kendine muhabir'in sokak röportajında yönelttiği "cumhurbaşkanın döviz bozdurun açıklmasına sizin görüşünüz nedir" sorusunu yanıtlayan fransa'da yaşayan türk gurbetçi bulunduğu trajikomik açıklamalar.
fransa'da yaşadığını belirtip hele "fransa acından ölüyor" beyanında bulunması beni benden aldı.
bir de olaya sonradan perinçek edasıyla müdahil olan dayı "sen abdülhamit'i savundun"u anımsattı.
güzel ülkemden tırmarhanelik kesitler.

buradan
(bkz: ula tırrek)

belirsizlik ve gelecek kaygısı.

güzel konuşmak, güzel giyinmek, temiz olmak ve kendine güvenmek. ve en önemlisi de hayır diyebilmek.

bir tek baharda bir şeye benzeyen, henüz çevre düzenlemesi görmemiş, ankara yol kenarları.

aklımda olan bir an önce halledilmeli insanıdır. benimdir. hee mevzu ilerler 'nasılsın bu arada?' derim. ama birini bir iş için aradım ya da birine yazdımsa uzatmam önce konuyu hallederim. sonra seromoniye devam edebiliriz. 'geyikte yaparız o başka her şeyin zamanı var' insanı o insan üzmesenize oğlum.*

tüm evi adaçayı yakıp tütsülediğim gündür. fakat o nasıl bir koku, leş. (kötü enerjiyi yok ettiğine inanılır, deneyebilirsiniz burnunuz hassas değilse).

anlattığım yer ister tamamen izmir olsun ister olmasın. ama izmir diyince dar sokaklar gelir aklıma hep, dar ama samimi, herkesin kendi halinde olduğu, güneş altında sıcak ve güzel gülüşler...
tahta sandalyeler, ince belli bardaklar, anılar, acılar, acılı gülüşler, beklemeler, umut etmeler, hastane kokusu gelir biraz da, biraz kışın sabah saat 7 suları, yazdığım şiirler, ağlayarak gittiğim gülerek döndüğüm günler. şarkılar, sezen, (bkz: dario moreno) ah dostlarım gelir de gelir.... saymak yetmez.

kendisi genelde beni okumaz ve oylamaz eğlenceli bir şey yazmadıysam, bugün de yazdıklarıma baktım, eğlenceli değiller ama kendisi her nasılsa bugün beğenileriyle mutlu eden yazar oldu beni, şaşkınım rakun.

satranç oynayalım demiştik, turnuvayı gördük özendik, açarız botları yan tarafa, kendi tarzımızda oynarız dedik çat çat. sonra vazgeçtik, uno oynadık geçen. tüm kartları bitirip 'uno' deyince ben nasıl bir hırs yaptı bu, gözleri doldu. durur muyum hiç, anlık çektim fotoğrafını. her zaman kazanamazsın rakun, ayrıca kartları neden yedin ki *?

sorun degildir, bir miktar on bellek kullanmaya basladik ve baslik listesinde yeni tanim yoksa cevap onbellekten geliyor. bu islem fazla hizli oldugu icin siz yenilenmedi zannediyorsunuz.

sozlugun fazla hizli olmasindan sikayet eden kullanici da gordum ya artik huzur icinde olebilirim.

edit: yeni tanim sayisini belirten sayinin onbellek ile senkronizasyonunda bir sorun mevcut bu yuzden bug gibi algilanmis durum.

kafa sözlük'ün yavaşlaması gibi durumlarla tekrar karsilasmamak icin yapilan iyilestirmelerin bir parcasidir.

sözlükte yaşayan güruha dahil olduğumdan merak ettiğim durum. neler dönüyor buralarda anlamak imkansız.

iki gün biriyle 5 gün diğeriyle sonra aynı gün çakıştırmalar falan... benim gibi sadakate ve ilişkide güvene önem veren biri için çok fazla burası.. adeta yalan rüzgarı.

konuşmak var konuşmak var bir de. nasıl oluyor da her gün farklı birinin dm kutusunda eriyip bitiyorsunuz, aşırı midesiz bir olay.

umarım hidayete erersiniz.

