bilişsel davranışı terapi.
prof. dr. m. hakan türkçapar.

martılar aslında etçildirler onlara simit yemeyi türkler öğretmiştir.

hayranlık beslediğim yazardır. sinema ve müzik hakkındaki tanımlarıyla sözlüğe pek kaliteli içerik kazandırmakta.

insan, yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.
(bkz: ece temelkuran)

doğa üstü mü bilmem ama hala bende veya beraber bu olayı yaşadığım kişilerde cevabı yok.
üniversite 2. sınıf öğrencisiyim o zamanlar. her pazartesi ilk ders olan (adını unuttum) doğa ve bitki bilimi dersine arkadaşım ve ben hep geç kalıyoruz. hoca da derse bir dk bile geç gelen öğrencileri almıyor. arkadaşımla sınırdayız bir ders daha giremezsek dersi alttan alacağız. tabi ki geç kaldık, normalde sınıfa girer yok yazılsak dahi dersi dinlerdik ama bu sefer girmeyelim de çıkışta hocanın odasına gidelim yalvaralım falan diyoruz. ders bitti hoca odasına gitti bizde fıtı fıtı sessizce arkasından. cesaretimizi topladık girdik içeri. hoca bizi gördü "gel bahar , ne yaptın sınıfta sorduğun sorunun cevabını anlamadın mı yoksa " dedi. arkadaşım hemen "iyi de hocam biz sınıfta değildik ki" dedi. küçük bir şoktan sonra hocamız" sen yoktun zaten o vardı" dedi. hatta ders boyunca konuşmuşuz not almışım bide adam benim sınıfta olduğuma inandırmak için yoklama kağıdını gösterdi. evet imzalamışım. tamam imzamı sağolsunlar arkadaşlar bazen atardı da. beni olmadığım sınıfta nasıl gördü konuştu anlamıyorum. işin kötü tarafı arkadaşlarımda hocayı onayladılar. onlarda benim sınıfta olduğumu iddia ediyorlar. ama ben sınıfta değildim ki bir sürü şahidim var.

hocam aykut uç yiyo

uyuyan kişiye göre değişen yöntemlerdir. sevgili kişiyi uyandırırken başını okşamak, yanağına bir buse kondurmak bazen en güzel uyandırma şekli olabilir.

nedendir bilinmez, benimki papatyadır.

devamsızlıktan kalma korkusudur. ders saati ne zamansa yarım saat öncesinde kaldırıyor.

sözlükte kendi kendine yazıp çizmektir. kimseye direkt mesaj bile atmadım, sadece bana mesaj atan olursa cevap veriyorum o kadar.

negatif insanlarla aynı ortamda bulunmak.

bir vişne kolay mı yetişiyor sanıyorsunuz. hele ki kuzguncukta. her türlü ranta, her türlü iktidara karşı direnip meyve vermeye devam ediyor.
siz ne yapıyorsunuz?
taşlıyorsunuz bu nadide meyveyi. yapmayın etmeyin.

burası sözlük. troll yuvası değil.
burası sözlük. forum mekanı değil.
burası sözlük. insanlara sataşma yeri hiç değil.
burası sözlük. kendilerini komik sanan ama espri yeteneğinden uzak kişilerin yeri de değil.

kuzguncuktaki vişne yine güzel tanımlarını yazmaya devam edecektir.
ya siz bu sözlük ne için ne yapacaksınız?
işte tüm sorun bu.

ayrıca lütfen sorunu olan kişiler sorunlarını o kişinin mesaj kutusuyla çözsünler. bunun için nick6 ya da tanım kullanmak iyi niyetten çok uzak bir davranış.

para kazanmak.. namerde muhtaç olmamak.. erkek falan demeyin bayılırım suraciga..

yukarıdaki tanımlarda yazılanlar gibi anılar olmayacaktır. kadınların askere gittiği ülkeler de var. bir araştırın bakalım nasıl anıları varmış. ayrıca bu regl mevzusu için de kusura bakmayın beyler. ne yapalım işte ayda bir kanıyoruz. savaşa gitsek de kanayacağız evde otursak da. ne yapalım yani yumurtalıklarımıza "kanka savaşa gidiyorum bu ay kanama" mı diyelim? ne bekliyorsunuz tam olarak onu anlamadım ama hadi bakalım. size bol bol ortaokul biyoloji dersi öneriyorum. bir de kadınları iğrenç komedi filmlerindeki gibi aptal ve tek derdi makyaj, manikür olan varlıklar olarak görmekten vazgeçersiniz umarım. kadınlar da insan hani. aman neyse.

dün 1982'de yağan karı yazan yazarımız, bu olayı çok iyi hatırlıyordur.

içinde yetiştirilen meyve ve sebzelerin tarladakiler ile aynı tadı vermediği yapay ortamdır.

hele ki burada yetiştirilen domates ve salatalıklar tahta gibi ve kokusuz olur.

kendi halinde.

tırnağından saçının teline kadar öpüyorum. ben dünyada bundan daha güzel bir mutluluk görmedim, tatmadım. karşı olanı var destekleyeni var. sonuç umrumda değil. zaten büyüyüp ya baba öpme diyecek bir yaşa gelince. bari o zaman kadar çocuğumuza soyalım şu fani dünyada.

izlediğim her saniyesinde boğazıma büyük bir yumru bırakan bir film. dünya üzerinde gördüğüm en mükemmel film. geçmişte ailesinin ona abilik yapması için kullandığı bir insanın ona tecavüz etmesi yüzünden en büyük ve en korkutucu travmaya sahip olan şirin'in hikayesi. ailesi çok yoğun olduğu için hiçbir zaman onu dinleyemiyordu ve yaşadıklarını öğrenemiyorlardı. şirin'e tecavüz eden ve onu her zaman ölüm ile tehdit eden insan müsveddesi her benzer olayda bu cümleyi söylüyordu. şirin'in aklında ve kulağında "şşş kızlar bağırmaz" cümlesi yankılanıyordu her zaman. yıllar geçti. şirin hala travma yaşıyordu. o olmamasına rağmen. gerçekten aşık olduğu bir insanla hayatını birleştireceği gün gene aynı cümleyi duydu. şşş kızlar bağırmaz. ama bu sefer şirin'in bir iç sesi değildi. bu başka bir insana söyleniyordu. şirin bir şeylerin yolunda gitmediğini anladı ve sesin geldiği yöne gitti. kendisinin çeyreği kadar olan kız çocuğu sürükleyen bir adam gördü. eline bulduğu ilk şeyi aldı ve o adamı öldürdü. sadece başka bir küçük kızın hayatına mal olmaması içindi bu eylem. dediğim gibi izlerken ne kadar ağladığımı hatırlamıyorum...