pandemiden hemen önceki dönemde birbirinden güzel müzeler açılmıştı, var olanlar da yenilenmiş ya da bünyelerine yeni bölümler katmıştı. baksı'dan troya müzesine, zonguldak maden'den hatay arkeoloji'ye, çatalca mübadele'den adana'ya kadar bir sürü müzeyi bir iki yıl içinde yavaş yavaş gezme planım vardı, vesileyle şehirleri de turlayacaktım hatta. şimdi şuradan* kalkıp yenilenen resim heykel müzesine gidemiyorum vaka sayıları arttıkça. derdini seveyim demeyin rica ederim, tamam allah başka dert vermesin, lâkin onca olumsuzluğun yanında bardağı taşıran son damla gibi bu durum. zalımsın pandemi.

sevdiği kız burnunu beğeniyor diye nefes alamadığı halde ameliyata direnen beyler var bir de, iyi ki varlar efenim, burun önemli tabi. ..

ismini vermek istemediğim bir moderatörün, benim hakkım olan son pamuk şekeri yediğini söyleyip şahsımı aç ve tatlısız bırakmasıyla kanaatine vardığım acı gerçek. bununla da kalmadı, ağlama hahaha dedi ve beni gözyaşlarına boğan şeytani bir gülüş sergilemeye devam etti.

bu haksızlığa karşı sessiz durmayın sayın yazarlar. eşitlik nerede kaldı. bugün benim pamuk şekerime olan yarın sizin doğum günü pastanıza olur. mağdurum.

şayet siz de nerde o eski ramazanlar, nerde o eski bayramlar serzenişine girmeye başlamışsanız; yaşlanmışsınız demektir.

(bkz: hiçbir şeyin eski tadının kalmaması)
(bkz: çocukluk sonrası hiçbir şeyin eski tadının kalmaması)

açıkçası eski tadı kalmadı diye yeniye bi şans tanımamak, günü gün olarak değil de geçmişin aynası olarak yaşamak, sadece anı öldürür. tabi ki carpe diem demiyem ama bugünün de kendine has güzellikleri olduğu, gözden kaçırılmamalıdır. geçmişe üzülmek; anın da geçmiş olmasından başka hiçbir işe yaramaz efendim . geçmiş olsun..... harbi harbi geçmiş olsun...


(bkz: geçmişe geçmiş ola)

şu yaşıma kadar gerçekten ben bunu başardım ya diyebileceğim hiçbir şeyimin olmaması beni çok üzüyor.

(bkz: tartışma kültürü)

işte başladııııı beklediğim yayın, beklediğim şarkılardan biriyle hem de. dünyadan uzakkk*. hadi bakalım güzel dakikalar bizi bekler. umut ve mutluluk dolu dakikalar...
edit: sese bak yaaa*. yerimm canım ablam*.

ailesi bu işleri bırakıp, memur olmasını isterdi. çevresine dalga konusu olup, kafasına elma falan atılırdı.

sıkıyönetim veya askerî adalet, askerî otoritenin, genellikle resmî bildirgesi altında, adlî yönetimi kontrol altına almasıyla işleme geçen kural sistemidir.

askerî adalet, ortaya çıkan savaş, doğal afetler, sivil kargaşa, işgal altındaki topraklar, veya askerî darbe gibi durumlarda, normal adlî kurumların yeni duruma hâkim olamayıp, vazifesini yerine getiremediği veya yavaş getirdiği takdirde, askerî otoritelerin ve kurumların tercih edilmesi ile kullanıma girer. fakat, askerî adalet bazen diktatörler, özellikle askerî diktatörler, tarafından kurallarını uygulamak için kullanılır.
sıkıyönetim, tabii afet, salgın hastalık, ağır ekonomik bunalımlar ve sıkıyönetimi gerektiren hallerin daha hafifinin meydana gelmesi durumlarında ilan edilen olağanüstü halden farklıdır. sıkıyönetimde yetki askeri makamlarda, olağanüstü halde ise mülki makamlardadır. olağanüstü halde sıkıyönetim mahkemeleri yoktur.

sıkıyönetim, sadece maddi düzen ve güvenin sağlanması ile ilgili olduğundan; ülkenin her yerinde değil, yalnız kamu düzeni bozulan bir veya birkaç bölgesinde ilan edilir. gerekirse tamamında da ilan edilebilir. anayasa sınırları içinde ve önceden tespit edilen kurallara göre uygulanan hukuka uygun bir yönetim şeklidir. sıkıyönetimle ilgili her şey kanunla düzenlenmiş, keyfiliğe yer bırakılmamıştır.

sıkıyönetimin bütün işleri yargı denetimine tabidir. fakat alınacak tedbir ve kararlarda, sıkıyönetim komutanına sıkıyönetim, 1982 anayasasının 122. maddesine göre 1402 sayılı sıkıyönetim kanunuyla düzenlenmiştir. 1982 anayasası, 1961 anayasasına göre sıkıyönetimin yetkisini arttırmıştır.

