bu bir az şeye benziyor. bir genç köyden çıkıp yurtdışında eğitim alıp uzman oluyor, köyüne geldiğinde doğduğundan beri ne kitap okumuş ne de köyden başka bir yeri görmüş yaşlı bir amca sen çocuksun bilmezsin biz yaşlıyız tecrübeliyiz diyip adama söz vermiyor. eğer yazar kalitesi sorgulanıyorsa insan kendinden kendi etrafından başlamalıdır. burası yeni bir platform ama ekşi yılların sözlüğü ama orada da çok kalitesiz kişiler var yazarların içinde. hatta laik bir yazar olan hanım arkadaşımıza tehditler savurulduğunu da, taciz edildiğini de gördük orda, torpille yazar olanları da. yani arkadaş önce kendini sorgula. bence bu platform ekşinin yaptığı hataları yapmayacak

espri anlayışı cumali ceber seviyesindedir büyük ihtimalle.

ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
sevmek için güzele mi bakmalı?
çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
solması için gülü dalından mı koparmalı?
pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?
| victor hugo |

yansımamızın mükemmel olmasını istiyoruz. ister internet yansıması olsun ister iş, ister kampüs. ailemize bile farklı bir kişiliğiz. her zaman diliminde farklı insanız.

kendimiz hakkında uygun gördüğümüz yansıma ile karışıyoruz zamanla. hangisi biz, hangisi hayalimiz bilemez oluyoruz.

o yüzden o gülümseyip, "ne önemi var tatlım zaten ben onu sevmiyordum" demeler. hafifçe sırıtıp, "terfi zaten senin hakkındı ahmetciğim" demeler.

bizi zayıf gösteren zaaflarımızı sakladıkça daha güçlü olacağımızı, oyunu kazanacağımızı öğretmişler, ya da kitaplardan öğrenmişiz.

herkes olmak istediğini saklıyor derinlerinde.

enteller hayvanlıklarını saklamak için "marmariste orman yandı çevre böhühühü" diyor, ben birini sevip öküz gibi aşık olmaktan kaçmak için kaba davranıyorum önüme gelene. mesele gayet açık.

maskeler düşerse çok pis zırlarız. popişimiz yemiyor buna. mutsuzken gülümseyip, "bu geceyi birlikte geçirelim canım" diyoruz. enteller de, "neden ozon tabakası delindi çok üzülüyorum" diyor.

bu alengirli işlerdeki tek şey ters ironimiz belki.

sosyal medyanın gücünü, manipülasyon etkisini anlatan bir netflix belgeseli. apple'da, google'da, facebook'ta çalışmış insanları konuşturtmuşlar. bu yapımdan sonra sosyal medya uygulamalarına eskisi gibi bakmak artık zorlaşabilir.

beni en çok etlileyen kısım ise rohingya müslümanlarına yapılan soykırım öncesinde budistlerin facebook grupları üzerinde örgütlenmesi ve hem facebook'un hem de myanmar hükümetinin buna göz yummasıdır.

buna ek olarak, yapay zeka her kişinin beğenilerini veri tabanında toplayarak onların duygusal değişimlerine uygun kişiye özel otomatik gönderiler, reklamlar vs. sunduğundan bahsediyor. yani aslında biz özgür değiliz, yönlendiriliyoruz demeye çalışmışlar.

iyi seyirler.

bazen kötü hissettiğimde bunu ifade edecek terim bulamıyordum. an itibariyle buldum. açık unutulmuş ıslak mendili. çok hüzünlü.

kendisinin nickaltıma yazdığı tanımdaki bebeğim, dans edelim vb. ifadeleri ile yine kendini şaşırtmayan yazarımsı kişidir. sonra neden ülkede hergün şu kadar kadın tacize uğruyor neden öldürülüyor diyoruz. insanların burada bile birbirine saygısı yok, sözel şiddet uygulanabiliyor kolayca... komik olduğunu düşünerek hiç tanımadığı bir yazar hakkında kullandığı bu ifadelerin normalde şiddet olduğunu sanırım hatırlatmama gerek yok. tebrikler!!!
sözel şiddete göz yummak şiddet uygulamak gibidir.
sahne sizin, oynayın...

edit: #625914 nolu tanımda geçen ifadeler sataşma ifadesi olmadığı için kendisine yaptığım şikayet kabul edilmemiştir. sanırım ben sözel şiddetin ne olduğunu bilmiyorum. özür dilerim 20 küsur yıllık eğitim hayatım da boşa gitmiş.

geç gelen edit: tanım silinse de bazı şeylere çözüm olmayacak belli ki.
bu da kendisine hatıram olsun...

film mi izleyelim, dizi mi?
pizza mı söyleyelim hamburger mi?
evde mi takılalım, dışarı mı çıkalım?

cevap fark etmez ise

sakın inanmayın*. elbette fark eder. hangisi olduğunu senin bulman gerek ama işin challenge burada zaten. eğer doğrh tercihi yapamazsan bütün gün itina ile surat asılır ve ikinci yalana geçilir.

bir şey yok*

erkek olmak ne zor lan
allah kolaylık versin

normal sözlük fenerbahçeliler kulübü
aç hemen başkanı oluyorum yoldaş.*

ray charles-unchain my heart.

sosyal mecrayı bir yana, gerçek dünyada insanların yüz yüzeyken bile birbirini anlamadığı, anlamak için de hiçbir şey yapmadığı bir dönem yaşıyoruz. kaldı ki, varlık sebebi goygoy olan ya da o şekilde görülen bu tür macralarda kişiler birbirini anlasın. çok zor çok.

aynı anda aynı sessiz geceye doğru içim sıkılıyor demişizdir.

''diğer kargo firmaları milyon dolar kar yaparken neden ptt böyle oldu acaba?'' diye sormama sebep olmuş durumdur.

kimsede doğru düzgün para yok bu aşikar, ama geberseler de o dışarı çıkılacak b*k var gibi gezilecek, bunu başarmak için de her yol denenecek! cidden ibretlik insanlarla aynı havayı soluyoruz!

sözlük yazarlarının geçen haftanın etkisinden kurtulamayıp nostaljik kopmalar yaşattığı yayın.

lakin aldığım istihbarata göre modern zamanlara da geçecekmişiz.*

terlemek özellikle avuç içinin ateş gibi yanması.

biz de erkeklerini aldık. bırakın bilim kadınını hiç afgan kadın görmedim.

mekan psikolojisi kaynaklı bir durumdur. kişi bu durumu aşmak isterse aynı yerlerde yeni ve farklı anılar oluşturmak zamanla bu sıkıntıyı atlatmasına yardımcı olacaktır. kişinin bu sıkıntıyı aşmak için uğraşmak istememesi de bir tercih meselesidir gerçi. sevgilisi artık hayatta değilse ve o yerlerde onun anısı saklıysa, anısına saygı duymak için o yerlerde yeni anılar oluşturmak istemeyebilir benim gibi.

kedinin, ev arkadaşını felç olacak seviyeye gelene kadar tüm akışlarını durdurma aktivitesi.

fazla romantizme gerek yok. tam olarak budur.

üç taneler anlatabiliyor muyum üç taneler?
dönüşümlü olarak nefesimi kesiyorlar.
elime koluma inme indiriyorlar.
ama seviyorum yahu böceklerim benim onlar.