(bkz: the prophet) ; abd yapımı
(bkz: the secret of kells) ; irlanda-belçika-fransa
(bkz: song of the sea) ; irlanda
(bkz: a cat in paris) ; fransa
(bkz: long way north) ; fransa
(bkz: ernest & celestine) ; fransa
(bkz: big fish & begonia) ; çin-g.kore
(bkz: klaus) ; ispanya

üzüldüm, çok sevdiğim bir yazardı. arada iki kelam ederdik, bir tanım hakkında birkaç kelime edip sonra birbirimize naifçe iyi dileklerde bulunduğumuz kısa sohbetlerimiz dışında bir zararını görmedim. uzuuuun emek dolu tanımlarını severdim ve o da devamlı benim üşengeç hazır cevap kısa tanımlarımı beğenirdi. ağa belli paşa belli, uzaklaştırmış yönetim karar almış saygı duyarım. ama naçizane fikrim olarak yani burada yazarlar ne kadar anonimliği tercih ediyor ise bunu özgürlük olarak görüyor ise sözlük de az anonimleşmeli. yani bireysel çatışmalar konular bu kadar göze sokulmamalı. sözlük bir bireyselleşmekten ziyade daha yapısal bir oluşum imajına sahip olmalı. sevgili yazar bir şeye kızmış, milleti galeyana getirmiş onlarda uzaklaşmış falan bana saçma geliyor. yahu zaten birinin organize olmasıyla buradan uzaklaşacak insan gitsin zaten alüminyum! burası birey olma lüksümüzün reel dünyada dışa vuramadığımız safra kısmı, bu yüzden keyifli. özleyeceğim kendisini...

tweet

kaynak

çevremdeki insanlara çok fazla anlam yüklüyorum. çok çabuk güveniyorum, alışıyorum, benimsiyorum. sonrası beklentiler ve hayalkırıklığı... gereksiz üzüntü.
t: kendinde sevmediğin özelliğin

şablon ve denklemlerle hayatlarını idame ettiren insanların sahip olduğu nitelik. hatta nicelik.

örneğin; ali'ye göre hayatta başarılı olmanın formülü "2x²+4x-7" olsun.

siz ali'ye ne bu konuda ne söylerseniz söyleyin, hepsini "çarpıtmak" suretiyle kendi formülüne entegre edecektir.

sonuç*, hatta bazen sebep*, size göre farklı olabilir/değişebilir/değiştirilebilir; ama ali'ye göre sonuç da sebep de aynı kalacaktır.

dolar yakmak,
iphone kırmak,
cola alıp yere dökmek,
twitterda tweet paylaşmak...

n. h. kleinbaum tarafından yazılan kitap. tom schulman tarafından senaryosu yazılan bir filmi vardır. robin williams john keating isimli edebiyat öğretmeni karaktere hayat vermiştir.

kitapta geçen şiir:

oy reis, koca reis, alnımızın akıyla döndük seferden.
savuşturup onca belâ, onca fırtınayı, sonunda murada erdin.
işte liman, bak, çanlar çalıyor, bayram ediyor ahali,
gördüler pupa yelken geliyor, gözüpek, gözü yeşil yelkenli.
neyleyim, neyleyim ki ama...
bu kan damlalarını nideyim?
gayri uzanmış güverteye reis,
soğumuş ellerini mi öpeyim?oy reis, koca reis, kalk da şu çanları dinle bari!
baksana, senin bayrağın çekilen, senin şarkın söyledikleri!
senin için bu çiçekler, senin için toplaştılar sahillerde,
seni çağırıyorlar, bak, senin adın geziyor dillerde!
gel, reis ağacığım benim,
kolumun üstüne yatırayım seni.
çoktan öldüğünü unuttum ama,
bu kan damlalarını nideyim?reis cevap vermiyor sözüme, dudakları söylemez olmuş,
ağam kolumu duymuyor bile, ne yüreği ne kalbi kalmış.
sağ salim demir attı gemi, bitti artık sona erdi sefer,
savuşturup onca belâyı, kazanılan bir güzelim zafer.
bayram etsin sahil, çalsın davullar!
yalnız bırakın beni gideyim! ...
reisin yattığı güvertenin üstünde
böyle dolaşmayıp da nideyim?
1865
çeviren: can yücel

başı pare pare dumanlı dağlar
firgat ile aşıp giden ben oldum
eller göçün çekip gider yaylaya
göçün çekip sarpa düşen gene ben oldum...

en sevdiğim rengin yeşil olmasını carlsberg sevdama ve türbelerde bulunan örtülerin parlak yeşiline bağlıyordum.*
ormanın içinde yaşamaya başladığımda fark ettim ki, ben yeşilin olmadığı bir coğrafyada büyümüştüm, yokluğu sebebiyle en sevdiğim renk olmuştu yeşil.
yeşil, orman, doğa….
yangınları yakından deneyimlediğim için bu konu hakkında konuşmak, yazmak beni gerçekten üzüyor.
siyah dumanların, beyaz dumanlara dönüşmesini izlerken bir daha yeşil dönüşmesinin zaman alacağını bilmek kahretti, etmeye devam ediyor. yemyeşil dağların siyaha dönüşmüş olması her gün aynı karartılara bakmak….
yıkımlardan, felaketlerden ders alarak oluşan bilinç düzeyimizin kalıcı olması dileğiyle.
sevgili (bkz: bengaripsengüzeldünyaumutlu), keyifle yaptığın yayınlarında hepimizin canını acıtan konulara yer verdiğin için teşekkür ediyorum.

