günaydın caağnım sözlük.
bugün yapmam gereken bir sürü iş, gitmem gereken bir sürü yer var. hepinize harika bir gün diliyorum.
gününüz çok güzel geçsin. diyelim kötü mü gidiyor? biri çıksın karşınıza ve o günü güzelleştirsin.*

aynı dili konuştuğumuz birileriyle anlaşamıyoruz daha, ne yabancısı allasen. aynı ülkedeki kültür farkı nedeniyle bile sorun çıkıyor. ayrıca bir şey diyeceksin, böyle komikli bir şey, mal gibi bakacak suratına. ay hiç uğraşamam.

bir (bkz: attila ilhan) şiiridir.

haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
dört bıçak çekip vurdular dört kişi
yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu

deli cafer ismail tayfur ve şaşı
maktulün onbeş yıllık arkadaşı
üçü kamarot öteki aşçıbaşı
dört bıçak çekip vurdular dört kişi

cinayeti kör bir balıkçı gördü
ben gördüm kulaklarım gördü
vapur kudurdu kuduz gibi böğürdü
hiçbiriniz orada yoktunuz

demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
on üç damla gözyaşını saydım
allahına kitabına sövüp saydım
şafak nabız gibi atıyordu
sarhoştum kasımpaşa'daydım
hiçbiriniz orada yoktunuz

haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
polis kaatilleri arıyordu
deli cafer ismail tayfur ve şaşı
üzerime yüklediler bu işi
sarhoştum kasımpaşa'daydım
vapuru onlar vurdu ben vurmadım
cinayeti kör bir balıkçı gördü

ben vursam kendimi vuracaktım

doktoradan bir tık daha az hırpalayan akademik eğitim. illa akademisyen olacağım demiyorsanız yapmayın. yok ben akademik kariyer yapacağım diyorsanız hayatta kalma mücadelenizde başarılar dilerim. yükseği bitirip doktoradan da sağ çıkanı hayatta 50 level ileride görüyorum.

t: 1879'da bodrum'da doğmuş, 1953'te vefat etmiş, türk edebiyatının en özgün şairlerinden biri. en bilinen yönü ağır bir hicivci olmasıdır. zaten şiirinde kendisi de söyler: "kazanlara bir kulp takar geçerim." affı yoktur.
bir beytiyle başlayarak vira bismillah diyorum ve sözü üstada bırakıyorum: "ulu tanrım ölü müsün, diri mi? / isa gibi yoksa üçün biri mi?"

azab-ı mukaddes'ten kendi aktarımıyla:
"bir gün, kadıköy'den köprüye geçecektim. cebimde vapur bileti alacak kadar param yoktu. hamlet'i fenerbahçe'de beş kuruşa satarak yol parası edindim."

bir kıtası:
"kuru laflar ile endişemi ihmal etme,
kulak asmaz davula dinleyen elbette kösü.
bu mudur ahsen-i takvim* ile metheylediğin,
bu mu insan diye halk ettiğin eşek sürüsü." üstada çoğu zaman hak vermemek elde değil.

seyran adlı şiirinden:
"akıl dedikleri bu yırtık yelken
hava bekler, kim bu rüzgarı çeken?
sabahçılık, akşamcılık der iken
ayılmaya vakit, zaman kalmadı.
....
nuh gemiden vapura dedi peki,
duman tüttü attı yelken, küreği.
hacı bektaş bulut gibi dedi ki:
hangimizin işi duman olmadı?

ali deyip bir noktaya gittiler,
mevlana'nın neyzen'ine yettiler.
hepsi birden kalkıp sema ettiler
dediler ki: böyle devran olmadı."

bir şathiyesinden (değil mi? adlı):
"bozuktur düzenin, olmazsın akort,
tavşana kaç dersin tazıya aport*,
haham, papaz, hoca ettikçe zart zurt
alay eder güler, isyan edersin."

meşhur "sahne-i ömrümden nefsi-i emmareye hitabım" adlı şiirinden yine meşhur bir dörtlük:
"feleğin uğradımsa vartasına*,
sıçayım ağzının ta ortasına;
bunu yazsın cihan da hartasına*;
kıtaat* u biharını* s**eyim!"

hayatından enstantaneler:
"borç g**ümden akıyor, lutf u kerem* ağzımdan,
menba u munsabını* anlamayan bir lağımım!
bir elim ağzımı tutsa, bir elim de kıçımı
birleşirdi o zaman belki sürurumla* gamım!"

