zülfü abi nude işlerini bırak gözünü seveyim kitap yaz müzik yap ama nude atma millete .

1775 - 1821 yılları arasında yaşamış fransız ressam. constance dünyaya başarılı bir devlet adamının kızı olarak gelmiştir. belli bir refah seviyesinin üzerinde bir ailede doğmuş olması, kadınların yapmasının pek de onaylanmadığı ressamlık mesleğinde tutunmasını sağlamıştır.*
mayer, 20'li yaşlarının başında belli sahneleri* ve portreler çizmeye başladı. joseph-benoit suvee ve jean-baptiste greuze ile çalıştıktan sonra eğitmenlerinden etkilenerek yumuşak bir fırça darbeleriyle çizdiği duygu dolu sahneleri resmetmeye başladı.

pierre paul prud'hon ile ilişkisi
1802 yılından itibaren prud'hon'un sözde öğrencisi olarak yanında çalışmaya başladı fakat ikisinin arasındaki ilişki usta-çıraktan ziyade iki meslektaş gibiydi.
tarzları ve teknikleri o kadar benzer hale gelmişti ki günümüzde bile hala ikiliden hangisinin yaptığı kesin olmayan tablolar vardır. birkaç kaynak resimlerin eskizlerini prud'hon, boyamasını ise mayer'ın yaptığını söylüyor.
prud'hon evli ve 5 çocuk babasıydı, eşi akıl hastanesine kapatıldığında 5 çocuğunun velayeti ona verilmişti. aynı zamanlarda mayer ile komşu olmuştu ve mayer prud'hon'un hem çocuklarını büyüttü, hem evine baktı hem de onunla birlikte çalıştı. karısı öldüğünde onunla evleneceğini düşünmüştü fakat bu gerçekleşmedi. hayatı boyunca psikolojik problemleri olan constance hem bu ilişkiye hem de kendi problemlerine daha fazla dayanamadığı için prud'hon'un tıraş bıçağıyla boğazını keserek intihar etti ve yaşamını sonlandırdı.


venus and cupid sleeping


self-portrait with artist's father


the happy mother


prud'hon ile birlikte tamamladıkları son eserin hikayesi için (bkz: une famille dans la desolation)

dilencilere para vermemek. yaklaşık 2 dakika vicdan azabı çekip daha sonra "onlar senden benden zengin" diyerek kendimi avutuyorum.

kertenkelesi ile de ünlü olan abd eyaletidir.

büyük çoğunluğu çöldür.

tüm önerilerim gerçekleşti, çalışkan arılar gibi kadro mübarek. teşekkürler. *

gözle görülür kadrolaşma var evet, fakat yönetim ne yapabilir ki? ellerine mi vursunlar cetvelle dur gruplaştığın kişinin tanımını beğenmen yasak! mı desinler? n’apsın bu insanlar? he benim iletişimde olduğum insanlarla aranız bozuk diye, onları çekemeyip, yanındakileri de silelim kafası ile bana tavır alınması, yazdıklarımın artık daha az beğenilmesi beni incitmez, sığırlığınıza verir, yazmaya devam ederim. biraz gamsızım sanırım.

annem elmaların olgunlaşmasını bekleseydin, hastalanmazdın dedi. şimdi, ne zaman bir şeyi çok istesem, annemin elmalar için söylediği şeyi anımsıyorum.*.

1929-2005 yılları arasında yaşamış polonyalı sürrealist-distopik-gotik ressam.
önce fotoğrafçılıkla ilgilenmiş, rüyaları fotoğraflamak istediği için resme geçmiştir.
eserleri korkunçtur. görebileceğiniz en karanlık kabusların fotoğrafının çekilmiş hali gibidir. hem korkutur hem kendine hayran bırakır.
eserlerinin hiç birine isim vermemiştir.
76 yaşında, bakıcısının oğlu tarafından borç vermeyi reddettiği için bıçaklanarak öldürülmüştür.

eserlerini incelemek isterseniz buradan.
verdiği röportajları izlemek için buradan.

kendisini ve ailesini anlatan ''the last family'' (ostatnia rodzia) filmini de önermiş olayım.

tutunmak istiyor bir şeye, orada olduğu gibi yaşamak istiyor. uçarsa tutunacak bir şeyi kalmaz çünkü. geride bırakır her şeyi.

her hafta olduğu gibi bu hafta da yerimizi aldığımız programdır.
progressive house nedir, yenir mi, içilir mi? gibi soruların cevaplarını barındıran yayındır aynı zamanda. benim gibi cahil cühela iseniz dinleyip siz de öğrenebilirsiniz sayın yazarlar ve çaylaklar.
ha bir de, yayın esnasında şarkılar ve yayın hakkında sohbet etmek isteyen yazarlarımızın buluşma noktası olan kafa sözlük radyo kulübü discord kanalına gelebilirler***.

bazen her şeyi değiştirebilecek güçte olduğumu hissediyorum. kendi hayatım için yani, her şeyi yapmaya gücüm yetermiş gibi geliyo.

sonra hiçbir şeye gücümün yetmediğini görüyorum. öyle şıp diye olmuyo her şey. şıp diye yabancı dilleri öğrenemiyorum, tarihteki birçok şeyi hâlâ bilmiyorum. hayatta çok eksiğim var. bilgim hep eksik. ne kadar öğrenirsem öğreneyim eksik. kocaman bi evrendeyiz ve bi toz zerresi bile değiliz.

ama yine de -işte yine de- kendimiz yapabiliriz, kendimizi biz geliştirebiliriz.

16 yaşımda istanbul’dan kalkıp bolu’ya gittim. şimdi iki çocuğu var sanırım, mutluluğu daim olsun.

boş vakitler. yata yata geçirdiğin vakitlerin kıymetini tutuşunca anlıyorsunn.*

fazla bağımlılık sonucu biraz ara vermenin iyi olacağı düşüncesiyle yapılan eylem. şayet yararsa işe, beni de bilgilendirmenizi rica ederim. başka türlü bu bağımlılık hali geçici değil.

tam ağlamaya hazırlanırken tüm motivasyonu yerle bir eden durum.
daha da kötüsü şarkının ortasında yemeksepeti reklamı girmesidir.

belirsizliktir.

ne zaman , nasıl biteceği, ne kadar süreceği belli değildir. o yüzden kafalar da hep bi muamma olarak kalacaktır.

"şarkılar bilirim çığ tutmuş..."



bir sigara-kitap ikilisi de benden gelsin, ahmed arif ile birlikte.

etkileyici bir (bkz: edip cansever) şiiri. sözleri de şöyle;

adam yaşama sevinci içinde
masaya anahtarlarını koydu
bakır kâseye çiçekleri koydu
sütünü yumurtasını koydu
pencereden gelen ışığı koydu
bisiklet sesini çıkrık sesini
ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu
adam masaya
aklında olup bitenleri koydu
ne yapmak istiyordu hayatta
işte onu koydu
kimi seviyordu kimi sevmiyordu
adam masaya onları da koydu
üç kere üç dokuz ederdi
adam koydu masaya dokuzu
pencere yanındaydı gökyüzü yanında
uzandı masaya sonsuzu koydu
bir bira içmek istiyordu kaç gündür
masaya biranın dökülüşünü koydu
uykusunu koydu uyanıklığını koydu
tokluğunu açlığını koydu.

masa da masaymış ha
bana mısın demedi bu kadar yüke
bir iki sallandı durdu
adam ha babam koyuyordu.

acaba bana bağlama büyüsü falan yapmış olabilir misiniz? asla çıkamıyorum da.

yorumsuz: