adminler: 4693 kayme
moderatörler: 3476 kayme
yazarlar: 2324 kayme
çaylaklar: 0 kayme

her ayın 5'inde maaşlarınızı çekmeyi unutmayın.*

avril lavigne'in under my skin albümünden nobody's home:

nobody is home dersem ‘evde kimse yok’ olur.
nobody’s home ‘kimsenin evi değil’.
‘kimsenin suçu yok’ dersem buray şarkısı olur, demeyeceğim. bu şarkı avril lavignein eseridir. bu şarkıyı bir dönem çok acı çekmekte olan arkadaşı için elinden başka şeyler gelmediği için yazmış. takdire şâyan hareket. muazzam bir acıda kavrulurken böyle ufak bir hareket bana acayip iyi gelir, fakat depresyonda olan birine fayda sağlar mı tartışılır. dinleyerek okuyalım;



acı barındıran sekiz yıl öncemin parçasıdır. kulaklık takılı, resim çizerken manyak gibi sarbaşa bunu dinlerdim. ergen dramaları… neyse ya ben bu şarkıyı anlatmak istedim. kırık dökük bir benlikten bahsediyor avril. neden böyle hissettiğini bilmiyorum ama her gün böyle hissediyor. elimden hiç bir şey gelmiyor. sadece yaptığı hataları tekrarlayışını izliyorum. hmm… neden kötü hissettiğinin sebebi gayet açık aslında. devam edeyim; ya da yok ya... çok matah bir şey yaptım ve türkçe altyazılı video buldum, izledim. ayıplı bir şey yok gönül ferahlığı ile açabilirsiniz. safe for work. video skam dizisinden kesitlermiş. izlemedim diziyi, bilmiyordum. ben de araştırmaya inanarak, youtube altyazısında fark ettim.



nereye ait olduğunu bilmeyen, kaybolmuş ve kalbi kırık bir kadın anlatılıyor. sığınacak kimsesi yok, göz yaşlarını silmek için saklanabileceği kendine ait bir yeri yok. * ardında neler bıraktığını bilmiyor. eve gitmek istiyor. hangi ev? ev mi var da gitsin? çaresiz. hislerini sakladıkça, duygularını gizledikçe aklını kaybetmekte olan, zarafetini yitiren bir kadın... güçlü ol diyor avril, güçlü ol.

giderse yoluna, gelirse soluma...

insan doğası gereği köklerini merak ettiği,soy kavramının özellikle bizim toplumumuzda önemli bir yeri olduğu için böyle bir durum olsa ben de öğrenmek isterdim.

öğretmenlik=bakıcılık **
(bkz: acı ama gerçek)

15 yaşında tanıştığım ve nihayet öğrencisi olduğum siyasetçidir.
yeni kurduğu zafer partisine ilk seçimde oy vereceğim kişidir. siyâset bilimi alanında şuan için piyasadaki en donanımlı siyasetçidir. bu adama ırkçı ya da aşırı gibi ifadeler kullananların ideolojik eğitimi yoktur diyebiliriz.
devlet nedir, milliyetçilik, siyasî kimlik, uluslararası hukuk nedir bilmeyenler adama aşırı diyor. alışmışlar mahallî takım yönetir gibi yönetilen ülkede yaşamaya devletin ne olduğunu unutmuşlar.

yemeden içmeden kesilmektir.

vallahi çok çeşidini gördüm. kimisinde kadın, kimisinde erkek yönetiyordu. kayınvalide, arkadaş, babanın yönettiği ilişkiler bile gördüm.

