recep ivedik izleyen kitlenin inandığı ve körü körüne bağlı olduğu olgu..

halamın oğlu da bu tiplerin arasında. ota b*ka ivit ivit, böhöhöhöhöyt falan diyor.

komik olduğunu düşünüyor garibim, yazık acıyorum ama elden bir şey gelmiyor.

artık kibarca yazamayacağım sözlük gerçekten t*şş*k geçiyorlar itina ile. galiba tek kurtuluşumuz herkesin dinden çıkması ancak o zaman ses çıkarır bu millet. şimdiden başlamışlardır makarna soğan yiyerek breh breh breh diyanete yakışır böylesi demeye.

l’éternité şiiri ile tanıştığım ve yalnızca bir dize ile aklımı bulandıran şair. l’éternité şiirinde bir dize var, rimbaud bunu iki kere kullanıyor ve une saison en enfer'de bu dizeyi değiştiriyor.

"denizdir giden güneşle" (c’est la mer allée avec le soleil) bilinen ilk hali fakat une saison en enfer'de ikinci halini alıyor. "denizdir karışan güneşe" (c’est la mer mêlée au soleil)

şiirleri basit bir kelime oyunu olarak görmemek gerekir diye düşünüyorum, rimbaud her kelimeyi özenle seçiyordu yazarken. neden giden yerine karışan olarak değiştirdiği üzerine uzun süre düşündüm. rimbaud giden derken ölüm ve mutlak kavuşmayı mı ifade etmek istiyordu? gitmekte bir sonsuzluk var, iki sonsuzluğun mutlak buluşması fikri.

bu bir hataysa eğer o hataya düşmedim ama söyleseydim daha az pişman olucaktım belki. nedense yaptıklarım değil yapmadıklarım için daha çok pişmanlık duyuyorum daima.

yiğit özgür'ün en sevdiğim karikatürlerinden birinde geçen bir cümledir. kahramanımız ilacın prospektüsünü okur ve yan etkileri karşısında "adeta mükemmel" der.
günlük hayatta konuşma dilinde sıkça kullandığım bu kalıbı şimdiye kadar burada kullanmamış olmam kendi açımdan adeta mükemmel. neyse efendim, geç olsun güç olmasın demişler.

türkçesi matmazel siyahtır. bu üzücü hikayenin gerçekten yaşandığını sanmıyorum, bir tür efsane gibi bir şey. ama sizde bilirsiniz ki her efsanede gerçek hayattan birkaç kesit olur. bu trajik hikayedeki gerçeklik ise insanların, başkalarını hiçbir zaman anlamaması ve anlamak istememesidir. siz ne kadar çabalasanızda insanlar görmek istediklerini görmek istedikleri gibi görürler.

hikayesi şöyledir.

not: hikaye 1000kitap sitesinden alıntıdır.

--- alıntı ---

- bir gün mihriban'ı göreceğinize inanıyor musunuz?

+ bilmiyorum, görmek de istemiyorum. değişmiştir şimdi. ben onun nazarında değiştim, o benim nazarımda değişti. niye görelim? öyle kalsın ya... insanların gönülde kalması, gözde kalmasından daha iyidir.

cv'ye eklendiği takdirde başvurulara daha çabuk dönülmesini sağlayacak ünvan. teşekkürler kafa sözlük. teşekkürler türkiye. *

bir yanımda artemis, bir yanımda aphrodite vardı. ön taraflardan hektor'un sesini duyuyordum, "bu ilk değil!" diye bağırıyordu. "sonuncusu da olmayacak! bu bereketli doğu toprakları, her zaman batının kan döktüğü yerler oldu!" diye devamını getirmişti.

kapının ardından akhalıların seslerini duyabiliyordum, gökyüzünü mavi yapan ışığın nedenini de biliyordum oysa ki...

athena onların yanındaydı, tıpkı hera, poseidon, hephaistos, hermes gibi. athena en sevdiğim tanrıça olmasına rağmen, ona karşı gelmek beni öylesine ürpertiyordu ki, hemen yanımda bulunan, ismini bilmediğim bir troyalının, bana "kazanacağız!" demesini bile zar zor duyuyordum.

ve işte, tam o anda, tüm troyalıları çıldırtan bir şey oldu. gökyüzünü kırmızıya boyamış bir varlık, bulunduğumuz yere iniyordu. kırmızı gözleri, giydiği savaş kaskından bile daha korkutucuydu.

ares, en ön kısma indiğinde, herkes çılgın gibi savaşmak için can atıyordu. birazdan ya kan dökecek ya da ölecektik ve bunun sebebi tek bir kadındı...

ah helen...

önce herkes sessiz oldu, sonra kapıların açılma sesini duydum...

işte böyle başladı büyük bir savaş, mottom bile hazırdı.
doğunun çocukları, batıya karşı geliyordu.

kızlı erkekli mi kalıyorsunuz bak sizi şikayet ederim dağılın. devlet nerde.
ilgili video için buradan

birincisi, yavşamak kadar itici bir kelime yok.
ikincisi, tuhaf bir mantıktır. ve saçma.

sesine ses veren yoktur, içinedir tüm çığlıklar..

hiçbir şey için pişman değilim. yaptığım hataları yapmam gerekiyordu, yaptım. bazen düşmem gerekti, düştüm ve çimenlerin tadını çıkardım. hatalarım ve düşüşlerim beni güçlendirdi, hatta beni ben yaptı. şuana kadar hiç büyük bir pişmanlığım olmadı. *

emre karayel(ozan) ve demet evgar(zeynep)’ın rol aldığı, ilk olarak türkmax’ta yayınlanmaya başlayan, türk televizyon tarihinin en güldüren dizilerinden biri olarak gösterebileceğim dizidir.

işin en iğrenç ve utandırıcı kısmı şu tecavüz artık zihnimizde ve bilinçaltımızda o kadar normalleşmiş ki haberde bile özellikle 'erkek çocuğu' diye belirtilmiş. üstteki bir yazar da sanırım haberi okumamış ve küçük kızımızı koruyalım tarzı cümleler yazmış.

bu sapık ve şerefsizin yanısıra henüz 2 yaşındaki çocuğunu hiç tanımadığı bir adamla yalnız bırakan anne müsveddesi de tutuklanmalıdır.

türkiye cumhuriyeti'nin kurucusu. yaptığı, yazdığı, söylediği ve teşvik ettiği şeylerin yüzyıl geçmiş olmasına rağmen hala anlaşılamamış, adı yersiz fanatikliklere kurban gitmiş büyük fikir ve devlet adamı. keşke aklından geçenlerin milyonda birini anlayıp uygulayabilsek.

insan ne denli derin düşünebiliyorsa sevgisi o denli derindir. o denli doyumsuzdur. ve acısı da o denli büyük .
tezer özlü
yaşamın ucuna yolculuk

“bir işi doğru yapmak neden yanlış yapıldığını açıklamaktan daha az zaman alır. “
henry wadsworth longfellow

akademik bir mitoloji kitabı hakkında açtığım başlığa entry girerek gecenin bu saatinde beni mutlu etmiş yazardır. katılım beklemiyordum, mitolojiyle ilgilenen birisiymiş. sözlükte olmasından büyük keyif duydum.