gözlerin artık parlamıyor.

kalleşlikte, liyakatsizlikte, adam kayırmada, kibirde, kadın cinayetlerinde, lebaleb kongrelerde, saman altından su yürütmede... evet lideriz ya da bir dünya markasıyız.*

bu hafta sürprizlerle dolu bir hafta olacak, bir adet iphone 12pro, bir adet ps5 hediyemiz. bakalım bu haftaki talihli kim? sordum namın verdiler pala remzi dediler, pala bıyığı değil yüreğidir dediler... sevgiler.

(bkz: türlerin kökeni) charles darwin'in 1859 yılında yazdığı ve evrimin babası olarak adlandırılmasına sebep olan kitabıdır. kitap; evcilleşmenin etkisinde değişim, doğanın etkisinde değişim, varolma savaşı, doğal seçme, değişim yasaları, teorinin güçlükleri, doğal seçme teorisine yöneltilmiş çeşitli itirazlar, içgüdü, hibritlik, yerbilimsel belgelerin eksikliği üzerine, canlı varlıkların yerbilimsel ardışımı üzerine, coğrafi dağılım, coğrafi dağılım -katkı, organik varlıkların karşılıklı hısımlıkları ve özet ve sonuç olmak üzere 15 bölümden oluşur. darwin'in önemi; seçilim mekanizmasını ilk bulan kişi olması değildir. bunu bilimsel bir sistematikle kendi araştırma ve gözlemleriyle ispatlayarak bu mekanizmaların hepsini neredeyse tek başına belirli bir sistematikle ortaya koymasında yatar. örneğin; darwin'den sadece 50-100 yıl önce lamarck'da canlıların evrimi üzerine çalışmalar yapmıştır hatta antik yunana kadar gidildiğinde bile canlı popülasyonlarındaki değişimler üzerine yazıları olan insanlar bulunur. bugün modern evrim teorisi dediğimiz şeyin temelini üç isim oluşturur. hugo de vries ( mutasyonların keşfi) gregor mendel (kalıtım) ve charles darwin ( seçilim). darwin 1859 da kitabını ilk yayınladığında tüm bu çalışmalar yapılmamış, henüz dna keşfedilmemiş hatta dünyanın yaşının 10.000 yıl olduğu düşünülüyordu. kitap yayımlandıktan sonra, gerek insanın kendinden daha aşağı seviyede bir türden türemesi olsun, gerek dünyanın yaşı olsun geniş bir çevreden tepki almıştır. ama yayımlandığı günden bugüne kadar devam eden süreçte gelişen bilimsel araştırmalar ve yeni buluşlar evrim teorisini genişletmiş ve sağlamlaştırmıştır.

aralık sonlarından beri bulunduğum durum, ve pandemi de üstüne tuzu biberi olmuş yalnızlık şeyşi. itiraf edeyim, şuan tek ‘konuştuğum’ yer burası. yılbaşından beri hiç kimseyle konuşmadım. ağzımdan tek sesli kelime çıkmadı. sadece geçenlerde kendimi teselli ederken ‘olur öyle şeyler, hadi kalk ayağa güzel kız’ dedim kendime. sesli hemde!

tutunamayanlar’daki selim gibiyim. tutunduğum burası var şu günlerde.

zamanlaması berbat bir aydınlanma anı. o an için belli etmeyip ses tonunuzu yavaçca azaltın. sonra müsait bir zamanda itiraf edersiniz. kerizliğe gerek yok.

vatikan müzesi'nde bulunan, neredeyse tamamı raphael tarafından tamamlanmış odalar.
yazar ayrıntılı bilgiyi vermiş zaten, ben gezerken nasıl kafayı yediğimi anlatmaya geldim. müzenin diğer bölümleri yetmezmiş gibi burası da sizi stendhal sendromlarında süründürmeye garantili. insan nereye bakacağını şaşırıyor.
çektiğim resimlerden bir tane de ben iliştireyim.
deliverance of st. peter, heliodorus odasında bulunuyor

ne kadar çok seversem, o kadar sevilirim zannediyordum. yanılmışım. ben de sevmeyi bıraktım.

