tercihe bağlı olarak ayarlardan kapatılabilen sözlük özelliği.

hdp’nin olmadığı protesto yapmıştı iyi partililer. hakikaten bu sivil itaatsizlik karşısında hükümet bile çekilebilir iktidardan! protestodan görüntü;


70 yaşındaki amca teyzeler ilkokul önlüğü giymişler.

ekleme: hahahha bu daha komik;

kırtasiyede çalıştım, çok severim orada satılan her ne varsa zaten :)
minik bir fare vardı, kemiriyordu bulduklarını. hava soğuksa kapıyı kapatıyor onu izliyordum, ta yanıma kadar gelip bana bakıyordu.

matematik dersleri verdim bir de orta okul öğrencisi yaramazlara: elektronik bebekler vardı o zaman dersin ortasında ötmeye başlar, yemek ya da uyku isterdi. oyuncak susunca devam ederdik.

lise öğrencisi üç kızım vardı, evlerine giderdim birinin, annesinin odaya taşıyıp durduğu pastalar ve börekler yüzünden bir ders saatlerce sürerdi.
diğer ikisi bana gelirdi kızların, artık hangi dersi isterlerse sorarlardı matematik dışında da. bilgim dahilinde yardımcı olmaya çalışırdım.
güzeldi, küçücük de olsa kendi emeğinin karşılığını alabilmek.

blu tv bu haftasonu ücretsiz olacakmış.


www.webtekno.com/hafta-sonu...

çeviri bir şiire ait olmaktan çok daha güzel, harika sözlere sahip şarkı. içinde sevginin yanında kırılganlık da mevcut olup sevilen nesnenin iyi ve kötü özelliklerini birlikte görebilen olgun kişilik yapısı göze çarpmaktadır

bilim olmadığını idda edenlerin psikolojileri merak edilir

patagonyalı zavallı biri. gözünüzde bir şeye benzetmeyiniz lütfen.

bir animi anlatayim. ortaokulun sonlarinda, sanirim 7 veya 8.sinifim, siniftan en yakin bir kiz arkadasim var. o da anne babasi yok, kendisi teyzesinde yasiyordu, ama iki tane ikiz abileri anne babadan kalma bir evde, ikisi beraber yasiyor diye anlatirdi. bir kere beni abilerinin evine davet etti, okuldan mi kactiydik, tam hatirlamiyorum ama eve daha erkendi, oyalaniyorduk iste. gittik evlerine, evin cok iyi bir tadilata ihtiyaci var oldugu cok goze batiyordu. duvar kagitlari yirtik yirtik, arkasindaki beton gorunuyordu. abileri 18 yaslarindaydi sanirim, evlerinde bir de bir kiz var, bizden bi 2-3 yas buyuk, zihinsel engelli gibi bir hali vardi. ev islerini yapiyordu, sonra da dilencilik yapmaya gitti. o gidince de abileri cok rahat bir sekilde kiza dun biri x kere tecavuz ettim, bir diger y kere diye ovunerek anlatiyorlardi. ıkiz abiler yarisiyormus meger, o kiz da sanirim kimsesiz, gidecek bir yeri de yok, zihinsel olarak da sorunlu olunca yardim istemek de aklina gelmiyordu sanirim.
o evden nasil ciktim, arkadasimdan nasil uzaklastim, hayal meyal hatirliyorum. dehset icinde, cok urperiyordum. en cok da “bana da bir seylerler yapmasin bunlar” diye urperiyordum ve hic o kiz icin polise ihbar etmek, yardim cagirmak aklima gelmemis. dusunenemisim. uzerinden belki en az 20 sene gecmis ama ben hala o gunu ve o “haksizliga”, o vahsete karsi sustuguma kendime kiziyorum. niye en azindan anneme babama anlatmadim, niye o kizcagiz icin hicbir sey yapmadim, hala aklim almiyor. ıcime gommustum ve unutmustum, ama hafizamin derinliklerinden bazen yuzeye cikar durur o olay, bir gun de yakama yapisicak diye de korkmuyor degilim.

- çocuğunuz sizin tapulu malınız değil.
- çocuğunuz sizin isteklerinize göre yaşamak zorunda değil.
- çocuğunuz üstün zekalı falan değil övünmeyi bırakın.
- çocuğunuz da sevişiyor.
- çocuğunuzu dünyaya getirmek sizin tercihinizdi bunu fedakarlık olarak lanse etmeyin.

gerek olmayan bir tanımdır çünkü ulaşılmaz erkek yoktur.

odaklarını farklı noktalara vermiş insanlar vardır.

