burada henüz yeniyim ama ekşi sözlük'te çaylakların insan yerine konulmadığı bir gerçektir. ne zaman yazar olacağınız, yazar olup olamayacağınız tamamen site yönetiminin o anki ruh hâline bağlıdır. yazarların kayda değer bir kısmı da bu yüzden gereksiz bir şekilde kendilerini üstün görürler. ekşi'de yazar olmama rağmen hesabı kapatıp buraya geçişim de artık metalaşmış olan o saçma ortamdan soğumamla ilgilidir.

bitmeyen anlatma meramı.

50 yada 100 yıl sonra bu necip milletimizin gerçek ateistler ve öz hakiki ateistler olarak ayrılıp birbirleriyle didişmeye dövüşmeye devam edeceğini gösterir

küçükçekmece sahil girişinde oturuyorum. bu sabah bir uyandım buram buram, leş gibi bir koku.
camdan kafayı çıkarıp baktım ki ne göreyim; her yer çöp yığını, gölün üstü pislik tabakası olmuş.
neyse yüzümü yıkiyim dedim, sular akmıyor. anneme "noluyo?" diye sorayım dedim annem evde yok. aradım, fırında ekmek kuyruğundaymış. yanına gitmek için evden çıktığımda mahalledeki
caminin ahıra çevrildiğini gördüm. meydan tam bir kaos yeriydi, ellerinde leğenler belediye tankerinden su almaya gelen insanlar birbirlerini eziyorlardı. o hengamede bir adam sırf başörtülü
olduğu için linç edildi. işte cehape zihniyeti budur a dostlar..

herkese önerirken benim takip etmediğim hesapmış.
ulen ne tuhaf insanım yahu, hemen koydum takibi.

tanım : buradan ulaşılabilen.

empati yapmak. lafa gelince çok kolaydır ama başa gelince bir hayli zordur.

baslıgı gorunce yıne kazanamadıgımıza uzulmusumdur.

altmışlarının başındaki bölüm başkanı profesörümüz oynuyor.

büyütülmemesi gereken meseledir.

yakalanma emri falan çıkartın ne bileyim, aranıyor diye sözlüğün girişine fotoğraflarını asın.

ne olursa olsun, her zaman, her yerde, her halükarda, her koşulda, her şekilde ayrı yazılır. örnek: "bir şey", "her şey", "herhangi bir şey", "herhangi her şey", "seni gidi tatlı şey".

1-kudüs
2-tüm afrika şehirleri.
bit artık korona da ölene kadar gezeyim.

karşınsındakini aptal yerine koyan insandır

evrenin, dünyadan yaptığımız gözlemler sonucunda görebildiğimiz kısmı.

evren, oluştuğu günden bu yana sürekli bir genişleme içerisinde. bu yüzden bizden uzakta olan bölgeler her gün biraz daha uzaklaşıyor. bir noktadan sonrasını görmeye, optik aletlerimiz yetersiz kalıyor. bu nedenle evrenin tamamını göremiyoruz. bugün evren ile ilgili olarak bilim insanlarının anlattığı hemen hemen her şey, sadece bu gözlemlenebilir kısım için geçerli.

peki hakkında ne kadar şey biliyoruz?

şu an için yaklaşık %5'ini çözmüş durumdayız. gözlem ve ölçümlere göre, geri kalan %95'in karanlık madde ve karanlık enerjiden oluştuğunu tahmin ediyoruz.

bu düşüncedeki kişi muhtemelen her cinsten her insanın onu deli gibi arzuladığı düşüncesi ile yaşıyordur.

ağzı iyi laf yapan girişken bir garson. olmazsa olmaz. kapanır o esnaf lokantası.

doksanlı yılların başında bir köfte/piyaz esnafında çalışan abimin yanında oyalanırken şu diyaloğa şahit olmuştum.

sadece köfte piyaz satılan lokantaya giren adam içeri girer girmez garson* tarafından karşılanıp hemen bir masaya oturtulmuştu.

garson: hoş geldin değerli abim.
müşteri: bana az kuru, pilav verir misin?
garson: kuru az evvel bitti abicim. size köfte piyaz yaptırayım mı?
müşteri: hiç düşünmeden “peki” diyerek onay vermişti.

bu diyalog o kadar net ki zihnimde. müşteri belli ki dalgındı ve bana kalırsa köfteciye girdiğinden bile haberdar değildi. garson işini bilmezse kesinlikle oturmazdı. otursa bile sipariş vermezdi.

daha sonraları duyduğum kadarıyla abuzer abimiz askerde şehadet şerbetini içmiş. ruhun şadolsun be abuzer abi!

kürtlere dair ne varsa sahiplenmek moda.

meydanlarda milyonlarca insan toplanıyor o bayram için. ve bunu yıllardan beridir sadece kürtler yapıyor.

şimdi aklınıza geldi demek böyle bir bayramınız olduğu.

bayram hepimizin bayramı elbette ama bu ikiyüzlü hâller komik.
sözkonusu kürt olunca hicbir şeye sahip olmasın...


bütün iyi insanların bayramı kutlu olsun.
yeni baharlar görelim beraber.

şöyle bir hikayesi de var;

osmanlı zamanında iki asker, papaza not ulaştırmak için yunan adalarından birine giderler.
papazın evine gelir kapıyı çalarlar, papazın karısı kapıyı açar.
papaza not getirdiklerini ve kendisiyle görüşmel istediklerini belirtirler.
karısı; papazın o an müsait olmadığını, içerde bir toplantıda olduğunu ama isterlerse bahçede bekleyebileceklerini söyler.
askerler bahçeye geçer ve papazın karısıyla, havadan sudan sohbet etmeye başlarlar. sonra kadına adını sorarlar.

kadın; yerdeki bir çiçeği gösterek "papaz’ın karısının ismi ile şu gördüğünüz çiçeğin ismi aynıdır" der.

yunanca "papadia", papaz’ın karısı anlamındadır. askerler ise olayı tersinden okurlar ve yerdeki çiçeğin isminin, papaz’ın karısı anlamında kullanılan "papadia" olduğunu düşünürler ve gülerler.

oysa kadın, kendi isminin "marguerita" olduğunu vurgulamak istemektedir. neredeyse bütün batı dillerinde "marguerita" olarak bilinen bizim «papadia» o gün bugündür, "papatya" olarak dilimizde hayatını sürdürmektedir.

2009 yılında çıkan, temelleri titanik'ten daha önceye dayanan, zoe saldana'nın harika ötesi bir iş çıkardığı film. uzun süre en yüksek hasılatlı film olmuştur.


edit: yine en yüksek olmuş.

29 nisan'dan bu yana ülkemizin tamamında devam eden sosyal deneyde yeni bir seviyeye geçildiğinin işareti.

tamam da niye yasak geldi? ped satışının yasaklanmasi için mantıklı tek bir neden sunun ok diyeceğim.