bursa tophane

bireyin içinden geçen ve içinden geçtiği tüm varoluşsal krizleri ve kendini gerçekleştirme sancılarını gülünç metaforlar üzerinden anlatan, terapide kendimi izlermişcesine kanepenin köşesine kısılıp sürece teslim olarak defalarca izlediğim, izlemelere doyamadığım netflix bilimkurgusu, uzun film gibi de bir oturuşta izlenebilen mini dizi.
ikinci sezonun çekimlerine geçtiğimiz mart başlandığı haberini okuyup, güncel çekim fotoğraflarını gözlerimle görünce pek sevindim.

vibe ne bilsem ona göre şey yapacağım da.bilemedim altan.

edit: izlenim demekmiş.

bu olaylar herkesin gözü önünde yaşanıyor ve yazık sesimiz çıkmıyor. soydaş dediğimiz insanlar zulüm görüyor, protesto için çin büyükekçiliği önüne gidiyor, biz bu zulüme sessiz kaldığımız yetmez gibi sesini çıkarmaya çalışanlara polis marifetiyle müdahele ediyoruz.

hani haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandı, hani mazlumun yanındaydık, hani ensardık, hani o kardeşlerimizi o zorlukların içerisinde bırakamazdık? yoksa bunları yapmamız için o mazlumun arap kökenli mi olması gerekiyor? türk ise bizim tavrımız mı değişiyor?

bana bile ırk muhabbeti yaptırdınız ya helal olsun size...

epsilondelta: kadın değilim erkeğim.

yazarlar: değilsin değilsin.

bir filmde görmüştük, arabanın egzozuna patates sıkıştırıp şaka yapıyorlardı, dedik ki biz de yapalım. kimse ailesinin arabasına kıyamadı, arkadaşlarla beraber bakkal aydın abinin arabayı gözümüze kestirdik. o zamanlar evimizin önünde pazar kurulurdu, oradan akşam patlıcan bulup arabanın egzoza soktuk, iyice de derinlere ittik.

bakkalın kapanma saatine yakın bizim balkona çıkıp olacakları izliyoruz ama tam ne olacağını da bilmiyoruz. aydın abi marşa basıyor ama araba boğulup çalışmıyor. bir deneme iki deneme derken meğer gaz ufaktan arabanın içine de doluyormuş. adam öksüre tıksıra çıkıyor arabanın önüne arkasına bakıyor, garip birşey yok.

en son gazı nasıl köklediyse büyük bir gürültüyle patlıcan o dumanla birlikte fırlayıp karşı duvara yapıştı. aydın abi indi arabadan, karşı duvarda sini büyüklüğünde karartıyı görünce koşarak kaçtı. bir süre sonra arabaya hızlıca binip gitti.

şimdi düşünüyorum da iyi ki zehirlenmedi adam ya.

başkalarına zarar veren herhangi bir fikre saygı duyulmaması gerekir. onun haricinde, bize ne kadar ters olursa olsun fikir ve düşüncelere saygı duyulması gerektiğine inanıyorum. eğer bize ters gelen her fikre saygısızlık yapacak olsaydık dünyada saygı duyulan bir şey kalmazdı.

sağlık bakanlığı bu olayın üstüne pandemiye eğildiğinden çok daha fazla eğilmelidir. eğer bu konunun üstüne gidilmezse yitik olan hekimlik mesleği bitmiş demektir.

günde 5 demlik çay içebilme potansiyeline sahibim.

afillibirbey yarım ukdesi ve tam isteğidir.

en kolaylarından, buyrun.

akşam vakt-i kerahat gelince eşlik de ederim ama maalesef yayınlayamam, sözlük buna hiç hazır değil.*

yaşamı kendilerine eklemeye, herşeyi herşeyi ele geçirmeye, kendilerine katmaya çalışıyor buradaki insanlar, bizlerse kör topal yaşama eklemlenmeye çalışıyoruz. arada ayrım yok mu hiç? develer de güdülmüyor, diyardan da gidilmiyor.*

1999 yılında cornell üniversitesinde görevli david dunning ve justin kruger adında iki sosyal psikoloğun bir ceza davasında karşılaştıkları durumu incelemesiyle ortaya çıkmıştır. mcarthur wheeler isimli kişinin yüzüne limon sürüp, banka kameralarına yakalanmadan soygun yapabileceği ön yargısından kaynaklanıyordu. ceza davasında görüşülen konuyu inceleyen ikili, “niteliksiz ve farkında olmama: kişinin kendi yetersizliğini tanımadaki zorluklar nasıl şişirilmiş öz değerlendirmelere yol açıyor?” isimli çalışmasında ele almıştır.
sendrom genel olarak az bilgi, çok abartı dengesine kurulmuştur. kişinin konu hakkındaki bilgisi ne kadar az ise kendini o kadar donanımlı hisseder. kendilerinde bulunmayan veya az bulunan özellikleri hakkında bu konuda yetkin olduklarına inanırlar. halk arasında kifayetsiz müderris olarak tanınırlar. cahil cesareti denilen özgüvene sahiptirler. nitekim türkçe'de bu sendrom öz güven zehirlenmesi olarak geçmektedir.