''he bu kurallı bir şey mi? yönetilir mi?'' diye soracak olursanız, hayır cancağızım saçmalamayın. sevin sevilin işte. sevginiz ve karakterleriniz, yaşam dinamiğiniz sizi nereye götürüyorsa onu yaşayacaksınız.

kavram olarak ilk kez 17.yy'a rastlıyor kullanılması. sözcük olarak ise ilk olarak mosini'nin, annibale carracci'nin bologna portrelerini tanıtmak için kullanılmış. sevgili mosini, bunları çok abartılı bulduğu için, caricare kelimesini biraz türetmiş ve caricatura, yani abartmak kelimesini kullanmış. bu sözcüğü ise italyan barok mimar, heykeltıraş, usta, büyük efendimiz sevgili gian lorenzo bernini, fransa'da kullanarak oldukça tanınır bir hale getirmiş.

buna en üzücü yanıtı bırakıyorum 78. neden en üzücü derseniz takıntılı bir ailede yaşıyordum. bizim evimizde size gösterilen sevgi başarınızla doğru orantılıdır.. sevilmek için başarılı olmak zorundaydım. çamurdan pastalar yapıp evcilikler oynayamadım bu yüzden. ve hiç hata yapmayan kız olmak zorunda kaldım.

firavun kedisi olarak da bilinen kedi türüdür.

"saklanmak eğlencelidir, bulunmamak bir felaket."

kayboldum, bulunmam gerek.

kurban rolüne bürünmeden, kurtarıcı beklemeyip gerektiğinde yardım alarak ama her daim kendi merkezinde kalarak, kendi gücünü, sınırlarını, insanları, hayatı az çok tanımış olan insandır. özsaygısı yüksektir, hata yapınca telafi etmek için gerekeni yapan ama kendine de zulmetmeyen yani "dünyanın sonu değil yaa" deyip kendini motive etmesini de bilen, kendi kendini seven, onaylayan ve duygularının sorumluluğunu üstlenmiş olan insandır. başına gelenlerden dolayı bir suçlu aramaz, çünkü suçlu başkası ise olayları düzeltmenin mümkün olmadığını bilir. "ne olduysa oldu, ben şimdi burada ne yapabilirim?" diyerek sorumluluk ve inisiyatif alıp yoluna bakar.

bazen bunalıp sadece gözlem yapmaktır. bir yerden uzaklaşır sadece uzaktan seyredersiniz.

ellerindeki pisliği başkalarına sürerek kendi ahlaksızlıklarını örtmeye çalışan oysa kendileri boğazlarına kadar o pisliğin içinde olan insanlardır.



nietzsche

%90 ını okudum ama çok eskiden okuduğum kitaplar da var. tekrardan okumam lazım. gün geçtikçe,fikirler ve görüşler değiştikce kitaptan öğrendiğimiz şeyler farklılık gösterebiliyor dostlar. o kitapları saymazsam %75 ini okudum sanırım.

tek başına dolaşmanın, izin kağıdı olmadan hususi arabanla trafiğe çıkmanın yasak olduğu; buna mukabil, kitleler halinde sokaklara, meydanlara dökülmenin serbest olduğu türk işi pandemi önlemi.

sokaklarda beşiktaşlılar bağıra bağıra geziyor, meydanlara toplanıyorlar. ne bu şimdi? bir de okulları açacaklar.

kişi için çok duygu yüklü bir durumdur. kendi gibi hissedenler olduğunu bilmek onu biraz olsun rahatlatır. eğer sanatçı kişisi yakın zamanda vefat etmişse, imkan varken gidilmeyen bir konser, bir oyun ya da bir sinema filmi insanda kahır etkisi yaratır. gidilmişse de, dünya kadar parası olsa bile alamayacağı bir hatıra almıştır kişi kendine, bu yüzden çok şanslıdır.

bazen kırılır insan kadere, bu kadar gereksiz insanın yaşadığı dünyada neden bu güzel insanlar aramızda değil diye düşündürür.

neden diye sordurur. neden gitti barış akarsu, kemal sunal, kazım koyuncu, müslüm gürses, küçük iskender, ahmet kaya, neşet ertaş ve çok daha fazlası.

mutlu eden haberdir. tebrikler efendim.