öyle içerden bir yerden maaal maaal bakan biri. *
abisi terörist, kendisi teröristlerle iş birliği içinde olan, ciğeri 5 para etmez biri. sözüm ona özgürlüğü savunuyoruz deyip terör destekçiliği yapanların göz bebeğidir.

son zamanlarda daha da dikkatimi çeken ve cahillik ile doğru orantılı olduğunu düşündüğüm artıştır.

tiyatroda sahnede unutulan replikleri seyircilere duyurmadan söyleyerek oyuncuya hatırlatma işi.

gece göğünün en parlak yıldızı. burada konuyu bilmeyenler için karışıklık olmaması adına şunu ekleyeyim; gökyüzünde gördüğünüz en parlak cisim değil sirius. "en parlak cisim" sıralaması güneş - ay - venüs ve duruma göre diğer gezegenler şeklinde. sirius ise, güneş dışındaki yıldızların en parlak görüneni.

literatürdeki ismi alpha canis majoris. hint ve mısır mitolojilerinde, kişileştirilmiş şekilde bahsi geçer.

dünyadan yaklaşık 8,6 ışık yılı uzaklıktadır sirius sistemi. kuzey yarım küreden izliyorsanız, kış ve bahar aylarında güney, güneydoğu, güneybatı taraflarında, yaz sonunda da doğuda görebilirsiniz. en ideal gözlem zamanı şubat ayı diyebiliriz. orion takımyıldızı'nda kemer bölgesini bulursanız, bunu takip ederek güneydoğusunda sirius'u da bulabilirsiniz. şöyle

her ne kadar biz kendisini tek yıldız gibi görsek de, bizim görebildiğimiz ve bir anakol yıldızı olan sirius a yıldızı, çıplak gözle göremediğimiz bir beyaz cüce olan sirius b ile bilinen çift yıldızlardan birini oluşturuyor. yakınlarında bir yıldız daha var ve onun da sisteme dahil olup olmadığı konusundaki araştırmalar sürüyor.

sirius a'nın kütlesi, güneş kütlesinin yaklaşık 2 katı. yaydığı ışınım ise neredeyse güneş'in yaydığı ışınımın 25 katı kadar. 200 küsur milyon yaşıyla oldukça genç bir yıldız. yüzey sıcaklığı güneş'inkinden biraz daha fazla.

sirius b'nin kütlesi güneş kütlesinden biraz daha fazla. bu kadar kütle, neredeyse dünya boyutlarına sıkışmış durumda. yüzey sıcaklığı yaklaşık 25.000 kelvin civarında. bu son derece sıcak cismin yaşı da, yoldaşının yaşından birazcık daha küçük.

1824-1904 yıllarında yaşamış ressam ve heykeltıraş. akademizm ve oryantalizmin en önemli temsilcilerinden.
paris'te (bkz: osman hamdi bey) ve şeker ahmed paşa'ya resim dersleri vermiştir.
osmanlı topraklarına seyahat etmiş istanbul'u, mısır'ı ve kuzey afrika'yı gezmiş ve gezdiği yerlerde gördüğü manzaralar ve tarihi olaylar eserlerinin başlıca kaynağını oluşturmuştur.
bir eseriyle mısır'a gidip napolyon boneparte'ı gize sfenks'iyle bakışırken görebilir bonaparte before the sphinx (1886),
başka bir eserinde kendinizi israil'de ağlama duvarının önünde bulabilir the wailing wall (1867),
başka bir eserinde ise diyojen'i dürüst bir adam bulabilmek için kullandığı lambasıyla uğraşırken görebilirsiniz. diogenes (1860)
aslanın minicik bir kelebeğe kükrediği bir tablosu bile var. lion snapping at a butterfly (1889)

the carpet merchant (1887) eseri oryantalizm akımının en güzel örneklerinden. 1885'te yaptığı kahire gezisinde gördüğü bir halı pazarından esinlenerek yaptığı eserde türk halılarını görüyoruz.

eserlerinde çok farklı coğrafyalardan manzaraları, bu bölgelerden farklı insanların portrelerini, köle pazarlarını, camileri, bazen tarihi bir karakter veya bir olayı ya da mitolojik karakterleri görebilirsiniz. eserlerindeki renklerin canlılığına ve detaylara özellikle hayranım.

bir kaç tane daha eser bırakıyorum çünkü neden olmasın:
the death of caesar (1867)
a joke (1882)
harem women feeding pigeons in a courtyard
le barde noir (c. 1888)
painting breathes life into sculpture (1893)

daha fazla eserini görmek isteyenler için buradan

edebiyatta en önemli 100 karakter, protagonist, antagonist vs. listesi yapılsa herhalde ilk otuza girerdi. ben otuzuncu sıraya koyabilirim. ya da... vazgeçtim, on beşinci sıraya koyuyorum.

