mutlu azınlığın doyması için yığınların açlıktan ölmesi gerekir.*

neden olmasındır ki. bu; seni görüyoruz, senin farkındayız demektir.

cağnımm patron, sözlük kurucusu, yol gösterici, kıyak insan. sinirlendirme çabalarıma rağmen hep sakindir. *

hakkında o kadar çok söylenti var ki, kim bilir hangisi doğru. bazen bir mümin cemaatçi, bazen viskisiyle şömine başında keyifçi, bazen yeşil parkasıyla eylemlerde, bazen bir kgb ajanı, bazen bir hokkaaabazz. *

not: bana torpil geçmediği için bir miktar tripli olabilirim. koskoca yönetici yap ama rozet takamasın, olcak şey mi ??

iskambil destesindeki en karizmatik kart.

ayrica bende yeri bi’ ayri olan motörhead’in lokomotif marsi.

pis vokaline yandigimin lemmy kilmister’i 2 dakika 45 saniyede icimizden nasil guzel gecilecegini gosteriyor adeta. biraz daha uzun olsa bazi kaslarda kullanim kaybi yasanabilirdi bile belki de*.

--- alıntı ---
but that’s the way i like it baby i don’t wanna live forevaaa
--- alıntı --

kutsanmak isteyenler icin:

über mezhebtir. özünde islam'ın içinden şia mezhebinden çıkmış fakat bambaşka bir yöne savrulmuştur. kimisi de komünist müslümanlar der çünkü mülk herkesindir ve zenginden alıp fakire verilmelidir. islam'ın getirdiği yasakların bazılarını kabul etmezler örneğin içki içerler.

ibadetleri de günde 2 rekat namaz yılda 2 gün oruçtur. kıbleleleri mekke değil kudüstür.hz.muhammed'in vasisi hz.ali'dir bunlar ilk 2 imamdır. fakat toplam 7 imam vardır sonuncusu muhammed b. ismâil el-mektûm'dur tüm gereksiz şeriat kurallarını kaldırmıştır. mektûm mehdidir ve kıyamete kadarki son devri başlatmıştır.

filizoflar da en az peygamberler kadar önemlidir zaten temel felsefeleri eflatunculuk üzerine kuruludur. bütün dinlere de eşit mesafede dururlar ve onlara göre bütün dinler kusurludur insan sık sık dinini değiştirebilir. klasik islam tarihinde hacer'ül esved'i kaçırmalarıyla ünlüdürler. haşhaşiler'in ve hasan sabbah'ın bir nevi öncülleridir.

bir "değme felek " deyişi var.. felek olsam teğet geçerdim yani..... incesaz grubu ile beraber söylediği şarkıları çok seviyorum, kendi söylediği şarkılar da müthiş.. otur sigaranı yak saatlerce dinle....

az önce farkettiğim durum.

benim bu hafta işittiğim kadarıyla en alternatif cümle,
"gergin olabilirim..."

türkiye'de 20 milyon kürt var bu kadar insanı kendi dilinde eğitimden mahrum bırakmak onları kültüründen ve kendi benliklerinden uzaklaştırır. siz iran'daki 25 milyon türkün ana dilde eğitim görmesini istemez misiniz? eminim ki istersiniz.

o zaman kendiniz için istediğinizi başkası için istememek sizi ne kadar samimi yapar?

durumu bölücü yapan biziz kürtlere kötü davranırsak, onları kendimizden aşağı görürsek, haklarını kısıtlarsak, adamlar bu özgürlükleri bir şekilde kazanmak isteyecek. ve bunun için teröristlere dahi sempati duymaya başlayanları olacak.

özgürlüğü nasıl vereceğimize gelirsek örnekleri mevcut:

avrupa'nın başkenti brüksel'de şehir ikiye bölünmüş durumdadır devlet daireleri okullar hatta reklam panoları bile, fransızca ve flemenkçe olarak ayrılır. insan tabii ki kendi milletinden olana karşı daha farklı davranacaktır orada da böyle ufak sürtüşmeler olur flemenkler fransızları sert görür mesela ama bunlar tabii şeyler.

onlardan alınacak ders birbirlerini vatan haini ilan etmeyip insancıl bir şekilde geçinip kendilerinde ne hak varsa diğer milletten olan insana karşıda aynısı vermeye karşı olmadıkları olacaktır.

