istemediğin bir şey için ısrar edilmesi.

kişisel deneyimlerimden hareketle yaptığım çıkarımlara göre, işine gelince kullanmak ve suistimal etmek amacıyla yedekte tutmanın bir diğer ifadesidir.

baya baya mutlu eder.
büyük olmanın tatlı geldiği anlardan.
sağolsun tüm genç yazarlar bayramımı kutluyor.
şekerlikte şeker kalmadı. takviye yapayım.

seksenli yılların sonunda doğal sit alanı ilan edilmesine bağlı doğallığını korumaya çalışan bir turizm beldesidir. yaz ve kış buz gibi akan azmak nehri üzerinde keyifli bir tekne turu yaparsınız.

fransız şarkıcı julien clerc'e ait 1989 tarihli aynı isimli albümde yer alan 45'liktir. aynı zamanda françoise hardy'nin homonymous adlı albümünde de yer almışsa da şarkının bestecisi ve ilk yorumcusu söylediğim gibi clerc'dir.
orijinal klip
şarkının ismi 'bana bir yer bırak' şeklinde türkçe'ye çevrilebilir*.

liane foly'nin crooneuse albümünde yer verdiği 2016 tarihli caz versiyonu ise -eğer bu tarzı seviyorsanız- oldukça keyiflidir;


en içten bulduğum yorum ise yine 2016 tarihinde gabriella laberge tarafından the voice france'da gerçekleştirilen performanstır. gabriella'nın özgün sesi ve gitar tınıları ile kolay yakalanmayacak bir ahenk ortaya çıkmıştır;

karbon monoksite bağlanma hızı oksijene bağlanma hızından yaklaşık 200 kat daha fazla olan proteindir. bu nedenle çok fazla ve hızlı bir şekilde karbonmonoksit zehirlenmesi görülebilmektedir.

aşırı rahatsız edici bir taciz olayı.
bu taciz, hadsizlik, saygısızlık ve kabalığın cinsiyeti yok. şu görüntüye taciz demeyecek tek insan yoktur, varsa da gerçekten iki yüzlüdür. hazır video da çekilmişken hakkında suç duyurusunda bulunulur umarım.

bakınız normalde hiç gaza gelen bir tip değilim. ama artık annemin evlenmem konusundaki baskılarına daha fazla dayanamıyorum. en sonunda tamam dedim sana helal süt emmiş, inek memesi ellemiş bir kız bulacağım.

bu ara sözlükten başka bir sosyal ortamım olmadığından mütevelli, buradan aramaya başladım ve inanır mısınız buldum.

güzel başlayan konuşmamız, zamanla başka bir şeye evrilmeye başladı gün içinde, her şeyimle bütün damarlarımda hissetmeye başladım bu dipsiz kuyuyu. bütün gün konuşup, evlilikten çocuklardan bahsediyorduk. tamam dedim nikahı bu sefer kıyıyorum.

2 gün, sadece 2 gün sözlüğe giremedim. ama biliyordum beni beklediğini. 2 gün sonra mesaj kutum sapsarıdır, nice capsler gelmiştir diye oturduğumda mesaj butonunun püri pak bembeyaz şekilde durduğunu gördüm, inanamamıştım.

herhalde bir şey geldi başına dedim, selam yazdım. siz kimdiniz diye bir cevapla karşılaştım. ne demek ben kimim kafayı yiyeceğim.

meğerse kızda 50 ilk öpücük filmi sendromu varmış sözlük. her güne resetleyip başlıyormuş. uyandığında hiç bir şey hatırlamıyormuş. her gün hatırlatılması gerekiyormuş. şimdilik iyi ama her gün evliliği kaldıramaz bu bünye. pandemi de var. ne yapacağımı bilemiyorum.

görmüyorum. göremiyorum. kör oldum.

bitttiiiiii !!!
şu an havai fişek patlatarak gökyüzüne "iyi ki varsınız kafa sözlük ailesi sizi çooooook seviyorum" yazdırmaktan başka bir şey geçmiyor kalbimden!
o kadar heyecanlıydım ki yayının başında arkama bakmadan koşa koşa kaçmak istiyordum, elim ayağım titriyordu. oysa şimdi pamuk gibiyim. o kadar güzelsiniz o kadar bir tanesiniz ki hepinizi çok seviyorum uleyn!*
ses kayıtları ve destek tanımlarıyla destek olan herkes; cansınız! bir tanesiniz! iyi ki varsınız! hepinizin hayatında sizin gibi güzel insanlar olsun dilerim!*
bu haftalık bizden bu kadar, yarın yeni konsepti belirleyip başlığa yazarak ses kayıtları için kapınızı çalacağımı şimdiden söylemek istiyorum ki hazır olun buna.*

ps: kapanış anonsum çok duyulmadı sona doğru kesildi ancak kısaca hepinize çok çok çok teşekkür etmiştim. bin teşekkür!

