“ve bazen ölür insan. yaşarken çok kere, hayatın sonunda bir kere ölür.”

kalemi güçlü bir yazar. henüz kitaplarıyla tanışmadıysanız ve şu aralar “kimi ve neyi” okuyayım diye düşünüyorsanız, bir meddah olarak, yazarı sizlere öneriyorum.

birkaç yıl önce kendisiyle tanışmıştım. sohbeti de ayrı güzeldir. ankaralılar imge kitabevini iyi bilirler. yazarı buradan sorabilirler, denk gelirseniz bir çay kahve için derim. son derece mütevazi ve hoş sohbet biridir.



kitaplarından bazıları;

yalnızlığa övgü
aleviliğin abc’si (bu kitap bir başucu kitabından öte bir bilgi kaynağıdır.)
yitik (ezidileri anlatan müthiş bir roman)
aşkın tarihi
…

tarih konusunda pek yamulmam ama sanırım 3 yıl kadar önce bir arkadaşıma “yalnızlığa övgü” kitabını vermiştim. aradan uzun zaman geçti. geçen gün whatsapp marifetiyle arkadaşım bir fotoğraf gönderdi. buyrunuz;


bu kitap ankara’dan yola çıktı ve yaklaşık 2600 km yolculuk etti ve bu yazıyı yazmama sebep oldu. şunu her zaman söylerim; “kitapları kutsamayın. okuduktan sonra verin gitsin.” kitaplar, evinizde yıllarca işlevsiz olarak saklanacak birer obje değildir.

yazarın kitaplarını öneriyorum efendim. ancak yazarın kitaplarını sakın ola şu saçma sapan kişisel gelişim zımbırtılarından sanmayın. ve o tarz kitaplara da para vermeyin, onun yerine bir bira için daha iyi.

tarihi bilgilerle dolu ve kendine has bir anlatım tarzıyla sürükleyicidir yazarın dili. tarih, sosyoloji, felsefe ve fena oranda aşk içerir kitapları.

ça ça ça: alıntı kısmı için kaynakça

öyle işte.

(bkz: insanları her şeyden az sevmek)

(bkz: yapma işte bunu yapma)

neil gaiman tarafından yazılan, çeşitli çizerler tarafından resimlenen ve kapakları muhteşem sanatçı dave mckean tarafından yaratılan çizgi roman sanatının baş yapıtlarından birisi.

şahsımca sandman'i en iyi anlatan cümlelerden biri şu: "sandman, bir matruşka gibi her sayısında nice sürprizlere gebe olan bir epik. modern mitoloji ile gece kadar siyah bir fantastik edebiyatın zengin birlikteliğini, tarihe mal olmuş tiyatro eserleri ile modern zamanın kurgusunu ve efsanelerini hiç bir dikiş izi olmaksızın ören bir roman."

ayrıca çizgi romanların hala çocuklar için olduğunu düşünenler varsa 1991 yılında dünya fantastik edebiyat ödülleri'nde 'en iyi kısa hikaye ödülü'nü aldığını da hatırlatalım.

dizisinden ilk görüntüler ağzımızın suyunu akıtmışken söylemekte fayda var: okumadan ölmeyiniz.

ilkini hatırlamıyorum ama toplam 32 kişi oldu.herkes haddini bilecek.bazıları işi gücü bırakmış kimi bozsam derdinde.yerim senin ukalalığını!

bir ekonomideki gelir dağılımı adaletini gösteren katsayıdır. 0 ile 1 arasında değer alır. sıfıra yaklaştıkça gelir dağılımı adaleti yüksek; bire yaklaştıkça ise gelir dağılımı adaletsizliği artmakta yani gelir dağılımı adaleti azalmaktadır.

yıllar önce başka bir sözlükte sırf mutlu olsun diye birinin doğum gününü kutlamıştım. uzun bir arkadaşlığımızın olacağını nereden bilebilirdim?

aylarca sabahladık. sonra baktım ben bu kızdan hoşlanıyorum, yüz yüze görüşmek istedim. kabul etmedi. böyle, tarifi imkansız bir andı. bok gibi hissettiğim, aciz bir an. belki nedeni farklıydı. ama ben öyle hissetmiştim ve gerçekten çok güçlüydü. fazla sürmedi konuşmamız. sonra da koptuk.

yıllar sonra, rastladık birbirimize. baktım hala içim yanıyor, tutmadım kendimi. dolu dizgin... mutlu olacağını düşündüğüm, içimden gelen her şeyi yaptım. yine olmadı. sonra bir kaç kişi geldi geçti. gerçekten kötü şeyler de deneyimledim. ama bu kadar üzmedi beni. yani olmaması değil de, gerçekten anlaşıldığımı düşündüğüm kişinin beni anlamamış olması baya canımı sıkmıştı.