:(

(bkz: zeytin ırkçılığı)

olsa bile sonradan, umudunu kesip vazgeçtiğin anda gerçekleşse bile istediğin onu beklediğin andaki coşku ve heves içinde kalmıyor olucak.birde çok istediğin bir şey'in beklendiği etkiyi yaratmama durumu var o da ayrı bir problem.

yoldaş tarafından spoiler olarak gündeme gelen projedir.
arkadaşlar merakla bekleyin, güzel şeyler ortaya çıkacak. sevgili karambol çok emek gösterdi, umarım emeğinin karşılığını derginin okunmasıyla ve dergiye ilgi gösterilmesiyle alır.

3 lira farkla büyük boy mu verecekler acaba diye düşündüren hareket.

"nereye uçar turnalar, nereye gider gökyüzü?
alıp kanatlarına umutlarını geçmişin."

hüsnü arkan

acıkınca kafan dominosa gider.

istanbul emirgan'da atlı köşk'te bulunan, 2002'de açılan özel müze.
joan miro, claude monet, pablo picasso, rembrandt, salvador dali, auguste rodin gibi ünlü sanatçıların eserlerini yıllar içerisinde geçici sergilerle ülkemize getirten bir müzedir.
öncelikle çok çok geniş bir koleksiyona sahip olan bir müze olduğunu söylemeliyim. ibrahim çallı, osman hamdi bey, mihri müşfik, hoca ali rıza, feyhaman duran ve daha bir çok türk ressam hakkında hem bilgi veren hem de tablolarının bulunduğu ”tanzimat’tan cumhuriyet’e: ressam hocaların ressam öğrencileri” sergisi görülmeye değer.
süleyman seyyid ve şeker ahmed paşa'nın bazı tabloları (solda), ibrahim çallı - kız portresi (1908) (sağda)

bunun yanında sabancı ailesinin yaşadığı haliyle korunmuş olan köşkün alt katında ''mobilya ve dekoratif eserler koleksiyonu'' bulunuyor. burada bir çok mobilya, avizeler ve vazolarla beraber abdülmecid efendi'nin ya da ivan ayvazovski'nin fausto zonaro'nun tablolarını da görüyoruz. özellikle bu katta gözünüzün gördüğü her şey durup incelemelik olduğu için uzun zaman ayırmanız gerekebilir. ben böyle durumlarda nereye bakacağımı şaşırıyorum.

müzenin ayrıca çok çok geniş bir ''kitap sanatları ve hat koleksiyonu'' var. burada 14. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar bir çok kur'an-ı kerim nüshası, padişah fermanları ve bir çok ünlü hattatın çalışmalarını görüyoruz. osman hamdi'nin çeşitli tablolarını ve bunların x-ray ışınları altında incelenerek yapılan konservasyon ve bilimsel analizleriyle ilgili bilgi verilen ''görünenin ötesinde osman hamdi bey'' sergisi de görülmeye değer.
kitap sanatları ve hat koleksiyonu (solda), osman hamdi bey - beyaz vazoda çiçekler (1876) (sağda)

ayrıca müze pandemiden yıllar yıllar önce, 2013'te başlayarak koleksiyonunu digital ssm adıyla dijitale aktardı. yukarıda bahsettiğim tüm kalıcı ve geçici sergileri internetten de inceleyebiliyoruz.
müzeye bayıldığımı eklemem lazım son olarak. özel bir müzenin bu kadar geniş bir koleksiyona sahip olması çok ilginç, türk müzeciliği için çok değerli bir müze. bahçesi de çok çok güzel bu arada. gidip uzun uzun gezilesi bir yer olduğunu söyleyebilirim.

kaynak
görsel kaynak: ben.