böyle adaletin...

(bkz: cem yayınevi) 'nden 'gün uzar yüzyıl olur' adıyla basılmış efsane bir kitaptır.

eve ensler tarafından kaleme alınmış, ülkemizde yüksel peker tarafından sahneye konulmuş tiyatro oyunudur.
2003 yılında, kadıköy kaymakamı, bu tiyatro oyununun isminin ahlaka mugayir olduğu gerekçesiyle ilçede oynanmasını yasaklamıştır.
oysa bir kadının tıbbi organının ismi ayıp bir sözcükse, kadın olmak komple ayıp bir şey olmalıdır.

oyunun yönetmeni yüksel peker, oyunla ilgili en doğru kapağı koymuştur orta yere. ''eğer bu oyunun ismi ahlaka mugayir ise, kaymakam ismi de ahlaka mugayirdir. o neden yasaklanmıyor?''

o günlerden, bugünlere diyorum ki, bir şey bilmiyorsanız, bilge sanatçılarla tartışmayınız. onlardan mümkün olduğunca çok şey öğrenmek varken, neden kendinizi rezil edersiniz?

ilkel toplumlarda din anlayışı olarak, klan üyelerinin aynı atadan, kan bağından geldiğini temsil eden kutsal sayılan canlı/nesne/sembol.

kimi kabilelerde totem olan canlının soyundan gelindiğine inanılır. kabilelerin ortak inancını yansıtıyor oluşunun yanı sıra totem ruhsal bir bağlantı içerir. bu ruhsal bağlantı ise kişisel olarak sığınma, ruhlar tarafından korunma gibi amaçlarla vücuda ve ya silahlara sembol işlemek olarakta vuku bulabilir.

tarihsel süreçte totem, tabu, mana gibi kavramların kabile anlayışınının yanında tarihsel, metafiziksel ve psikolojik olarak çok farklı anlamlar ihtiva etmesinin yanı sıra, eleştirilerden ve yorumlanmasından bağımsız olarak bağlantı kurmak adına bir ihtiyaç nesnesi/canlısı/sembolü olduğunu düşünüyorum.

günümüz anlamında ise istenilen herhangi bir şey için tutulan bir nesne veya belirli bir tavır anlamı içermesi de, kişisel ruhsal bağlantıyla açıklanabilir. kendi nezdimde düşündüğümde yaklaşık üç yıldır sağ kulağımdan hiç çıkarmadığım siyah bir küpenin, belirli bir anıya atıf olarak orada durduğunu biliyorum. beni o anıya bağlayan totem nesnesini çıkarmamak unutmaya dair bir tabudur. aynı zamanda anıya/kişisel mana’ma bağlıdır.

insanların etek boyuna karışıldığı sürece yakında etek giyecek kimse kalmayacak, bilin istedim.*

tanım girmeyi inanılmaz keyifli hale getiren eylemdir. türden türe atlayan parçalar yaratıcılığınızı körükler resmen, yazarsınız da yazarsınız.

abimin üniversite okurken anneme verdiği söz ve şuan işsiz.

mustafa kemal atatürk, ısmet inönü gibi değerler,
kendi hayatlarını bu memlekete, millete bahşetmiş değerlerimiz.

ömürleri cephelerde savaşarak geçmiş, yokluğu , çaresizliği en iyi bilen, yaşayan ve halkta bunu gören insanlar .

öyle bir aşk, öyle bir ahlak, öyle bir tutku ki onlardaki vatan millet tutkusu,

1 tek kuruş bile onlar için ' halk , memleket ' demek ...

(bkz: at (film)) - tek dileği çocuğunu okutmak olan bir babanın istanbul'da yaşadığı cehennemi anlatan 1982 yapımı yerli film. bonus: genco erkal.

(bkz: earthlings (film)) - dünya üzerindeki hayvan sömürüsünün aktarıldığı bir belgesel. azıcık kalbi olanın etkilenmemesi mümkün değil. bonus: joaquin phoenix.

gülümseme depresyonuna sahip olmak, derinlerde acı çekerken başkalarına mutlu ve neşeli görünmeye çalışmak anlamına gelir. bu depresyon türünü yaşayan insanlar acı çekmiyor gibi göründüğünden, arkadaşları ve aileleri hiçbir şeyin yanlış olduğundan şüphelenmezler. ayrıca bazen kişiler de durumlarının farkında olmayabiliyor. bu yüzden destek veya yardım aramazlar. gülümseme depresyonuna sahip insanlar genellikle aktif bir sosyal yaşama sahiptir. aileleri, arkadaşları ve işleri olur. başarılı ve oldukça mutlu görünürler. bu mutluluğun arkasında neler olduğunu asla göremeyiz. bu sorunun en kötü yanı, bu depresyonla intihar dişünceleri arasında bir bağlantı olmasıdır. bu insanlar yüzeyde enerjik ve coşkulu görünebilirler ancak kapalı kapılar ardında kendilerini değersiz ve çaresiz hissedebilirler.