o.ç.

birden sen gelsen aklıma
seni unutsam bazı bazı
meraklansam gizlice
delice kıskansam seni
hep yalnızlık var sonunda
yalnızlık ömür boyu... * *

benim çok sapsikce buldugum bir sendrom turu. tabi cocuklarda ama. sey gibi bir hareket bu; "onu en cok ben taniyorum cunku en cok ben seviyorum" yani kamuya verilen mesaj tamamiyla bu tur nitelikte.

neyse su yasima kadar edindigim bir tecrubemi aktarayim; cevremde ne kadar vicik vicik canimli, cicimli, ask ve sevgi pitircikli arkadasliklar, sozum ona dostluklar varsa hepsi cok ciddi kavgalarla ve cirkefliklerle bitti. aksini insan beceremez zaten cunku mesafenin ve sinirin asildigi noktada samimiyet, saygi ve sevgi yok olur. boylelerinin samimiyetine inanmayin ki zaten kirk metre oteden o sahtelik seziliyor. samimiyetsizlik somut degildir ama cok hissedilen, kendini cok belli eden bir eylemdir. pis koku gibi geliyor insana, istem disi algilayabiliyorsun yani. rahatsiz ediyor, mide bulandiriyor birazcik da gulumsetiyor bak bu da yalan degil.

mağaradan çıkıp yerleşik hayata geçişi değiştirmek istiyorum. rahatlık mı battı da yerleşik hayata geçiyorsunuz kardeşim? mağarada yemeğini ye resmini çiz duvara avlan topla ne bileyim karşı cinse kur yap yat yemeğini ye avlan resim çiz keçi köpek çiz bir dinazor eğit diyar diyar sırtında gez karışan yok eden yok. yerleşik hayata geçtin de ne oldu? eminim baban 6 da kalk öküzleri getir diye başında dikiliyordur.

sözlük formatını bilmeyen yazarın yaptığıdır. kutsal "bilgi" kaynağı denilen yerden göçen yazarlardan biri olarak, yeni yazarlara söylemeliyim ki bu duruma alışın ve benimseyin. hiç kimse "hatasız" değildir ki gördüğüm kadarıyla moderatörlerimiz direkt yazarı uçurmak yerine daha insancıl yollara başvuruyor.

(bkz: kafa sözlük formatı ve kuralları)

aslında yıllar geçse de değişmeyen beklentilerdir. her yıl başı bu sene o sene deyip sene sonu bu ne lan dünün aynısı desem de aralık ayı gelince bir aydınlanma yaşıyorum. böyle biraz hüzün gibi ya da pişmanlık gibi bir his gelip oturuyor karşıma. hesap soruyor gibi. ağzımızın tadı kaçıyor her geçen gün beklenti mi kaldı? var bir iki kırıntı:
-almanca öğrenmeye çalış.
-yarım bıraktığın işleri tamamla.
-daha fazla yürü.
- denemekten vazgeçme.
-onlar öyle olabilir ama bu senin tercihin değil. sen sen olmaya devam et. çünkü bu senin tercihin. insanları anlamaya çalış değiştirmek için uğraşma, seni değiştirmeye çalışana da kızma ama değişme de.
- maça git.
- aylık okumaları çoğalt.

an itibarıyla kendimi yalnız hissetmeme sebep olan durumdur. * görünmez değilsin sevgili nerininmetaforu demek isteyen var mı?

ek: ayy çok tatlısınız.
-ay ağlıycim çok duygulandım seri favlar için müteşekkirim yahu.

esiyor ve soğuk şu an. izmirin soğuğundan ne olacak ehehe demeyin. dışarı çıktıktan 5 saniye sonra 3310 titreşimine sahip oluyorsunuz.

eğer ayağınızda çorap varsa sıkıntı olmayan bir durumdur.

çıplak ayakla başkasının terliğini giymem ama, giymenizi de tavsiye etmem.