endoplazmik retikulum

genelde ergen kızlar bayilirlar bunlara.

bir süredir farkında olduğum tartışmasız gerçeklik. şu ton balığı denilen meret gerçekte hiçbir halta benzemiyor, o kadar tuz, karabiber, limon takviesine karşın beklenen performansı bir türlü sergileyemiyor, ama dünyanın parasına yeryüzündeki irili ufaklı her markette satılmaya da devam ediyor. ton balığı lobisi çok güçlü sanırım. sabaha kadar benden haber alamazsanız polisi arayın.

ihtilaf devletlerinin mondros ateşkes anlaşmasına dayanarak 13 kasım 1918 tarihinde savaş gemileri ile istanbul boğazına gelmesi ve şehirdeki bazı noktaları tutması ile fiilen başlayan işgaldir.

istanbul'u tümden işgal ise 16 mart 1920 sabahın ilk ışıkları ile ingilizlerin, şehzadebaşında bulunan kafkas fırkası binasına düzenledikleri baskın ile başlamıştı.

baskın sırasında şehit olan askerimiz.

fransız temsilcisi m.ledoux, vahideddin’i ziyaret edip istanbul’un işgal edileceğini bildirmiş, ingiliz yetkili andrew ryan ise sadrazam salih paşa’yı ziyaret edip, üç itilâf devleti adına hazırlanmış olan işgalin gerekçesini bildiren notayı takdim etmişti. daha sonra bir çok kilit nokta ile birlikte meclis-i mebusan da basılmış vekillerin birçoğu tutuklanmış bazıları ise anadoluya geçebilmiştir.


işgal yıllarında istiklal caddesi

nazım hikmetin istanbulun işgal yıllarında ağa cami için yazdığı hüzünlü dizeler,

“havsalam almıyordu bu hazin hali önce
ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
allah’ımın ismini daha çok candan andım…”

mustafa kemal önderliğinde, cefakar halkımızın gayreti ile kazanılan kurtuluş savaşının ardından cumhuriyetin ilanına 25 gün kala 04 ekim 1923 yılında işgal sona ermiştir.

sonuç: geldikleri gibi gittiler.

cementiri del sud-oest veya cementiri del montjuïc, ispanya-barselona'daki montjuïc tepesinin kayalık yamaçlarından birinde yer alan mezarlıktır. fakat sıradan bir mezar yeri topluluğundan öte bir şeyler vardır burada. zira dünyaca meşhur bir bölgedir burası.
aslında buraya sanat eserleriyle dolu bir park demek mümkün olsa da burada barselona-katalonya bölgesinin yakın tarihinde tanınmış birçok insanın da mezarı bulunuyor. yani her ne kadar turistik bir sanat tarihi parkı algısı oluşmuşsa da saygıda kusur edilmemesi de gerekir çünkü burası birçok insanın ebedi istirahatgahıdır aynı zamanda*. zaten yerliler bu durumdan rahatsız oluyorlarmış ve burayı popüler bir gezi alanı olarak görmüyorlarmış.

avrupa'da pek çok mezarlıkta görebileceğimiz gibi burada da insanların kaybettiği yakınlarının yasını sonsuza dek tutması için onların mezarının başuçlarına yerleştirdikleri taş aziz heykelleri de bulunmaktadır. bu neo-gotik heykellerin yüzlerine baktığınızda öyle yoğun duygulara rastlarsınız ki kendi kaybınız olmasa dahi orada yatmakta olan insanın yasını ve kaybının hüznünü içinizde hissedersiniz. fakat burada hissettiğiniz bir duygu daha vardır ki o da acımadır. sonsuza dek o mezarın başında yas tutan meleğe/azize gerçek anlamda acırsınız.

mezarlığın yüksek kesimlerine çıktığınızda ise bir krematoryum ile karşılaşırsınız. bu krematoryumun da romalılara ait olduğu söyleniyor.

(bkz: avokado)

çiğ kuyruk yağından hallice tadı var.

ulan sanki marslılar dünyaya inip ilk türkiyeyi tercih edip ekonomi yorumlamışlar. napıcan çarşafını ülke vatandaşı işte ne güzel bilinçlenmiş ona bakalım sevinelim biz.

vay be dedim feridun abi gayet güzel bir başlık açmış ve çok hoş şeyler yazmış ama son madde yine bildiğimiz gibi.*

kemal tahir'in işgal altındaki istanbul yıllarındaki bu tespiti günümüzde hala geçerli ne yazık ki.
o gün düşman işgalinde olan şehir, bugün mülteci işgali altında.

aslan burcu olmak bir velinimettir.