gezegen insanı yanacağını anladı
korkudan peşinen kibriti çaktı
aşı oldum kolum ağrıyor
tek kol ile onu alt edeceğimi kavradı

kuzguncuktaki vişne oyun parkı ilerde
yolunu şaşırmış gelmiş aramıza bir de
sen anca attığım taşları oyun san
tıpış tıpış gideceksin bence ikile

mahlasının hakkını veren, umut aşılayan yazardır kendileri.

çok güzel yazmaktadır, umarım hep yazar.

nice güzel tanımlara.

teneke orucu tutmak isteyen çocukların sahurda uykulu gözlerle size eşlik etmesi, iftarda hurma ile göz göze gelip "seni bana iftar olarak verene şükürler olsun." diyebilmek, tüm gün sinirlerine hakim olamaya calisarak çocuklara doğru örnek olmak, tutmayıp tutana da laf edenlere de sabah namazında hidayet istemek ... hepsi çok çok güzeldir ama en güzel yönü; bir önceki ramazan ayından bu ramazan ayına kendine kattikların hakkında ve bir sonraki ramazan ayına gotureceklerin hakkında tefekkür edebilmektedir.

will you marry me?

boza.

anneye anlık şok geldiği andır. ev sahibi, çocuğa, şunu getireyim bunu getireyim der ve anne tebessümle yook o yemez sağ ol der. anında çocuk yoo yerim şunu yerim bunu yerim diye ikramlardan ikram beğenir. anne şok, anne hafif bozulmuş. muhtemelen evde bu konuda tembihlenen çocuğa içinden kızıyor.
fakat anne birey bunu başka şekilde yönetse, herkes mutlu olacak. mesela, ev sahibinin teklifinden sonra, çocuğa hangisinden yersin ya da yemek ister misin diye sorsa ve olaylar gelişse, sorunsuz halledilecek. olay dallanıp budaklanmayacak. evet böyle yapılması en mantıklısı.

bu başlık gerekli mi?
ne önemi var?
yenisini çıkarır!
amaç nedir?

anne ve babanın yaşlandığını fark ettiği andır. insanın içini garip bir burukluk alıyor. büyümeyi durdurmak istiyor adeta. hep genç kalsınlar hiç yaşlanmasınlar istiyor insan. onları üzmemeye daha çok gayret ediyor insan. her ne kadar söz ile söyleyemese de onları daha çok seviyor ve onların rızasını almak için daha çok gayret ediyor insan. çaresiz kalıyor insan çünkü zamanı durdurma gibi bir şansı yok. bunun için onlarla geçen her anı daha da güzel geçsin diye çaba sarfediyor insan.

jonathan livingston_martı

çünkü,
baktığımız pencerelerin sınırına bizler sahibiz..bir çift kanat ki,
tüm sınırsızlıkları bize yeniden anlatabilir.
ve belki bu kez anlayarak bakarız,
göğe..
umuda..herşeye..

iş yeri'nin çalışanları mutlu edip doğal yollarla içtenlikle gülümsemelerini sağlaması daha akılcı bir yöntem olur. ne ekersen onu biçersin.
zamanla robotları işe almaya başlarlar ama duygusuzluk insanoğlu'nu ciddi bir şekilde felakete götürecek.gitgide artan psikolojik rahatsızlıklar belki baş gösterecek.
çalışan-işveren dahil tüm sosyal ortamlarda yan yanaysak ve iletişim halindeysek sadece saygıyla ve birbirimizi biraz olsun anlamaya çalışarak bütün sorunları çözebiliriz. tehdit ile insanı köleleştirmek isteyenler her birimizi despotlaştırıp hasta etmekten başka bir işe yaramazlar.

var olan saygısızlıktır. 4000 yıllık ebedi istirahatte olan mısırlı mumya kardeşlerimizin mezarı açılmamalıdır. onlar sizin köy mezarlığındaki hüseyin dedenizin mezarını eşiyor mu lan.. biraz kendinize geliniz lütfen.

