kendimi asosyal zannederken bu kişilik tipine uygun olduğumu malûm sözlükte görmüştüm. şaşırmıştım. normal insan diye bir imge var ya hani, o imge tüketim çılgınlığının bir tezahürü gibi sanki. çok farklı kişiliğe sahip insanlar var. binlerce kişiye karşı konuşabilirim ama ikili konuşma sevmem. kafe sevmem. haydi takılalım diye dışarı çıkmayı sevmem. belirli bir plan dahilinde dolaşmak ve gezmek hoşuma gider. garip bir kişilik.

internet ortamlarında adına en fazla saçma sapan söz yazılmış şairdir.
"cennet cennet dedikleri, birkaç köşk, birkaç huri" yazıp altına cemal süreya ismini iliştir, neredeyse ona bile inanacaklar.

ülkemize has olan toksik youtuber kitlesinin başta gelen temsilcisidir kendisi. genel olarak çoluk çocuk izler bu gereksiz tipi. ülkemizde böyle gereksiz, hiçbir faydası olmayan tiplerin, özendikleri kişilerinde en başında gelir.

yorumsuz:

öğrenme ve hafıza üzerine ilk deneysel sistematik çalışmalar yapan alman psikolog hermann ebbinghaus tarafından bulunan, öğrenilenlerin toplamının öğrenme zamanıyla doğru orantılı olduğunu gösterdiği eğridir.

öğrendiğimiz bilgilerin, hayat tecrübelerinin ve anıların zamanla azalması varsayımıdır bu. bilginin saklanmasına yönelik girişimlerin olmaması halinde, bunların zamanla nasıl kaybolacağını gösterir. öğrenilen bilgiler ilk 60 dakikada en hızlı biçimde kayba uğramakta, sonra hafifçe yavaşlamakta ve dokuzuncu saatin sonunda öğrenilenlerin %60'ı unutulmaktadır. 24 saat sonra ise herhangi bir şeyin yaklaşık üçte ikisi unutulur.

hafızanın gücü bu eğriyi etkileyecek bir faktördür. hafızanın güçlü olması halinde hatırlama daha uzun sürer ve unutma eğrisinde ki zaman aralıklarının uzamasına sebep olur. unutma eğrisi bir çeşit hafıza kaybı olan geçiciliği doğrular niteliktedir.

işleyen hafızanın* unutmayacağı* gerçeği bir kez daha netlik kazanıyor bence bu eğri ile. eğitim hayatına devam eden arkadaşlara tekrarın önemli olduğunu vurgulayan ebbinghaus, çabuk ve uzun süreli ezberleme için bir çizelge hazırlamıştır.*

#1127983">#1127983 tanıma ithafen;
çook sevdiğim reçel ve çörek işi ortağım pastirmalicorek reklamımızı yapmaya devam ediyor görüyorum ki*. kendisini bu harika fikirden dolayı tebrik ediyorum*.

ben tarafsız değilim. açık seçik taraf tutuyorum. yobazlığa karşıyım, ırkçılığa karşıyım, gericiliğe karşıyım. insanların sömürülmesine ve savaşa karşıyım.

mina urgan

tavsiye versek bile herkes kendi kafasına göre yaşayacak bunu hepimiz bilmiyor muyuz? hangimiz anlatılan tavsiyeler karşısında uygulamaya geçebildik. "haa evet bu böyleyse bunu böyle yaparım." demekten öteye geçemedik hiçbir zaman. hayatı tavsiyelere göre yaşasaydık ilk insandan sonrasının yaşamı hep mükemmel olurdu. hayat yaşadığımız çıkmazlarda nasıl direndiğimizdir zannımca.
insan olun, hayvanları sevin, ağlayın, dibe batın ama kendiniz kalın.

sayfa yönünden kucuk ama olusturdugu hissiyatlar yonunden devasa bir dostoyevski eseri. kitabin finalinde, tek bir cumle ile kitabi ozetlemem gerekirse "tadi damagimda kaldi" derim sanirim.

kitabi bir kere okumadim bu arada. saniyorum bir dort-bes kere elimden cok rahat gecmistir. bu kadar fazla elimden gecmesinin nedeni de kitabin moduna giremememdi... en son okuyusumdaysa deyim yerindeyse kendimi kitabin icine hapsettim. okuyacaklara da benden dip not; zihninizin bos oldugu bir donem icerinde kitabi okuyun derim, esere odaklandiginiz an, alacaginiz lezzet bambaska olacak.

kitap 180 sayfalik. son sayfasindaki son paragrafa gore dostoyevski yazmaya devam etmis lakin esere eklememis. keske devamini ekleseymis.
eser bilindigi uzere kurgusal. toplum tarafindan dislanmis, dogal olarak kendini soyutlamis cok daha onemlisi, kendiyle kavgali bir kahramanin ic dunyasi ele alinmis. kendiyle kavgali insanlarin hissiyatlari ve dusunceleri ayni olurmus, bu kitaptan bunu anladim.

bazi insanlar vardir ya, icerisinde cok buyuk bir hazine yatar, insani yonu cok geliseklidir lakin gizler ya da bastirir. kitabin kahramani da tam olarak boyleydi. ozellikle liza'ya yardim etmek icin (evine hür- başı dik olarak) yanip tutusurken, kendini ondan uzaklastirmasiyla bu cok net hissediliyor-du. nefret ettiklerinden, daha dogrusu kendisini soyutladigi insanlari da seviyordu. bu da su sozlerinden anlasiliyor-du.

hayat tarafindan zorla huysuzlastirilmis insanlarin hikayesi bu kitap. yani kismen hepimizin hikayesi.

birlikten kuvvet dogari yaşadık.. yaşıyoruz.. hep birlikte nice senelere..

mesela bu kadın 50(elli) yaşında. 50...

zamanında takıyordum gayet güzeldi yakışan var yakışmayan var o ayrı mesele ama karşı durulması gereken bir olay değil.

köpeği besleyenin ruh hali olumlu sinyaller vermemektedir. erkek de olsa kız da olsa aynı durum. pitbull besleyen kız gibi, sosyal medya profillerinde elinde tabanca ile poz veren kız da aynı duyguyu aşılar.

sarhoş eden sesinden
yudum yudum içiyorum
aman allahım nedir bu böyle
bir şiir bu kadar güzel olabilir mi?
ithaf edilen bu güzel şiir
sesinle can bulmuyor mu yani
kuşlar susup, yağmurlar dinmiyor mu
dünya durup dinlemiyor mu sesini?

sevdiğim insandır. sesini, nefesini duyduğum; şiirleri en ücra köşelerimde hissettiğimdir. okuduğu şiirlerde, öptüğü yazılarda saklıdır sesi.

çocuk şu an uyuduğu için ne yapsam ne okusam yok en iyisi ben sadece öylece durayım öylece duruyorum durmak ve susmak halindeyim.

ne oldum değil ne olacağım de.

"bütün sözlük yazarlarımı sözlüğe davet ediyorum"

-yoldaş benjamin franklin

ağlamak,yemek yapmak,müzik dinlemek,yürüyüşe çıkmak,telefonda sizi anlayabilceğini düşündüğünüz insanlarla konuşmak gibi genelde herkesin tercih ettiği şeyler ilk aklıma gelen ve en sık yaptıklarım.

evdekiler çok sever o yüzden sık yaparım. ama bir gün içine sevgimi fazlaca katmışım sanırım böyle bir şekil olmuştu*

kadın evde otursun, çocuk büyütsün diyen zihniyetle erkeksin çalışmak zorundasın, evi geçindirmek senin görevin diyen zihniyet aynı halbuki.
sizinki algıda seçicilik.