en büyük üzüntülerimden biri, kendisine yetişemeyip hacettepe'de türkçe metin okumaları (dersin adı doğru değil, buna yakın bir ad. dersine giren bir yakınımız söylediydi.) dersi verirken öğrencisi olamamak olan çağdaş türk edebiyatı'nın en büyük yazarlarından biri.
göçmüş kediler bahçesi dil estetiği ve yaratı açısından türk edebiyatı'nın şaheserlerinden biridir. benim de en sevdiğim on kitap listemde yer alır. içerdiği 'metafor'lar açısından da edebiyat fakültelerinde ders olarak okutulması gereken bir eserdir.
bilge karasu için buncacık satırda yazacaklarım bitmez, başka bir zamana bırakmalı en iyisi. eklemek istediğim son şey, benmerkezli anlatımın da türk edebiyatındaki en başarılı isimlerinden biri olması. keşke daha uzun yaşayabilseydi ve yazabilseydi.

fotoğraflarınız harika. benimkisi biraz daha tatsız. pandemiden önce polonya'nın bir şehrinde, şehir merkezinden yurda doğru yürüdüğümüz sırada görüp çekmiştim. yazıyı görünce arkadaşımla durup bi düşünmüştük.

sürekli "şöyle kadın", "şöyle erkek" tarzı troll başlıkları mumla arayacağım günler aklıma gelmezdi inanın. son bir haftadır artık siyaset, din vb. konularda da troll başlıklar açılıyor. haydi komik olsa gam yemeyeceğim amma, bırakın komikliği, espritüelliği; bu başlıklar bilakis diğer yazarları kışkırtmaktan başka hiçbir işe yaramıyor, ve de cidden hoş değil.

birkaç tane yalaka kankiniz dışında sizi kimse beğenmiyor, kimse gülmüyor, kimse bir şeylerine de takmıyor. üstüne bir de linç yiyorsunuz...

cidden, komik olmuyorsa zorlamayın dostlar. azıcık gururlu olup klavyenizin ömrünü başka alanlarda yazarak tüketin. dalga geçmek için söylemiyorum, inan sizi düşünerek böylesi daha iyi diyorum. eğer aşağıdaki beyefendi gibi olmak istemiyorsanız, sakin olup bana kulak vermelisiniz.

sezen aksu’nun tükeneceğiz şarkısından bir dizedir. genellikle eski sevgiliyi çağrıştıran, biraz b...tan bir durumdur.

bizim aile evinde yazılı olmayan birkaç kural var, onlarda;” çayı en küçük servis eder, bulaşıkları en küçük yıkar, kahveyi en küçük yapar ve yatakları en küçük serer.” resmen köle isaura ben...

kendine engel olma. akışına bırak.
olanı yaşa. isyan etme artık .

sözlük formatını kamyon devirir gibi deviren yazarın ardından söylenecek özlü söz.
sen gidersin tanım kalır, dostlar seni hatırlamaz.

bak bu da güzel.

1853 küba'da doğan jose marti, xlx. yüzyıl latin amerikasında sömürgeciliğe karşı savaşın öncülerinden ve dünyanın ilk antiemperyalist savaşçılarındandır. küba bağımsızlık mücadelesinin öncülerinden jose marti, şair ve yazar, siyasetςi, devrimci, gazeteci, edebiyat profesörüydü.

“işte bütün kıtada egemenliği elde etmek isteyen yırtıcı canavar. düşünü gerçekleştirmeye başlıyor avrupa'yla yarışma ve dünyada başlıca güç olma arzusu yönetiyor onu. sanayisinin sürüm bulmayan ve gelişen ürünleri için tek bir zorlayıcı pazarın kurulmasını, gelecekteki egemenliğinin güvencesi olarak görüyor bir an önce gemlemek gerek bu canavarı. gerçeği cesaretle söyleyerek ve ortak düşmana karşı bir an önce örgütlenerek. “

"çürük ve sallantılı çağdaş eğitim sistemini tümden değiştirmek gerekir. i1k eğitim, temelde pratik olmadıkça halklar için gerçek ilerleme, insanlar için mutluluk olamaz. çocuğa onu besleyen yeryüzünün güçlerini kullanmayı öğretmek gerekir."

“şiirin yasal anası duygudur. duygusuz insan bir dize mimarı ya da görüntücü olabilir, ama şair olamaz.siyasa ya da sosyolojiyi dizeleştiren değil; yüreğin fışkırdığı ışıkları ve kokuları bir savaş tamburu gibi korkusuzca çalan, evreni zafer inancına çağıran kişidir şair.”

1895 yılında ispanyol sömürgecilerine karşı küba'nın kurtuluş savaşını yönetirken savaş alanında öldürüldüğünde 42 yaşındaydı. fidel castro ve arkadaşlarının önderliğinde küba halkının gerçekleştirdiği devrim, hiç kuşkusuz, jose marti'nin ülkülerinin ve eyleminin bir başka aşamada gerçekleşmesidir.

kalbini, kalemini, aklını, tüm varlığını ülkesinin bağımsızlığına adamış bir anti emperyalist savaşçıdır.


aynı yalınlıkla ölmek isterim
kırda bir çiçek gibi, sakin, gösterişsiz.
mum yerine yıldızlar parlasın üstümde
yeryüzü uzansın altımda sessiz.

ben aydınlık ve özgürlük delisiyim
varsın hainleri gizlesinler soğuk bir taş altında
dürüstçe yaşadım ben, karşılığında
yüzüm doğan güneşe dönük öleceğim.


(bkz: guantanamera)

kaynak