yetişkinlere bu isimler normal gelse de ergenlerin şakalaşmalarında kullandıkları komik ilaç isimleri...
bengay: kas gevşetici…amcam “ben gay” dedi.
relaxol: antidepresan ilacı…manitam bana “relax ol” dedi.
esram: antidepresan ilacı…esra isimli kıza esram diyerek kızdırıyorum, ilaç ismi diyorum.
aferin: soğuk algınlığı tedavisinde kullanılır. hastalanınca aferin diyorlar
emedur: mide bulantılarını önlemekte kullanılır. "doktorun biri halama eme dur” diye yazı yazmış. eniştem çok sinirlenmiş.
biokadin: fitil. “biyonik kadın”.
vermidon: ağrı kesici bu ilacı ergenler “ver bi don” diye söyler.
lansor: mide yanmasını giderir. “lan sor” denirken lan kelimesi yüksek sesle söylenir.
antepsin: mide ilacıdır. “antep değilim, ismim kerim” derler.
urfamycin: antibiyotiktir. “urfa değilim, sen laz mısın”.
nibulen: mantar kremi. ne bu len, anlamadım?
anadur: nandrolon fenopropionat ampul: anadur denince teyze “niye durayım ki, ana dur diyorsun.
saridon: analjezik. doktor sari don verdi, oysa hep beyaz don giyerdim.
popolin: pişik kremi. yaşlılar bu kelimeyi söylerken ergenler güler.
ma ka ta: hemoroid ilacı.
aminomix novum: serum. ergenler hızlı söyleyip güler.
gotu kola: şifalı bir bitki olarak gıda takviyesi olarak alınır. kola kelimesini kolla diye okuyup gülerler.
penisilin: antibiyotik.
cafergot: kas gevşetici. ismi cafer olanlar ile dalga geçmekte kullanırlar.
sonra da kendileri farklı ilaç isimleri uydurur, photoshop yöntemi ile de sahte ilaç resimleri oluştururlar. yeri geldiğinde biz de güleriz onların uydurduğu ilaç isimlerine.

ilk hâlleriyle değil ancak sonradan ruh kazanmış eşyalar olduğunu düşünüyorum. en azından benim gözümde öyle.

bir kitabı okumadan önce benim için sınırlı şey ifade ederken, okuduktan sonra bambaşka bir anlam kazanır. bir tuval boşken bir kenara atarım, değer vermem ancak resim yaptıktan sonra çok hassasmış gibi dikkatli davranırım. örneğin örgü ipleri. maddiyatla ölçülmüş bir değeri var, onun dışında bir anlamı yok. ancak bir kazak haline geldiğinde artık değerli.

emek vermek, belirli bir zaman harcamak, kendi izini bırakabilmek bence eşyanın ruh kazanmasını sağlıyor.

kadınların sözde hiç yapmadığı eylem, hep erkekler

tamam kardeşim seninki daha beterdir ne yapalım bizim elimizden ancak bu kadar rezil olmak geldi diyerek yol verilmelidir.

kurutulmuş kurabiye. üzümlüsünü çok severim. kalan meyveli veya üzümlü keklerinizi küçük parçalar halinde dilimleyerek fırında kurutup, aynı lezzeti elde edebilirsiniz.

bugün büyük gün, haftalardır içimizden geçen yayında artık bugün hop hop hoplatıp, zıp zıp zıplayacağız,
o halde:

sebebi, eski türkiye'nin daha huzurlu olmasıdır.

sürü psikolojisine uyup hiçbir zaman düşüncelerimi fikirlerimi değiştirmedim. popoya popo demekten de vazgeçmedim. *beğenen beğensin beğenmeyen de beğenmesin çok da tın.

oksijen israfı yaratık. hapis bu tip yaratıklar için ödül. bir kafesin içerisinde boynunda tasmayla yaşatılıp, genetik çalışmalarda kobay olarak kullanılması isabet olur.

günlük hayatımızda yaptığımız hareketlerin neredeyse tamamından beyinciğimiz sorumludur.
fakat bu hareketleri yapma komutunu veren beyindir yani beynimiz bir işi yapmayı düşünür, emri verir, yürürlüğe koyma işi beyinciktedir.
beynimiz karar merci, beyincik ise o kararı uygulayandır.
peki neden hoşlandığımız kişinin yanında, normalde çok kolay yapabileceğimiz bir şeyi yanlış yaparız?
bunun cevabı beynimizin bu işi gözünde fazla büyütmesidir. hata yapmaktan korktuğu için bütün kontrolü eline almak istiyor ve beyinciğin yaptığı işi de kendisi yapmaya karar veriyor.
halbuki bu senin işin değil sayın beyin.
bırak herkes kendi işini yapsın, sen komutunu ver, beyincik halleder gerisini.
lütfen çok rica ediciim. sonra mağdur oluyoruz.

başlık aklıma şu klişe sözü getirdi: "müziğin sesini duymayanlar, dans edenleri deli sanırlar."
(bkz: friedrich nietzsche)

aracımın marka ve modelini söylediğimde aldığım tepki. fakat gel gör ki tematik tanımını yapamayacağım.

en en en sinir olduğum mevzulardan biridir bu konu. bir şeyin minyon olanını kadınlara yakıştırmak. niye? tır süremez miyim ben? uçak kullanamaz mıyım? tarlada traktörün başına geçemez miyim? yok olmaz çünkü ben bayanım. yerimi bilmem lazım benim. edebimle durduğum yerde durmam lazım.

cahil cühela hallerine bakmaksızın mod olanların başlıklarıdır. hemen bir kaç tane de ben ekliyorum.
(bkz: hayatı eve sığdırmak ama kafaya beyni sığdıramamak)
(bkz: yazar uçar entry kalır)
(bkz: 500 bin liralık cip kullanan türbanlı)
(bkz: sevgilisinin sakalından damlayan abdest suyunu şalıyla silen kız)
(bkz: 50 yaşında adamın 6 yaşında kız ile nişanlanması)

güldür güldür show

insanı ikileme düşüren bir sorudur.

aslında herkes tercihleri doğrultusunda bir şeyler yaşıyor. yaptığımız tercihlerin sonuçları iyi ya da kötü olsada bir şekilde tercihimizin sonucunu yaşıyoruz.
diğer yandan bakıldığında insan doğduğu evi, yaşam standardını, doğduğu memleketini seçemiyor. burda birnevi kader söz konusu diyebiliriz.

üzerine düşünüldüğünde kafa karıştırıcı olsada, değiştiremeyeceğimiz şeyler hayat tarafından bize dayatılan şeylerdir. diğerleri ise yaşam içerisinde yaptığımız tercihler doğrultusunda yasadığımız güzel veya kötü şeylerdir. örneğin, kumar oynayıp herşeyini kaybetmek gibi.

babamdır zira babamdan başka kimseye bu söz öbeğini kullanma hakkını vermem. verene de saygı duymam.

toplu ulaşım aracın da erkeklerin yanına oturmayanlari var.. onlar oturmasin ki ben oturabileyim..

benim beeennnn, yaşar usttaaaaaaa!

yolda kola tenekesi görünce dayanamayıp vuruyorum.