duvardan geçen ama bacada sıkışan küçüklüğümüzün sevimli mi sevimli çizgi film hayaletidir.

aynı isimle bir de teknoloji markası vardır. bilgisayarlarının kullanışlı olduğu fakat telefonlarından uzak durulması tavsiye edilir.

kült denecek şarkılara imza atmış türk rock grubu. mutlu olmak için, nefes bile almadan hakikaten kült eserler. siyasi duruşlarını da çok seviyorum.

şebnem ferah’ın parmak izi albümüne ait şahane bir rock şarkısıdır. an itibariyle dinliyorum da cidden şarkı on numara beş yıldız ya. başlığını açmadan duramadım.

şarkının sözleri;

bu puslu bekleyiş sona ermeden önce
olur da zamanım yetmezse
ayna, ayna, ayna söyle ona
yakarım gemileri de limanları da

hep yasla yaşamak nasıldır bilir misin
hiçbir şeyden korkmamak
ayna, ayna, ayna söyle bana
yakarım gemileri de limanları da

bana aşktan bahset, çok sevmekten
sonra vazgeçtiğinden
söz verdiğinden
sonra pişmanlığından

gemileri de limanları da
her şeyi yakarım, anıları da

bana aşktan bahset, tek gerçeğinden
belki o gün doğar kalbim yine küllerinden

bu sessiz film bitip perde inmeden önce
akan yazılar sana görünmezse
ayna, ayna, ayna söyle ona
yakarım gemileri de limanları da

hep yasta yaşamak nasıldır bilir misin
güldüğün her an biraz ağlamak
ayna, ayna, ayna söyle bana
yakarım gemileri de limanları da

bana aşktan bahset, çok sevmekten
sonra vazgeçtiğinden
söz verdiğinden
sonra pişmanlığından

gemileri de limanları da
her şeyi yakarım, anıları da

bana aşktan bahset, tek gerçeğinden
belki o gün doğar kalbim yine küllerinden.

neyse şarkı şu işte;

bana bu dünyada cennetin de yaşanabileceğini gösterdin. çok güzel zamanlarımız geçti seninle. sana yaptığım onca hataya karşın bir gün olsun ağzını açıp kötü tek bir söz bile söylemedin. nahifliğin en öldürücü silahındı. sensiz nasıl yaşanır, bilmiyorum. seni unutamadığımı her halimden anlıyorsundur eminim. dünyanın bütün zenginliklerini o küçücük yüreğinde sundun bana, şimdi iflas bayrağını çekmiş haldeyim. seni o kadar özlüyorum ki. seni özlemek bile az kalır tüm bu özlemlerin yanında. hayatta güzelliklerin de olabileceğini gözlerinde gördüm. en güzel duyguları sana harcadım, eser miktarındakini de kalbime ayırdım ki seni unutmamak için. söyledim sana, bir gün gelirsen seni bekliyor olacağım diye. seni hala bekliyorum.

son olarak da hayatındaki o kadınla mutlusundur umarım. seni üzdüğüm her an için kendimi lanetliyorum. iyi ki vardın.

internette ararken bambaşka alemlere sürükleneceğiniz ya da bambaşka şeyler izlerken kendinizi videosunda bulacağınız gol.

işte o gol:


kullanılışı için (bkz: arif'in manchester'a attığı golü arıyordum)

yaşarken boşluğa düşme hissiyle ölümüne kapışır.
(bkz: karabasan)
(bkz: tok karınla yatmak)

herkesin böyle bir dönemden geçtiği olmuştur. bu dönem kendinle yüzleşme ve gözlerinizin daha iyi görmesini sağlayacaktır. çocukken yere düştüğümüzde bezen ebeveynler kaldırmadan ayağa kalkarsın ya dibe vurmadan da kendin kalkmalısın o zaman daha güçlü oluyorsun. ne yaşıyorsan sonuna kadar hakkını vereceksin.

1) eğitim.

2) ekonomi.

3) dinin siyasete alet edilmesi.

4) ahlak.

5) çıkarcı yöneticiler.

6) eleştiriye tahammülsüzlük.

7) kitap okumamak.

8) yöneticileri kutsal görmek.

daha çok örnek verilebilir sayın yazarlar.


tanım: türkiye'nin genel sorunlarını paylaştığımız başlıktır.

