allah'ım onları da görüyorsun bizi de ..
aklediniz demişsin kutsal kitabın da..
bunların şerrinden sana sığınırım..

yaaa bayiliyorum şöyle köpek çocuk sevgisine dünyayı bırakalım çocuklar yönetsin.

strese girdiğinde kendi kendine konuşmasa gayet iyi, beynimi yedi sabahtandır.

burada yakınlarımızın olmasından dolayı, zaman zaman gittiğimiz, güler yüzlü, sevecen, misafirperver, yardımsever bir halka sahip, çanakkale’ nin şirin ötesi ilçesi. izmir istikametinden gelindiğinde, ezine’nin merkezinden dümdüz uzanan bir yolla ulaşılır. bursa istikametinden gelindiğinde ise, biga’ dan ayrılan bir yolla çan üzerinden ulaşılır. çanakkale’ ye uzaklığı yaklaşık 70 km, ezine‘ ye uzaklığı yaklaşık 25 km, biga’ya uzaklığı 85km, çan'a uzaklığı ise 53 km’dir.

peynirinden dolayı adından çok söz edilen, belli bir şöhrete ulaşmış olan ezine kadar tanınmış olmasa bile, kesinlikle ezine’ den daha canlı bir sosyal hayata sahip, halkın refah seviyesi de ezine’den daha yüksek olan ilçedir. örneğin, ezine’ de dört tane eczane varken, bayramiç’te dokuz tane eczane vardır. aslında, ezine peyniri ustalarının da nerdeyse tamamına yakını bayramiçlidir ya da bayramiç’te oturmaktadırlar. meşhur çanakkale peynir helvasının en güzel yapıldığı yer de burasıdır.

geçmişi milattan önce 7. yüzyıla kadar uzanan bayramiç, antik çağlarda önemli yerleşim merkezlerine ev sahipliği yapmıştır. bayramiç’ in 15 kilometre güneyinde, çaldağ olarak bilinen tepenin üzerinde kebrene antik kenti vardır. diğer bir antik kent, palai skepsis, eski skepsis anlamındadır, kebrene’nin yukarısında, şimdiki kazdağı, eski adıyla ida dağı’nın en yüksek kısmında, bir tepede kurulmuştur. ancak daha sonra halk, aşağılarda, şimdiki kurşunlu köyünün yakınında skepsis olarak bilinen bir yere taşınmıştır. ne yazık ki her iki antik kentten de çok az kalıntılar günümüze kadar gelmiştir.

yunan mitolojisinde önemli bir yere sahip olan, antik çağlardaki adı ida olan ve adı bir çok efsaneyle birikte anılan, dünyadaki ilk güzellik yarışmasının da düzenlendiği yer olarak bilinen, kazdağı’nın önemli bir bölümü bayramiç sınırları içerisindedir. kazdağı’ nın eteklerindeki, bayramiç ‘e 40 km mesafede bulunan, ayazma, bölgenin en önemli mesire yerlerinden biridir. burada kalabalık bir grupla harika bir piknik yapmışlığımız, arkasından da daha yukarılarda, kazdağı'bda güzel bir gezinti yapmışlığımız vardır.

ilçe merkezinde, geçmişi 17. yüzyıla kadar uzanana hadımoğlı konağı vardır. mehmet akif ersoy’ un çocukluğunun bir bölümünün geçtiği ev, mehmet akif ersoy müzesi olarak ziyaretçi kabul etmektedir. müzeye 5 dakikalık bir yürüme mesafesinde, mehmet akif ‘in ilk kur' an derslerini aldığı, babası temiz tahir efendi’ nin de uzun süre imamlık yaptığı ve adını yanındaki taş köprüden alan taşköprü camii vardır.

halkı eğlenmeyi ve özellikle de düğünlerde oynamayı çok sever. bu yönleriyle türkiye çapında da nam salmışlardır. ankara’nın farklı yerlerinde akrabalarımın olması sebebiyle ve şehir merkezinde, ilçelerde ve köylerde bir çok düğüne katılmış olmam sebebiyle türkiye’de hiçbir yörenin insanlarının düğünlerde eğlenme ve oynama yönüyle ankaralılarla beş edemeyeceğini düşünürdüm. ancak bayramiç düğünlerini görünce bu düşüncemde yanıldığımı anlamışımdır. bayramiç' te düğünlere çok önem verilir. bayramiç demek düğün demektir, düğün demek bayramiç demektir.

tanıdık olsun olmasın, akraba olsun olmasın bayramiç’ te oturan herkes her düğünün tabii davetlisidir. en az altı yedi çeşit yemek yapılır. keşkek düğün yemeklerinin olmazsa olmazıdır. ben de çok merak ettiğim ama bir türlü yeme fırsatı bulamadığım keşkeği ilk defa burada bir düğünde yemiştim. düğünün başında yedi çeşit yemeği mideye indiren bayramiçliler bunun hakkını verme konusunda da oldukça başarılıdırlar. 7’den
70’e bütün bayramiçliler klarnet ve davul eşliğinde sabahlara kadar oynarlar, bütün hünerlerini sergilerler; yorulmak nedir, bilmezler. düğünde oynamayana da iyi gözle bakılmaz, hatta bir kenarda hareketsiz, oynamadan oturmasına izin de verilmez, tahammül de edilmez. “sen düğüne mi geldin yoksa oturmaya mı geldin! haydi galkıvee de oynayıvee, bakaaam!” denildikten sonra yaka paça orturduğu yerden kaldırırlır. eğer oynama bilmiyorsa bir kenarda, ayak üstü kendisine oynama dersi verilir ve iki koltuk altından iki kişinin tutmasıyla karga tulumba oyun alanının ortasına bırakılır.