örnek vermek gerekir ise kendini bir ideale, bir hayali gerçekleşmeye adamış adamın odağı büyük ölçüde hedefi olacağından, ilişki gibi bir dikkat dağınıklığına izin vermeye bilir veya hedefe o kadar odaklanmıştır ki ilgisini çekmeye çalışan biri olduğunun farkına bile varmaya bilir.

yada

sosyal becerileri zayıf olabilir, insanlardan alacağı vereceği kalmamış olabilir.

yoksa ulaşılmaz adam diye bir şey yoktur. doğru notalara basarsanız doğru sesleri duyarsınız.

yada

kendi ile ilgilenildiğini anlamayan bir odun, dışarıdan ulaşılamaz gibi gözüküyor da olabilir.

evet, bunların hepsi olabilir. bunlar hep filim.

aynı ünv. aynı bölümdeydik, ben üç, o ikinci sınıftaydı. 2 aydır görüşüyoruz, her buluşmamızda daha da yakınlaşıyoruz.
artık kararımı vermiş, teklif edecektim. çiçeğimi aldım her zaman buluştuğumuz yurdun yanındaki parkta buluştuk.
"senden çok hoşlanıyorum, gözüm senden başkasını görmüyor" dedim.
mest olmuş bana bakıyordu. devam ettim.
"ben seninle daha fazla vakit geçirmek istiyorum, daha yakın olmak istiyorum böyle şeyler nasıl söylenir bilemiyorum ama.. benimle çıkar mısın ?" dedim yutkuna yutkuna..
"biraz düşüneyim mi? bana bir hafta ver" dedi.
o bir haftada herhalde 7 kilo verdim "acaba ne diyecek " diye düşünmekten.
insan garip bir varlık, ne kadar kötüye alıştırsa da kendini içerde hep bir umut yeşeriyor engel olamıyorsun.. ben beraber sinemaya gittiğimizi, sarıldığımızı, beraber tatillere gittiğimizi, mezun olup aynı eve çıktığımızın hayallerini kuruyordum o bir haftada.. gözüme zerre uyku girmiyordu.
o beklenen gün geldi çattı. yine aynı parkta buluştuk.
"düşünme fırsatın oldu mu ?" dedim
"oldu" dedi.
"peki düşündün mü ?" dedim.
gülümsedi ve " çok zekisin" dedi.
ben de gülümsedim.
gözlerimin içine baktı ve o allah'ın belası ebru gündeş şarkısıyla arabesk arabesk cevap verdi.
"ben seçilmem seçerim"
...
şimdi hala bekar.. at kafası..

+fakir mi oluyoruz?
-daha neler.

tatilleri, hafta sonları olmasa bütün gün çalıştırılsa maaş falan da alamasa rahatlayacaksınız. öğretmenlik gibi özen gerektiren mesleklerin şartları nasıl daha iyi hale getirilebilir diye düşüneceğimize bu kafayla devam edelim bakalım.
not: 3 ay değil o 3 olsa duramazsınız.

çağ dışı bir kullanım.

"aldatan kişinin cinsiyeti ne olursa olsun, medeni hali şerefsizdir." aziz nesin

kaymaklı ekmek kadayıfı..

tevrat telif atacağı için toplatılacaktır.

sorgulamayı öğretti. herhangi bir konuda konuşmadan önce konuyu tüm yönleriyle ele almam gerektiğini öğretti.

aile yahut çocuk sahibi olucaksan bunun mesuliyet gerektirdiğini öğretti. çocukla çocuk olmayı, en yakın arkadası olmayı, onu dinlemeyi öğretti bana babam.

insan olmayı öğretti. bu hayatta bir şeyler yapmak için birilerine ihtiyaç duymamayı, kendi kendime mutlu olabileceğimi öğretti. bir şeyler yapmak için birilerine muhtaç olmamayı.

doğaya ait olduğumu öğretti. ona ne kadar benzediğimi gösterdi bir gün bastığım toprak olucağımı hatırlatır bana sürekli.

öğrenmeyi öğretti bana babam. bunun okuldan bağımsız olduğunu insanı ancak kendi istediği zaman kendi kendini geliştirebilceğini gösterdi.

teşekkür ederim baba. en yakın arkadaşım olduğun için teşekkür ederim, bana hayatı tanıttığın elimden tuttuğun için. sağ ol

yakın zaman önce başıma gelmiş durumdur.

bilen bilir fitness salonunda çalışıyorum, gün içerisinde epey terliyoruz. dedim şimdi üşenirim direkt evde duş alayım zaten iki adımlık yol. neyse girdim duşa. havlumu, süngerimi ve dalin şampuanımı aldım tam böyle duş alıyorum. anaa, o da nesi? bir anda buzhane oldu ortalık, "brrr" diye donmaya başladım, büzüldüm resmen yaa. neyse kökledim sıcak suyu, bu sefer de cayır cayır yanıyorum, her iki türlü de sıkıntı. milimetrik ayar yapıyorum. bir yandan düşünüyorum:

"lan 2021 yılındayız anasını satim, hala ilkel ilkel işler... başımıza gelene bak. bir de o kadar fütüristik filmlerde bize uçan araba muçan araba gösterdiler, nah sana uçan araba... o değil de merve boluğur acaba yeni video atmış mıdır kanala ya. gidem de izleyem yutuptan"

o anda beklenmedik bir şey oldu, sıcak ve soğuk su vanalarıyla mikro cerrahi ayar yaparken duşakabinden karıncalanma ve akabinde bir ses geldi:

"afyon parçalı bulutlu 10-13..."
"yok artık!!"
"trt efem efem efemm"

kitap listesi vardır ama o listenin sonu asla gelmez