balkonuma çıkmış dışarıyı seyrediyorum kedimle beraber. ılık bir rüzgar tenimizi okşuyor. yoldan geçen insanları, arabaları seyrediyoruz. herkesin kendine ait, kimsenin asla tam olarak kavrayamayacağı bir dünyası var. kedime dönüp soruyorum: "yalnızlık nedir?". yanıt gecikmiyor: "miyaaav!" yine anlaşılması güç bir cevap, en azından benim açımdan.

bu akşam hep beraber yalnızlık üzerine kafa yoracağız, hayatlarımızın özüne inmekten çekinmeyeceğiz. bakalım bu dünyanın yalnız gezginleri olarak bir noktaya ulaşabilecek miyiz? siz değerli sözlük yazarlarının da soruları ve katkılarıyla güzel bir yayın ortaya koyacağımıza inanıyorum, şimdiden heyecanlıyım ve tüm dinleyicilere teşekkür ediyorum.

aşk acısı çekmek;

kuymak

şimdiye kadar yaptığım/ız en güzel, en birlikte, en omuz omuza, en anlamlı yayındı benim için.
yayını hazırlarken çok zorlandım, anons ederken sesim titredi, anlatamadım derdimi diye düşündüm. ama öyle değil, derdimiz bir zaten hepimiz aynı derde sahibiz.
birlikte gülmek güzel canım insanlar, birlikte ağlamak da çok güzelmiş bugün bunu gördüm. iyi ki varsınız, hepiniz ayrı ayrı o kadar güzelsiniz ki; size dair söyleyebileceğim tek şey kocaman bir "iyi ki"!
birlikte güzel ve güneşli günler göreceğimiz daha aydınlık yarınlarımız olsun...

normalleştirdiklerinizi görmek bile mide bulandırıcı dediğim başlıktır.

karate ile ilgileniyordum. bir iki yıl kadar gittim. ama pandemi vs. yüzünden şimdilik ara verdim ama kaldığım yerden, kahverengi kuşaktan, devam etmek istiyorum enn kısa zamanda. o kadar özledim ki sporu anlatamam.

(bkz: iskender)

kendisiyle ciddi düşünülen yazardır.

(bkz: sen beni artılayınca ben de gelinlik siparişi verdim)

kahve.

kahveyi çok seven biri olarak söylüyorum bunu, yapmayın kahvenizi için ve susun. sabah kahve içmeden kesinlikle ayılamadığınızla, kahveyi saat yönünde karıştırmadan asla içemediğinizle falan kimse ilgilenmiyor.

et tüketmeyen insanlara verilen ad. et yiyorum deyince de, bazılarının hayvan yiyorsun lan diye bir de acıtasyon yapmaları yok mu.. sanırsın hayvan kesilirken, "aman aman yapma abi" diyor. hayvanların kendisi bile hayatta kalmak için hayvan yiyor, bir insan yediğinde sorun oluyor. bir maymun, muz ararken, bunu "ulan acıktım be muz yesem iyi olur" diye düşünüp yapmaz, çünkü hayvanlarda düşünmek, anlamak, akletmek gibi bir şey yok. bir kedi, bir köpekten kaçarken, "allaaah..geliyor yine" demez. nitekim, bir koyun, bir inek de kesilirken, "elveda dünya.." falan demiyor yani. o zaman benim bunu yememek, lezzetini tatmamam için ne gibi bir gerekçem var? zararlı desen değil abi, vitamin deposu. hayvanlar da acı çeker orası ayrı, fakat hayvanlar acı çekiyorsa, kendileri gibi hayvan olan diğer canlılar onları yediğinde de acı çekiyorlardır. kabul edin etmeyin, insan da bir hayvandır. dolayısıyla diğer hayvanlar gibi, biz insan adı verilen hayvanların da, diğer hayvan türlerini yemesi kadar doğal bir şey olamaz. son olarak, gariptir ki, insanoğlu kendi gibi insan olanların acı çekmesinden bir hüzün duymazken, akletmeyi, düşünmeyi bilmeyen, insanlar gibi duygusal bir acı çekip-çekmediği bile henüz bilinmeyen diğer hayvan türlerinin kesilmesine oldukça hüzünlenir. aha bunu da et yiyerek yazdım. vesselam.

savaşmayıp seviştikleri içindir.

tanık olduğum 2 tanesini anlatayım.

eski iş yerinde yazılımcı bir arkadaş vardı. 52-53 liraya mouse pad almış internet üzerinden. bir süre sonra(iade süresi geçtikten çok sonra) aynı ürünü 43 lira gibi bir fiyata bulmuş. adamı arayıp iade etmek istemişti. adamlar iade almayınca 20 kişinin içinde hüngür hüngür ağlamıştı. benden önce ise simit 1 liradan 1.25'e yükselince simitçiyle kavga etmiş. satış bölümündeki abi ayırmış.

lisede yurtta kalıyoruz. aktivite olarak güreşiyorduk bir ara. arkadaşın(maddi durumu epey iyi) beyaz fanilası 'cırt' demişti. yırtığı göremedik ama sesi duymuştuk. yarım saat kadar ağlamıştı. "çocuğa fanila mı alsak?" diye konuşurken duyup susmuştu. almanın saçma olacağına karar verince yarım saat daha ağlamıştı. sapsarı çocuk ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.