bir kasabada yaşadığımızı farzedelim. belediye başkanı oluyorum ve bir tane imar fonu kuruyorum. imar fonunun başkanı benim ve her inşaattan komisyon alıyorum. yapılacak inşaatlar için ihale açmadan kafamda belirlediğim ücretten inşaatları yaptırıp, komisyonumu alıp inşaatı belediye garantisine alıyorum. inşaat için para alan şirket yeteri kadar kar edemezse belediyeden garanti olarak parasını alıyor. hatta bazı ihalelere naylon şirketimlerimi sokuyorum, ihaleyi ona verip şirketi iflas ettiriyorum. bu sayede ortada beton demir yokken, inşaat için bir girişim yapmadan bile bedavadan cebimi dolduruyorum. bu sayede dünyanın en zengin belediye başkanları listesine ilk 5ten giriyorum.

senin o inşaat gelişim dediğin gelişmenin işleyişi bu şekilde. ülkedeki bütün varlık fonu, banka fonu, doğalgaz fonu vs. hepsinin yönetim kurullarında erdoğan ve bütün aile kütüğü sırasıyla yer alıyor. bu gelişim sonucu devlet 5 şirkete 10 sene içinde 250 milyar dolar ödeme yapmak zorunda. şehir hastanelerinin 1 senelik kira-ödeme vs. masraflarının 5te1i ile zaten o hastaneler yapılabiliyordu. ülkenin en çok kar eden kurumu olması gereken çaykur o varlık fonun 500 milyon zarar açıklıyor.

bütün bunlar olurken erdoğan ve tayfasının nazi dönemini aratmayacak propaganda ve medya kontrolünün, dinin uyuşturucu etkisinin ve muhalefetin etkisizliğinin sayesinde bu insanlar hep aynı şeyi yapıp istediklerini alabiliyorlar. her şeye rağmen bunların ne yaptığının farkında olanların elinden ise sadece sızlanmak ve bu ateşe bir kibrit çöpü dahi taşıyanları aşağılamak geliyor. maalesef.

sadaka devletinden beklenen bir hareket, verdikleri miktar 15 günlük fitre parası bile değil.

halk açken (bkz: itibardan tasarruf olmaz) diyip saraylar, villalar yaptıranlar;

boğazınızda kalsın.

acı ama üzücü bir gerçektir. herkesin yaşadığı farklıdır, dünya üzerinde bulunduğu yıllarca kendisine kattıkları farklıdır. yine söz çok klişe ama bir o kadar doğru olan "akıl yaşta değil baştadır" a geliyor. sen düşüncelerin, düşündüklerini ifade edişin, kendine bir şeyler kattığın kadar sensin.

ilk sifonu 1989'da gördüm. "bu ne la tuvaletin üstünde zincirli alamet şey?" diye zinciri çektiğimle suyun şaldır şaldır boşalması bir oldu. "evi b.klu su basacak anaaaaa!!!" diye kaçmıştım.

victor hugo'nun izmir hakkında yazdığı şiirin adı.

izmir bir prensestir

"izmir bir prensestir çok güzel küçük şapkasıyla.
mutlu ilkbaharlar durmaksızın onun çağrısına yanıt verir.
nasıl vazo içindeki çiçekler gülümseyen günbatımı gibiyse,
o da denizler arasından ışıldar.
hatta arşipel' in yaratılışından çok daha tutkulu...."
vıctor hugo (la captıve)

şiir üzerine birkaç konuşmamız oldu. yüreklendirici sözlerine daima minnettar kalacağım. güzel yazı ve şiirleriyle sözlüğe döner umuduyla her gün sayfasına bakıyorum.

iyi olunuz, öyle de kalınız yedinci dem.

vergi dairesine girince öyle güzel hissediyorum ki şu vergiden de koy o da olsun şundan da ver lütfen derken kendimi kaybediyorum.

güzel fikirleri ve paylaşımları olan, biraz da güldürebilen, kırıcı ve ötekileştirici paylaşımları olmayan aktif yazarları takip ettiğim kriterlerdir. ayrıca saçma sapan başlıklar açmayanları da ekleyelim.

not: ilerleyen zamanlarda, bu kriterler dışına çıkanlar elenebilirler.*

günaydın sözlük!

uyuyor musun hala? bugün cumartesi tabi, sen de haklısın. herkes benim gibi ne idüğü belirsiz bir uyku sorunu yaşamıyor. daha hava aydınlanmadan endişeli uyanmalar falan. neyse, madem güneşin doğuşunu yakalıyorum ben de yogayla güneş’i selamlarım, ne yapayım? senden de selam söyleyeyim mi?

50 sene sonra burası ölülerin günlüğü olarak kalacak.

acılarımı da üzüntülerimi de sevinçlerim gibi doruklarda yaşayamamak. bir şekilde içimde kalakalıyor. sanki birine anlatsam bu beni çok zayıf gösterip, gözündeki değerimi bitirecekmiş gibi geliyor. ıçime atınca da kafamda sürekli tekrarlayıp takıntı oluşturuyorum kendime. sanki ben sürekli mutlu olmalıymışım, derdim tasam yokmuş gibi.
bir diğeri de aşırı ve gereksiz fedakar olmam. olmamam gereken yerlerde dahi fedakarlık yaparak yine değerimi düşürmeyi başarıyorum. daha da vardir fakat enler bunlar.