şu gergedan kadar gönlünde yer olandır.

ingilizcede sık sık bilinçli rüyalar gören ve kendi rüyalarını keşfe çıkabilen insanlara verilen özel bir ad.

"imamoğlu hakkını arayan kadını ezdi"

-a haber

birbirinden guzel iki ceviri daha...videolar bir yana sanirim yoldas icin el acip rizik duasi etmemin vakti geldi, cevirilerde bile hediye ceki dagitir oldu, yazik gunah... (yalniz gelene gecene cek dagitti helal olsun). ikinci videoya ne demeli ya? (bkz: hayatima nono dedi). kufurlu entry girenlerin sonu da fena, yani bu kadari bana biraz agir geldi. agiz burun gitti yazarin ama gercekten cok cok eglendim emeginize saglik...

yalnızca kapağında yazan marquis de sade isminden dolayı gereksiz yere eleştirilen ve hatta okunmadan kenara atılan eser. eser hakkında konuşmadan önce şundan söz etmek gerekir bana kalırsa; bir düşünürün, yazarın veya şairin yaşantısı onun her eserini aynı kefeye koymak için yeterli bir sebep midir? daha önce sade okumuş olanlar şüphesiz karşı çıkacaktır bana çünkü onun eserlerinde tüm çıplaklığı ile ortada duran vahşeti okumuş ve hatta belki de şiddetli bir miğde bulantısı hissetmiş olmalılar. yine de üzücüdür ki aynı insanlar charles baudelaire şiirlerine aynı tiksinti ile yaklaşmazlar. oysa baudelaire'ın şiirlerinde de aynı çarpık ahlak anlayışının izleri gözden kaçmayacak kadar büyüktür. yalnızca a carcass şiiri bile yeterli gelirdi muhakkak keyiflerini kaçırmak için.

esere gelecek olursam, tanrıya karşı söylev yetişme çağındaki pek çok insanın okuması gereken bir eser. yetişkinliğin ileri safhasında pek yavan ve hatta eski moda safsatalar olarak gelecek olsa bile; tanrı, cennet, cehennem ve ruh kavramları hakkında yerinde ve hatta zaman zaman oldukça ağır eleştiriler barındırıyor. kimine göre bu eser sade'in gereksiz tutkulu bir biçimde ateizm savunuculuğu yaptığının işaretidir ama bana kalırsa iyi bir gözlem sonucunda ortaya çıkmış olması kaçınılmaz. aslında esere tam olarak sade'e ait demek doğru da değil, alıntılardan oluşan bir derleme yine de içinde barındırdığı düşünceler kendisine ait olduğundan sade'in kaleminden çıktığını söylemek de yanlış olmayacaktır. durup düşünüldüğü zaman insanın pek çok kez çelişkiye düştüğü bir çok konuda sade eleştiri sunmak bir kenara alenen ateş ediyor. okudukça da kimi zaman ne kadar haklı olduğunun da altını çizmek gerek. sade ahlaki açıdan yüksek ihtimalle çoğumuza göre çarpık ve zihinsel açıdan bir noktada dengesiz olsa bile bu durum eserin muazzam bir gözlemciliğin sonucu olduğu gerçeğini değiştirmemeli. yine de şu var; kitap ne kadar iyi bir gözlemciliğin ürünü olsa bile sade'in tutarsız yorumları gözden kaçmayacak kadar fazla ve düşüncelerinin altında yatan sebepler de pek çok noktada oldukça eleştiriye açık. sade'i pek sevmem ve bir şeyin savunuculuğunu yapmayı sağlayan tutku bende oldukça eksik, belki erken yaşta okumamdan ötürü veya henüz çözemediğim bir sebepten dolayı okuduğum en iyi eserlerden sayıyorum. şöyle ufak bir bilgi eklemekte de fayda var; sade'in bu düşüncelerine karşı yorum getirmekten kaçınanların genel tercihi biraz ad hominem'e başvurmak oluyor bana kalırsa. sade'in yetiştiği şartlar, annesinin dindarlığı ve hatta yanında yetiştiği rahip olan amcası ve işin sonunda tanrının varlığına karşı hiçbir inanç belirtisi göstermeyen sade... bunu daha çok erikson'un kimlik statüleri üzerinden sade'i ters-zıt kimlik olarak değerlendirenler de yok değil. yine de alanım olmadığı için yorum yapmaktan kaçınıyorum açıkçası.

zeytinyağlı yiyemem aman şarkısı bizzat o zamanın hükümeti tarafından propoganda amaçlı yazdırılmıştır.marshall yardımlarında imzalanan anlaşmaya göre amerika'nın elinde kalan mısır yağlarını bu millet kullanmak zorundadır çünkü.
genel kültür bilgisine girer mi bilmiyom ama bilmeyen bilsin istedim ifinim.

ağacı ay karanlığında değil dolunayda kesmek gerekiyormuş. dolunayda özler kökte, ay karanlığında ise gövdede olduğundan böcekler bayram edermiş ve o yüzden eşya yapıldığında da çürüme ihtimali yüksekmiş.

bi dakka bi dakka tuvalet kağadı çok pahalı bu insanlar o kadar etmez!

güney afrika'da bulunan, bizim keseli ceylan dediğimiz antilop'tur.
çok yükseğe ve uzağa sıçrayarak, çok hızlı koşabilen bir hayvandır.
güney afrika cumhuriyeti'nin rugby milli takımına ismini verir.

en güvendiği insanlardan en büyük ve beklenmedik zararı görmesi.

kuzguncuktaki vişne hanım bu ne güzel şarkı ama yaaa*.

son derece haklı bir söylemdir.
--- alıntı ---

ibb başkanı ekrem imamoğlu, basın toplantısında akit gazetesinden bir muhabirin sorusunu geri çevirdi, "bence çalıştığınız yer bir gazete değildir. sizin yayın organınızın sorusuna cevap vermeye tenezzül etmem" dedi.

