ankara'nın her kulvarda fark atarak kazandığı versus

zor zamanlar olur, nasıl çıkarsan içinden omurgan öyle şekillenir.
(bkz: adamlar)

(bkz: ahval ve şeraitin sıradanlığı)

zamanlamayı tutturamayınca aşırı keyif kaçıran aktivitedir.

hafif nude tonlarındaki bir dudak kalemi ile dudağın kenarlarına çerçeve yaparak sonra mat ruj ile üzerinden geçilerek ince dudakları dolgun dudaklara çevirebilirsiniz.
dolgunlaştırıcı lipsticklere değinmiyorum bile. üzgünüm dostum, artık her şeyin bir çözümü var. sinsi dudaklıların, dolgun dudaklılara öpücük attığı bir dönemdeyiz.

bu aralar en sevdiğim tablo ophelia tablosu. ophelia ile kendimi müthiş özdeşleştirdiğim ve kimsenin onu anlamadığı kadar iyi anladığımı düşündüğüm için de olabilir. en azından katkısı vardır. neyse tablo john everett millais tarafından yapılmış. shakespeare’in hamlet oyunundaki ophelia karakterinin boğulmadan önceki halini resmetmiştir ki, tam da hayal edilen gibi olduğunu düşünüyorum.

insanı derinden yaralayan, inanmak istemediği halde içten içe gerçekliğini bildiği ve ne yazık ki bununla yüzleşmek zorunda olduğu acı tecrübe.

kişinin kendi girdiği tanımları silme hakkından daha doğal ne vardır?
kendince gereksiz gördüğü tanımları silmek isteyen birey neden kısıtlanır?
bu soruların mantıklı bir cevabı yok , 'sözlüğe zarar vermektedir' bir cevap değildir.nasıl ki formata uygun olduğu ve kimseye zarar vermediği sürece özgürce entry girip, tanım yapıyorsak yine kişi girdiği tanımları\entryleri silebilmelidir. bu sözlükte güzel bir ortam var doğru ama bu özelliği insanı soğutuyor lütfen serbest bırakın da isteyen istediği tanımını silsin bunu kısıtlayarak bir şey elde etmiş olmazsınız.

övülmek,iltifat edilmesi gereksiz yere utandırır insanı yüzün kızarır yere bakarsın ya da konuyu değiştirirsin.

ilginç olay, yatırımı yapan firma ise alibaba. bu yatırımla birlikte trendyol’un şirket değerlemesi 11 milyar dolara çıkmış.

uzun uzun okumak isteyenler için:


kaynak:

www.webtekno.com/trendyolun...

en sevdiğim öfke sözümüz.

nihayet kavuştun
hayal ettiğin yere
nihayet kavuştun
en sevdiğin yere

orada çok rahatsın
kimse üzemez seni
sen mutlu ol yeter ki
ben ardında beklerim.

şiir pek de kaliteli değil gördüğünüz üzere, çünkü ben bu şiiri 12 yaşında yazmışım, dedem öldükten bir ay sonra. onun için yazmışım.

hala bu şiirde de dediğim gibi ardında bekliyorum dedeciğim, mutlu olmana duacıyım, seni özlüyorum ve eksikliğini de hissediyorum. sen gittiğinden beri hep bir yerimiz eksik kaldı, yapayalnızım ben artık. arkasına yaslanacağım koca çınarımı kökünden kesmişler gibi hissediyorum, yıllardır. daha biz seninle çok anı paylaşacaktık, ne senin edebiyat bilginden yararlanabildim, ne sevgine doyabildim, seni tam tanıyabildim... bunlar için çok küçüktüm.

ama yine de çok güzel anılar biriktirdik seninle, bahçemizde uzanıp yıldızları izledik, tavşanlarımız etrafta hop hop zıplarken meyveler toplayıp yedik, kitap fuarlarına gittik. bizim eve her yaklaştığında bir ıslık öttürürdün, duyduğumuzda kardeşimle koşa koşa aşağıya inerdik, kapıyı ilk açabilmek için yarışırdık. bana dergiler aldın, çikolatalar, tatlılar ama en önemlisi bana paralarla elde edemeyeceğim çok şey kattın, beni mutlu bir çocuk yaptın, kişiliğimi oturttun, kitap okuma sevgisi aşıladın, beni umursanıyor hissettirdin... elinden gelebilecek her şeyi layıkıyla yerine getirdin.

