kelimenin doğrusu budur. yanlışı için(bkz: ötenazi)

ülkemizde yasal bir hak değildir. artık bu hakkın en azından tartışılmaya başlanması gerekir. toplum tarafından kabul görerek ölmek, ölenden ziyade sevdiklerini de ruhsal açıdan duruma hazırlayacaktır. herkesi intiharın şokundan muaf tutacaktır.

not: şu an yaşamımdan gayet memnunun.

edit notu: başlık taşındı. düzeltme için teşekkürlerinizi alırım.

kötü haber almaktan bıktık artık. tüm izmirlilere geçmiş olsun.

emek/kazanç oranının fazla ters orantılı olmasından tut, huzursuz bir iş ortamına, berbat çalışma saatlerinden bitmek bilmez yoğunluga kadar ve daha sayılabilecek negatif etkenlerin birinin veya birkaçının bir araya gelmesiyle vuku bulan durum.
kötü iş hayatınin insana verdiği yük bazen kötü geçen evlilik kadar fazla olur. hele ki alternatiflerin her zaman daha berbat olduğu türkiye de sabredip dişini sıkmaktan başka pek çoğunun bir çaresi kalmıyor. zor iş.

gerçekten, gerçekten hastalıklı bir zihniyet. başka açıklaması olamaz. kendilerini safkan türk zanneden, aşağılık kompleksli bir güruh. bunların düşüncesi öyle bir saçmalık ki; onlardan olabilmeniz için türk kanı taşımanız yetmiyor. safkan türk olmanız gerekiyor. başka bir milletle bağınız olursa "telef" oluyorsunuz. işin komik tarafı da bu insanlar kendilerini ciddi ciddi safkan türk sanıyor.
yaptıkları bu zihniyetle türkçülüğün adını da lekeliyorlar. ziya gökalp'in, mustafa kemal atatürk'ün kemikleri sızlıyor.

arkadaşlarım ev soğuk dediği zaman tamam kombiyi arttırıyorum şimdi diyorum ama asla arttırmıyorum. plasebo etkisiyle fatura tasarrufu mümkün.

sanıyorum infj'den sonra en az görülen kişilik tipi. ancak biraz zor tipler olabiliyorlar. aşağıya bazı özelliklerini bırakayım, bunların sayısı arttırılabilir elbette.

- bir işe başlamadan önce tüm detaylarıyla ele alır ve olası tüm sonuçlarını ortaya dökerler. profesyonel iş hayatında da böyle, bazı önemli işleri veya kendi geliştirmeye çalıştıkları projelerle ilgili de bu böyle.
- enerjileri genel olarak çok yüksektir. kendi alanlarına girmeyen ancak ilgilerini çeken bir konuda bile fazla meraklı davranırlar, onlarca farklı kaynak araştırıp okumaktan çekinmezler. hatta bu onlara büyük keyif verir.
- iflah olmaz bir hayalperest yapıları vardır. yaptıkları her işte veya ilişkilerinde kararlı davranırlar. eğer o işi ilk seferde yapamazlarsa genelde pes edip karalar bağlamak gibi huyları yoktur. tekrar deneyecek enerjiyi kendilerinde bulurlar.
- sosyal ortamlar onlara sıklıkla keyif verebilir ama aşırı kalabalık bir ortamda rahatsız hissederler. iş hayatında hele... yani kalabalık bir ortam ve takım çalışması pek onlara göre değil. daha çok bireysel çalışmayı, iş geliştirmeyi ve yeni fikirler çıkartmayı isterler. takım çalışmasında kendilerine denk seviyede düşünebilen kişiler bulduklarına inanırlarsa bazı konularda ortak çalışma gerçekleştirebilirler.
- yeni tanıştıkları kişilerin entelektüel bilgi birikimleri, dünya görüşleri veya herhangi bir ilgi alanı yoksa o kişilerle zaman geçirmemeyi tercih ederler. bunu yapacaklarına zamanlarını tek başına geçirmek bile yeğdir. zaten düzenli yalnızlığa ve kendilerine zaman ayırmaya ihtiyaç duyarlar.
- başka insanların fikirleri onlar için önemlidir, dinlemeyi severler. ama genellikle bunları uygulamak yerine kendi bildiklerini yapmak en doğrusudur. üstelik insanlar bunla ilgili eleştiriler getirse de pek sallamazlar.
- bir kişiyle ilgili direkt olarak "çok iyi" bir insan olduğu kanısı varsa bile gözlem yaparlar. gözlemleri sonucunda da pek yanılmazlar. nerede dürüst olup, nerede olmadığını belli bir zaman geçtikten sonra kolayca ayırt edebilirler. özellikle samimiyetsiz ve politik davranan tiplerden hazzetmezler.
- hiç bir zaman politik davranmazlar. katılmadıkları bir konu olursa ya da bir insanın eksik yönlerini görürsem açıkça söylemeyi tercih ederler. o yüzden de bazen ya çok sevilirler bazen hiç sevilmezler.
- stresli durumlar altında sakinliklerini koruyup, olası seçenekler üretmeye veya varsa bunları değerlendirmeyi tercih ederler. panik halinde oldukları pek görülmez.
- aldıkları kararların rasyonel olmasına dikkat ederler.
- kendilerini çok severler.

nereden mi biliyorum? bu kategoriye dahilim. bununla ilgili ilk kez test çözdüğümde beni tatmin etmediği için birkaç test daha bulup onlarda da intj çıkmıştım. aradan belli bir zaman geçtikten sonra yine çözdüm, yine intj çıktım.