--- alıntı ---
kaynak

ek: videolu haber

felsefe okuyana kadar,aç bi çehov oku dediğim yazarın açtığı başlıktır.

serseri ve badass seven tüm kızlar ıslandı şuan kanka.
parmaklarını emip seni arzuluyorlardır eminim.

marguerite duras kitabıdır.



yazdığı diğer bütün kitapları bir kenara bırakarak, sadece “hiroşima sevgilim”in yazarı saydığım hayran olunası kadın marguerit duras’nın bir sözü yukarıda alıntıladığım. ne dense boş, o kadar güzel susuyor ki duras, dinlememek elde değil. aynı dünya üzerinde 14 sene yaşama onuruna eriştiğim bu müstesna kadının yazdıkları okumaya başlar başlamaz sizi, hiç bırakmayacakmış gibi sarıp sarmalıyor. kurtulmak isteseniz de bu mümkün olmuyor, zaten kurtulmak isteyecek bir edebiyat sever olabileceğine de inanmak istemiyorum.

“bir yaz akşamı on buçukta” isimli romanında duras bitmek üzere olan bir aşkla, başlamak üzere olan bir aşkı anlatıyor, kurşunlarla son bulmuş üçlü bir başka aşkın gölgesinde.

“paestra” diye başlıyor roman. paestra bir aşk cinayetinin faili. 19 yaşındaki karısı ve onun sevgilisini öldüren bir adam ve gitgide bir efsaneye dönüşüyor bu adam şehirde. şehir fırtınaya teslim olmuş, yollar kapalı, elektrik yok ve polisler paestra’nın peşinde. herkes paestra’nın kurtulacağına inanıyor ve bunu umut ediyor. en çok da bitmek üzere olan – hatta çoktan bitmiş olan- bir aşkın suç ortağı olan kocası pierre, kızı judith ve kocasının uçarca koştuğu yeni aşkının adresi claire ile birlikte bir otele sığınmış olan marie.

marie, claire ile pierre arasındaki cinsel gerilimi somut bir nesneymişçesine kavrıyor. sıkıyor avuçlarında. pierre’in avuçlarını düşlüyor kendi solmaya yüz tutan güzelliğinden azat olup claire’nin tomurcuklarına doğru yol alan. paestra’nın damlarda saklandığına inanıyor marie, elinden düşürmediği kadehine yaslanarak. iki kişi arasında kendini fazlalık olarak gören marie, fırtınaya sığınır biraz, biraz kadehlerine, biraz da paestra ile karşılaşma ümidine ki o adam aşk uğruna iki cinayet işlemiştir fiilen, ve bir başka cinayet – buna intihar denebilir kolaylıkla- manen.

fırtına bir roman kişisidir duras için, içki de öyle. konuşmalarını bile beklersiniz okurken ama o kadar ileri gitmezler nedense.
pierre ile claire’in ne zaman sevişeceklerini düşler marie. asla çıplak görmediği claire’in, çıplaklığını ne zaman marie’nin kocası pierre’in gözlerine ve avuçlarına teslim edeceğini düşler. paestra ile buluşmayı düşler.

dünya o kadar büyük olamaz ya da bu kadar küçük. elbette pierre ve claire sevişmek için gözden uzak bir yer bulacaklardır ve elbette marie bir şekilde paestra ile karşılaşacaktır. marie’nin inanmak istediği ve inandığı şey budur işte.

marguerite duras ile 14 sene aynı dünya üzerinde nefes aldım ama onu görme şansım olmadı. aslında benim duras ile karşılaşma ihtimalim marie’nin paestra’ya rastlama ihtimali kadardı. belki bir fırtınada, bir yaz akşamı, belki on buçukta, bir otelin penceresinde, bir evin damında, bir otel odasında…yüzde kaçsa artık bu ihtimal…

terk etmemek için tek bir neden olsun inanın gitmezler. kimse gitmeye meraklı değil ama bu ülkede yoksulluk desen var, işsizlik desen oda diz boyu, yolsuzluk var hırsızlık var , çekememezlik var, kıskançlık var en kötüsü birgün bir yerde sebepsizce öldürülme ihtimalin var. hadi söyleyin neden gitmesinler burda kalıp hayatını sefil gibi yaşasınlar mı tabi söylemesi kolay, bu arada green card kazanan arkadaşları tebrik ediyorum, yolları açık olsun. sizin için her şey sıfırdan başlıyor kendinize dikkat edin bizim yerimize de bol bol gezin.

yav bu insanlar bir aile planmasını öğrenemedi gitti. hasta birinin 4 çocuğu var iken hali hazırda 5. çocuğa nasıl cüret eder. hadi hanımefendi bunu düşünmeyecek durumda ya eşi?

devlet prezervatifleri kendisi mi taksın, kadınların burnunu kapatıp ağzına hapı mı atsın? git bir asmye versinler de kullan.

*

leyla ile mecnun sayesinde kuş koysunlar yoluna şiirini öğrendiğim şair.

bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
hep böyle mi bu?
bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,
kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

1858 doğumlu osmanlı türk sanat müziği bestecisi, kanun ve keman sanatçısı.