orijinal adı "the incredible dr. pol" olan harika program. önceden nat geo people kanalındaydı ama kanal kapanınca (digiturk'te artık yok) nat geo wild'da yayınlanmaya başladı.

dr jan harm pol, hollandalı bir veteriner. amerika'nın michigan eyaletinde bir kliniği var. ilerlemiş yaşına ve sorunlu bacağına rağmen o kadar hareketli ve çalışkan bir adam ki klinikteki hiçbir veteriner onun hızına yetişemiyor. izlerken yoruluyorsunuz.
her çesit hayvanı tedavi ediyor hatta bir keresinde tavuğa serum takmıştı çok ilginç bir sahneydi; hafızamda serumlu tavuk görseli var .

bir bakışta hayvanın nesi var hemen anlıyor. hatta en çok şasırdığım şey; ineklere hamilelik kontrolü yaparken kaç aylık değil, kaç gündür hamile olduklarını bile söyleyebiliyor. bazen çok yaratıcı tedaviler uyguluyor. yöntemleri biraz eski ama kitap gibi resmen. bir bölümde hollanda'ya kendi mezun olduğu üniversiteye gidince efsane gibi karşılanmıştı. yaşadığı yerde de aynı şekilde.

programda aynı zamanda çiftliklerdeki yaşam tarzlarını da gösteriyor. en çok dikkatimi çeken ise çocuklara çok küçük yaşlardan itibaren bir hayvanı en iyi şekilde besleme, yetiştirme sorumluluğunun verilmesi.

dr pol sayesinde bir ineği doğurtabilecek kadar bilgi sahibi oldum. gerçi bu bilgiyi nerede kullanırım bilmiyorum ama hayat bu belli de olmaz.

sagopa kajmer külliyatının kıymetli bir albümüdür.
lakin zannımca, sagopa kajmer bu albümden beklediği ilgiyi alamamıştır.
albümün içinde, 2006 yılında piyasaya sürdüğü "baytar" adlı efsane parçasının tekrar yorunlanmış hali de mevcuttur.
sample seçimleri her zamanki gibi harikulade olmakla birlikte, liriğini konuşturduğu şairane bir dil kullandığı albümüdür.

ne de olsa, yunus bu yolda meftun. :)

günün yorgunluğuna ve yataktaki rahatlığa karşı koyamayıp istem dışı uyuma durumudur. arkadaşlar... ben sabahtan mesaime başlayıp akşamlara kadar çalışıyorum. * en azından sevdiceğime ve kendime gece biraz vakit ayırayım istiyorum. ama ben istesem de bedenim fizyolojik olarak izin vermiyor. *

bir değil, iki-üç kez oldu. sevdiceğim beni bu konu yüzünden sepetleyecek diye ödüm kopuyor. affetsin nolur...

kitaplarımı ve kasetlerimi nolur satmayın.

ben gece yokum merveler de kalcam

kendini geliştirmeye, düşünmeye, kalbini dinlemeye direnmekten vazgeçtiğimiz zaman,
haksızlıklara boyun eğmediğimiz, söylenmek yerine çatır çatır hakkımızı aramayı öğrendiğimiz zaman,
ülkece rahat bir nefes alacağız.

tatil dönüşü yoldan 20 kiloluk bir bal kabağı almıştım. iyiki almışım. canım sıkıldıkça o balkondan bu balkona, mutfaktan salona yuvarlamak suretiyle yer değiştirip duruyorum. banada eğlence oluyor. olmadı pikniğe götürür fotoğraf çekerim daha olmadı bir kazan kabak çorbası yapar konu komşuya veririm daha olmadı kabak tatlısı yapar hayrıma dağıtırım.

üst edit:sözlük gündemi ile ilgili bir beklentiyle yazılmıştır,kimseye taş alıp koşun demiyoruz.

evet sevgili z kuşağı,
yıllarca hayalini kurduğunuz üniversitelerden biri tarihi anlar yaşıyor.
öncelikle bunun farkında mısınız?
arkadaşlarınız orada,sahi siz neredesiniz?

30 yaş üstü yazarları kovuyordu bazılarınız en son.

beğeni için espri kasmaya gelmeyin,30 yaşında bir sözlük ablası olarak üzerim.
edit: bi de bunlar var işte,elini taşın altına koyana laf mı ettik,ne kükrüyorsun?
edit2:sorumluluk kabul etmeyen sevgili gençler,gezi parkına katılan abileriniz,ablalarınız sizin gibi düşünmemiş iyi ki.

babamdır. ben küçükken, dudak kremlerinin çok yaygın olmadığı zamanlarda kışın dudakları çok kuruyup çatladığında evde annemin rujlarından sürerdi. kırmızı kırmızı dudağını görünce çok gülmüştüm, o da bir sonraki sefer ne renk süreyim diye bana sormuştu.

dağları devirip, z.kt.ri çekme sebebidir.

soğuk bir kış günü bir grup kirpi donmamak için birbirlerine sokulurlar. ancak, birbirlerine yaklaştıkça dikenlerinin birbirlerine batmaya başladığını fark ederler ve bu kez de uzaklaşırlar.

ancak, kış soğuğu onları bir süre sonra tekrar bir araya getirir. bu iki durum arasına gidip gelen kirpiler bir noktada dikenlerinin rahatsızlık vermediği ve soğuktan da korunabildikleri bir orta noktada buluşurlar.

işte, insan ilişkileri de böyledir. yalnız kaldığımızda, adeta bizi soğuktan koruyan bir sığınak gibi, başkaları ile birlikte olmak isteriz.

fakat, bir süre sonra birlikte olduğumuz kişinin veya kişilerin olumsuz yanları bize kirpilerin dikenleri gibi batmaya ve rahatsızlık vermeye başlar. nihayetinde, kişilerle aramıza bir mesafe koyarak onların kötü özelliklerinden en az rahatsızlık duyduğumuz bir ilişki düzeyinde dengeleniriz.

akışkan konuşabilme , kullanılan kelimeler,
ve sakince gerçekten dinleyip mevzuyu anlayabilme.

çakmak, basmak, iteklemek, geçirmek, tıklatmak, koymak... gibi sayısız fiille desteklediğim fikrimdir, bana göre türkçe dilindeki en komik olaydır.

hayatımda hepi topu üç tane ahmet ümit romanı okudum, üçünde de olmayan ahmet ümit romanları karakteri. ey başkomiser behzat, şey yani nevzat! nerdeysen çık ortaya!

(inanın) ayaklarımı çekmemek için çok çaba sarfettiğim fotoğraftır. başıma ne gelecek bilemem sonuçta. bir de salıncakta yattığım belli olsun istemedim, özendirmeyi sevmem.*

hangisi olursa olsun alırken "acaba bunda süt banyosu yapıldı mı" diye düşünmekten alamıyorum kendimi.

cahit sıtkı tarancı'nın yapmış olduğu; 'şiir, sözcüklerle güzel biçimler kurmak sanatıdır. hangi sözcük, hangi sözcükle yan yana geldiğinde nasıl bir ışık ortaya çıkar? bunu bilmek gerek' tanımını, kendine has üslubuyla yazmış olduğu kıymetli şiirlerle karşılayan, şair duyumuna sahip, tanımlarında kullandığı sade ve akıcı türkçesiyle kendini okutan, değerli bir yazardır.