuncu kadrosu:
solmaz: demet evgar
fikret: engin günaydın
zeynep: su kutlu
behiye: ayta sözeri
emirhan: fatih artman
mükerrem:devrim yakut
haşmet:erdal özyağcılar
gülümser:devin özgür çınar
neco: şevket çoruh
kahraman:deniz hamzaoğlu
mihriban:gülse birsel
leyla:derya karadaş

yönetmen: ozan açıktan
2017

başlığı açan sayın yöneticimizin #1125040 numaralı tanımında sunduğu öneriyi artık hayata geçirmesi gerektiğini gösteren sorusu.
kitaplarla yelpaze yapa yapa kol kası yaptı bu yazarlar ey yoldaş, artık duy sesimizi !

anlamsız bir kıyaslamadır.
böyle kıyaslamaların milletlere göre değil, kişilere göre yapılması gerekir.