tanım: formatın anlam ve önemine binaen uyarlanmış atasözü.
anarşist yazarlar için de bir öneri olarak (bkz: bülbüle altın kafesi sokmuşlar bu mu formatınız demiş)

özllikle bahar aylarında havada bulunan su buharının soğuk olan yüzeylerde sıvı hale geçmesi ile oluşan su damlalarıdır.*
bunun nedeni havanın sıcaklık azaldıkça daha az nem taşıyabilmesi ve yoğunlaşmasıdır.
örneğin soğuk bir gecenin sabahında toprak havadan daha hızlı soğur. ve toprak üzerindeki hava soğuk toprak ile karşılaştığında nemi daha fazla taşıyamaz ve yoğunlaşarak toprakta çiy tanesine dönüşür.

haklı şikayet. sekiz yüz tanım ödülü için tanımlarında nitelikten çok niceliğe önem veren pek çok yazar mevcut. yani kampanyanın tatlı niyeti suistimal edilmekte. bunu önlemek adına formata uymayan tanımlar daha bilinçli ve sık bir usülle şikayet edilmeli, moderatörler de şikayet edilen tanımlara daha yüksek bir ilgiyle müdahale etmeli. sözlüğün kalitesi, genel görünümü daha yeni yerine oturuyor, kaliteyi muhafaza etmek gerek.

cumhuriyet müzik devriminin önemli isimlerini oluşturan beş besteci.
adnan saygun, hasan ferit alnar, necil kazım akses, cemil reşit rey, ulvi cemal erkin.

can yücel tarafından yazılmış şiir, edip akbayram tarafından seslendirilmiş şarkıdır.


aşk olsun aşk olsun aşk olsun sana çocuk aşk olsun
acıyorsam sana anam avradım olsun
elbette türkiye'de en uzun koşuysa devrim
o onun en güzel en güzel yüz metresini koştu
ilk o fırladı lüverden en sekmez mermisiynen
en hızlısıydı hepimizin en hızlısıydı hepimizin
ilk o göğüsledi ipi
aşk olsun aşk olsun aşk olsun sana çocuk aşk olsun

heves

*yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var mı?
neler öğrenmişim?
kültür başta olmak üzere doğal olan üzerine kurulan her şey birer yapıntıdır. müzeler modern tapınaklar, totaliter iktidar alanlarıdır.
doğa ve insan arası çatışma dramatik olduğu kadar trajiktir de.
postmodernite bir sonuçtur. hayır sonuçtan fazlası, bir farkındalıktır. insan ürünü olan sahte yapıntılarla insanı yüzleştirir, büyük anlatıları yıkar, tanımdan kaçar, olguyu hiçler, yoruma sığınır.
herşeyin subjektif olduğu bir yerde anlam olmaz. kırık dökük bireylerin kurduğu küçük hesaplardan müteşekkil amaçlar insanın özüne içkindir. insan bunlar peşinde çürür, pörsür, küçülür. tüccar yaşamı yaşanmaya değecek bir hayat değildir.
konuşma böyle. anlamsız şeyler söyleme.
söylerim. ama bilirim, dilin matematiksel grameri dağınık-öngörülemez-kaotik olan doğayı, dünyayı ve varlığı tasvire muktedir değildir.
dünya insan arası trajik bir ilişki vardır. hatta ileri gideyim mi?
gitme.
gidicem. insan-insan arası dahi trajik bir ilişki vardır. tam anlamıyla ilişki imkansızdır.
kimse kimseyi anlayamaz. mış gibi yapar. bu da insanı hasta eder. sürekli mış gibi yapmak, rol yapmak sanıldığından daha trajik bir zorunluluktur.
büyük anlatılar yıkıldı, yüzyıllar boyu sahte kurgularla inşa edilen bütün modern kavramlar tarih sahnesinde sınıfta kaldı.
anlamlı tek bir şey söylemek dahi mümkün değildir.
olsun.
evini ara. anlamını ara. bütünlüğü ara. uğrunda yaşamak kadar ölmeyi de göze alabileceğin, duyusallıktan azade tinsel bir anlam ara.
selamını rüşvet değil diye almayanları aramayı bırak.
ha bu arada, leyla ile rastlaştım geçen. mecnun'u çoktan unutmuş. akp'li bir müteahhitle evlenmiş. çocuğunun sünnetine davet etti beni. ardından ekledi: "referans lazımsa numaramı vereyim"
yanakları kızarmış ve kilo almıştı. mecnundan söz açacak oldum bozuldu ve koşarak uzaklaştı.
*yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey yok.
for regards

suyduk, kıyıya soyunuyorduk
hiçbir şeye benzemiyordu gelişimizin ayak izleri
ve hiç’liği gidişimizin

militan bir duruşla küllenirken taze gece
yorgunduk
ölüyorduk hiç durmadan
ne kötü bir alışkanlıkla

her saç telimizde ihtiyar bir bayrak
beyaza sürüyorduk ellerimizi

secdeye duran esmer kentin
bitli kaldırımlarında çoğalırken sular
mutluyduk
ıslanıyorduk hiç durmadan
her çukurda biraz daha

akşamları arşınlayan sancılarla
kaygılı
kaygan düşlerde yıkılıyordu köprülerimiz

tüm sesleri elerken
hasta
sarhoş suskunluğumuzdan
sürgündük
ölüyorduk mütemadiyen