şimdi bu özelliklerin iyi ya da kötü olması tamamen subjektif. yani bana kalsa intj'lerin çok kıl özellikleri var. hatta genel olarak çevresi tarafından duygusuz kişiler olarak nitelendirilirler.

normal bir insan kişisi, duygusal anlamda kendisini etkileyecek bir olay yaşadığı zaman bunu arkadaşlarıyla veya yakın çevresinden kişilerle paylaşır. ama intj'ler bu tarz durumları başkalarına anlatmak yerine kendi içlerinde yaşamak isterler, yalnız kalırlar. yalnız kaldıkları bu süre boyunca da zamanlarını yeni bir şeyler öğrenerek geçirip, odak noktalarını bir şekilde değiştirirler.

ortaya karışık bir şeyler yapma şansım olsa muhtemelen intj kategorisinde olmazdım. yine de kendimi seviyorum, o ayrı.

sadece kendimi duygu yönünden geliştirmeye ihtiyacım olduğu kanaatindeyim.

(bkz: avalist)
(bkz: ciranta)
(bkz: illetten mücerret)
(bkz: vefa şufa iştira)
söylerken kulağa çok hoş gelmiyor mu?

cape town, bo kaap civarı camilerde, bayram yada cuma namazlarında bazılarının giydiği başlıktır.
bu adamlar genelde ebubekir efendi'nin torunları yada onlar dolayısıyla türkleri seven kişilerdir.

muhteşem bir ahmet hamdi tanpınar romanı tavsiye ederim.

insanları itici yapan detaylar olarak değiştirilse ya başlık. kadınların yaptığı çoğu şeyi erkekler de yapıyor.
ayrıca bi bitmedi kadınları kategorize etme sevdanız.

çiçek solarken kendi sapına eğilir.
bilirsin, yalnızlık budur.

çocukluğunda neyin ne olduğunu anlayamaz, kimseye anlatamaz. ama çocuk hisseder.. o güvende olmayışı, başına gelenin iyi bir şey olmadığını.. büyüdükçe, anlamaya başladıkça hayat çocuk için çok zor bir hale gelir. kimseye güvenmez, güvenemez. paronayaklaşır.. ve böyle bir şey yaşadığının bilincinde olmak her gece yastığa başını koyduğunda mahveder insanı.

kardeşim (8), annemin telefonundan attı biraz önce..
sabah sabah pamuk olduk iyi mi? benden başka ablası olmaması dışında sorun yok ahahahahaha.

uzaktan gelen tatlı bir tını ile bir anda mola veriyor hayat. belki bir saksafon, belki gitar, kanun, tulum, kemençe... yürüdükçe daha da yaklaştığım o enstrümanın sesi, bir anda bütün yorgunluğumu unutturuyor. yüzüme şapşal bir gülümseme bile yerleşiyor. elimden geldiği kadar yavaşlıyorum, keşke bir yere yetişmek zorunda olmasam. çok seviyorum metro müzisyenini.

ceplerimi yokluyor ve bozukluk çıkarıyorum hemen.

işte bütün sıkıntımı ikiye katlayıp tekrar omuzlarıma yükleyen de bu an. nasıl bırakmalıyım bu parayı onun kutusuna? göz kontağı kurmalı mıyım? gülümsemeli miyim müzisyene? bir şey söylemeli miyim mesela? başımla selam falan? bırakıp hemen yürüyüp gitmek yanlış mı? çaaaal kölee imajı vermemek nasıl mümkün olur?

fazlasıyla takmış olduğum bu konu yüzünden, gerçekten aşkla sevdiğim müzisyenlere para bırakamaz oldum. dertliyim.

var mı bunun bir adabı ey sözlük.

şaka değil.
bulaşık makinesini dizerken veya içindeki boşaltırken bir trans hali geliyor.
hayatı sorguladığım olmadı ama çok gerildiğim anlarda bulaşık makinesi ile uğraştığım çok defa olmuştur.

edits: bulaşık makinesi ile rahatlayan çok kişi varmış.

kim olduklarını bilmediğim, ilgilenmediğim yalnızca bu eğitim sisteminde yıllar yıllar önce kavimler göçü konusunda tuhaf bir biçimde kafama yazılan tekerlemeli topluluklardır. üçünü birlikte tek nefeste söylemek güzeldir.

kendisine derhal yatak orucu verilmesi gerekir. ilkel tarım aracı kılıklı herif seni.

bekleyin, kenarda ölüp geleceğim.

program ve optik okuyucudaki sorunlar için gidilen okulda* işi halledip tahsilat için müdür yardımcısı'nın yanına gitmem, onun "ya dh ses sisteminde bir sorun var, benim odaya çık da gelmişken ona da bir bakıver" diye ricası, "ben ne anlarım" diye homurdana homurdana odasına girip ses sisteminin düğme ıvır zıvırları ile oynarken içeri giren iş arkadaşının "abi buradan x okuluna gidecekmişiz, telefon geldi" demesi, benim ona hitaben "ya s...kerim işini!" diye küfretmem ve boru gibi sesimin koca okulun her tarafında yankılanması..

evet, murphy kanunlarına uygun olarak tam o küfür anında ses sistemindeki sorunun göklerden gelen bir karar vardır diyerek çözülmesi.