o an yaşadığım duygu hayal kırıklığımı yoksa hayata bakışımı değiştirecek kırılma noktalarından biri mi bilemem.

akraba ziyaretine gitmişiz. büyüklerimizin de gidin dondurma yiyin teşviği ile iki kuzenim ve ben dışarı çıktık. dondurma dolabının içine bakarken tabi ben de para yok. bişey de diyemiyorum. ister istemez söyledim.

bunlar kendi aralarında sen ısmarla, hayır sen ısmarla tartışmasına girdiler. sizi de dondurmanızı da paranızı da diyemedim ki daha küçücük çocuğum.

kısık sesle benim canım istemiyor dedim. ne mi oldu? almadılar. gözlerini öküz gibi suratıma dikip dondurmalarını şaplatarak yaladılar. gözümden süzülen yaşa rağmen.

hayatımın 30 yılını bana kazık insanları affederek geçirdim. bu konuda kim daha aptal hiç tartışmayalım arkadaşlar, birinciliği kimselere kaptırmam.

böyle beklememe deydiğinin ilk iki şarkıdan anladım.
uzun yolda olamasakda yıldızları izlerken de insanı alıp götürüyor şarkılar.

türkiye'de de bolca bulunan isteksiz insan grubudur. genelde sabah uyanınca instagram'a bakar, akşama kadar televizyon izler ve youtube'dan da 2 video izler ve uyur. spor yapmaya üşenir, sanat yapmak istemez. kendini geliştirdiği bir alan yoktur. sabahtan akşama bilgisayar oyunu oynayan birinin bile geliştiği bir iş varken o sadece yapanları izler.

yanlış anlaşılmasın karışmak haddime değil ancak böyle insanları görmeye de dayanamıyorum doğrusu. belki de kimisinin içinde bir sporcu, kimisinin içinde bir ressam, kimisinin içinde bir besteci yatıyor. ve bir şeylerde gelişmek o insanlara acayip zevk verirdi. ancak bu tip bir yaşantı insanı depresyona, hatta belki de intihara kadar sürükleyebilir.

bu gerçekten de üzücü bir durum. bu insanlar hem yeteneklerinin farkında olmadığı için kendini yeteneksiz sanar, hem de gerçek mutluluğa, gelişmenin ve başarmanın verdiği o güzel hazza asla ulaşamaz. bu yazımda da bu tip insanlara değinmek, onların hayatlarını değiştirmek için hala zamana sahip olduklarını hatırlatmak istedim.

amacım asla nefret kusmak veya küçümsemek değildi, umarım istediğim şekilde yazabilmişimdir ve format dışına çıkmamışımdır. yazım hataları için de ayrıca özür dilerim.

kahvemi içerken okuduğum tanımdır.

bu da mı dert olmuş?

bu arada; bildirim biriktirmekle ilgisi yok onun her zaman. biriktiren vardır belki, bilemem. bu kadar zararsız bir eylemden keyif alıyorsa bir insan, bırakın alsın. şu ülkede keyif alabilen varsa hâlâ bir şeylerden, bozmayın moralini.

ben biriktirmiyorum. aksine rahatsız oluyorum turuncu turuncu durunca, bakıyorum hemen.

3 ay girmedim, döndüğümde manzara buydu ve evet bu kadarına ben de şaşırdığım için ss almıştım:


kıssadan hisse; bir süre sözlüğe girmediğinizde istemeseniz de birikiyor.

bunun dışında sabahları baktığımda en fazla 20-30 arası bildirim olur ama gün içinde 10'u pek geçmez sayısı. * fakat bundan keyif alıp almadığım üzerinde hiç düşünmedim. bildirim işte yahu! kapatınca hiç gelmiyor. ne yapacağız o zaman, kendimizi bir yerden mi atacağız?

bak ama, uzun yazıları okuyup oylayan olunca mutlu oluyorum yazdıklarım boşa gitmediği için. o ayrı...

''ağzım neredeyse hiç gülmez...ama bu beynimin içinde gülümsemediğim anlamına gelmez.''

