başka bir inanışa göre, önceki hayatınızda oradan darbe alarak ölmüşsünüzdür, onun izi, lekesidir.
benim dizimde vardır.*

kim dizimden vurdurdu bilmiyorum. ayıptır kardeşim.

başlığın elimden kaymasıdır.kusura bakmayın.
eylüling olaya el attı.durum kontrol altında.

bazen tek başınıza araba sürerken bir bakmışsınız sevdiğiniz bir şarkı çıkmış ve bağıra bağıra şarkıya eşlik ediyorsunuz.bunu fark ettiğinizde gülüyorsunuz ve daha çok bağırıyorsunuz.

geçen gün çok merak ettiğim bir mekana saat 12 gibi gittim. menü getirdiler. kahvaltı yoktu. oysa herkes kahvaltı ediyordu. kahvaltı alabilir miyim dedim. tek kişi vermediklerini söylediler. sonra ortam kalabalıklaştı inadına 3 kez çay içip masayı boşaltmadım. 10 dakikada kahvaltıyı bitirecek kapasitede oburum aslında. yalnız insanlara biraz saygı lütfen.

“benim bilgisayara bi format atsana ya” cümlesinden uzak durmak için idealdir

1940 pulitzer ödülü ile 1962 nobel edebiyat ödülü almış olan john steinbeck'in kaleme aldığı mükemmel ötesi hikayesi inci...
efenim saygıdeğer yazarımız bu eserinde, mistik bir hava yaratmaya çalışmış aslında. kino adlı meşgali inci avlamak olan bir kızılderili ve onun karısıyla çocuğundan oluşan çekirdek ailesinin etrafını saran bir laneti konu alıyor desek, yanılmayız zannımca. günlerden bir gün, kino'nun huzurla özdeşleştirdiği ailesinin başına talihsiz bir olay gelir: bebeğini bir akrep sokar. gözağrıları ilk ve tek bebekleri coyotito'yu, kasabanın duydukça toplanan halkıyla beraber en yakın doktora götürürler. fakat çarelerine deva umdukları doktor, kino'nun ücret niteliğinde sunduğu değersiz incileri az bularak, çocuğunu iyileştirmeyi kabul etmez. kasabasına geri dönen kino ve ailesi, bebeklerini kurtarmak için son bir kez daha inci avına çıkıp değerli bir inci bulmayı umut etmektedirler. başlarına geleceklerden ise haberleri yoktur...
john steinbeck her eserinde olduğu gibi bu kitabında da insan ve insan üzerine düşünmeye zorlamıştır okuyucuyu. açgözlülük, paraya verilen önem, hayallere ulaşma yolları, hırs,, insanoğlunun zaafları... bunlar bizlere sunulan ve sayfaları çevirdikçe yeni bakış açıları edineceğimiz noktalar.

hala yaptığımdır. terapi gibi terapidir.

kefencilik.

buradan
canım partnerlerim benimle dalga geçerlerse los angeles'a sığınma talebinde bulunacağım.

yapacak bir şey yok, adı üstünde "bebek". bağırır da ağlar da, bir düğmesi yok. o kadar rahatsız olan kişi toplu taşıma kullanmaz olur biter.

tek başına araba kullanırken en sevdiğim eylem olur kendisi.

çağan ırmak'ın genelde filmlerini severim ama nedense bunu sevemedim. ilk yayınlandığı gün filmin konusu hakkında hiçbir fikrim olmadan girmiştim sinemaya konusu sarmadığı için ara ara dışarı çıkmıştım. salona döndüğümde arkadaşım hüngür hüngür ağlıyordu bir anlam verememiştim. film bayağı ses getirince dur bir daha izleyeyim kaçırdığım bir şey vardır belki dedim ama yok ben bir türlü sevemedim.

doğru insan; senin kendine de aşık olmanı sağlayacak insandır... *

üniversite öğrencilerinin "uluslararası öğrenciler günü"nü kutlamak amacıyla toplanmasının polislerin sert müdahalesi ile sonuçlanması bu devrimin başlangıç noktasını oluşturur. bu olay tüm ülkede ayaklanmalara sebep olmuştur. hükümetin ayaklanmalar karşısında geri adım atması da rejim değişikliğine sebep olmuştur.

auguste comtekitabıdır.bu kitabında ;insan düşüncesini ve toplumsal gelişmeyi,teolojik,metafizik ve pozitif olmak üzere üç evrede incelemiştir.

bacaksızlarla mı uğraşacaksın?
nasıl sabredeceksin ben hayatta sabredemem?
kolay ya abartılacak bir şeyi var mı?

dün annem abimin evinde, bugün ben kendi evimde çekmece dolap düzeltirken
sahibine göre çok büyük anlamlar ifade eden ama bize göre çöp olan
bir dünya eşya attık. en iyi olduğumuz konu derleyip toplayıp atmak sanırım. pişman mıyız? hayır !!
tanım: annenin en iyi olduğu konu istifçilerle savasmaktır.

(bkz: irrite)

tüm kargo etiketlerinde yazılı olanı ismim.
açıkçası, ben burdan değil, çöplerden tırsıyorum.
tc, adres bile yazılı orda.
kargolardaki etiketleri, her seferinde yırtıp atıyorum.
adres, tc, isim parça pinçik oluyor.
beni bulamayacaklar.
aramıyorlardır ama ya aramaya inanıyorlarsa.

sözlüğümüzün bazı yazarlarının diline pelesenk olmuş anlamsız söz öbeği.

haber başlığı açıyorsun, yanıt bu.
bilgi veren başlık açıyorsun, yanıt bu.
politik mesaj içeren bir tanım giriyorsun, yanıt bu.

sadece anket mi doldurmamızı bekliyorsun be kardeşim?
yorulmuyor musun aynı cümleyi her başlık altına yazmaktan?

geri gelen mektup'a büyük ölçüde katılıyorum.

eleştirmek ile yargılamak arasında belirgin bir fark var.
eleştirmek tdk'da, bir insanı, bir eseri, bir konuyu doğru ve yanlış yanlarını bulup göstermek amacıyla inceleme işi, tenkit şeklinde tanımlanmıştır.

açıkça görüleceği üzere eleştiri, objektif bir şekilde değerlendirmeyi gerektirmektedir. objektif olabilmek için de meseleyi tartmak icap eder. tartmak'tan tartışmak

yargılamak ise meseleyi tarttıktan sonra ortaya çıkan negatif unsurlar sebebiyle o insanı zihnimizdeki menfi duygulara mahkum etmektir.
dolayısıyla bir kişiyi birilerini yargıladığı için yargılarsak biz de o kişinin durumuna düşmüş oluruz.

fakat nihayetinde insanız ne ölçüde bu idealizmi yaşatabiliriz orası tartışılır.

edit: ilk tanımda yargılamanın doğru veya yanlış olamayacağı yani tek bir yargılamanın varlığından bahsedebileceğimizi belirtiyor geri gelen mektup. ve bu yargılamanın yanlış olduğu sonucuna varılıyor. bu elbette insan ilişkileri için geçerli ve belki de olması gereken bir durum.
fakat bunun istisnasını takdir edersiniz ki mahkemeler eliyle yapılan yargılamalar meydana getiriyor. bu durumda adil bir yargılama, doğru bir yargılama örneği teşkil edecektir.