çok kaliteli tanımları olan ve bol artı veren bir yazar arkadaşımızdır.

takipteyiz efendim.

vücutta eklemleri tutan imflamatuar bir hastalık olup, orta kulakta bulunan kemikcik zincirini de tutabilecegi ve işitmeyi de etkileyebilecegini gösteren son dönemde çalışmalar mevcuttur.

insanın kısa ya da uzun süreli olarak hayata karşı isteksiz olmasına hatta hayattan soğumasına neden olan duygu.
heves insana istediğini yapma gücü ve enerjiyi veren en önemli motivasyon kaynağı bence, olmazsa olmaz. ee hal böyleyken bir insanın hevesini kırmak ona en büyük kötülüklerden birini yapmak değil de nedir?

"bir gün her şey yoluna girerse, umarım hala hevesim ve isteğim kalmış olur."

(bkz: frida kahlo)

mutsuz olmak çok kolaydır;
yazın sıcaklar,
kışın soğuklar,
hatta şimdi şimdi ah ne güzel günlermiş dediğimiz ama zamanında isinden, külünden şikayet ettiğimiz kömür sobaları...
ne dolu dolu mutsuzluk sebepleri olabilir değil mi?

oysa mandalina kokardı ev,
kestane pişerdi üzerinde elimiz yana yana yerdik.
mutsuzluk içinde olduğun anın bilemediğin kıymetidir...
anda kalanlar, anı yaşayanlar mutlu olur biz hep olmayana özlem duyar, onu bekler, ona gitmeye çalışır hep elimizle iteriz mutluluğu...

sadece sözlüğü değil dünyayı değiştireceğiz böyle minnoş yazarlar olarak.

benim gibi babaların kaçınılmaz eylemi.
ben ona terörize değil de aşkı demeyi tercih ederim.bizim kuşak yoklukların kuşağı olduğu için meyve olayı aslında vericilikten kaynaklı. bir de iletişim aracı olan bir ritüel aslında. günümüzde ebeveynlerle bir arada yemek bile yemeyecekler çocuklar neredeyse.
atlet olayı bende de var. oğullarıma mutlaka giydirir, bellerine bile bakarım. ben de atletsiz bir şey giyemeyenlerdenim çünkü. çocuklar geceleri üşütünce altlarına kaçırıyorlar çünkü.
30 yaş üstüne laf eden köftehorlar, nereden bileceksiniz babanızın hangi kaygılarla sizi terörize ettiğini. gidin sarılın adama, iki meyvesini yiyin. yarın öbür gün gölgen yeterdi diye ağlarsınız.

mavi liman şiirini öyle güzel bestelemiştir ki , insanın kemiklerine kadar nüfuz eder .

kişinin profiline girilmediği sürece fotoğrafı göremezsiniz. girmeyin görmeyin. ayrıca kimseyi ilgilendirmez.

hangi kafayla hangi psikolojiyle açtığımı bilmediğim bir başlık olmakla birlikte doktorların "hiç umut yok her türlü ölecek en azından kemoterapiyi kabul edin belki biraz ömrü uzar" cümlesi ile her gün vakit geçirdiğim, ansızın aklıma düşünce boğazımın düğümlenip kaldığı anlarımdır.

(bkz: ansızın gözlerinin dolması)

termal radyasyondan kaynaklanan ve kendi ekseni etrafında dönmekte olan gök cisimlerinin yörünge veya hızlarını değiştirebilen, küçük cisimler üzerinde daha kuvvetli olan etki.

uzayda belirli bir yörüngede dolanan gök cismi, güneş ya da herhangi bir yıldızın yakınından geçiyorsa, kendi ekseni etrafında döndüğü için gece ve gündüzü yaşar. güneş'e bakan kısım ısınırken karanlıktaki kısım soğuktur. cisim döndüğü zaman bu kez aydınlık ve karanlık taraf yer değiştirir. ısınma durumu da buna bağlı olarak değişir. soğumaya başlayan yüzey, güneş'ten aldığı ışınımı uzaya bırakır. bu durum cisim üzerinde küçük bir roket etkisi çıkarır ortaya ve cisim itilir. uzun vadede bu durum yörüngenin ya da hızın değişmesi ile sonuçlanabilir.

haberlerde gördüğünüz "bilmem hangi yöne doğru giden x cismi yön değiştirdi" ya da "üzerimize doğru gelen y cismi hızlandı" türünden haberlerdeki olayın nedeni genellikle budur.

eski bir edebiyat ogrencisi olarak ben de sunu ekleyeyim. tirnak icinde belirtilen cumleler icin de noktalama isareti kullanilir. ornegin "nerdesin?"

sen istanbul'sun... *



köşedeki çiçekçi seni sordu bu sabah
burada yok dedim selam söyledi tazeymiş gülleri
yokluğun gibi...

yürüdüm biraz seni düşledim, umudumu senle süsledim
ne dar sokaklar ne boş duraklar seni unutmama yardım etti

senin küçük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi?
ne sanıyorsun...
bazen bir kaldırım taşı, bazen bir sokak çalgıcısı
yani sen istanbul'sun...

senin küçük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi?
ne sanıyorsun...
bazen kanlıca sahili, bazen yalnız kız kulesi
yani sen istanbul'sun...

düzeltmek istemezdim ama kennedy gerçekten nasıl öldü izlemek isterdim.grassy noll'den ateş edildiğine inanıyorum.

özellikle bu korona döneminden sonra sağlıkçılar. insanların tüm hakları elinden alındı, ruhsal ve fiziksel olarak çok yoruldular. en güzel tatilleri hak ediyorlar bence.

saf bir sevgi , saf bir vefanın hikayesi.

richard gere ve joan allen'in başrol olarak yer aldığı 2009 çıkışlı filmdir. kurgu olsa da japonya'da yaşanmış bir hikayeyi izleyicilere aktarmıştır.

izlemeden önce hikayeyi hiç bilmeden izlemiştim. filmin sonunda yaşanmış bir hikaye olduğunun anlatılıp hachikonun gerçek fotoğraflarının da gösterilmesi beni çok etkilemişti.

bu köpeğe insanların çoğundan daha fazla saygı gösteririm ben. japonlar da öyle yapmış.

hachiko'nun son yolculuğu

bazı zamanlarda boş vermenin ve kabul etmenin zor ama gerekli olduğunu düşünüyorum. bunu yapmakta zorlanıyorum. ama boş verdiğim zaman daha mutlu oluyorum.

bence bunlardan kurtulmak içinde gelmeli 2. mahmut. ne oluyor ya bu ülkeye. dört-beş kişinin birini yere yatırıp dövmesi ne demek. üstelik çocuk olmasına bile bakmıyorlar. neyi tatmin ediyorlar bu şekilde?

bilimsel gerçekliği pek de olmayan bir iddia.

yahu önce kendinizi memnun ediniz efenim, hayat kısa hele bu ülkede hergün daha da kısalıyor yıpranıyoruz. çatara patara dayak yerken milleti düşünmenin elle tutulur bir yeri yok kendinizi kurtarmaya bakın. ne kadar memnuniyet mutluluk koparırsak o kadar iyi, sizin memnuniyetinizden memnun olan da çıkacaktır illa ki.

başka dertleri olmayan çiftlerdir.