trabzon ili, sürmene ilçesinden olanlar için kullanılan ironi dolu tabir.

çok partili ve bol koalisyonlu bir meclise doğru gidiyoruz. böylesi daha iyi olacak. hiç değilse birileri artık tek başına ben yaptım oldu diyemeyecekler.

birlikte güldük, ağladık, kızdık, hüzünlendik, demek milyonluk olduk ha sözlükçüm birlikte nice milyonlara diyelim. * çekiliş var mı çekiliş?

mal sahibi mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi ile başlıyoruz. sonra da mal da yalan, mülk de yalan diye kendi kendimizi teselli etmeye çalışıyoruz.
dünya var olmaya başladığında tabiki de sahipsizdi. her karış toprağının bir sahibi oluşmaya başladı. sahiplik düzeni kuruldu. duvarla, telle, çitle çevrilmemiş binalar ve arsalara sahipli mallar gözüyle bakmışlar.

insanı mutlu eden, arkadaşımı ne de doğru seçmişim diye düşündürten olay

cahilliğinde bu kadarı artık dedirten açıklamalardır. adam öldükten sonra arkasından konuşulması da ne kadar büyük bir sanatçı olduğunu gösterir zeki müren'in. zamanında gölgesinde kalmıştır ondandır bu nefreti.

aynı fikirde olan yazarlar da cahilliğin devir meselesi değil zihin meselesi olduğunu çok güzel göstermişlerdir.

telepati yapayım derken teletabi oldum. yardım edin.

tamam dış görünüş önemli değil diyoruz ama güzel kadınların/ yakışıklı erkeklerin hayata 1-0 önde başladığı, kapıların onlara hep daha kolay açıldığı da gün gibi ortada.

cino. babam alır ve gelirdi. ayda bir falan da oyuncak alırdı ama o cino'nun yerini hiçbir şey tutmazdı. başka çikolatalarda alıyordu tabi. yaşım kaç oldu babam gelirken ara ara çikolata alır ve hâlâ mutlu olurum. küçük şeylerle mutlu olabiliyorum...

benim kişisel gözlemim insanların çoğunun tembel ve aptal olduklarını ve de boşa geçen zamanı bizden çok daha önce, erken yaşlarda fark ediyorlar.

konuşma ihtiyacını doyuracak birilerini arıyordur fakat insanlar genelde onunla buluştuğunda ev araba içki eğlence konuşup yarım saat sonra da telefonunu açıp sahibindencom'da araba ilanı kaydırıyorsa haliyle bu kişide ağır bir darbe bırakıp, kaliteli konuşmalar yapma ihtiyacını karşılayamadan yine bir buluşmanın sonuna gelinecektir.

eleman iki kelime mantıklı bir şey söylemeye kalkıştığında da son okuduğu kitap cin ali olan lise seviyesi insancıklar bu arkadaşımızı "edebiyat yapma birader" diyerekten susturmaya yelteneceklerdir.

ve bir umut toplumla etkileşime giren bireyimiz, yaptığı hatanın farkına varacak ve toplumdan kendini soyutlama mevzusunu kendiyle önüne boyuna tekrardan düşünecektir.

ardından kısa bir süre sonra klinik depresyon sonra ise majör depresif bozukluklar baş gösterecek, bireyimizi intiharın eşiğine sürükleyecektir.

ya da zavallı bireyimiz kendine çeki düzen verecek, en yakın zamanda ya yazar ya şair olarak karşımıza çıkacak veyahut çıkmaya hazırlanacaktır.

zaten edebiyatçılar hep anlaşılamamışlardan çıkmamış mıdır?

kendimi kıymetli mi hissetmeliyim acaba ?

“hüznün, acının düşünceye teslim edilmiş olmasına üzülüyorum ama şüphesiz ki bir yasadır bu.”

ben de diyordum ki olmayan paramla ne yapsam?

kimlik kodu, adres kodu. kendimi bir markette satılan, alınan, pazarlanan bir ürün gibi hissetmeye başladım. derin dünya oramıza buramıza çip takacak diyenlere duyrulur, yavrum o çipin kodu da geldi.

"kıyıyı gözden kaybetmeye cesaret etmedikçe insan, yeni okyanuslar keşfedemez."

- andré gide

bizim bakış açımız sonucu değiştirmeyecek. madem değiştiremeyeciğimiz bir gerçek ve hepimizin başına gelecek bir olay, neden olumlu bakmayalım ki? bence ölüm özgürlüğün zirvesi. ayrıca bu kirli dünyadan kaçmak için tek kurtuluş. o yüzden çokta olumsuz bir olay değildir.

-benim ağzımdan çıkan senin kulağına isabet ediyor mu? algıda mı seçicisin sen? (bkz: ismail abi)

bir döne çok ciddi insan hakkı ihlallerinin yapıldığı ve üzeri ustaca örtülen olaylara şahit olmuş bir cezaevi.