coelho ‘nun simyacı ‘ da da yapmayı başardığı ; insanı son sayfanın son satırına kadar okutan , kitap bittikten sonra bile düşündürten , şimdi veronika ne yapıyor diye sormayı başarabilen bir anlatıma sahip olan roman.

--- alıntı ---

"herkesin öyle bir hikâyesi yok muydu? başlayıp da bitiremediği. çünkü kimsenin dinlemediği... içine atmak, diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı?"

hakan günday - az

--- alıntı ---

halil cibran'ın ustalık eseri olarak kabul edilmektedir. ermiş'in devamı ise ermişin bahçesi'dir.

ince bir kitap olmasına rağmen öyle hemen okuyup bitirerek bir kenara atabileceğiniz bir kitap değil kesinlikle. bir kere felsefi özellikler taşıyor ve birçok konuya değiniyor, çok değerli öğütler veriyor. bu yüzden kitap bitse de okuyucunun bilgileri sindirmesi zaman alıyor.

el mustafa, doğduğu adaya dönmeden önce 12 yıl boyunca birlikte yaşadığı orphalese sakinlerinin hakikat isteklerine yanıt verir ilk kitabında. sakinler ''bizi bize göster, doğumla ölüm arasındakileri bize anlat'' der. daha sonrasında ise el mustafa söze başlar, aşka, evliliğe, çocuklara, vermeye- almaya, yemeye içmeye, çalışmaya, yasalara, özgürlüğe, dostluğa yani kısacası doğumla ölüm arasında ne varsa hepsine dair bildiklerini aktarmaya başlar.

mesela, çocukların, aileleri aracılığı ile dünyaya gelmelerine rağmen ailelerinin malı olmadığını hiç kırmadan aktarması bile öyle değerli ki.

herkesin kendince bir şeyler bulduğu kitapları gerçekten seviyorum ben. bu yüzden kesinlikle okunması gerektiğini düşünüyorum.
çok sevdiğim bir alıntıyı yazarak tanımımı sonlandırayım öyleyse:

leyla ile mecnun.

''şair didem madak'ı kaybettik'' manşetinin hiç yakışmadığı güzel kadın. ölüp de kurtulangillerin en güzellerinden. kelimelerle değil gerçekten de hüzünle uğraşmıştır. ben bundan daha fazla anmıyorum kendisini. benden daha fazla anacaklar renkli kağıttan çiçekler ve atlar yapsın ona.

çünkü demiştir ki:

''yeniden doğmuş olurdum oysa,
öldüğümü sandıklarında,
yalnızca kağıtlarda iyi koşan bir at olarak.''

benden -1 numara az giyen hemcinslerimin bulunduğu gruptur.

arkadaşlar toplanın mevzu var.
kafa sözlük evimiz, yoldaş benjamin franklin babamız.

23 nisan'da "asereje" şarkısı eşliğinde dans etmiştik. en önde 1 kişi arkada 2 kişi sonra 3-4-5 şeklinde sıralanmıştık. en önde dans eden bendim. dans boyunca "en güzel ben dans ediyorum o yüzden öndeyim" diye aşırı havaya girmiştim. daha sonra en kısa olduğum için en önde olduğumu öğrendim.

halk arasında sarı kız veya et yiyen örümcek olarak da bilinir. haziran ayından itibaren kırsallarda ve doğa alanlarında görülmeye başlanır. dünya çapında deve örümceği (camel spider) iken türkçe'ye de bögü ismiyle girmiştir. akrep ve kenelerle aynı gruptan bir canlıdır. bilinenin aksine zehirsizdirler, ısırığındaki zehir kendi ürettiği değil, avladığı ve yediği böcek veya hayvanda bulunan mikrobun zehiridir. gece avladığı için de ışık bu canlıları cezbeder. son dönemlerde evlerde ve yerleşim yerlerinde görülmesi, aslında insanoğlunun doğal yaşam alanlarını işgal etmesi sonucu ortaya çıkmış bir durum. bunların düşmanı da, doğal avcıları olan tavuklardır.

askerlik vazifem gereği bulunduğum hakkari'de gördüğüm bir örümcek cinsi. orada sarı ömer diyorlar adına. normal örümcek ile tarantula arası bir mahlukat. bunu askerlerden biri yakalayıp pet şişeye atmış ve o sayede yakından inceleme imkanı bulduk. kıskaç şeklinde ürkütücü bir ağza sahip. ilk görüşte şok olduk ve zamanla da alıştık. öyle ısırma vakasına rastlamadık. özellikle geceleri dolaşıyor. memleketin insanı bu mahlukattan bihaber, öyle herkes görmüş ve bilmiş değil. anadolu'nun değişik bölgelerinden de görüldüğü haberleri geliyordu. ama en çok görüldüğü yer hakkari kırsalı. o dağın başında yılan, akrep, çıyan, örümcek ne varsa orada tanıdım.

(bkz: pide salonuna dönüştürülecek yolcu uçağı)

o an hangisi temizse.

şu an dinlediğim moderasyon röportajı. yeni gelenlere ya da gelsem mi diye düşünenlere, mini bir klavuz olabilecek şekilde olmuş. emeğine sağlık robnaja.

(bkz: bir yer bulalım dünyadan uzak)

(bkz: alacakaranlık)

araba sürmek.

benim bütün eşyalarım bana böyle küçük küçük sürprizler yapmaya bayılırlar, şakacı şeyler kendi kendine yer değiştirebiliyor;
mesela en şakacı olan telefonum, acil telefon açmam gerekliyse hemen bir koltuk kenarına saklanır veya o gün hiç gitmediğim bir odayı özlemiştir, akıllı ya kendileri sağ olsun yapıyor durduramıyoruz.
dışarı yürümeye çıkacaksam ya da kulaklıkla telefonda konuşacaksam sevgili kulaklığım bu fırsatı asla kaçırmaz ve mutlaka hiç akla gelmeyen, her seferinde takdir toplayacağı bir yer bulur kendine. alkışlarla yaşıyor...
ama asıl elimde alışveriş poşetleri ile kapıda can çekişiyorsam en büyük oyunu evin anahtarı yapıyor bana. onunla epey hararetli tartışmalar yaşadık, yaşıyoruz ama asi gençlik laf dinlemiyor, kendi kendine canı nasıl isterse öyle takılıyor.
allah'ım sabır ver yarabbim.

ben mi? ben asla unutkan değilim...

yok olmak

kendisi solcudan öte atatürkçü biriydi. milliyetçidir ve vatanını severdi. fetöcü, pkk'lı, hain, yobaz çomarların nefret ettiği ve susturamadıkları için haince şehit ettiler.
buraya gelip boş konuştu doyenler 'solovro sogoktor' diyen beyinsiz kitledir.

(bkz: fargo)
(bkz: better call saul)
(bkz: the haunting of hill house)
(bkz: vikings) (ilk 4 sezonu)
(bkz: dexter)

kendinize bu tip sorular soruyorsanız etrafınızdaki kimsenin vazgeçilmezi olmayacaksınız demektir. çok şey yapmayın kendiniz olun. vazgeçmek istemeyen zaten hissettirir.