şimdi mi? şimdi ben muzun gücüne inanıyorum. altın oranda bal süt ve muz karışımı bana her şeyi yaptırabilir.

günaydın ama en normalinden,
içinde ev hali olandan.
iki saattir kızım beni uyandırmamaya çalışıyor, sorsan.
odaya giriyor, balkona giriyor, banyoya giriyor, gardıropu açıyor. *. bende uyur numarası yapıyorum.
sonrası kapı çarpması.
normal normal okula gitti.
birazdan ortanca da kalkar.
seviyorum ben bu okul işini.
evdeki rutüni, okul normalini.
hayatın normalini.
normal hayatı seviyorum.
sevilmez mi?
bu arada, pavlov kardeşin normal ismine ayar olanlara girdiği, cevap videosuna bayıldım. hem işini yapıyor hem komik. *. senin karşılamanda iyiydi kuzguncuk vişnesi. en iyisi tabii ki teoman.
neyyyse, ben de kalkayım, hazırlanayım.
kesin mis gibi bir gün beni bekliyordur.
bir demet tiyatro 'da lütfiye abla gibi hadi size iyi günlerrrr diyorum.

(bkz: açma dolandırıcı)
(bkz: postacı bey)
(bkz: trafik ihlal)*
(bkz: yazar kasa)

en sevdiğim mevsim geldi. ben sıcak hava ve güneş insanı değilim. hava puslu ve serin. tahmini 5 civarı uyandım. annem covid olduğu için bende karantinaya girdim ama artık bir alışkanlık haline gelen uyandıktan 20 dakika sonra ilk sigaramı gün doğmaya yakın arabayla sakin yollarda içmek oluyor. yaklaşık 10 gün daha karantina devam edecek. yalnız olmak harika birşey. kimse arayıp sormuyor, kimsenin derdi ile uğraşmıyorum. sadece ben varım ve kendimi çok seviyorum. herkese güzel bir gün diliyorum. unutmayın hayat anı yaşamak için vardır. her anın keyfini çıkarın.

ne yapacak şimdi bu halk nerede bu devlet bu ne sorumsuzluk şimdi biz nereden bileceğiz kim ne yemiş ne s.miş , kim nerede kiminle ya .of of

pizzayı kalın dilim sevmeleri.

gece güzeldir, her şeyi saklar, görüneni görünmez kılar, duyguları yaşamak için karanlık kaplar her yanını.

acaba çekiniliyor mu dedirtir. oysa her şey bir (+) oy ile başlar, kelebek etkisi yaratır.
+ oy parasızdır. sayısızdır. bol bol kullanalım, kullandırtalım.

ülkesini hem sevip, hem de ülkenin geldiği son noktaya üzülen bir kişi olarak, iki videoyu da aynı tepkiyle izledim. "ülkem adına üzgünüm" sözünün karşılığı "ülkemi seviyorum" olamaz bana göre. aklı başında bir insan hem sevip, hem üzülür. zaten üzülmek, sevgi barındıran bir tabirdir. sevmesen, "amaan banane" dersin ve sadece kendi hayatına bakarsın. ama ülkesi adına üzülen insan, ülkesini daha iyi yerlerde, daha farklı koşullarda görmek istiyor demektir.
ben de üzülüyorum. üzüldüğüm çok şey var. onları sıralamıycam şimdi ama bu başlığın konusu olduğu için söyleyim, üzüldüğüm şeylerden biri de; gençlerin bu şekilde kutuplaştırılıp, ayrıştırılması.
65 yaşında bir adam bu ülkenin geleceği değil, bu gençler ülkenin geleceği. zihinlerini, zekalarını sadece bilime yormaları gereken yaşta uğraştıkları, uğraştırıldıkları şeylere bak.

az önce fark ettiğim gerçektir.