peyniri ezine’ye, helvayı da merkeze kaptıran bayramiç’ in elinde ise bir tek “bayramiç beyazı” denilen meyva kalmış. “bayramiç beyazı”, şeftaliden biraz küçük, tüysüz, rengi sarı ile yeşil arası, tadı da şeftaliyle kayısı arası olan bir meyvedir. peynirden ve helvadan ağızları yanan bayramiçliler de: “bunun kökü bizde, nasıl olsa bizim arazimizde yetişiyor, aaatık bunu da elimizden alamazlaaa” dememişler, son beyazlarını da ellerinden kaçırmamak için, işlerini garantiye almak için, ürünlerine, avrupa birliği coğrafi işaret tescilini de almışlardır.

bayramiç denince tahin helvasından da söz etmemek olmaz. türkiye’de tahin helvasının en eski üretim yerlerinden biri bayramiçtir. buradan osmanlı sarayına tahin helvası gönderildiği rivayet edilir. türkiye’nin en büyük tahin helvası üreticilerinden biri olan tatlan’ın fabrikası da buradadır. ancak halk pek tatlan’dan alışveriş yapmaz. çünkü ilçe merkezinde, organik yollarla helva üreten eski helvacılar vardır. normal, beyaz tahin helvasının yanında esmer tahin helvasını da ilk defa burada görmüşümdür ki, beyaz ekmeğin yanında tam buğday ekmeği gibidir.

mefta olmak.

günaydın sözlük.

erimiş peynir gibi zorla kalktığım yataktan sonra soğuk marifetiyle dipçik gibi uyandım.

iş yerininde bugün bonkörlüğü tutmuş herhalde, sultan sofrası gibi bir kahvaltıyla güne başladık. bu durum güne verdiğim puanı %0,5 oranında artmasına sebep oldu. bu da benim bonkörlüğüm olsun.

hepinize güzel bir gün dilerim.

haydi kalkın zabah oldu.



edit: pek alışık değilim de o yüzden şey ettim.

sonra yaparız.

hem hastalarından, hem hastalarıyla ilgili yazdığı kitaplardan, hem bu kitapların diziye dönüştürülmesinden kazanan, işini pazarlamayı çok iyi bilen bir insan bana göre...*
bu kadını eleştirenlerin ne kadar haklı olduklarını henüz anlıyorum**. böyle bir topluma bu kadar ağır diziler sunup, insanlara ders niteliğinde olsun diye yapıyoruz diyemez kimse. bu toplum gördüklerini örnek alıyor çünkü gördüklerinden ders çıkartmak yerine... ve bu diziler insanların psikolojisini olumsuz yönde etkiliyor...

kıvırcığım en son kabarıklığından bıkıp kestim bu bir çözüm değilmiş arkadaşlar. en küçük fizik kurallarını unutup yaptığım bu işlemden sonra başa çıkamıyorum saçla. asla da kestiğim boyda olmadı. ömründe kıvırcık saç görmemiş biri de değiliz ki.

sekmez...

benim icin yerini baska hic bir grubun alamayacagi british heavy metal duayeni ingiliz grup. bruce dickinson gibi bir vokale denk gelmeleri en buyuk sanslari olabilir. steve harris ise zaten grubun muzikal anlamda bel kemigi ve kurucusu. 63 yasina geldiler hala sahne performanslari inanilmaz. uyusturucudan uzak durmalari ve sporu seven kisiler olmasi nedeniyle bu yasta hala bu kadar dinc kalabiliyorlar.

düğüne ‘cemiyet’, somun ekmeğe ‘baston’, belediye otobüsüne ‘belediye’, patlamış mısıra ‘pıtpıt’ diyen hafızlar şehri. çok farklı ırk ve millet bulundurmasına rağmen ırkçı olmayı nasıl becerdiğini anlayamadığım akp kalesi. insanları olmasa şehrimi çok seviyorum aslında.
(bkz: sakaryaspor)

cidden ben bazen duyduğum sese tahammül edemiyorum, benim sesim bayağı çocuk gibi yav o zaman.

bazen bi’ koku , bi söz ,bi yol ne olacağını bilemediğin, seni bir anda yakalayan ,yüreğini sıkan sımsıkı tutan içini anılarla özlemle doldurduran yaşadığın his sonucu senin için kaçınılmaz olan durumdur.

john koeing’in (bkz: the dictionary of obscure sorrows) adlı websitesinde tanımladığı; yaşadığımız hayatın prova edilebilir bir oyun veya ileride anlatacağımız bir kitap bölümü değil, gerçek bir yaşam olduğunun akıllara verdiği farkındalık anlamına gelen kelimedir. ben tam çeviremedim ama siz buradan okuyup hissedin.

kapalı alan korkusu olan insanların, yüksek gökdelenler nedeniyle zorluk yaşayabileceği şehir. filmlerde görülenin aksine; cafcaflı hayatı dışında; bir de evsizlerin hayatı vardır. her sokak arasında kartonlarda yatan insanları görebilirsiniz, eğer akşam sokaklara çıkarsanız; kolum boyundaki farelere rastgelebilirsiniz.

edit: o fareleri gördükten sonra, bir ara splinter usta gerçek olabilir mi acaba diye düşünmüştüm.

ardından beyin hücrelerim öldü, onlar bana sbs'de lazımdı diye ağlamama ve dershane pikniğindeki herkese rezil olmama sebebiyet veren acı hadise.