bu topraklarda olamaz demeyin cumhuriyetten öncesinde bu tarz milliyetçi bir devlet bu topraklarda yaşamamış bile.

hayatımdaki ikinci bağımlılığım. genel bağımlılığın yanında, bir de renklere ayrı ayrı bağımlılığım oluyor. mesela iki gündür, flormar'ın dovetail rengine düştüm. sapık gibi ellerime bakıp duruyorum. yeni bir renk bağımlılığına kadar favori budur.
edit: #1026700 derdin ne arkadaşım? baya ana bacı sövülmüş gibi hissediyorum şu an.

ilk radyo denemesi 1921,istanbul

hoş kokulu, yazları yol kenarlarında denk gelebileceğiniz, adı ile zıt olan narin görünümlü fakat dayanıklı bir çiçektir. ayrıca en sevdiğim bitkidir.

kar yağarken camın dibinden ayrılamam. sabaha kadar oturur izlerim.

sevgi arsızlarının asla ama asla dayanamayacağı durum. yazıktır günahtır insanları sürüncemede bırakmayın.

kadıköy'ün güzide semti. burası sokaklarındaki zeytin ağaçları, evlerden gelen piyano sesleri ve eşsiz deniz manzarasıyla istanbul'da farklı bir boyut gibidir.

çok merak ettiğim ancak sanırım hiçbir zaman öğrenemeyeceğim orhan veli kanık fantazisi. şiire bakalım, şarkıyla dinleyelim:



yani şimdi bakıyorum, adları süheyla olmasa da biz de birilerine vurulduk, adları eleni olmasa da biz de bazı insanları öptük. işte yüksekkaldırımdı, galataydı geç bunları anam babam, geç bunları. hepsi bi şekilde okey fakat şu mualla olayına gerçekten bir açıklık getirmediği için orhan abi'yi ben burada gıyabında kınıyorum. itlik zırtlanlık goals diye bir listem olsa en tepeye yazarım bu olayı.

bu arada olayda mualla ablamıza söyletilen ruhumda hicranın şarkısı, sanıyorum ki dertliyim ruhuma hicranımı sardım isimli şu türk sanat müziği eseri:
bi gün sandal falan kiralarsanız aklınızda bulunsun.

bu şekilde çalışmaktan zevk alan birini tanıyorum.
bu işi para için yapmıyor.
eve gitmeyi sevmiyor adam.
işin muhatapları ile olmak daha keyifli geliyor ona.*
ben 8 saatten sonra off oluyorum. tarkan bile, gel benle çalış dese gitmem.

ev ahalisi uyanmadan düşünülen aktivite. uyanınca da ekmek almaya marş marş.

30 küsür yıllık rüya arşivimin birinde eski mahalleme ev ziyaretine gidiyorum, salonda oturuyoruz, benden başka yabancı kişiler var, karşımda böyle camekanlı büfe duruyor. hafiften kafamı uzatınca büfenin içinde 30-40 yıllık estetikten uzak ve göze resmen tecavüz eden siyah beyaz fotoğraflar görüyorum. ( sırf bu yüzden de camekanlı eski büyük büfelere karşı alerji oluştu bende, eğer bir de içinde eski siyah beyaz fotoğraflar da varsa resmen tiksintiye dönüşüyor). yanıbaşımda plastik leğenin içine kıymalı pideler (bizde etliekmek) dizilmiş ve üzerinde sinekler daire çizerek uçuyordu. (o yüzden bir ay ağzıma etliekmek koyamadım).
aradan bir müddet sonra aynı mahalleye gidiyorum. (bu sefer rüya değil gerçek). ilk gittiğimde salonda benden başka yabancı misafirler oturmuş, kıymalı pide yiyorlar. ısrar etmelerine karşın yemeyi reddettim. salonda da camekanlı büfe var. daha sonraki ziyaretimde o büfenin alt kapağı açıldığında tesadüfen eski bir siyah beyaz fotoğraf görmeyeyim mi? daha sonra hediye götürdüğüm dondurma, tabakla önüme servis edildi. daha sonra da o dondurmanın üzerinde bir sinek daire çizerek uçmasın mı? içimden eyvah, rüya gerçeğe mi çıkıyor yoksa demeye başladım . en sonunda dayanamayıp ben bir dışarı çıkayım diye müsaade istemek zorunda kaldım. rüya gerçeğe dönüştü resmen.