işten geldim, içeri girer girmez hemen duşa girdim. duştan çıktıktan sonra kendime hafif aperatif bir şeyler hazırladım, peynir, reçel gibi gece gece midemi üzmeyecek şeyler işte bilirsiniz.. sonra içeride oturmuşum pc'de takılıyorum. bir yandan illuminati deşifre videoları izleyip insanların halen daha bu küresel sermayenin bir kuklası olduğuna şaşırıp emperyalizmi kınıyorum, diğer yandan da kekik aromalı kızılcık çayımı içiyorum. sonra dedim kız arkadaşımın instagram hesabını stalklayalım bakalım neler paylaşmış, kimler takip ediyor. bir baktım hep çayır çimen fotoğrafı. sonra bir süre bakıştık.

esra:
ben:
esra:
ben:
esra: yhaa beni düşünüyorsun değil miii <3
ben: tabii ki bir tanem <3

aslında o anda hani boşluğa dalar kalırız ya hindiler gibi. öyle bakakalmıştım, kafamda da "alarko kombii gerçek kombi gerçek konforr" reklam sözü çalıyor anasını satim.

ben: tatlım?
esra: evet bebeyim
ben: hiç düşündün mü?
esra: neyi bebeyim?
ben: nasıl desem... hani biz doğa fotoğrafları çekiyoruz ya.
esra: evet??
ben: ağaçlara neden telif ücreti vermiyoruz? onlardan izinsiz fotoğraflarını çekip kullanıyoruz çünkü.
esra: hahah sen delirdin galiba
ben: hayır merak ediyorum. mesela benim blogum var ya biliyorsun. adsense hesabım da açık.
esra: ee?
ben: bu google'dan reklam alıp para kazandığım anlamına gelir.

o sırada youtube'tan bir video açıldı "saddam hüseyin ölmedi! duyunca şok olacaksınız, youtube silmeden mutlaka izleyin" videosunu açmışım birden oynatmaya başladı, kapattım.

ben: bu sebeple onların fotoğrafını sitemde paylaşıp gelir kazanıyorum etik midir?
esra: haha neden etik değilmiş?
ben: bak mesela geçenlerde bir karikatürist telif atıp atıp duruyordu. yarın bir gün hayvan hakları gibi ağaç haklarını da konuşursak?
esra: ne olur?
ben: o zaman zor duruma düşeriz. bir çam ağacı tarafından mahkemeye verilmek kim ister ki? üstelik bir fotoğraf karesinde binlerce ağaç çıkabiliyor. bu da binlerce dava anlamına gelir. uğraş uğraşabilirsen.
esra: tatlım tamam da kendin diyorsun bak herhangi bir hakları yok.
ben: bu olmayacağı anlamına gelmez ki.
esra: yaa tunçç! sus artık boş yaptın yet-her!
ben: ağaç haklarını savunmak suç mu oldu şimdi? sen twitter'da duyar yapıyorsun iyi, ben burada ağaç hakları kutsaldır deyince auuvv. ne auvv??
esra: bak geliyor terlik!
ben: bu maskenin altında etten fazlası var. bu maskenin altında bir fikir varr!! ve fikirlere terlik işlemez bayan!

o sırada terliğini bir fırlattı arkadaşlar. diş etime geldi ve bir parça kanadı. baya korktu saftirik, sonra opiyim geçsin dedi kapattık konuyu. kadınların hiç ayarı yok vesselam.

neyse bu konuyu ben yakında kafa gazetesinde yazacağım arkadaşlar. özel sayı olacak bir sonraki sayımız. hayvan hakları var da, ağaç hakları neden yok. bugün kimse kimse hakkında izin almadan konuşamıyorken, birbirinin fotoğrafını sapıklık olduğu için çekemiyorken ağaçlarda neden serbest oluyor? bu ikili standarta son vereceğim ben. yazımı okumanızı tavsiye ederim.

size de oluyor mu arkadaşlar, dua ediyorum allah'ım şöyle olsun böyle olsun yardım et rabbim derken birden bire sanki derdimi anlatıyormuş gibi bir şekle bürünüp mevzuları ve yaptığım şeylerin nedenini açıklarken buluyorum kendimi.

sonra diyorum ki lan senin karşında asker arkadaşın mı var, zaten ne anlatıyorsun o hepsini biliyor diyerek kendime geliyorum*.

güzelcim zahmet etme al ciğerim:

(bkz: m.kutlukhan perker) tarafından yazılan şiir. normalde şiiri pek sevmeyen bünyemi ilk okuduğum anda etkisine aldı, bu başlığı açıyor olmam anonimliğime zeval getirme ihtimali taşısa da siz de okuyun isterim.