durup dururken,yerinde durmazken her an her yerde aklınıza gelebilecek olan sorgulama. henüz erken diye ses çıkarmıyorsunuzdur. belki de patlama anını bekliyorsunuz. o patlama da bir buluş olur belki bilemeyiz..

sene 2004 , boğaziçi (15 temmuz şehitler) köprüsünün halatının koptuğu saatlerde otobüste mahsur kaldık yol kapatıldı güvenlik nedeniyle ve iett otobüsünde sigara içmiştik.

kürk mantolu madonna ile kafamda arşa çıkardığım romantik yazar. nasil bir aşk yasamışsın sabahattin abim, farkındalık açısından nerelere yükselmişsin, ne müthiş bir insanmışsın. trajik ve erken bir ölümle bu dünyadan ayrılan büyük insan. mustafa kaya'dan çocuklar gibi şarkısını dinlerken aklıma gelir kendisi.

varım dediğim başlıktır.

ne dedin, duymadım.

sosyal medya hesabı olmasın gizemi kalmaz diye takipçileri gör seçeneğini kullanmasam da benide birçok kişi gibi mutlu eden durumdur
okunduğunu ve buna saygı duyulduğunu hissetmek güzel bir his sizce de öyle değil mi?

siyasal erk ve ona tapanlar yeter de artar bile.

mutluluğu bir şeye endekslemek.

yeşilzeytin birleşik yazılır.

en orjinallerinden biri , üzerinde hes kodunuz olan anahtarlık .

insan varoluşunun nedenini ve amacını anlamaya çalışıyor çoğu zaman, bu da varoluşsal kaygılar'ı beraberinde getiriyor ister istemez. ölüm, özgürlük, yalnızlık, anlamsızlık, bu konuların hepsi insan zihninde yer buluyor. ''bu dünyaya tek başımıza geldik, dünyadan tek başımıza gideceğiz'' düşüncesi insanı ister istemez yalnızlığa sürükleyebiliyor fakat insanın içsel yalıtımı yani duygularını, arzularını ve hayallerini bastırması bence daha yıpratıcı oluyor.

tüm bu düşüncelerin her şeye ve herkese rağmen yalnız hissetmeyi beraberinde getirdiğini düşünüyorum. evet dünyaya yalnız geldik ve yalnız gideceğiz ama dünyaya yalnız gelip öyle gidecek olan tek kişi değiliz ve olmayacağız, bu gerçeği kabullenmek gerekiyor. etrafımızda kimse yoksa yalnız hissedebiliriz fakat etrafımızda birçok kişi olsa da yalnız hissedebiliriz. kafamızın içerisindeki söylemek istediğimiz sözleri eğer karşı tarafa geçiremiyorsak, bizi anlayacak birisi yoksa, etrafımızda ne kadar insanın olduğu önemsizdir. fakat yalnızlık bu kadar kötü müdür? kafamızı dinlememizi ve biraz soluklanmamızı sağlamaz mı yalnızlık?

hani orhan veli diyor ya; ''ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda..'' diye, belki duymayacağız, belki gözyaşlarına dokunamayacağız ve o bize anlatmak için çırpındığı şeyi de bir türlü anlamayacağız fakat ben sanmıyorum ki bir kişi olsun orhan veli'nin ''anlatamıyorum'' şiirinde onun mutlu olduğunu düşünsün. tam olarak yalnızlığını dile getirmiş mısralarında. peki bu konuda orhan veli net bir şekilde anlaşıldıysa, bir nebze de olsa yalnız olmadığı anlamına gelmez mi? bu yalnızlıktan yazarak kurtulmuş. öyleyse, yalnız hissettiğinizde ve bu his bunaltıcı geldiğinde alın elinize kağıt ve kalemi, yazın. ne yazdığınızı düşünmeden, içinizden ne geliyorsa yazın. hem artık kafa sözlüğümüz de var, kağıt kalem olmadan buraya da yazabilirsiniz, sadece yazın.

"dünyada her kim ki canını, cananı için severse aslında yine cananını sevmiş olur, aynı şekilde cananını yani sevgilisini kendi canı için seven kişi yine kendi varlığını sevmiş olur."

modern makro ekonominin kurucusudur.

ilber ortaylı'nın bir kitabıdır.kitapta sürekli dünyayı gezmekten ,dil öğrenmekten vs. bahsediyor . lakin ekonominin bu kadar kötü olduğunu bu zamanlarda çoğu genç için bir hayal olarak kalacak .

ne zaman ikinci tanım girsem, ilk tanımın ekran görüntüsünü başlığı açan bilgisi ile alıp kenarda tutmamla üstesinden geldiğim durum.

8.675.000 nüfuslu, yüzde 74'ü yahudi olan devlet. 21.000 km2 alana sahip kendi küçük hacmi büyük ülke. diasporası ermeniler yada rumlar gibi hikayeden diaspora değildir. tek başına ikisinide tokatlayacak güçtedir. son azerbaycan zaferinde bunu da görmüş olduk. yahudi lobisi ve israil azerbaycan'ı destekledi abd ve batı dünyası gık diyemedi.

herhangi bir konu üzerinde sizin gibi düşünmeyen kişilere karşı verilen agresif tepkiler; sözlükte, sosyal medyada ya da en genel tanımıyla insanlarla yüzyüze olmadığımız alanlarda kontrol edilemeyecek kadar artıyor.

siz o konuyu çok düşünmüş, çok sorgulamış olabilirsiniz ama hepimizin farklı bakış açıları, farklı yaşanmışlıkları var. sizinle taban tabana zıt düşünen kişinin sizden az sorguladığını tam olarak bilemezsiniz. insan gibi çok yönlü düşünebilen ve birçok farklı duygusu olan canlılar için tek doğru olabileceğini düşünmüyorum. dinler, siyasi görüşler, tutulan takımlar vs. herkesin kendi ölçütleriyle karar verdiği seçimler. siz ne kadar özgürseniz karşınızdaki de o kadar özgür.

bunu kabul etmemek internet ortamında linç kültürünü de beraberinde getiriyor. internette olan bir olay çok hızlı yayılıyor ve silinmeyecek şekilde kalıyorken birkaç klavye hareketiyle sonucunu düşünmeden istediğimizi yapabiliyoruz. düşünmeden yapılan bu eylemlerin sonunda zarar gören, zorbalığa uğrayan hatta intihar eden birçok insan oluyor. bunu dert edinen insanlar da var aslında aklıma gelen ilk örnek 196sekiz youtube kanalında armağan çağlayan'ın birçok internet figürüyle röportaj yapması.(belki bu kanalın asıl amacı internet zorbalığını bitirmek değildir ama en azından benim için etkisi var diyebilirim.) bu videolar izlediğinde, karşındakini dinlediğinde kendini enes batura hak verirken buluyorsun. sadece dinlemek gerekiyor. her konuyla ilgili ahkâm kesmek gerçekten çok kolay ama insancıl değil.

çoğunluğa nazaran benim izlemekten hiç hoşlanmadığım kısa özetlerdir.

1909-2001 yılları arasında yaşamış çevirmen ve öğretmendir. istanbul üniversitesi felsefe bölümü mezunudur. denis diderot, emile zola, honore de balzac, romain rolland gibi isimlerin kitaplarını türkçeleştirmiştir. sinan cemgil'in babasıdır.

bir platon sözü'de benden gelsin:
nefsinin öğretmeni, vicdanının öğrencisi ol.
insanın kendini fethetmesi zaferlerin en büyüğüdür.
saygılar...