pavloviç karamazov aslında basit bir insandır dosto'nun dediği üzere. hemen hemen her mujikte görülebilecek özelliklere sahiptir. yani sıradandır, bir esprisi yoktur.

fakat dostoyevski şunun da farkındadır: sıradanlık diye bir şey yoktur. her şey sıradandır, değişim imkansızdır. insanlar değişmez. bu sözleri raskolnikov'da, yani suç ve ceza'da duyuyoruz.

ve herkesin sıradan olma mevzusunu en güzel işleyen romanlarından biri de ölüler evinden anılar'dır. burada dosto'nun sıradan pavloviç karamazov'da göstermek istediği cevhere ulaşırız. en basit, kötü veya iyi insanda bile o aynı cevher vardır. yani varoluşumuz. zaten bu varoluşumuzun en dip noktasını da yeraltından notlar'da görürüz.

fyodor pavloviç karamazov'dan bahsetmiyor gibi gözükmemişimdir umarım. bu başka romanlardan (elbette dosto'nun) bahsetme nedenim karakterin yaratılışının daha iyi anlaşılması gerekmesi.

böylesine bir kadın düşkünü karakter, kendi kendine bir felsefeye de sahiptir. burada şöyle bir şey söylüyordu: "her kadında bir cevher vardır, önemli olan bunu görmek."

bu tarz bir şey söylüyordu işte... yani buradaki esas nokta, en sıradan insanın bile bir felsefesi, bir aklının olduğudur. onu diğerlerinden ayıran noktalar vardır elbet. belki başka insanlar gerçekten daha derindir, o içsel cevhere, varoluşa ulaşmak daha zordur. ama tünel ne kadar uzun olursa olsun illaki aydınlık vardır. pavloviç karamazov'un tüneli küçüktür. dolayısıyla fyodor pavloviç karamazov böyle anlaşılmalıdır.

ayrıyeten bir eleştirmenin dediği şey aklıma geldi... hangi eleştirmendi hatırlamıyorum ama insancıklar kitabında bütün ileriki romanlarındaki tiplemelerin mevcut olduğundan bahsetmişti. ippolit terentyev benzeri bir kişi hatırlıyorum mesela insancıklar'da.

inanç adı altında akla mantığa sığmayacak olayların en ufak bir sorgulamaya bile tabi tutulmadan binlerce yıl kabul edilebileceğinin kanıtıdır.

okuma ve yazma konularina oldukca ilgi besledigini dusundugum yazarimiz. yazdigi siire de kalbimi birakmis bulunuyorum. kaleminin murekkebi bol olsun ki yazdiklarini bizimle de paylassin. "hos geldin" sayin yazar

çoğu düşüncesini kendi düşüncelerime benzettiğim ve sinir olduğum konularda konuşurken içimin yağlarını eriten şahane youtuber. ayrıca bu sözlüğü keşfetmemi sağladığı için kendisine teşekkür ediyorum.

altüst olacak, umutsuzluktan öleceğini sanacaksın. ama iç dünyan seni yine kurtaracak.*

friedrich hölderlin

geceleri uyutmayan, gündüzleri uyandırmayan sorundur. mükemmelliyetçiliğin de bir bakıma sonucu olarak düşünülebilir. fakat hayatta her şey istenildiği gibi olmuyor.

buradan

klinik olarak kalbin çalışmayı durdurmasıdır. kişi için olmasa da geride kalanlar için fazlasıyla anlam ifade eden dünyadan göçüp gitme durumudur. bedenen artık dünyada olamamak ancak seni seven kalplerde var olmaya devam etmektir.

senin hayalini kurmak, sonsuz bir sadakatle beklemeyi bilmektir. orda bir yerlerde çok güzel bir şey vardır. ama ulaşamıyorsundur ona. ulaşamamak, onu yaşayamayacağın anlamına gelmez ki. ona dokunamasan da, sarılamasan da o vardır. asla umutsuz bir bekleyiş değildir bu, bilakis insanı yaşama bağlayan, ona can veren, bitmek tükenmek bilmez hayaller kurduran bir bekleyiştir.
işte seni düşünmek böyle bir bekleyiştir.
seni düşlemek, en güzel rüyayı görmektir. uğruna günlerce haftalarca uyumayı göze alabilecek bir rüya gibisindir çünkü.
seni hayal etmek bir ruh meselesidir. ruhumun en güzel besinidir bu. seni beklemek, hani muğla’ nın bunaltıcı temmuz sıcağında bir serinlik beklemek gibidir. ruhumun, bedenimin en güzel serinliğisindir çünkü. seni düşünmek nazım’ ın şu satırlarını içime çekmem gibidir. “ yani tahir’i zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi,
tahir ne kaybederdi tahirliğinden.