<3

bir bahçem vardı.. nasıl bir yerdi, tam hatırlamıyorum? ekilip, biçilen bereketli topraklardı. bana öyle denildi ama hiçbir zaman duyumsamadım. bahçe'ye çıkan kapıyı kilitledim mucizesine inanmadım. geçmedim önünden hiç, yok saydım. arka bahçemdi o benim. karanlık, izbe acayip sesler gelen yer. ara ara uykularımı böler, rüyalarıma girer. kabusumdur hem hemen yanımda, sesleri dibimde. susturmaya çalışsamda, görmezden gelsemde haykırıyor beynimde. su vermediğim,beslemediğim bu topraklar bana ders veriyor. benimle yüzleş, topla burayı, görmezden gelme çağrıları hemen her gün içimde. tam kapıyı açmaya yeltendiğimde korku'nun ateşine kapılıyorum. lanet olsun o duyguya! risk alamayan ürkek bir yürek. bir yaratık kocaman ağzıyla beni yutarcasına bekliyor sanki hemen o eşiğin orada. hep biriyle gitmeyi hayal ettim, hadi bir cesaret verir bana diye. oysa çözülmemek, anlaşılmamak gelir hep beraberinde. ruhun, hayallerin gerçek olmama ihtimali üzerine çok düşünmeyen geçici uyku perisi etkisinde.
kapılarıma kilit vurdum, üstüne zincirledim. ara ara açmaya çalışırım sonra tekrar bir zincir daha..
benim bahçem pandoranın kutusu, kötülük yok içinde ve umutta. en kötüsü inancı bitmek üzere. kendine, şansına... şansı üst kat komşusu, ekmek kırıntıları atıyor balkona. ben onları silmekle meşgulüm. kırıntılar bir umut değil daha büyük engel. tahammülüm kalmadı onlara. tek tek süpürüyorum her birini, ihtiyacım yokmuş gibi.. kandırmanın en güzel oyalama olduğunu düşünen çocuk bu; büyümedi..

genelde internet ortamında görülen tiplerdir. çoğu klavye delikanlısıdır. kadınların en ufak hareketini eleştirmeye ant içmiştir sanki. kadın dediğin şöyle olur, kadın dediğin böyle olur vb söylemlerde bulunur genelde. çoğunlukla internet aleminde olmaları çevremizde de olmadıkları anlamına gelmiyor. sürekli kadınların fiziklerini, saçlarını ve makyajını eleştiren, her kadını kınayan erkeklerin biraz da kendilerine bakmaları gerekir.*
not: bu bir ukdedir. kimin ukdesi olduğunu ben de bilmiyorum.*

edit: burada bahsedilen vasıfsız erkek modeli anonim kimlik arkasına sığınıp kendine bakmadan ''eleştiri'' adı altında saçma sapan cinsiyetçi söylemlerde bulunan erkeklerdir.*

yanağına öpücük kondurup aşkım sana bi kitap aldım diyebilirsin.. *

utanmasa tüm istanbul'u yazacakmış.

bazen ağlatabilen pişmanlıktır.
bazense ulan niye öyle söyledim de böyle söylemedim, yapmadım. allah da beni n'apmasın, dedirtir.

margareth teatcher(eski britanya başbakani),ursula von der leyen(ab komisyonu başkanı),angela merkel(alman şansölyesi),marie curie(iki nobel ödüllü bilim insanı),benazir butto(eski pakistan başbakanı),florance nightingale(modern hemşireliğin kurucusu),sabiha gökçen(ilk türk kadın pilot,dünyanın ilk kadın savaş pilotu).unutmayın arkadaşlar bu insanları.onlara neler borçlu olduğumuzu.onlar kadın.şimdi neden evde oturmadınız mı demeli.hepsine sonsuz saygılar.saçma ve çağdışı düşüncelerin kölesi olmayın ve unutmayın sizi ve herbirimizi bu dünyaya getiren de bir kadın.

günah ve küfür defterimin ansiklopedi hali alımına sebep şahsiyet.

josh ortiz tarafından yazılan ve yönetilen motivasyon dolu güzel bir kısa filmdir.

bir sınıfa ilk kez derse giriyorsam eğer onlarla yaptığım o ilk konuşmada her zaman şunu söylerim: yazılı notlarınızı ciddiye almayın çünkü ben ciddiye almayacağım. benim dersimde mücadele eden hiç kimsenin zayıf alması söz konusu bile olamaz. ve bu güne kadar da bu sözümü hep tuttum, bundan sonra da böyle yapmaya devam edeceğim.

insanların öğrenmesi gereken şey başarılı olmak için ne yapacağı, ne kadar çalışacağı, kaçta kalkıp kaçta yatacağı, hayal kurmanın başarmanın yarısı olduğu değildir. yukarıda saydıklarım doğru olabilir ama yetersizdir.

onlara anlatmamız gereken şey başarısız olduklarında nasıl tepki verecekleridir. düştüğün yerde derman sendedir. her düşüşle daha güçlü kalkmak zaten başarılı olmaktır.

hayatım boyunca hiç pes etmedim, bundan sonra da etmeyeceğim. öğrencilerime de hep bunu anlattım. siz de anların çevrenizdekilere.

ben biliyorum ki o yağmur damlası eninde sonunda benim sakallarıma düşecek.

listen