hayatında hiç sosyal medya kullanmamış biri olarak anlayamadığım bir haldi. ekşi sözlükte gözlemci biri olarak orada denk geldiğim kafa sözlüğe üye olmamla birlikte anlamaya başladığım mevzu. artı görünce hissedilen duygu ilginç gerçekten. hiç tanımadığın insanların senin yazdığın bir yazıyı beğenmiş olması neden insanı mutlu eder. daha önce komşu, arkadaş, akraba beğenisini kazanmak üzerine kurulan sosyal hayatımız şimdi tüm dünyaya kendini beğendirme gibi saçma bir hal almış durumda. teknoloji sen nelere kadirsin diyorum. bireysel olarak ben bu ruh halinin hastalıklı olduğunu düşünüyorum. ya bu histerik halden kurtulurum zamanla ya da bu sözlükten. yoksa kendime çok gıcık olmaya başlayacağım. sürekli yediğini içtiğini paylaşan, ailesiyle tuhaf videolar çekip paylaşanları eleştiren ben de hasta oldum sanırım. bir gün insanoğlu bu vaziyetin kendini mutsuz ettiğini anlayıp vazgeçeceğini düşünüyorum. umarım.

ne metalcidir ne popçu, ne cazcıdır ne rapçi, ne blues bağımlısıdır ne klasik, ne enstrümantal takılır ne de türkücü.
hangi tür müzik seversin sorusu en büyük kabusudur.
evet! kulağına hoş geleni dinler...

iki türlü de yapılır. iki türlüsü de efsanedir.*

bu oksijen tupunu buraya getirene kadar canim cikti. acilen evlenmem lazim.

ayfer tunç’un “yeşil peri gecesi”nden sonra en sevdiğim eseridir.

“ne olurdu herkes gibi bir adam olsaydı? hiç... ama belki daha uzun yaşardı...”

muazzam bir hikaye...

sadece 88 sayfa...
sadece 88 sayfa ve muazzam bir hikaye...

öncelikle belirtmek isterim:
güvendiğim kaynaklarımdan şiddetle tavsiye edilmesi üzerine bir kaç kitabını edindiğim ayfer tunç’un kalemi ile tanışmam bu kitapla oldu. ve bundan kesinlikle pişman değilim... iyi ki de bu öykü ile başlamışım...

neden?

birincisi, dil çok güzel. akış muazzam. zaten 88 sayfa, çerez gibi. kısacık. hemen bitiveriyor. lakin, metin öyle güçlü, öyle dolu ki; anlatmaya kalkmak 88 sayfadan fazlasını fazlasıyla hak ediyor...

ikincisi, karakterler oldukça gerçekçi. mesela alkol tüketiyorsanız; bu öyküyü okuduktan sonra gittiğiniz her meyhanede gözleriniz aziz bey’i arayacaktır muhakkak, sizi temin ederim...

toplumumuzun neresine baksak sıklıkla görebileceğimiz kaybeden umutsuz adamların kadınlarla ilişkilerini temel alarak, aslında insanların duygularıyla hareketlerinin hayatlarına etkisini bir kaç pencereden anlatıyor diyebiliriz. hatta bunu bir erkeğin ağzından okuyor, fakat okuduğunuzun aslında bir kadın gözlemi olduğunu da asla dikkatinizden kaçıramıyorsunuz...

psikolojik tespitler çok yerinde ve doğru.

gözlem, muazzam derecede iyi...

ben, gerçekten çok beğendim. aslında o kadar şiddetli tavsiye edildi ki; abartılmış olabileceğine dair bir ön yargı oluşmadı desem yalan olur. lakin metni okuduktan sonra, öncesinde böyle bir ön yargıya kapılmak beni çok utandırdı, söylemeliyim.

kitaba 1000k’da 10 puan verdim. gerçekten hak ettiğini düşünüyorum. kitap okumayı seven herkese şiddetle tavsiyemdir. özellikle erkek çocuğu annelerine sesleniyorum. bu öyküyü 15 yaş üstü bütün erkek çocuklarına okutmanız gerektiğini düşünüyorum...

sözlüğün tüm içeriği kapsmında tanım girmenizin ayıp karşılanacağı tek başlık

(bkz: kendi nickaltına tanım giren yazar)

ben değilimdir, severim ama giyerken kendimi tedirgin hissediyorum artık. insanların bakışını, ayıplamasını geçtim de fiziksel taciz boyutu olursa kötü işte. başıma gelmemiş şey değil zira.

ortamlarda ya malın biri varya napmış biliyo musun, şeklinde cümleler kurmayacaksanız anlatıyorum. birgün kendi telefonumun ışığı ile telefonumu aramıştım. hemde tam 15 dakika. 15 dakika sonra ışığın kaynağı nihayet dikkatimi çekmiş olacak ki ne kadar büyük bir gerizekalılık yaptığımı fark ettim.

özellikle çıkar ilişkilerinde görülen, taraflardan birinin diğerine zarar vermesiyle yaşandığı gibi iki tarafın da birbirine zarar vermesine rağmen inatla sürdürülebilen ve gün geçtikte daha da kötüleşen, zarar ziyan ilişki türü.

bal özümlemeyi görev bilmeyerek reçel kaynatan koca yürekli arı, o hem nur*la pîrüpâk hem kurtuluşa erenlerden bir eren ancak ve ancak.

arkadaşlar sevişme eksikliğiniz varsa gidin sevişin. edepsiz saatler ne la *

şimdi üzülerek okuduğum son dakika haberiydi.
bunun da “misli ile karşılığı” var mı acaba?

vizyonsuzluktur. ulan bari çalıyorsunuz gidin ekşiden çalın diyorum çalan arkadaşlara.

bizim bey armudu'nu biz beg armut diye söylemişiz ve böyle böyle nakletmişiz. begarmut da ingiltere'ye kadar gitmiş. onların da dilleri dönmeyince ismi bergamot olmuş. biz de böylelikle bugün bergamot ismini kullanıyoruz.

tam ağladım ağlıcam havasında olan çocuğun karşısında türlü şebeklikler yaparak onu ağlatmamaya çalışmak ama çocuğun yine de ağlaması ile daha ne yapayım minvalinde gelişen çaresizliktir.
bir yürek burkan ihtimal de, çocuğunuzun istediği bir şeyi almaya maddi gücünüzün yetmediği zamandaki çaresizliktir ki allah hiçbir anne babaya yaşatmasın.

başlıkla beraber fark ettim ki beni hiç kimse hiçbir ünlüye benzetmemiş.

tütün içmeyin, ama illaki içecek' seniz gurs tütünü bulun, dünyanın en iyi tütünü gurs tütünü dür.
gurs un nerde olduğunu bilerek yazmadım , araştırıp öğrenin diye.

iş ve trafik kazalarındaki darbeler, çığ düşmesi ile kar kitlesinin altıda kalmak crush sendromuna yol açsa da en sık ve yaygın neden deprem sebebiyle göçük altında kalmaktır. vücudun bir kısmı bir yere sıkışır ve kaslar kan gitmediği için ölmeye başladıkça toksik madde salgılar, daha sonra toksinler vücuda yayılır.
crush sendromu ilk olarak 1909 yılındaki messina depremi'nde tanımlanmış, depremden sağ kurtulan kişilerin halsizlik ve ödem gibi belirtiler ile öldükleri izlenmiştir.