seni çok seviyorum dedeciğim, umarım benimle gurur duyuyorsundur, sana layık bir torun olabilmişimdir. iyi ki seni tanıdım, çocukluğumu seninle beraber yaşadım. bazen keşke yanına gelebilsem diyorum, zaten doğru düzgün yaşadığım da söylenemez, hiçbir şey kaybetmezdim.

sevgilisi olan bireylerin yaptıkları ile aynıdır.
1 yıldır sevgilisi olmayan biri olarak mutsuzluk dışında pek bir numarasını görmedim. sadece mutsuzluk ve umutsuzluk var içimde.
güzellik algım sevgi gibi olaylar yok içimde.
eski sevgilimi özlüyorum o kadar.
yeni biri istemiyorum eski biri istemiyorum. rahatım ama arada hüzünleniyorum.
ve ayran sallamayı çok seviyorum. sevgilisi olan sallayamaz pek.

tüm pazar sabahlarında izim var, kar kış demeden, yaz sıcağı demeden her pazar sabahına dokunmuş bir rüzgardım ben.
bu sabah son kez esiyor gibiyim, bu gelecek olanı bilemeden öte pes etmenin bir diğer adı.

oysa / oysa ki / en çok denize yakışırdım ben, koca kavağı oyup yeke yapmıştım o en sarı sıcak pazar sabahlarında, içimde "bana kocaman bir ağaç verin size kocaman bir tekne yapayım" coşkusu dolu nefesimle.

o zamanlar nefes alıyordum ben, doğru ya!

günaydın canlarım, şu anda esniyorum.

fişini faturasını kaybetmemissindir umarım...

bir bitkinin yapraklarının içine birtakım yiyecek maddeleri koyup pişirmek kimin aklına gelmiş? üstelik neden özellikle o yiyecek maddeleri de başka bir şey değil? yoksa başka şeyleri de denedi de çok mu kötü oldu? (bkz: yaprak sarma)

***

peki, ilk kez kim "kocaman, taştan bir kutu yapalım. bunun içerisinde birbirini hiç tanımayan onlarca insan toplanıp birbirinin her türlü gürültü patırtısına, pisliğine göz yummak zorunda kalsın." dedi ve apartman fikri çıktı ortaya? hangi aklı evvel "evet güzel fikir, yapalım bunu ve içinde yaşayalım." diye kabul etti?

kim bu insanlar, kim?

19. yüzyıl başlarında başta italya olmak üzere birçok avrupa ülkesinde, özgürlük ve demokrasi gibi kavramları yaymak amacıyla ortaya çıkan, kelime anlamı kömürcüler olan örgüt.

masonluk ve saint-sacrement örgütlerini örnek aldığı tahmin edilen karbonariler örgütü, gerçekten gizli bir örgütmüş aslında. varlığını biliyor olmamız onları pek de bilinen bir örgüt yapmaya yetmiyor çünkü gizli olarak anılan birçok örgütün aksine, bunu kimin kurduğu, kimlerin yönettiği bilinmiyor.

yine de teşkilat yapısına ilişkin bazı bilgiler var elde. yeni üye alımlarında, masonluktakine benzer bir tekris aşamasından geçirirlermiş adayları. bu nedenle masonluğun bir uzantısı olduğunu söyleyenler de var. üyeleri daha çok orta sınıftan insanlardan oluşuyormuş.

hemen hemen her örgüt gibi işe masum başlayıp zamanla farklı işlere bulaşmışlar. küçük krallıkları devirmeye bile kalkışmışlar.

ortaya çıkış noktaları vatanseverlik ve özgürlük savunuculuğu gibi kavramlar olduğundan, ittihat ve terakki cemiyeti gibi bazı grupların, bu örgütten de etkilendiği bilinmektedir.

cidden bu kadar gıcık başka sayı topluluğu yoktur.
ben bir sayı gördüm mü bölmek isterim arkadaş. o ne öyle kimse beni bölemez egosu.
hele bakın şu sinir bozucu sayılara. sizin de görünce ağızlarının ortasına vurasınız gelmiyor mu?


(bkz: asal sayıların hayatımızdan çıkması gerekliliği)

(bkz: trekking) gibi doğa sporları.

sırtında çanta, yeşillikler içinde tertemiz havada alabildiğine yürüyorsun, şehirden, stresten, insanlardan uzak kendinle başbaşa.

*