ülkemizde yok artık, yuh, vay anasını gibi şaşırma durumlarında söylenen sözün karşılığına gelen batılı ülkelerdeki şaşırma sözcüğü.

karşılıklı sevilmek

şeker gibi moderatördür.ilk defa tüm sorularıma cevap veren bir moderatör bulmanın şımarıklığı ile biraz fazla darlamiş olabilirim kendisini.

yüreğinde hissedersen mesafe yoktur

richard bach

bruno mattei'nin yönettiği 1988 yapımı aksiyon,bilim kurgu filmidir.sonraki bir çok yapıma ilham kaynağı olmuştur.

beğenileriyle"ben burdayım."diyen canım yazar. güzel kalbi bize burada güzel yazılar okutmaktadır. yardımsever, fedakar, tatlı kişiliğini derinden hissettiğim kişidir. iyi ki burdasın. güzellikler, tatlı mı tatlı şekerler gönlünü hiç yalnız bırakmasın. geleceğin ruh doktoru, ruhumuza neşe katacağını bildiğimiz, minik yeğeninin teyzesi.

benim minnak insanlardan çok korkuyor, her insanın ona zarar vermeyeceğini öğrenmesi gerekir. ama hikayesini dinleyince, insanlardan korktuğu için sizde ona hak vereceksiniz.

minnak'ın hikayesi petshop da başlıyor. minnak'in annesi iran, babası american shorthair cinsi kediler yani minnak exotic shorthair cinsinde bir kedi ve bu yüzden bizim sokaktaki doktor ablamız çocuğu oynasın diye parayla (!) satın alıyor minnak'i. her şey bundan sonra başlıyor, ben minnak'i ilk defa veterinere aşı için giderken gördüm, çok sevecen, oyun oynamak isteyen bir kediydi, zaten bir daha da göremedim. yaklaşık 3 ay göremedim kediyi ve aileyi sonra haber geldi, doktor ablamız ankara'ya taşınmış ve minnak balkondan düştüğü için partisi kırılmış, tahmin edin doktor ablamız ne yapmış? bir sürü işim var bununla mi uğraşıcam diyip sokağa atmış. ilk başta bin çalışanları sağolsunlar beslemişler ama tüy bakımı yapılmadığı ve taranmadığı için minnak kendini yaladıkça dökülen tüylerden dolayı her gün kusmaya başlamış ve en sonunda çocuklar hirpaladikca insanlardan korkmaya başlamış. buraya kadar anlattıklarım bim çalışanı bir abimizin bana anlattıkları. bende minnak'i sahiplenmek üzere, minnak'in bulunduğu boş araziye gittim, yanıma yaş mama, ödül maması falan aldım ama çok korktu kaçtı, uzakta bekledim ama korktuğu için gelemedi. en sonunda uyurken aldım kedi taşıma çantasına koydum ve veterinere götürdüm ama minnak'in sağ gözünü kaybettik. hem iltihapli hem de yaralıydı gözü, nasıl olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok. şu anda hala insanlardan korkuyor, bende güvendiğim bir aileye verdim 5 gün önce yavaş yavaş alışıyormuş ama bende kaldığı iki gün boyunca çok korktu yavrum. velhasıl kelam siz siz olun satın almayın sahiplenin. cins kedi mi istiyorsun sokakta var, engelli kedi mi istiyorsun o da sokakta var, ama sokakta mama yok, sokakta su yok. eğer bu tanımı buraya kadar okuduysan teşekkür ederim ama senden bir ricam var durumun varsa bir kase mama bir kase su bile koysan kapının önüne belki açlıktan, soğuktan veya hastalıktan ölecek başka minnakları kurtarabilirsin.

birçoğu kral insanlardır. hatta 89 göçüyle gelenlerde cidden baya bi entelektüel, okumuş insanlar vardı. ne canlar gitti belene'de. ah.