aslında üzücü olan, çocukluktan beri konuşacak kimsenin zaten hiç olmamasıdır, yani bu yalnızlık hissi çocukluğun erken zamanlarına dayanıyor. mesela, çocukken bir sorun yaşadığında anlatacak hiç kimsen yoktur, annen hiç seni dinleyip teselli etmemiş, sakinleştirmemiştir. sen de bundan sonra hiç kimsenin seni anlamayacağına, hep yalnız kalacağına inanmışsındır. yıllar geçtikçe bu yalnızlık hissi daha da büyür ve boğucu bir hal alır. zihindeki bu sınırlı inançtan kurtulmak zordur ama imkansız değildir. çocukluktaki gibi aslında yalnız değiliz, zihin ancak yeni şeyler öğrenerek eski bilişleri bırakır, harekete geçmek, insanlarla iletişim kurmaya çalışmak ve öğrenilmiş çaresizliğe mahkum olmamakla kısır döngü yavaş yavaş kırılabilir. bu konuda hayatı yeniden keşfedin kitabını tavsiye ederim.buradan

çanakkale aklımdadır hep. ama hayatını değiştirip şehir değiştirmek büyük karar. önerileri olanlar yazarsa bilgileniriz dostlar.

esperanto'dur kesinlikle. bu dilin uluslararası topluluklarda bir geçerliliği vardır. bazı organizasyonlar ve festivaller katılım için esperanto talep edebilir.
esperanto yapay bir dildir.
ingilizcenin evrensel dil olmasina tepki olarak geliştirilmiştir. altında ki felsefe ise evrensel dilin hiç bir millete ait olmamasının gerekliliğidir. esperanto hiç bir millete ait değildir ve evrensel kullanım için oluşturulmuştur.
bilenlerin sayısı da azımsanmayacak kadar fazladır.

“alışkanlık, huy” anlamlına gelen kelimedir.

o çarpıyı atan zihniyetin içinden birinin gelip ağladığı başlık. evet kesin gençlik kolları falan çıkar, böyle saçma iddialarda bulunup birilerini zan altından bırakmak çok kolay.

zihniyetiniz batsın!

çaylar banuca'dan buyrun efem.

sözlüğe tanım girerken canım anam başımda belirdi 'hadi kalk kahvaltıyı sahilde yapalım' dedi. hah dedim içimden tamda evden çıkma modundayım. uyumuşum o ara yarım saat sonra yine geldi 'hadi gitmiyor muyuz? ablanlarıda aradım, abinde uyandı, kalkta gidelim' off bir tuşum olsa da görünmez kadın moduna geçsem. olmadı kalktık geldik.

yıllar sonra yeniden aileyle yaşama fikri ilk başta iyi bir fikir gibi gelmişti aslında. aile derken bir annem var hoş. o da 2 senedir güya benle kalıyor ama toplasan 4 ay bende kalmıştır. neyse işte o kadar alışmışım ki insansızlığa ilk bir haftadan sonra zor gelmeye başlıyor.

şimdi çay içiyorum görüldüğü üzere onlardan biraz uzağa oturdum. umarım yanlış anlıyorlardır hahah.

dünya ile anlamlı bağ kuramayan insanın kitaplarla bağ kurması.

olmamasının verdiği huzursuzluktan emin olunmalıdır ki daha azdır. bir kaç örnek verelim...
okulu bitirirsiniz fakat bunu sadece annenizle paylaşabilirsiniz. kendisiyle paylaşmak için bir çok mermer yığınının olduğu bir yere gitmeniz gerek.
işe girersiniz ama heyecanınızı ona anlatamazsınız.
yeni bir tarif denersiniz... kötü de olsa eline sağlık kızım diyecek biri yoktur...
bir sağlık sorununuz olur artık sizi hastaneye götürecek biri yoktur kendiniz gidersiniz.
evde kumanda kavgası yapmak artık tatsızdır.
pazar günleri trt de yayınlanan kovboy filmlerine maruz kalma durumunu dahi özlersiniz.
gibi gibi şeyler işte... emin olun baba babadır. her ne olursa olsun olması daha iyidir.

söylemleri ile davranışları arasındaki çelişki.

kendini ingiltere kralı sanan bir deli ile tartışmanın tehlikeli olduğunu herkes bilir; fakat tek başına olduğu için onun hakkından gelinebilir.
bütün bir ulus bir kuruntuya kapıldığı zaman, savlarına karşı gelindiğinde öfke tek bir delininkiyle aynıdır; fakat o ulusun aklını başına getirecek tek şey savaştır.
sorgulayan denemeler
bertrand russell

polis devletinde sıradan bir günde yaşanan sıradan bir olay.

şaşırdık mı? güldürmeyin.

''egemen olmak'' anlamına gelen sözcüktür.

ben her zaman orijinal dilde izleyip eğer bilmediğim bir dil ise altyazı tercih eder iken, beraber film izleyeceğim insanın dublajlı halini tercih etmesi ile dumur olmaktayım. o da haklı belki alt yazı okumak istemiyor ama ben dublajlı filme konsantre olamıyorum. hata arıyorum sürekli

elalem ne der?

(bkz: başlık açmadan duramayan yazarlar)

çok eski bir twit olmalı bu. modası çoktan geçmiştir.

bu başlığı ekşi sözlüğe açman gerekirdi, bundan bize ne.

her iki cinse de ilgi duyma durumu. bir psikolog der ki aslında her insan biseksüeldir, yaşam tarzları ve kültürel yönlendirmeler sadece bir cinse ilgi duyduğunuzu düşündürür. gerçekten böyle midir bilmiyorum, ama biseksüelliğin biraz da uçlarda yaşamayla ilgisi vardır sanırsam.

"uyku umrumda değil, leon ben aşk istiyorum ya da ölüm."
leon

yerimizi aldık şimdilik, sabırsızlıkla bekliyoruz.

edit: yayının bitmesini bekleyemedim, etkileyici bir hikaye anlatış tarzı var. anlatırken kokteyl yapar gibi hikayeyi harmanlıyor * bir sonraki yayınını da sabırsızlıkla bekleyeceğim.


son hikaye'de didim'e apollon tapınağına kehanet almaya gidiyor. * buradan

teşekkürler sözlük radyosu ekibi.