1402 sayılı sıkıyönetim kanunu’nun bazı maddeleri 1982 anayasası’nın emirleri doğrultusunda, 1982 tarihli, 2766 sayılı kanun ve 1983 tarihli, 2836 sayılı kanunla değiştirilmiştir.

mükemmel bi adam, bizim buralarda bi söz vardır, "biraz fazla adam" şeklinde. heh işte bu adam o adam. biraz fazla adam. bugün de özel bir gün, özel ve güzel olarak da devam etsin umarım.

azıyla çoğuyla resme dökülmüş hali budur. büyük resmi kimse görememektedir.

çok geniş bir kuşak olduğumuz için sınırlandırması kabul etmeyen, etmediğimiz kuşaktır. lise mezunu olup aldığınız memurluklara bile kan ter ölerek giriyoruz. at gibi sınavdan sınava koşuyor dünyada yaşıtlarımız rahatlık içindeyken maddi manevi savaşıyoruz. sorguluyor ve yanlışları görüyoruz. sadece eleştirinin üzerine gidip düzeltme yolunda daha gayretli olmamız gerek. daha çok devlet millet için çalışma gayreti toplamak ve pes etmemek gerek. bu nesil farklı nesil ve çok daha farklısı peşimizden koşup gelmekte.

ayçiçek yağı.

öncelikle gerçekten yolumu kaybettiysem ki yayayken kaybolurum. karşılaştığım kişilere soruyorum veya kendim arıyorum. onun dışında mecazi olarak bir çıkmazın içindeysem ki çoğunlukla olurum. daha çok nasıl kaybolabilirim diye düşünüp onun yolunu buluyorum.

diyanet yine bildiğimiz gibi. yeni bir güncelleme yok .

ruhumuzu doldurup taşıracak bir zaman dilimi olacağına eminim. emin olamadığım şey bizim ufaklığın bize bu zaman dilimini bağışlayıp bağışlamayacağı. lütfen olsun çünkü öyle bir şey, lütfen.

okuduğumuz okulda tek yumurta ikizi kızlar var, acayip güzeller. allah överek yaratmış, çok zaman ve emek harcamış.
biz de iki kafadar sürekli beraber takılıyoruz, kızlardan da müthiş etkilenmişiz, kızlar da bunu biliyorlar.
punduna getirip sohbet etmek istiyoruz, bir gün fırsat yakaladık ve kızların yanına gittik, arkadaş söze girdi, biz sizlerden çok hoşlanıyoruz diye bağlama çekmeye başladı, kızlar kıkırdayarak dinliyorlar, nihayetinde birisi, hanginiz kimden hoşlanıyor dedi ve bizim salak arkadaş bombayı patlattı, "farketmez" dedi.
kızlar tabii siktiri çektiler.
olm niye öyle dedin manyak mısın dediğimde, ulan tek yumurta ikizi, tıpatıp aynılar, ne farkedecek, demişti.
hayatımın en rezil günüydü.
hangisi ayşe hangisi neşe bilmiyorduk tabi ama kızların bizden piç olduğunu anlamıştık.

biz bunları çok konuştuk sanki daha önce ya.

ice dedik, meja dedik, ölmedim ama hafif sürünüyorum dedik, lahmacuncudanterasagelenkurum dedik, mahlassızım, gorgeus, oglalakota, robnaja, memento mori... saydık, döktük hepsini.

gerçi biz bunları konuşurken şimdiki birçok yazar yoktu da, içlerinden en bi' sevdiklerimiz de olmadı değil;
bengaripsengüzeldünyaumutlu, bal yerine reçel yapan arı, bella, the matrix isn't real...

daha çok var ama 24 saati aşkındır uyumadığım içim kafamın yerinde yoğurt kabı taşıyorum. affetsinler bebeklerim. *

son anda hatırladım editi: birkaç gündür aklımda ve de kalbimde gezinen birkaç yazar var ama hadi hayırlısı. düşünmeden duramıyorum sizleri, aşık oldum galiba.

2022editi: giden gider, kalan sağlar bizimdir.

ne yaparsan yap ne kazanırsan kazan parayı o sisteme iade edeceğini bilerek büyümektir.

paranın ne kadar önemli olduğunu bilerek büyümektir.

emeğin ne kadar ucuz olduğunu bilerek büyümektir.

ne kadar istemesen de sisteme uyum sağlamak zorunda olacağını bilerek büyümektir.

insanların para için ne kadar acımasız olacağını ve olduğunu görerek büyümektir.

ama ne olursa olsun istediğin gibi büyüyemessin.

kapital, para demektir.

sistemin adı bile para yani.

insana insan olduğu için değer verir mi hiç?3

sadece gücüne değer verir.

işe yarayıp yaramadığına bakar.

işe yaramıyorsan bir değerin yoktur.

ama ne olursa olsun bitecektir bu adi, bu alçak düzen.

nazım ustanın da dediği gibi:

'sabahın sahibi vardır.
gün daima bulutta kalmaz.
herhal ilerdedir
yaşanacak günlerin
en güzelleri...'.

çocuktur o öyle yazar mı olur? takipten çıkarmış. çık.