avrupada olmak isterdim. bir sanat galerisi açardım. maria puder art galery diye. döner ayranlı açılış yapardım. :)

haluk bilginer.

dinlerken ''imüzik dinliyorum'' ifadesiyle tanımlayamayacağınız albümler yapmış büyük zat. büyük, iri, geniş, sonsuz bir düzlüktür kendisi. bu yüzden dinlerken ''david linç dinliyorum'' diyebilirsiniz.

lykke li'nin vokali eşliğinde piyasaya düşen bonus track ''i am waiting here'' mutlaka deneyimlenmelidir. ilk debut studyo albümü ''crazy clown time'' için herkes ayağa lütfen... ancak bundan daha üstün bir işi vardır ki lynch'in; o da 2013 yılı çıkışlı ''the big dream'' albümüdür. filmlerinde izleyip de bağlandığınız tüm unsurların müziğe dönüştürülüşüne tanık olursunuz bu albümle.

kopuk, hasarlı, delici-kesici, dijital, sıkıntılı, antik ve efkarlı.

meme konulu başlıklar.

(bkz: sayenizde memelerimden nefret ettim)
(bkz: memelerimi nasıl aldırdım)
(bkz: bana meme demeyin)

bu da bonus:

*

halkın hedonistik faaliyetlerinden kaygı duyan hükümet, 1842'de şehrin gelişen eğlence endüstrisini engellemeyi amaçlayan bir dizi reform başlattı. tüm kabuki tiyatroları, şehrin kuzeydoğusundaki saruwaka-machi bölgesine taşınmak zorunda kaldı. ancak bu amaç amacının aksine daha fazla ilgi uyandırdı. insanların müstehcen performanslara katılmasını zorlaştırmaktan ziyade, bölge, kabadayı tiyatroculara hitap eden sayısız işletme ve restoran ile gelişen bir cazibe merkezi haline geldi. saruwaka-machi'nin bu tasvirinde, üç tiyatro, sağdaki çatı sırasının üzerinde yükselen taretleriyle tanımlanabilir. gösterilere sadece gün doğumu ve gün batımı arasında izin verildiğinden, gökyüzünde dolunay bulunan bu baskı eser; tiyatroların kapanmasından sonra bölgeyi gösteriyor.

yine de, insanlar hala sokakta eğlenirken, günün erken saatlerinde, gördükleri performansların bitmek bilmeyen heyecanının tadını çıkarıyorlar.
kaynak

animenin hareketsiz olanı. japon çizgi romanı.

(bkz: death note)

mikroskop ve teleskop sayılabilir bence.

ikinci kulübümü buldum. hayırlı uğurlu olsun. üstelik sütlü tarhana'm da var. daha ne olsun?
başgaaan kaymak tabaka gündem maddemiz ne?

günaydın sözlük…

ama öyle, pırıl pırıl gökyüzü ve yazdan kalma bir güneş ile sonbaharın son sıcak pazarına gerine gerine uyanarak kısa bir sahil yürüyüşü sonrasında, sırf instagram postlarımızı şenlendirsin diye mavili beyazlı alaçatı konsepti yapmış, renkli iskemlelerine de yeşilçam ünlülerinin isimlerini vermiş, 1/6 asgari ücret mukabilinde, kuş boku hacminde porsiyonlarıyla müşterilerine serpme kahvaltı imkanı sunan, çay bahçesinden hallice bir mekanda güne başlamak dururken; üst kat komşunuzun, sabahın 09:00’unda, kahve makinası ve elektronik çaydanlıklarını prize yakın bir yere konumlandırmak üzere, mutfağının tam da taşıyıcı kolonuna denk gelen noktasına, darbeli matkapla 27 dakika aralıksız delik açmaya çalışması üzerine, muhteşem bir matkap gürültüsü ile uyanmışsınız gibi bir günaydın değil elbet…

çok sinirliyim… olumlu bir günaydını olumsuz içinde harcadım bak… huyum da değildir…

sakin x kuşağı sözlüklerin kalitesini çok arttırıyor.

herkes bana bişi diyor, anlar gibi oluyorum ama valla hiç bir bok anlamıyorum?

o kadar da başak burcu olmadığımı anladığım ekşin.*
domestosum yetiyor bana, bende onu onla bunla karıştırmıyorum.

sorsalar söylerdim."vallahi" derdim,
"ben de bilmiyorum bu kadar derine tüpsüz nasıl daldığımı göğsümde bir ağırlık hissetmeden"

(bkz: ilhami algör)

kendini arap ülkesinde mi zannediyormuş da kılık kıyafete karışıyormuş? al ulan boşuna demiyoruz işte siyasal islamcılar bu ülkenin kanseridir diye…

bak var ya bunlar da azıcık cesaret olsa ülkeyi arabistan’a çevirirler, aha bunu da buraya yazıyorum…

gerici pezo.

karakomik filmler serisi, hak ettiği değeri görememiş ancak sinemanın kaçınılmaz adaleti ile hak ettiği değeri görecek bir film serisidir. iki film, toplam 4 bölümden oluşur. cem yılmaz'ın üstte yazar arkadaşımızın söylediği gibi deneysel olarak türkiye'de bir ilk ile standart film anlayışından çıkarak ürettiği güzel bir eser olan filmde karakter tahlilleri ve gözlemler çok çok iyi seviyede yapılmıştır. cem yılmaz, komedide türkiye tarihinin zirvesinde bir isimdir. buna rağmen yeni bir şeyler denemeye çalışması ve "röntgen filmi çeksem 1 milyon izleniyor" dememesi çok önemli bir şey benim kanaatimce. çünkü bunu yapan "komedyenler" var, senelerdir tutmuş bir şeyi ciğerci peşkiri gibi önümüze getirerek hasılat rekoru kırmak da mümkün. filme gelirsek, ilk filmde 2 arada ve kaçamak adlı iki bölüm var. 2 arada, metafor kullanarak çok şey anlatan güzel bir film. kaçamak ise yine göndermelerle eğlendirebilen ama çerezlik bir film. ikinci filmde de iki bölüm var. ilki deli, ikincisi emanet. deli, çok iyi düşünülmüş ve sonu da mükemmel bağlanmış duygusal bir film. emanet de karakter analizi dikkatlice yapılmış ve televizyon dünyasını eleştiren ancak sonunu beğenmediğim bir film. umarım bu serinin 3. kısmı da gelir. anıra anıra güleceğiniz veyahut sizi derin düşüncelere sürükleyecek uzun metrajlı filmler değiller ama sinemamız için değerli bir deneyimdir diyebiliriz.

tus öncesi kokpitine girip kendisiyle tekrar atmayı düşünüyorum.

bizi köle olarak kullanan ergen bir velet kendileri.

ben evin emocu ergen kizi olurdum. saclarimi gozumun onune yigip sabahlara kadar camdan kafami sarkitip sigara icen.

girince alışıyorsun, korkma.

herşeye karşı şüphe duyuyorum..