ölüm = 0

matematikle aram iyiydi bir zamanlar. en azından belirli bir yaşa gelene kadar. toplamayı, çarpmayı, çıkarmayı, bölmeyi severdim kendimce. oyunlar oynardım. yaşadıklarımla yaşayamadıklarımı toplar;
iyi kilerimi ve keşkelerimi terazinin iki ucuna koyar, kar zarar problemleri kurardım. kendimi parçalara bölerdim. kaç kilo ederdi yokluğum, dünyada hacmim ne kadardı, bastığım toprakta ne kadar derine inerdi ayak izim? kendimden aşklarımı çıkartır, benden bana ne kalıyor diye bakardım. ama çarpmaya hiç dokunmadım. en alengirlisi o gelirdi hep. dokunmaya cesaret edemedim belki de. sıfır elimde hala kullanılmayı beklerken, çarpmadan uzak durdum olabildiğince. belki inancımdan, belki düşüncelerimden; ölüm = sıfır benim denklemimde. istersen sonsuz sayılarla çarp, ister kendisiyle. sonuç hep aynı, değişmez. 0...

sıfırın soğukluğu ve varlığı.... eksikliğinde oluşan sorunlar, denklemlerin sonuçlarının eksik ya da hatalı çıkması; varlığında ya görmezden gelinmesi ya da her şeyi yakıp yok etmesi. şimdi buradayım, bir matematik denkleminin bilinmez x'iyim. iki, üç, dört belki de sonsuz bilinmeyenli bir denklem bu. sonuç sıfır. denklemi ilk gördüğümde anlamıştım bunu. ama sonucu nasıl bulacağım? orası hala bilinmiyor.

bir konu hakkında az sayıda örnek, veri olmasına rağmen büyük genelleme yapmaktır. bir örnek verelim, gözlemler yapıyorsunuz ve ardından güneş sistemindeki tüm gezegenlerin küresel olduğu sonucuna ulaşıyorsunuz. fakat güneş sistemi dışındaki gezegenleri hiç gözlemlemediniz ve onların güneş sistemindeki gezegenler gibi küresel olup olmadıklarını bilmiyorsunuz. fakat, "madem güneş sistemindeki gezegenler küresel, bu durumda güneş sistemi dışındaki gezegenler de böyledir." diyorsunuz. yani elinizde az sayıda veri bulunmasına rağmen, siz büyük ve iddialı bir genelleme yapıyorsunuz. bu ne kadar iyi bir örnektir bilmiyorum ama kendiniz de bu örnekleri çoğaltabilirsiniz.

nihayet kavuştun
hayal ettiğin yere
nihayet kavuştun
en sevdiğin yere

orada çok rahatsın
kimse üzemez seni
sen mutlu ol yeter ki
ben ardında beklerim.

şiir pek de kaliteli değil gördüğünüz üzere, çünkü ben bu şiiri 12 yaşında yazmışım, dedem öldükten bir ay sonra. onun için yazmışım.

hala bu şiirde de dediğim gibi ardında bekliyorum dedeciğim, mutlu olmana duacıyım, seni özlüyorum ve eksikliğini de hissediyorum. sen gittiğinden beri hep bir yerimiz eksik kaldı, yapayalnızım ben artık. arkasına yaslanacağım koca çınarımı kökünden kesmişler gibi hissediyorum, yıllardır. daha biz seninle çok anı paylaşacaktık, ne senin edebiyat bilginden yararlanabildim, ne sevgine doyabildim, seni tam tanıyabildim... bunlar için çok küçüktüm.

ama yine de çok güzel anılar biriktirdik seninle, bahçemizde uzanıp yıldızları izledik, tavşanlarımız etrafta hop hop zıplarken meyveler toplayıp yedik, kitap fuarlarına gittik. bizim eve her yaklaştığında bir ıslık öttürürdün, duyduğumuzda kardeşimle koşa koşa aşağıya inerdik, kapıyı ilk açabilmek için yarışırdık. bana dergiler aldın, çikolatalar, tatlılar ama en önemlisi bana paralarla elde edemeyeceğim çok şey kattın, beni mutlu bir çocuk yaptın, kişiliğimi oturttun, kitap okuma sevgisi aşıladın, beni umursanıyor hissettirdin... elinden gelebilecek her şeyi layıkıyla yerine getirdin.

seni çok seviyorum dedeciğim, umarım benimle gurur duyuyorsundur, sana layık bir torun olabilmişimdir. iyi ki seni tanıdım, çocukluğumu seninle beraber yaşadım. bazen keşke yanına gelebilsem diyorum, zaten doğru düzgün yaşadığım da söylenemez, hiçbir şey kaybetmezdim.

paragraf sorusu çözmek. hayır, bir insan kafa dağıtmak için paragraf çözer mi? heh işte, ben çözüyorum. çok da seviyorum, keyif de alıyorum.

bir kaç defa gittiğim medeniyetin üst seviyede olduğu, kişisel davranışların kuralların hep ölçülü olduğu farklı bir avrupa ülkesidir.

yaptığı tanım ve açtığı başlık sayısı karma puanından yüksek olan yazar. bu istatistik bile kalite sorunu olduğuna işaret.

bazen yaşlanıyorum* bunu bugün farkettim.
böyle tatlı, böyle samimi bir yazara, ben kaç zamandır ona özel bir şeyler yazmamışsam bunun başka bir açıklaması olamaz.
anlamlı samimi yazılarınla, yaşa varol yazar kız kardeş seviliyorsun.

genellikle ruhun bedenden çıkıp farklı bir boyuta geçmesini sağlar. spritüel bir konudur.

ucu bir başka yola bağlanmayan sokak.

ya da farklı yöntemler denemenize rağmen sizi aynı çaresizlikte bırakan durum.

biz ona suyun dinlendirici etkisi diyelim. su demek huzur demektir. denizlerimizi kirletmeyelim.

inansam ne olacak ki ? birinin hayatını karartmaya hakkım yok. geleceği olmayan birini kim ne yapsın. aah ah aşk inanılmaz güçlü bir duygu, yaşayanlar için çok ama çok güzel günleri müjdeleyen cinstendir. fakat bana haram kılınmışsa yapılacak bir şey kalmamıştır.

herşeye karşı şüphe duyuyorum..

o yüzden ara ara bilgi içerikli entry giren, az tepki alacağını bile bile bunu yapan yazarlara selam olsun. ben gördükçe okuyup artılıyorum.

'bıktım artık bu memlekette uyanmak istemiyorum.' ile katıldığım akım.

telefonum kendi memleketine dönmek istiyor galiba. hiç kusura bakma canım daha yolun başındayız.

neşeli günler filmindeki ziya karakteri gibi olurdum. net.

peru köylülerinin yiyeceği olan bir tohum. onunla birlikte maş fasulyesi ve mercimek de bunları yemeyen insanlarca fark edildi.