eğer ankara’nın acemisiyseniz, hava güneşli olur, sizde aldanıp ince giyinerek çıkarsınız. bakarsınız ki hava o kadar da sıcak değildir. burnunuz donar. eliniz uyuşur.

"mutlu değildik, sadece bir rüya gördük"

çok özlememe rağmen asla.

burçe bahadır'ın bugün 5harfliler'de yayımlanan yazısı.buradan

yazının tamamı okunmalı fakat burçe bahadır'ın 2013 yılında eşlerini öldüren kadın ve erkeklerle yaptığı röportajlardan birkaç kesit bırakmak istiyorum.







bu röportajların yer aldığı belgesel için buradan

malum sözlükten gelme ergendir. bilenler bilir, orada her üç başlıktan birisi belden aşağıdır.

"yazarımız çok olsun" ayağına tuttular onları sözlükte. her hal şimdi durumlar pek eyi değilmiş.

doğum günümün aynı olduğu yazarın, ismi en çok bilinen kitabıdır. çok fazla görmeye başladığım için meraktan aldığım ama sonrasında iyi ki almışım dedirten tek solukta okuduğum bu novella'da sanırım o zamanlar aradığım bir çok şeyi bulmuştum. hani olur ya, sırf meraktan yapmaya başladığınız bir şey çok hoşunuza gitmeye başlar ve bırakamazsınız. bu kitap bana maria puder'ı verdi. bu kitap bana en az ilgi çekici insanın en ilgi çeken insanda edinebileceği eşsiz yeri gösterdi. bir tabloya bakarken nasıl hayatının büyük ölçüde değişebileceğini ve seni tamamlayacak olan kişinin hayatına nasıl bir anda girip, nasıl bir anda çıkabileceğini öğretti. çoğu gece yatmadan önce maria'nın yüzünü çizmeye çalıştım kendi kafamda, nasıl aşık olunabilirse gerçek olmayan birine o şekilde aşık oldum maria'ya. sonunda maria'nın hastalanıp öldüğüne bir türlü inanamıyordu içim, sanki kitabın içinde ben yaşıyor, tren garında o çocukla ben karşılaşıyor gibiydim. raif efendi nasıl o çocuğa kendi hayalinde sahip çıkıp sevip kolladıysa, aynı şekilde ben de kendi hayalimde öyle sevip kolladım maria'yı. okudum demek çok hafif kaçar. ben bu kitabı bir süre yaşadım.

pişman eder yapma! eylemidir. soğuk samimiyetsiz bir iki temenni ve kapanış ile sonuçlanacaktır.

(bkz: the machinist) siz portakalda vitaminken christian bale oyunculugun kitabini bu filmde yazmistir bence
(bkz: the psycho) efsane unutulmaz
(bkz: silence of the lambs)yazmazsak olmaz
(bkz: hannibal) karnim acikti
(bkz: memento) vcd oynaticimin gordugu en iyi filmlerden
(bkz: gothica) halle ablamiz
(bkz: das experiment) scheize yani
(bkz: coherence) bak bu cok acayip
(bkz: cube)serisi, ilk goz agrim
(bkz: 1408) otel odasi korkum
(bkz: buried)bence yapilmis en saglam filmlerden, ryan reynold bundan sonra aldi yurudu zaten
(bkz: the butterfly effect)cok saglam cok
(bkz: donnie darko)depresyon sebebi

lisede müdür ve müdür yardımcısının soyadları coşkun ve azgın.

gece sabaha kadar sözlükte takılmak o an doğru gelse de aslında doğru değildir. sabahları yataktan spatula ile kazınmak zorunda kalır ve aynen böyle uyanırsınız:

benim gibi adını arayanların hüsrana uğradığı başlık.

zaten iki tanım var. ah be...

kim kim kaldık diye bakıverdim
içim geçmiş uykuya dalıverdim
kalktım aşıklar atışmış
hemen mevzuya dalıverdim.

neredeyse hepsi,

benim en çok tutulduğum ise "büyüklerine saygı göster" sebep? adam benim canıma ot tıkayacak saygı görecek, adam haddini bilmeyecek saygı görecek, adam hakkımı yiyecek saygı görecek.

saygı gökten zembille inmez hak edilir. kimsenin yaşına hürmet etmem.

bu başlık kadar devrik olmaması yeterli.

her gün yaptığım eylem,telefonla başlıyorum kahvaltı sonrası pc başına oturuyorum.

fikre bayılarak bir süre kullandığım ve hala düzenli bir mektup arkadaşı edinemediğim uygulama. amerika'ya mektup atıyorum 2 gün gitmiyor, karşıdaki de beklemekten sıkılıyor herhalde, muhabbet devam etmiyor. yine de gelen mektubu beklemenin verdiği heyecan sayesinde sevdiğim bir uygulama kendisi.

sevmenin dışavurumu da zamanla değişiyor, yapacak bir şey yok. tanzimat dönemi eserleri okuyorum da, bir kadın/erkeği 30 saniye kesip ardından aşık oluyorlar, masumane hayaller kurup evlenmek falan istiyorlar. günümüzde de birinin instagram profiline giriyorsun, aaa çok güzelmiş/yakışıklıymış diyorsun, hayaller kuruyorsun, dm atıyorsun falan fişman. hangisi daha güzel sevmek bilemedim açıkçası. hala masumane seven insanlar var, eskiden de fantezi dünyasında yaşayan insanlar da varmış. sanırım herkes istediği gibi birini bulabilir bu durumda. ya da ben saçmalıyorum şuanda, bilemedim.

üniversite sınavında derece yapan çocuğunun haberini okuyan baba edasıyla okudum.

sırıtarak, gururla okuduğum röportaj. şimdi kapitalistler düşünsün.

lise yıllarım, üniversite yıllarım.
her gün kakara kikiri.
gençliğin hakkını verdiğim
gençliğime doyduğum yıllar.
onların sayesinde aklım gençliğimde değil
onların sayesinde şu an kendimi çok seviyorum
onların sayesinde mutlu bir anneyim.