//iğde ağaçları..
onlar değilmiydi dalları dikenli olduğu için,
bahçenin sınır noktalarına dikilen.?

insanız..sık sık bir sınır buluruz bağışlanmalarımıza.
d.b

çok tuhaf olmasa da, popüler kültürün dayattığı her şeyi; o çok popüler kitapları herkesten sonra okumak, bazı moda trendlerini modası geçtikten sonra giymek/yapmak, herkesin izlediği dizileri ve filmleri herkesten sonra izlemek -veya izlememekten- başka bir şey değildir.

tehlike altında olan türün 7 bireyinin afyon’da muhtemelen zehirlenerek ölmesi durumudur.

kaynak

bu tür ne kadarmış, ne kadar azalmış, nerelerde yaşarmış gibi bilgilere nereden bakabilirim derseniz buradan bakabilirsiniz.

görmekten bıktığım başlıklar. cidden yeter. hani sosyolojik bir tespit niteliğinde olsa neyse de o da yok ki...

bir voltaire kitabıdır.

voltaire’in ölmeden on iki yıl önce, yetmiş iki yaşında yazmış olduğu kitaptır. sanki bu kadar zamandır yaşadıklarını, düşündüklerini, yazdıklarını ve yanıldıklarını anlatmak istemiş yazar ölmeye yaklaştığını düşünerek.

tanrının varlığı ya da yokluğu, özgür iradenin ne işe yaradığı, sonsuzluğun algılanabilir olup olmadığı ve insan ruhunun çözümlenmesi üzerine pek de uzun olmayan ve okurken insanı yormayan parçalar var kitabın içinde.

dünya üzerinden bu kadar uzun sayılabilecek bir zaman dilimi geçirmiş olan ve birçok insanı etkileyen yapıtlar ve fikirler ortaya koyan bir yazarın hala emin olmadığı bazı şeylerin olması ve yazarın bunları dürüst bir şekilde anlatması kitabı çok daha anlamlı bir hale getirmiş.

kitapta spinoza’ya ayrılmış üç tam sayfa olması da beni cezbeden noktalardan biri açmak spinoza ile ilgili yazarın yaptığı teknik bir hata biraz tat kaçırıyor.

bunun dışında ise benim edebiyat da en sevdiğim şeylerden biri olan kalem savaşlarını filozoflar arasında görmek de heyecan verici idi. bu biraz tek taraflı bir savaş olmuş dönem farkından dolayı ama voltaire’nin kitap boyu dönüp durup descartes’e sallaması kitabı eğlenceli bir hale getirmiş.

ne kadar cahil olduğumu anlamam için bunu bana cahil bir filozofun anlatması gerekti.

hep yakınlarımızda olan sesler, hep çok yakın şarkılar.
yaşasın komşuluk, zito ellada zito tourkia!

bazı insanların ikiyüzlülüğü ve çok kolay yalan söyleyebilmeleri beni çok şaşırtıyor. yani içinde nasıl bir korku var ki "gerçek"ten bu kadar kaçıyorlar? halbuki gerçekler, bir kez acıtır ama insanı büyütür ve yoluna devam etmeyi sağlar ama yalanlar öyle mi? insanı hep kısırdöngüde tutar, yıllarca bitmek bilmeyen bir sarmalın içinde sıkışıp kalırlar da farkına bile varmazlar...

fakat müzeyyen bu derin bir tutku.
entry'lerini inceleyip göreceksiniz ki, passat'ın türkiye temsilcisi sanarsınız onu, o derece.

"her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! çünkü orası kaderinin değişeceği yerdir.."

mevlana

muhteşem dizelerin yazarıdır.

katil savunan da gordu ya bu gozler hey yavrum hey. sen simdi oturmus hakim oldurme guzellemesi yapiyorsun, oyle mi?

sokaktaki herhangi iki insan hakim ve guney arasinda gecen diyalog uzerine birbirine girse ve biri katil olsa boyle yorumlar yapilmayacak ama. amac yilmaz guneyi yalamak ve belli bir kesimi tahrik etmekten baska birsey degildir.

türkçe'de ''gamze'' demektir.

aynı isimde sevdiğim bir şarkı da bulunmaktadır.