hayat aldığımız nefeslerle değil, nefesimizi kesen anlarla ölçülür. sözünün sahibidir.

sol frame'de gözünüze kestirdiğiniz başlığa girerek önce yazılanları okumak ardından beğendiklerinizi artılamak sonrasında da kendi tanımınızı girmek suretiyle yapacağınız eylemdir. lütfen...

aztek kültüründe bir çeşit tanrı olan quetzalcoatl'a adının bir kısmını veren kuş. ismin quetzal kısmı kuş, coatl kısmı bir çeşit yılandır ve bu ikisinin karşımı olan olağanüstü bir varlığı/tanrıyı temsil eder.

bazı konuların trolü olmaz. bunu ölçemeyecek kişilerle aynı yerdeyiz. sabır pls.

seni gidi anarşist seni denilesi yazar/yazarlarımız.* adamlar düşünmüş, ortam az daha güzelleşsin diye bir şey yapmışlar; hemen açığı aranmış ya la. (bkz: yazık kimin çocuğuysa)

edit: başlık bana kalmış.

açardın,
yalnızlığımda mavi yeşil,
açardın.
tavşan kanı,kınalı-berrak.
yenerdim acıları,kahpelikleri...

gitmek,
gözlerinde gitmek sürgüne.
yatmak,gözlerinde yatmak zindanı.
gözlerin hani?

eskilerde öğrencilerin dersten bir iki dakika icin de olsa kaytarma, zaman geçirme ve sohbet için yaptığı eylem. uçlu kalemler yaygın hale gelince bu alışkanlıklar da kayboldu tabi.

genel anlamda şiddet ve mala zarar- ziyan vermeye karşıyım ama bu tarz durumlarda önce sileceği kırmak sonra farı yamultmak daha sonra anahtarla arabayı boydan boya çizmek ve lastikleri bıçakla kesmek istiyorum. başta da söylemiştim şiddete ve mala zarar- ziyana karşıyım.

valla ben buraya öleyim filan yazdım bir ara.
ne sorunlar çözüldü ne de ben öldüm.
en güzeli dünya s**me, minare g***me yaşamak.
olacağına varıyor.

ön ayak olduğum turnuvada boyumun ölçüsünü almış oldum, uzun sürdü diyen arkadaşları anlamıyorum, bir arkadaş daha turnuva başında, bu turnuva aylar sürer demişti, 1 hafta olmadan maçlar bitti, tümünün 2 günde bitmesini beklemek hayal olurdu. lig yapmayın eşleştirin gitsin, yenilen elensin diyenler ise kelimeliğin mantığını tam anlamamışlar demektir. tavla değil bu oyun.

kadın filozof yok değil vardır fakat kadınlara yüklenen misyon bunun görülmesini engellemiştir. bu başlık 'neden az sayıda kadın filozof var' olsa daha doğru olacaktır.
bunun da sebebi kadınların yüzyıllardır köle vasfında görülmesidir. hiyerarşik bir düzen içinde en alt tabakada olduğunuza inandırılmanızdır. düşünün ki ortadoğuda kadın olduğunuz için bile hayata tutunamazken, yaşayamazken nasıl olur da oturup yaşam üzerine düşünebilirsiniz. yahut yine yalnızca erkek bireyin varlığıyla anlam kazanacağına inandırırsanız, refah vermezseniz, sürekli iş üstüne iş yüklerseniz nasıl olur da kadın düşünür, sorgular. zaten ona verilmiş hayat bile yüce kişilerce(!) bağışlanmış hayattır.

göztepe şehir hastanesi, minibüs caddesi

namı diğer bilyalı kaykay. kafa sözlük yazarlarının ilk bisikletleri başlığını görünce aklıma düşüverdi. zira bizim ilk kullandığımız tekerlekli vasıta odur. bisikletle falan hava atmaya çalışan ukala başka mahalle çocuklarını tornetlerle yokuş aşağı sıkıştırır, düşen eden olursa yerden kaldırır, üzerindeki tozu alır sonra sırıtır ve geçmiş olsun derdik. kızdığımız şey bisiklet değildi. onunla hava atılmasıydı. o dönemlerde bisiklet denilen nane biraz lükse kaçıyordu. ha deyince alınacak bir şey değildi. hele tek çocuk değilseniz ailenizin şartlarını da düşünmek mecburiyetindeydiniz.

hal böyle olunca bizde ağabeylerimizden öğrendiğimiz metodu takip ettik ve tabiri caizse bilyalı kaykaylar çetesi olduk. şunun gibi bir şey;



bakın bu bakışlar öyle alelade bakışlar değil. bu çocuklar da en az bir kaç bisikletliyi yere indirmediyse bende hiç bir şey bilmiyorum. gözlerindeki muzırlık dikkatinizi çekmiştir. yapımı çok pahalıya gelmezdi ama emek isterdi. bilyaları * temin için dil dökmek gerekirdi. tahta işi kolaydı ama marangozdan almak daha afili ve sağlam oluyordu. bizim arkadaşlardan birinin babası marangoz olduğu için tahtalarımız bayağı bir kalite olmuştu. nizamına göre kesilip bize teslim edilmişti. tabi karşılığında biraz getir götür işi yapmıştık ama 3/4 tekerli ilk vasıtanız için bu bedel hiç bir şey sayılır. sonrasında ise dingiller güzelce tutturulur ve çiviler marifeti ile sağlamlaştırılırdı.

bizim çocukluk zamanlarımızın en keyifli oyun aletlerinden birisiydi. hatta yeri gelir mahalledeki ağabeyler bile ''ver bakalım bir tur ineyim şununla aşağıya'' diye sizin elinizden torneti alır ve kahkahalar atarak yokuş başına varırlardı. şunun gibi bir şey;


ha bisikletli çocuklara ne mi oldu? onlar da geldiler tornetlere bindiler, böylece düşmekten ve tozlarının alınmasından kurtuldular. fakat işin sonunda kazanan yine bisiklet ve kapitalistler oldu. tornetler ise ''eski dostlar'' şarkısı eşliğinde kömürlüklere, depolara kaldırılıp yok oldular. pek çok güzel şey gibi...

bebeklik ve çocukluk döneminde vajinadan içeri mikrop, kaka, ot püsür kaçmasın diye vardır. belli bir yaştan sonra da işlevsizleşir. *

gün geçmiyor ki yeni bir manzara başlığı açılmasın.

üff hincime deyip çıktığım başlık.

odamda baktığım canım kaktüslerim. adları edi ve büdü.

insanoğlunun kendini arayıp bulması, yalnızlığının bilincine varması ; kendisiyle dünya arasındaki o algılanamayacak kadar saydam bilinç perdesini çekip kaldırmasıyla gerçekleşir.

octavio paz, yalnızlık dolambacı

günaydın. sabah yürüyüşünden.

bayram şekeri gibi bi yayın oluyor. ama en güzelinden böyle. 90'larda elegan marka olanlar vardı ben onlara bayılırdım mesela, benim için elegan gibi gidiyo şarkılar, sizler için favoriniz neyse o şekerdendir muhtemelen.*

iyi bayramlar.