teyzeler harçlık vermez. mendile sarılı kesme şeker verir. afiyet olsun, iyi kıtlamalar.

sabah saat 5,6 güneş yeni doğuyor, gece yağmur yağmış ve sen kulağında kulaklıkla yürüyorsun...
başka bir şey demiyorum dostlar.

jose saramago'nun kabil adlı kitabında kabil ile tanrı arasında geçen bir diyalog vardır. tanrı, sodom ve gomore da işlenen günahlardan dolayı eğer orada 10 masum kişi bulunamazsa orayı yok edeceğini söyler. 10 kişi bulunamaz ve şehirler yıkılır. bunun üzerine kabil sorar, orada hiç çocuk yok muydu?

okurken ta o zamanlarda bile* avrupa insanı üzerindeki antik yunan esintilerinin bu denli fazla olduğunu görünce çok şaşırmıştım. ayrıca fransız ihtilali'ne henüz iki yüzyıl varken demokrasi fikrinin bu denli gelişebildiğine de. bu bağlamda "ya bu avrupa insanı düşünsel devrimini nasıl gerçekleştirdi kardeşim?" diye soran herkesin muhakkak okuması gereken kitaplardan.

... şöyle kadın , .... şöyle erkek vb. tarzı şeyler

nazım hikmet'in yaşamaya dair adlı şiirinin 3. bölümü:

bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani bu koskocaman dünyamız.
bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
böylesine sevilecek bu dünya
"yaşadım" diyebilmen için...

hoş geldin minigim ^^

bu yolla da yardımcı olabilirsiniz.

her an ezan "ezan hadi ezan ya kuran" diyerek saldıracağını düşündüğüm teyzelerin iticiliğidir. bir kadın 40 ından sonra niye siyasetle uğraşır ki teyze börek açıp mantı yapsana.


edit: kastedilen kişiler chpli veya seküler teyzeler değil işi fundametalist hale getiren ötekileştirici kişilerdir. yoksa chpli teyzelerin de elinden öperiz.

bizim toplumda uzun yıllardır "öcü" olarak görülen bir kavramdır. "aman ne derler?", "çocuklar ne olur?" diye diye sürmeyen evliliği sürdürmeye çalıştı birçok birey yıllarca. son zamanlarda insanlar daha bilinçlenmeye ve boşanmayı da evlenmek kadar doğal görmeye başladı.

evlendiğiniz kişiyle ölene kadar yaşamak zorunda değilsiniz. eğer anlaşmazlık ve mutsuzluk varsa, boşanmak da evlenmek kadar normaldir. başkasının dediği ve diyeceği önemli değildir. başkası kimdir ki? senin evinde seninle mi yaşıyor? senin huzursuzluğuna ortak mı oluyor? dört duvarın içinde yaşanılanları bir tek aile bireyleri bilir. başkasının söz sahibi olmaya ve boşanmayı kötülemeye, suçmuş gibi göstermeye hakkı yoktur.

adıma başlık açılması beni mutlu eder. artık bir itiraf yapma zamanı gelmişti. bir zahmet buraya da taşıyalım. (bkz: kafa itiraf köşesi)
kesin bilgi yayalım..
birinciligimi de thedansözkiller ile paylaşmak isterim.

zeigarnik etkisi diye bir teori var. bu teoriye göre kişilerin tamamlanmamış şeyleri tamamlananlara göre daha kolay hatırladığını savunur. buradan yola çıkacak olursak yapmadığımız şeyler yarım kalmış sayılabilir. sürekli akılda kalıp acaba dedirtir, keşkelerle çarpıştırır. en iyisi yapıp da pişman olmaktır diyorum, en azından denedim ve olmadı derim. bir yol bulup kendimi kandırırım, avunurum diye düşünmekteyim.

her ne kadar ilk duyulduğu an "iyi fikir" dedirtse de, biraz düşününce, nickaltı giremeyenlerin kişiye özel başlıklar açarak yapacağını yine yapması ve artı olarak sol frame'i iyice kirletmesi ile sonuçlanacağını fark ettiğim öneri.

üslubuna, ağzına dikkat etmesi gereken. çiğ haliyle pişmiş kelle gibi davranmaması gereken. şimdilik engelli listemde kalacak olandır.

iyi gelmediği duygu durum yok ki.
ağla iyi gelir, gül iyi gelir, tatlı ye yakışır, tuzlu ye yakışır, kitap oku yakışır, sözlükde yaz yakışır vb.
her yere götürülür.
yok böyle bir kanka.

(bkz: okumayın zaman kaybı)

edit: başlığı açan sıkıcı nickine sahip yazar topuklamış başlık başa kalmış. saçmalamıştı işte.

insanların dip dibe yolculuk etmek zorunda kaldıkları toplu taşıma araçları ve bunun üzerine eklenen büyükşehir trafiği... :/

başka insanlara yardımcı olabilmek, onları mutlu edebilmek, bazen küçük bir çocuğu güldürebilmek antidepresan etkisi yaratıyor ben de. kendinden vazgeçmişken, mutsuzken başkalarını mutlu etmek ve onlardan gelen o samimi tebessümün insanın içini nasıl ısıttığını, bütün derdini tasasını bir süreliğine de olsa kenara koyup mutlu olmasının nasıl insana iyi geldiğinin en güzel örneği bence.