ağlasam sesimi duyar mısınız,
mısralarımda;
dokunabilir misiniz,
göz yaşlarıma, ellerinizle?
(bkz: orhan veli)

kendime saygımı artırdım şeklinde cevap verebileceğim tanımdır. biraz daha kendimle kalarak onu dinledim ve anladım ki mutluluk ve huzur bir bakıma burda gizliymiş. tam olarak bu süreci tamamlamasam da önemli adımlar attım. kendimi geliştirdim, spor yaptım, sağlıklı beslenme alışkanlıkları edindim, fedakarlık yapmadan önce kendi isteklerimi dinledim (her zaman olmasa da) ve hayatımdaki fazlalıkları temizledim.

kesinlikle benim yazma stilimdir. kafama estikçe dolaşıp ilgimi çeken başlıkların altındaki tanımları okurum. biraz daha ilgimi çeken başlıklarda söylemek istediğim bişi olursa yazarım. yazdıklarımı da çok derin düşünmeden ince eleyip sık dokunmadan yazarım.
sanırım tüm hayatım bu şekilde benim ya

nice sözlük ocağını söndürecek bir aktivite isteği.

millet burada tanışıyor, yuva kuruyor. rulette mi yesinler çoluğun çocuğun rızkını? olur şey değil!..

biri illaki yazmistir diye girdim basliga, goremeyince eklemek istedim.
kesinlikle izledigim en iyi dans sahnesi climax'tedir. filmin ilk 10 dakikası dans sahnesidir zaten. izlemesi cok keyifli, bazi yerlerde beyin yakar ama cok guzeldir. açık ara climax diyorum.

metal gear solid hatrına kredisi bende asla bitmeyen - bitemeyen hidea kojima'nın attığı ikinci kazık. ilkini zaten the phantom pain'de atmıştı yine de o zamanlar bir takım aksaklıklardı aman oyun tamamlanamamıştı derken oynayıp kenara bıraktık ama senin şarap çanağına tüküreyim be kojima, bu nedir? herkesin uyduruk bir plot twist yüzünden övdüğü o vasat senaryo bile değil derdim. oyunu oynayamıyoruz ki!? zor olduğu için değil kojima abimiz oynatmadığı için. tam kendimi kaptırmışım çat diye araya sinematik giriyor ve 300 yıl sürüyor her biri. bir oyunun nasıl %80'i sadece izlemek üzerine olur? başlarım senin cutscene sevdana ama kojima. hayır belli ki kojima abimiz film çekmek istemiş ama derdini 2 saatlik bir filmde anlatabileceğini düşünmediğinden oyun diye yutturmaya çalışıyor bize. tamam kimsenin savaş sekansları bol bir oyun oynama beklentisi yoktu, oyun bildiğimiz kargo simülasyonu zaten ama 'ya biz aslında çok felsefi bir mesaj veriyoruz' adı altında oynanış süresi bu kadar uzun bir oyunda dandik bir senaryoyu uzattıkça uzatırsan ve bunu en fazla bir küvet derinliğinde olsa bile 'derin' bir senaryo diye yutturmaya çalışırsan adama gülerler. hayır sen ki oyun dünyasının en kaliteli ve yenilikçi senaryolarının altında mutlaka imzası olan bir adamsın ve sony eline muhteşem bir özgürlük alanı veriyor... gerçekten bu mudur yani sonuç?