"kusurlarımızı biz seçemeyiz, onlar bizim bir parçamız ve onlarla yaşamak zorundayız. ama neyse ki arkadaşlarımızı seçebiliyoruz. ve ben seni seçtiğim için çok memnunum."

bu kadar güzel sözler ve bu filme verilen emek.
daha iyisi olamazdı.

güzel kadındır. anlayış lütfunu size karşı kullanarak size değer veren kadındır. size verdiği değeri size belli etmekten çekinmeyen kadındır.

boğuştuğum anemi.eksikliği can sıkar,halsiz bırakır.

dino buzzati'nin yazdığı varoluşçu felsefe severlerin mutlaka okuması gereken efsanevi roman. buzzati 1940 yılında yazmıştır. benim için bu kitap yalnızlığın, umudun, yaşamın anlamı sorusunun kitabıdır. yaşamak için bir nedeni olan hemen hemen bütün nasıllara katlanır demiş ya nietzche işte buzzati'nin bu kitabındaki kahramanlarımıza aynen bunu yaşatmıştır. hayata dair her şey var bu kitapta: yanlış karar, direniş, umut, yalnızlık (dibine kadar), özlem, acı, ölüm, hayal kırıklığı, yaşam.. her şey dedim ya. kitabı alıp okumaya başladığınızda kendinizi o tatar çölü'nde sanki o bastiani kalesi'nde hissedeceksiniz. o askerlerle nöbet tutacak o subaylarla konuşacaksınız. hayatın anlamı üzerine sizi düşünmeye zorluyor yazar ve kahramanlar. neden yaşıyoruz, yaşama amacımız ney diye sordurtuyor. kitabı okurken bir şekilde özdeşlik kurup artık benim de kendi kalemden çıkmam lazım dedirtiyor, sizi o güvenli limandan, o konfor alanından çıkamamanın ne kadar tahribata uğratabileceğini, konfor alanından çıkabilmenin ise sizi nasıl geliştirip değiştirebileceğini hissediyorsunuz. okuyucuya kendi hayatını sorgulatıyor. ben ne yapmalıyım dedirtiyor. gerçekten benim için böyle oldu ve her istediğinde konfor alanından çıkan başına binbir olumsuzluk gelmesine rağmen iyi ki çıkmışım diyen benim için mükemmel bir içe dönüş ve kendime şükran duymamı sağlayan bir kitap oldu. varoluşu sorgulatan mutlaka size yeni kararlar aldıracak olan bir kitap.

15 temmuz 1606 - hollanda altın çağı'nın öncülerinden, ışığın ve gölgelerin ressamı rembrandt'ın (1606-1669) doğum günü.
the storm on the sea of galilee (1633)

özellikle gençlerin ben burdayım,kalçam burda aklımı tatile gönderdim. şeklinde çığlık attığı asosyal medya uygulamasıdır.

- %100 güvenmeyin
- insanlar zamanla değişir, ilişkiye başladığı gibi kalmayabilir bu aklınızda bulunsun
- ilişki dediğin şey karşılıklıdır, hep kendinizden vermeyin
- saygı kalmadıysa, o ilişkiden kaçarak uzaklaşın
- her zaman ilk gün ki gibi ilişkinin canım cicimli süreceğini düşünmeyin, ilişki dediğin şeyde zaman zaman tartışmalar ve üzüntüler de mevcuttur

son olarak ilişkiyi bu kadar kafaya takmayın, zamanla herşey olur, zorlamayın.

impetigo herpetiformis genellikle gebeliğin son trimesterinde ortaya çıkan ve doğumdan sonra hiperpigmentasyon bırakarak iyileşme gösteren, bazen doğumdan sonra da devam edebilen nadir bir gestasyonel bir cilt hastalığıdır.
tedavide sistemik steroidler oldukça etkilidir.

herkesle sohbet edebilirim yeterki bana diyeceklerini dikta etmeye çalışmasın, karşılıklı saygıyı koruyabilelim.

ama ile başlayan her cümle.

yol arkadaşım.

ocaktan beri gel git ne yollar kat ettik seninle minik kızım.

bety yine bir kontrole gidiyor. deride açılmalar başladı. tüyleri aşırı dökülüyor. sanırım hastalığın normal seyri. iştahı bu ara iyi, keyfi de yerinde, bir de ameliyatını olup sağlığına tamamen kavuşsaydı.

çok sıcak olduğu için veterinerimiz şuan ameliyat yapmak istemiyor malesef bekliyoruz. geç olsun güç olmasın diyelim.

1 gece dolapta soğutulmuş anne sütlacı.

terkedip gideceğin, şiddet uygulayacağın, ruhunda yaralar açacağın çocuğu doğurma.
çocuğunun sahibi değilsin unutma, anne olmak seni dünyanın en iyi insanı yapmaz.
yine annelik, senin her zaman haklı olman için yeterli bir sebep değil.
çocuğuna hata yapma lüksü tanı, düşmekten korkmasın, "annem kaldırır" diyebilsin.

pilav, kaşıkla yenir. ayrıca ketçapla yenmez.

çatalla yiyenlere sesleniyorum: delikanlıysanız çubukla yiyin.

edit: haydaa. başlık değişmiş. önceki hali "pilav ne ile yenir" idi arkadaşlar. şimdi bir anlam kayması oldu. "başlık ne diyor sen ne diyorsun ulen avel" dememeniz için bu edite ihtiyaç duydum.