adelet yerini bulmuştur, kadının yüzünden neler çektiğini okuyoruz, allah tekrar aynı acıları yaşatmasın.
özgürlük kadar güzel hiç bir şey yoktur.

olduğu kişi benim kişiliğime, kararlarıma, yaşamıma müdahele etmediği, çevresine zarar vermediği sürece olduğu gibi kabul ederim insanları. bunda bir beis yok, olmamalı da.

yerimizi şimdiden ayırtalım.

bir babanın kızına isim olarak verip devamı gelecek mesajı verdiği noktalama işaretidir.

ebuzer
ali şeriati

bu kitap, her ne kadar arapça'dan farsça ya çevrilen bir kitap olsa da, ali şeriatinin betimlemeleri çok etkileyicidir. islam tarihinin, ilk "anarşist"inin hayat hikayesi oldukça güzel yansıtılmıştır.

kitaptan bir alıntı ile bitirelim;

"muaviye, kölelerinden birine 600 dinar verir ve; "bu 600 dinarı ebuzer e verebilirsen seni azad edeceğim. gittiği her yerde bizi eleştirmeyi bıraksın. " der.

bunun üzerine köle, ebuzer in yanına gider. muaviye yi eleştirmemesi için ebuzer i ikna etmeye çalışır, ama nafile. ebuzer in ikna olmayacağını anlayınca ona;

"bu 600 dinarı kabul edersen muaviye beni azad edecek. bir kölenin azad edilmesine sebep olmak istemez misin? " diye sorar.

ebuzer cevaben;

"bu 600 dinarı kabul edersem, asıl ben köle olurum" der.

devletin kendi elleri ile yaptığı emek sömürüsü. benim ile aynı öğretmenler odasında birlikte çalışan emekçi eğitimci kardeşimin emeğini sömüren sistem utansın.

tamam tüm boş kadrolara atama yapamazsın her sene mezun verdiğin bir çok öğretmen var ama en azından 10 aylık sözleşme imzala asgari ücreti taban yap üzerine ders başı ekders ver mağduriyet bu denli büyük olmasın.

lanet gelesice büyümedir.

banyo sonrası anam beni içinde harıl harıl kömür yanan dökme demir sobanın dibinde sert hareketlerle kurularken aniden kaçıp gödümü yabıştırdım ben bu sobaya. hala üreğim sızlar. oram buram da sızlar.

asla istediğiniz dersi alamama hatta bazen zorunlu dersleri bile alamamakla sonuçlanır. saatlerce ekran başında bekletebilir. telefon trafiğinin en yoğun olduğu dönemdir. 'kanka sen aldın mı, bende hata veriyor?!' tarzı konuşmalara şahit olabilirsiniz.

13-14 yaşlarında ortaokulu dahi bitirmemişken liseli bir çocuk bana kafayı takmıştı sürekli mesajlar atıyor, evimin önüne gelip beni aileme rezil etmekle tehdit ediyordu. arada sırada sapıkça mesajlar atıyor, baya baya beni taciz ediyordu. korkudan uykularım kaçıyordu ve yaşanan şeyden yine ben suçluluk duyuyor utanıyordum. evimin önüne gelirse ailem, komşularım, arkadaşlarım beni ayıplar sanıyordum. üstüne bir de ben sustukça tacizin ve tehditleri dozu da artıyordu. ben sustukça üstüme geliyordu yani.

işte tam da o an bir aydınlanma yaşadım. eğer benim utanmam gereken bir durum varsa onun da utanması gerekiyordu. sırf erkek olduğu için onun dokunulmazlığı mı vardı?

ortak bir arkadaşımızdan evini öğrendim. kapıyı annesi açtı. o hayvan kapıya geldiğinde yüzünün aldığı şekli hala unutmam. yazdığı mesajları babasına gösterdim. babası iyi bir insandı "teşekkürler kızım önce bana söylediğin için" demişti. o çocuk beni bir daha taciz edemedi. susmaktan, olanların altında ezilmekten vaz geçtiğim anda kendini geri çekti. umuyorum bu olaylar ona ders olmuş ve başka hiç kimseyi taciz etmemiştir.

gizli gizli gezindiğine yemin edebilirim, lakin ıspatlayamam.

çok depresif bir dönemdeyim. kimseyle konuşmak gelmiyor içimden. yazmam gereken onca kişi var. yazmazsam kaybedeceğim ve belki bir kısmını kaybettim bile. ama öyle bir herkesten ve her şeyden uzaklaşmak istediğim dönem ki... kendimden bile kaçıyorum. beni tanıyanlar veya tanımayanlar, sizlere sesleniyorum: ben herkes olabilirim. beni affedin. size yazmıyorum diye, sizi aramıyorum diye bana kızıp kırılmayın. bilin ki kendimle baş edemediğim bir dönemdeyim. bunu kimin yazdığını boş verin ve sizi arayıp sormayan kişi her kimse ve aklınıza ilk kim geldiyse o yazmış gibi kabul edin. beni tanıyanlar ise, ciddiyim, af diliyorum sizden. affınıza ihtiyacım var. sizi seviyorum.

sokak hayvanları için konulan, kenarda köşede duran mama ve su kaplarıyla ne derdiniz var çözemedim. dikkat edin de, bir gün kendiniz de bir kap yemeğe ve suya muhtaç hâle gelmeyin.

merhaba sözlük ahalisi,
bu akşam eurovision saati'nde (bkz: marikaki) ile ege'nin karşı kıyısından ezgiler dinleyeceğiz. komşu (bkz: yunanistan)'ın yarışma geçmişinden bahsedecek, güzel şarkılar dinleyeceğiz. akşam 20.30'da buluşmak üzere.

neye başlamak istesen bir bacağından tutup "dur ya, nereye gidiyorsun? gidenler geri döndü bile," diyen histir.

geç kalmışlık hissi kötüdür fakat geç bile kalamayacağınız hatta o yere hiç varamayacağınız hissi daha yıkıcıdır.
bir şeye geç kalmışsanız, en kötü %1 ihtimaliniz vardır ve %1 her şeydir. onu geliştirmek size kalmıştır çünkü.

oysa o yere geç dahi kalmama yani orada hiç var olamama duygusunun tarifi yoktur. %1'in yoktur. hiçbir ihtimal yoktur.

rastık çekeni, bade süzeni, sekerek gideni takip ediyorum ben.

kışın sıcak tutuyor evin içini. güneş de alıyor hem güneyden?

o üçlü ne güzel üçlü, bu üçlüyü sofraya koyan kadın ne mübârek kadındır. bir erkeğin kalbini fetheden yoldur, bir nesli peşinden sürükleyen üçlüdür bu.

ben çekmedim ama en çok ben sevdim. olmaz mı..

bir zamanların zerda dizisine ait taş duvarlar şarkısı.

fi'de şöyle bir diyalog vardı yamulmuyorsam; insan neden birinden vazgeçer? umudu kalmadığı için.

şimdi sevgili suserlar sevgi de yorulur. insan çabalamaktan bıkmaz belki ama sevgisinin ziyan olduğunu hisseder ve karşısındakine olan umudu sönerse terk eder. hem sevmek sevilmek için oluşmaz insanda. seversin işte öylece. karşılığı olmadığında da insan sever ki.