şimdi burada ama görsellik diye ağlayacak arkadaşlar olacaktır, pencereden aşağı atarım hocam sizi. horizon zero dawn oyna abi hatta adamlara o da yetmedi şimdi canavar gibi bir oyunla -horizon forbidden west- devam ediyorlar yola. aynı oyun motoru* zaten. oyunun grafikleri kötü değil aksine şiir gibi ama kurtarmaya yetmiyor. hatta aslında ana hikaye de kötü değil gayet ortalama bir hikaye ama mesele oyunun kendi hikayesini çok ciddiye alıp çok derin sanıyor olması. 90. dakikada gelen gol gibi güzel bir son ile oyunu nihayete erdirmek 100 saat mısırlı köle gibi oradan oraya aptal aptal yan görevler yaptırmanın rahatsızlığını gidermiyor. diğer oyuncularla yapılar sayesinde etkileşimde olabilmek güzel bir düşünceydi ama işlevselliği oyun içinde çok düşük tutulmuştu. gerçekten ekstra bir gereklilik ve fayda sağlamış olsa oyunu en kötü bir segment üste çıkarırdı. yine de sam abimizin bana çok benzeyen antisosyalliği oyuna biraz ısınmamı sağladı yalan yok ama parasına değen bir oyun mu? asla değil. gidip bir film izleyin sinemada çok daha verimli olur. ha zaten 400 tl gibi bir fiyat ile piyasaya girip şimdilerde 90 civarlarında dolaşmasından belli zaten oyunun beklentileri çok karşılamadığı. ühü ama siz oynanıştaki derinliği anlayamamışsınız diye ağlayan arkadaşlar olacaktır, takılmayınız. biz de zaten vur kır parçala mantığı ile oynamadık oyunu ama teknik hatalar, senaryodaki mantık hataları, oynanış yetersizliği gibi pek çok faktör oyunun kendi ipini çekmesine gayet yeter. ha gerçi kojima yeni bir oyun duyurduğu an sazan gibi atlar mıyım yine? kesinlikle atlarım. bu adamın bendeki kredisi metal gear serisini harcadığında bitmediyse daha da bitmez zaten.

'ya sen ne anlatıyorsun kardeşim ben bu yalanları yedim de geldim.'

o kadar uykum var ki uyuyamıyorum.

biyolojik silah denilen şeyin tam da böyle bir şey olduğunu anlamak istemeyenler tarafından alay edilen iddia.

tık

ben iddianın doğruluğu hakkında yorum yapmıyorum. sadece diyorum ki her zaman bir "olabilir" payı bırakılmalıdır bu tür konularda. peki neden yapılsın dünya çapında böyle bir şey? kaynakların nüfus arttıkça azalması, bazı ülkelerin dünyanın diğer ülkeleri üzerindeki tahakküm hevesi ve daha az kişiyi idare etmenin daha kolay olması gibi birçok sebebi olabilir.

mesafe korkunç bir şeydir.özlüyor mu? unutuyor mu? bilemezsin.

küçük iskender

beni hayata bağlayan en sağlam halattır kendisi. en iyi olduğu alan akşama bi tencere yemek pişirmek değil , hayata vicdanlı , mülayim, iyi insanlar yetiştirmektir. iyiki varlar!

genellikle insanı çocukluğuna götüren kokulardır. kahvaltılık satan şarküterilere girdiğimde gelen kokudur. yeni basılmış kağıdın kokusu da öyle benim için... bi de bebek kokusu tabi ki.

dizilişi;

la - si - do - re - mi - fa - sol#- la

olan türk müziği makamı.

batı müziğindeki karşılık gamı la(a) armonik minördür, aynı sesleri kullanır:

a - b - c - d - e - f - g# - a

ne boskovic ama be, mactan once cig etle mi beslediler kizim seni nabiyosun ya?

ccc ebrar ccc

daddynin umrunda olmayan sınırdır.

omurgalı canlılardan, suda ve karada yaşayabilen yılan, kurbağa, kaplumbağa, kertenkele, timsah vb. hayvanları içine alan sınıf.

gecenin bir yarısına kadar çekirdekli kolalı koyu sohbetler

kimse kusura bakmasın da istedikleri kadar kibar olsunlar bu bir yaşam tarzına müdahaledir. kimse camiye girip bira tüketiniz diyemez. kimse kiliseye girip şarap içmek günahtır da diyemez. kimse başörtüsüne de karışamaz. bir salin artık insanlari.

sözlüğe geldiğinden beri bende farklı hisler uyandıran yazardır.

iletilerini okurken, sanki uzun yıllardır görmediğim eski bir arkadaşımı görmüş gibi hissettirdi.

sözlük yazarlığı kavramının son yıllardaki değişimine direnen bir hali var ve bu cidden taktire şayan.

eskilerin nükteli iletiler şöleni düzenlediği zamanlara bir gönderme gibi duruyor. o yüzden buralarda olmasından ve yazmasından ziyadesi ile memnunum.

yazılarının kahir ekseriyeti, o güzel insanların atlarına binip bu tarz ortamları bırakmasından önceki zamanları hatırlattığı için de, bende nostaljik bir tat bırakıyor.

bu sebeple kendisine bir eyvallah borcum vardı. ödenmiş saysın...